Логопедия ғылымы негізі

1. Логопедия пәнінің мақсаты, міндеттері, зерттеу әдістері.
2. Тіл кемістігін зерттеу, тілінің құрамдық бөліктері және олардың дамуы.
3. Дамуында тіл кемістігі бар балаларды тәрбиелеу және оқытудың жолдары

Логопедия дегеніміз – сөйлеу тілі кемістіктерін, оның бұзылу себептерін, болдырмау жолдары, сонымен бірге осындай кемістіктерді әртүрлі жолдармен түзетіп жоюдың тәсілдерін зерттейтін ғылым. «Логопедия» термині грек сөзінен шыққан: логос (сөз), пайдео (тәрбиелеймін, оқытамын) – ив «дұрыс сөйлеуге тәрбиелеу» дегенді білдіреді. Логопедия арнайы педагогиканың (дефектологияның) бір бөлігі болып есептеледі Логопедияның зерттеу объектісі –сөйлеу тілінің бұзылуынан зардап шеккен адам (индивид).
Логопедия – сөйлеу қызметі бұзылысының себептерін, механизмдерін,симптомдарын, ағымдарын және құрылымын зерттейді.

Логопедия пәні ғылым ретінде сөйлеудің бұзылуы және сөйлеу қызметі бұзылған тұлғаларды тәрбиелеу және оқыту процесі болып табылады. Сөйлеу бұзылысы физиологтармен, невропатологтармен, психологтармен, лингвисттермен және т.б. зерттеледі. Әрқайсысы олардың мақсаттарына, міндеттеріне және өзінің ғылыми әдістеріне сәйкес белгілі бір көзқараспен қарастырады.

Логопедия сөйлеу бұзылысын ескерту және оқыту мен тәрбиелеудің арнайы ұйымдастырылған әдістері арқылы алдын-алу тұрғысынан қарастырады.

Қазіргі заманғы логопедия құрылымына мектепке дейінгі, мектептік логопедия және жасөспірімдер мен ересектер логопедиясы кіреді.

Логопедияның мақсаты мен міндеттері.

Логопедияның негізгі мақсаты – сөйлеу бұзылысы бар тұлғаларды оқыту, тәрбиелеу және қайта тәрбиелеудің негізгі ғылыми жүйесін өңдеу, сонымен қатар сөйлеу бұзылыстарын ескерту болып табылады.

Отандық логопедия сөйлеу бұзылысы бар балалар тұлғасын дамыту үшін қолайлы жағдайлар туғызады. Отандық логопедияның табыстылығына дамып келе жатқан бала миының үлкен компенсаторлы мүмкіндіктері және логопедтік коррекциялық әсер етудің жолдары мен әдістері туралы отандық және шетел авторларының көптеген қазіргі заманғы зерттеулері жатады, И.П. Павлов орталық жүйке жүйесінің өте нәзіктігін және оның шексіз компенсаторлық мүмкіндіктерін баса айта отырып, «Алға жылжымайтын, ештеңеге берілмейтін нәрсе болмайды, әрдайым жақсы жағына қарай жетуге болады, оған тек сәйкес шарттар орындалса болғаны» деп жазды.

1. Fenstermacher, G., & Richardson, V. (2005). Making Determinations of Quality in Teaching
[Оқытуда сапаны анықтаудың туындысы]. Teachers College Record, 107(1), 186-213.Frost, D. (2011).
2. Лапшин В.А., Пузанов Б.П. “Основы дефектологии”-М.,”Просвещение” 1990
3. Дефектологический словарь.-М.1980

11. Луцкина Р.К. Организация о содержание логопедической работы во вспомогательной школе. А., 1989 г.
12. Фомичева М.Ф. Воспитание у детей правильного произношения. М., Просвещение. 1989 г.

Қосымша:
1. Боскис Р.М. Учителю о детях с нарушениями слуха. М., 1987 г.
2. Земцова М.И. Учителю о детях с нарушениями зрения. М., 1983 г.
3. Литвак А.Г. Тифлопсихология. М., 1985 г.
11. Выготский Л.С. собр.соч.-М. 1983- т.5
12. Максаков А.И. Правильно ли говорит ваш ребенок. /книга для воспитателя детского сада. М., Просвещение. 1988 г.
Электронды басылымдар тізімі:
5. Тебенова К.С «Дети с ограниченными возможностями в развитии» ЭУП Караганда, КарГУ 2006г.
6. Ахметова Н.Ш., Мишукова Т.Н. «Психопатологические особенности детского, подросткового, юношеского возраста» ЭУП Караганда, КарГУ 2004г.