Грипп

Жоспар
Кіріспе

1. Грипп
2. Парагрипп

Грипп (франаузша — grippe — ұстап алу) вирустар қоздыратын жіті инфекциялы сырқат болып, клиникалық белгілерінің тез дамуымен, күшті токсикозбен, негізінен тыныс, нерв және жүрек-қан тамырлар жүйесінің зақымдануымен сипатталады.
Гриптің басқа респираторлы вирусты инфекциялардан айырмашылығы, ол зпидемиялық, кейде паңцемиялық түр алады. 1918—1920 жылдардағы грипп пандемиясы 20 млн. адамның өлуіне себеп болды.
Этиологиясы. Грипп вирусының үш серологиялық түрі бар. А, В және С. А вирустарының өзі үш топқа бөлінеді: Ао.А1, А2. Вирустың көлденеңі 80—120 нм болып сыртында липогликопротеидті қабық, ішінде РНҚ шиыршығы жатады. Грипп вирусы өзінің құрылысын биологиялық қасиеттерін жиі өзгертіп тұрады, сондықтан оның әрбір эпидемиясы вирустың жаңа түрімен қоздырылады. Инфекция көзі ауру адам болып есептеледі. Ол бірінші күннен бастап-ақ грипті жұқтыра алады.
Патогенезі. Грипп вирусы бірінші минуттарда-ақ өкпе альвеолаларына жетеді. 2-ші типтегі альвеолоциттерде бронх эпителиінде және эндотелиоциттерде көбейе бастайды. Осы жерден қанға өтеді (виремия). Вирустар көбейген клеткалар диетрофиялық, некроздық өзгерістер нәтижесінде түсе бастайды. Грипп вирусы жоғарыда айтылған жергілікті өзгерістерден басқа жалпы вазопатиялық және иммунодепрессивті әсер ете алады. Бұл өзгерістер вирус токсиндерінің, бұзылған клеткалар өнімдерінің қанға сорылуына байланысты болады. Осылайша эпителий қабаттары бұзылып екіншілік, бактериялы инфекциялардың дамуына жол ашылады.
Патологиялық анатомиясы. Грипке тән морфологиялық өзгерістердің көрінісі оның клиникалық ағымдарының ауырлығына байланысты. Гриптің жеңіл түрінде тыныс жолдарында қатаральды қабыну процесі дамиды. Мұрынның, тамақтың, жұтқыншақтың, көмейдің шырышты қабаттары қанмен толып қызарып ісінеді, олардың беті кемескі шырышты затпен (секретпен) жабылып, мұрыннан ағып тұрады. Микроскоппен қарағанда жыбырлақ эпителий кірпікшелерінің жоқтығы, цитоплазмасында шырышты және вакуолді дистрофиялар дамығаны, бездер секрециясының күшейгені көрінеді. Шырышты қабаттың астында лимфоидты клеткалардан тұратын сіңбелер пайда болады.

Пән: Медицина
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 4 бет
Таңдаулыға:

Грипп
Грипп (франаузша — grippe — ұстап алу) вирустар қоздыратын жіті
инфекциялы сырқат болып, клиникалық белгілерінің тез дамуымен, күшті
токсикозбен, негізінен тыныс, нерв және жүрек-қан тамырлар жүйесінің
зақымдануымен сипатталады.
Гриптің басқа респираторлы вирусты инфекциялардан айырмашылығы, ол
зпидемиялық, кейде паңцемиялық түр алады. 1918—1920 жылдардағы грипп
пандемиясы 20 млн. адамның өлуіне себеп болды.
Этиологиясы. Грипп вирусының үш серологиялық түрі бар. А, В және С. А
вирустарының өзі үш топқа бөлінеді: Ао.А1, А2. Вирустың көлденеңі 80—120 нм
болып сыртында липогликопротеидті қабық, ішінде РНҚ шиыршығы жатады. Грипп
вирусы өзінің құрылысын биологиялық қасиеттерін жиі өзгертіп тұрады,
сондықтан оның әрбір эпидемиясы вирустың жаңа түрімен қоздырылады. Инфекция
көзі ауру адам болып есептеледі. Ол бірінші күннен бастап-ақ грипті жұқтыра
алады.
Патогенезі. Грипп вирусы бірінші минуттарда-ақ өкпе альвеолаларына
жетеді. 2-ші типтегі альвеолоциттерде бронх эпителиінде және
эндотелиоциттерде көбейе бастайды. Осы жерден қанға өтеді (виремия).
Вирустар көбейген клеткалар диетрофиялық, некроздық өзгерістер нәтижесінде
түсе бастайды. Грипп вирусы жоғарыда айтылған жергілікті өзгерістерден
басқа жалпы вазопатиялық және иммунодепрессивті әсер ете алады. Бұл
өзгерістер вирус токсиндерінің, бұзылған клеткалар өнімдерінің қанға
сорылуына байланысты болады. Осылайша эпителий қабаттары бұзылып екіншілік,
бактериялы инфекциялардың дамуына жол ашылады.
Патологиялық анатомиясы. Грипке тән морфологиялық өзгерістердің
көрінісі оның клиникалық ағымдарының ауырлығына байланысты. Гриптің жеңіл
түрінде тыныс жолдарында қатаральды қабыну процесі дамиды. Мұрынның,
тамақтың, жұтқыншақтың, көмейдің шырышты қабаттары қанмен толып қызарып
ісінеді, олардың беті кемескі шырышты затпен (секретпен) жабылып, мұрыннан
ағып тұрады. Микроскоппен қарағанда жыбырлақ эпителий кірпікшелерінің
жоқтығы, цитоплазмасында шырышты және вакуолді дистрофиялар дамығаны,
бездер секрециясының күшейгені көрінеді. Шырышты қабаттың астында лимфоидты
клеткалардан тұратын сіңбелер пайда болады.
Вирус пен клетка арасындағы өзара әсерлесу нәтижесінде эпителий
клеткалар цитоплазмасында майда базофилді, РНҚ-ға бай, қоспалар
(вирустардың микроко-лониясы) және фуксинофилді қоспалар пайда болады.
Фуксинофилді қоспалар вирус көбеюі нәтижесінде некрозға ұшыраған
клеткаларда түзілген аутофагосомалар екені анықталған. Гриптің жеңіл түрі
5—6 күнде толық жазылып кетеді.
Гриптін орташа ауырлықта өтетін турінде қабыну процесі тыныс
жолдарының төменгі бөлігіне өтеді. Кенірдектін, бронхтардын шырышты
қабықтарында қан құйылу, қейде некрозға тән өзгерістер көрінеді, өкпеде
ателектаз және дистелектаз, тіпті пневмония ошақтары болады. Қабыну
негізінен серозды — геморрагаялық сипат алады. Гриптік пневмония үшін
альвеолалар ішінде сероз ды экссудат, альвеола макрофаптары, бірлі-жарымды
нейтрофилді лейкоциттер және эритроциттер болуы тән.
Гриптің осы түрі асқынусыз өткенде науқас 3—4 ааптадан соң айығып
кетеді.
Гриптің ауыр түрі клиникада токсикозбен, науқас ыстығының өте жоғары
болуымен сипатталады. Гриптің ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.