Омыртқа анатомиясы

1. Омыртқа анатомиясы
2. Түрлері
3. Омыртқа остеохондрозы
Пайдаланылған әдебиеттер

Омыртқа (vertebraе) – тұлға тірек қаңқасын құратын сүйектердің бірі. Омыртқаның қалың да жалпақ біткен бөлігін денесі, жұлын орналасатын қуыс құратын артқы бөлігін доғасы деп атайды. Доғаның дара және жұп қанаттары (екеуі көлденең және төртеуі келесі Омыртқамен жалғасады) болады.
Омыртқаның пішіні әр түрлі. Бірінші мойын Омыртқаны ауыз Омыртқа, екіншісін эпистрофей деп атайды. Кеуде Омыртқада қабырға басы бекитін ойықтар бар. Бел Омыртқаның көлденең қанаттары жалпақтау, ірілеу, бұл – қабырға рудименті. Әр түрлі жануарлар Омыртқасының алдыңғы, артқы беті құрылысында айырмашылық болады. Балықтардың, кейбір қосмекенділер мен бауырымен жорғалаушылардың Омыртқа денесінің екі беті де ойыс (амфицельді), көпшілік қосмекенділер мен бауырымен жорғалаушылардың Омыртқасының алдыңғы беті ойыс (процельді), артқы беті кейбір жағдайларда ойыс (опистоцельді), құстарда ер тәрізді (гетероцельді), ал сүтқоректілердің Омыртқасы арасында шеміршек болады, осыған байланысты олардың Омыртқасы беттері жалпақ ойыс (платицельді) пішінді болып келеді.

1. Қазақ энциклопедиясы, 7 том 6 бөлім
2. http://kk.wikipedia.org/wiki/Омыртқа
3. http://www.zhardem.kz/print/news

Пән: Медицина
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 8 бет
Таңдаулыға:

Жоспар:
1. Омыртқа анатомиясы
2. Түрлері
3. Омыртқа остеохондрозы
Пайдаланылған әдебиеттер

Омыртқа анатомиясы
Омыртқа (vertebraе) – тұлға тірек қаңқасын құратын сүйектердің бірі.
Омыртқаның қалың да жалпақ біткен бөлігін денесі, жұлын орналасатын қуыс
құратын артқы бөлігін доғасы деп атайды. Доғаның дара және жұп қанаттары
(екеуі көлденең және төртеуі келесі Омыртқамен жалғасады) болады.

Түрлері
Омыртқаның пішіні әр түрлі. Бірінші мойын Омыртқаны ауыз Омыртқа,
екіншісін эпистрофей деп атайды. Кеуде Омыртқада қабырға басы бекитін
ойықтар бар. Бел Омыртқаның көлденең қанаттары жалпақтау, ірілеу, бұл –
қабырға рудименті. Әр түрлі жануарлар Омыртқасының алдыңғы, артқы беті
құрылысында айырмашылық болады. Балықтардың, кейбір қосмекенділер мен
бауырымен жорғалаушылардың Омыртқа денесінің екі беті де ойыс (амфицельді),
көпшілік қосмекенділер мен бауырымен жорғалаушылардың Омыртқасының алдыңғы
беті ойыс (процельді), артқы беті кейбір жағдайларда ойыс (опистоцельді),
құстарда ер тәрізді (гетероцельді), ал сүтқоректілердің Омыртқасы арасында
шеміршек болады, осыған байланысты олардың Омыртқасы беттері жалпақ ойыс
(платицельді) пішінді болып келеді.

Омыртқа остеохондрозы

Остеохондроз - қазіргі таңда кеңінен таралған аурулардың бірі.
Құлағымыздың құрышы қанғаны соншалық, кейде желке тартып, балтыр сыздаса да
осы остеохондрозға жабамыз. Осындай көзқарастың салдарынан бұл ауру тіпті
еленбейтіндей дәрежеге жетті. Шын мәнісінде, остеохондроз дегеніміз
омыртқаларға тұздың жиналуы ма? Керемет шөптермен, шетелдік дәрілер мен
емшілердің түшкіруінен қайта салатын дерт пе екен?
Остеохондроз латынның остеон - сүйек, хондрос - шеміршек деген
мағынаны беретін сөздерінен құралған, демек ол омыртқааралық шеміршек
шеңберлерінің (диск) сүйектік ұлпаға айналуы. Омыртқа дискілерінің
қоректенуі төмендеп, қан айналымы өзгеріп, олардың созылғыштығы әлсіреп
сызаттар түседі, кейінірек сүйектік ұлпаға айналады. Атап айтқанда, ағзаның
ластануы, тамақ мәзірінде тұзды, ащы нәрселердің, көкөністен гөрі ет
тағамдардың басым болуы, қимыл-қозғалыстың азаюы, жарақаттану, омыртқа
жотасында артық салмақтың түсуі, суық тию-осындай өзгерістерге әкеп
соқтырады. Мүсіннің дұрыс қалыптаспауы арқа, құрсақ, мойын бұлшық еттердің
нашар дамуы, ауыр зат көтеру патологиялық ауыр процестерді жылдамдатады.
Ғалымдардың пайымдауынша, 23-27 жастан кейін омыртқааралық шеңберлер өзіне
қажетті қоректік заттарды қанна емес, жанындағы ұлпалардан алады, демек
өзгерістер кейінірек көптеген буындар мен байламаларды да қамтиды.
Омыртқа остеохондрозы кең тараған ауру, ол көбіне адамның еңбек
қабілетін уақытша не біржола жоғалтуына соқтырады, сондықтан да қауіпті
саналады. Бірқатар клиникалық-биологиялық және гистоморфологиялық
зерттеулер негізінде омыртқа аралық дискілердің құрылымдық өзгерісінің
ерекшеліктері және олардың дегенеративті-дистрофиялық табиғаты анықталды.
Ұсынылған жіктеу көбіне омыртқаның дегенеративті өзгерістерін ажыратуға
мүмкіндік беретін паталогоанатомиялық және рентгенологиялық зерттеулерге
негізделген. Олардың ішінде аурудың мынадай түрлері бар: остеохондроз,
деформациялаушы спондилез, омыртқа аралық буындардың спондилоартрозы.
Дегенеративті ахуалдардың аталған түрлерінің барлығында негізінде бір ғана
үдеріс жүреді, ол-дискілердің қартаюы. Осыған байланысты, остеохондроз
терминін бүгінгі күні көптеген зерттеушілер осы аурулардың бір ретінде
емес, омыртқаның дегенеративті өзгерістерін біріктіретін кең ұғым ретінде
қолданады.
Ауру үш кезеңнен тұрады: І кезең - люмбаго немесе дискальгия кезеңі
дискідегі дегенеративті өзгерістермен сипатталады, ІІ кезең - диск
протрузиясы, ІІІ кезең - диск жарығы.
Бел-сегізкөз құяңы синдромы таралуы және еңбекке жарамдылықты
уақытша жоюы жөнінен бірінші орында. Сырқат көбіне 30-50 жас аралығындағы
адамдарда болады. Көбіне, ер адамдарда, әсіресе ауыр дене еңбегін атқаратын
кісілерде, вибрациялы, суық орындарда жұмыс жасайтындарда кездеседі.
Консервативті ем жүргізілгенде негізінен ауру кезеңіне қарамастан,
еңбекке жарамсыздықтың орташа мерзімдері тағайындалады. Сырқат қағазының
ұзақтығы бірнеше күннен 2-4 айға дейінгі аралықта.
Еңбекке уақытша жарамсыздықты мерзімдері аурудың кезеңіне, ауырсыну
синдромының айқындылығына, жүргізілетін ем сипатына және оның тиімділігіне,
науқастың мамандығы мен еңбек жағдайына байланысты.
Аурудың бастапқы және асқынған кезеңінде, әсіресе еңбек жағдайы ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.