«Саясаттағы ұлттық қауіпсіздік, оның құрылымы»

Пән: Саясаттану
Жұмыс түрі: Курстық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 28 бет
Таңдаулыға:

«Саясаттағы ұлттық қауіпсіздік, оның құрылымы»

Жоспар

І. Кіріспе . . . 3-4

ІІ. Негізгі бөлім. ……. . 5

Ұлттық қауіпсіздік түсінігі, мақсат құрамы . . . …5
Ұлттық қауіпсіздік жүйесіндегі ұлттық мүдделер: теориялық

аспект. . …6-11

Ұлттық қауіпсіздіктің құрылымы және саяси аспектілері . . . 12-22
ҚР-ғы ұлттық қауіпсіздіктің жаңа стратегиясы . . . 23-25

ІІІ. Қорытынды . . . 26-27

IV. Пайдаланған әдебиеттер мен сілтемелер . . . 28-29

Кіріспе

Қауіпсіздік идвидтің тіршілік қызметіндегі тұғырлы категория болып табыладытындықтан, қауіпсіздік проблемасы ежелден бастап біздің күнімізге дейін қоғамның, мемлекеттің, жанұя мен тұлғаның маңызды міндеттері мен қызметтерінің бірі болып қала береді.

Жалпы мағынада қауіпсіздік сыртқы және ішкі қатерлердің келеңсіз әсерінен қорғалу күйі ретінде түсініледі. Соған сәйкес мұнда қауіп қатердін қорғау негізі ұғымдар ретінде көрініс табады. Қатерлердің әрекеті, әдетте, олардың ұлттық мүдденің басымдығын анықтайтын тұлғаның, қоғамның немесе мемлекеттің мүдделеріне бағытталады.

Ұлттық қауіпсіздік ұғымы өзіне екі функцияны қамтиды: объектінің ішкі ортаның ықпал етуінен қорғалуы қасиетін сипаттайтын ішкі функция және сыртқы әлемнің қатерінен қорғалуы дәрежесін анықтайтын сыртқы функция.

Осылай бөлінудің негізінде территориялық принцип жатыр. Жаһандану және аймақталу жағдайындағы қазіргі уақытта қоғамдық өмірдің барлық сферасында зерлік ішкі және сыртқы қауіпсіздіктің арасындағы шек айтарлықтай өзгерген, ал көптеген қатерлер, мәселен халықаралық терроризм, есірткі саудасы, экологиялық және табиғи-техногенді апаттар кейде бір мемлекеттің шекарасына сыймайды.

Дегенмен, осылай болу тиімді әрекеттің немесе қарсы әрекеттің тетіктерін жасақтау үшін пайдалы, өйткені ол ұлттық қауіпсіздікті қамтамасыз ету проблемасын шешудегі тәсілдерді анық түрде жіктеуге мүмкіндік береді. [1]

Ұлттық қауіпсіздік қамтитын сферасы бойынша құрылымына қоғамның әлеуметтік-экономикалық қауіпсіздігі, экологиялық қауіпсіздігі, ақпараттық т. б. қауіпсіздіктері жатады.

Экономикалық қауіпсіздік - бұл экономика тәуелсіздік, ұлттық экономиканың тұрақтылығы және өзіндік даму мен прогресске қабілеттілік жағдайындағы қоғамдық қажеттілік жағдайындағы қоғамдық қажеттіліктерді тиімді қанағаттандыру.

Қазақстанның экономикалық қауіпсізідігінің концептуалды негіздері елдің экономикалық қауіпсіздігін сақтау және қамтамасыз ету саласында мемлекеттік саясаттың жалпы стратегиясы мен приоритетті бағыттарын анықтауға мүмкіндік береді. Жалпы мағынада, экономикалық қауіпсіздік дегеніміз - оның тұрақты дамуын, қауіпсіздігін, қоғамдық және мемлекеттік дамуы үшін әлеуметтік-экономикалық жағдайының адекватты деңгейін қамтамасыз ететін экономикалық жүйенің күйі. [2]

Қоршаған ортаның қауіпсіздігі ол тиісті ортаның антропогендік немесе басқа да факторлардың қатерлі әсерінен қорғауының жай-күйі. Экологиялық қауіпсіздік табиғатты тиімді, кешенді пайдалану және қоршаған ортаны тиісті деңгейде қорғау нәтижесін құрайды. Бұл көрсетілген іс-әрекеттер экологиялық қауіпсіздік тұжырымдамасы негізінде жұмыс атқарады. Бірақ көптеген экологиялық заңдар тиісті дұрыс мазмұнда жасалмағандықтан, нәтижесінде олар декларативті сипат алуда. Бұл заңдардың негізгі кемшіліктері, еліміздің кең көлемді аймақтарындағы географиялық және қалыптасқан экологиялық ерекшеліктермен үйлеспейді. Бірнеше экологиялық заңдар мен экологиялық нормалардың қарама-қайшылықтары және мемлекеттің экологиялық функциясының басымды мақсаттарға айнала алмауы. Тағы айта кететін жайт, экологиялық мүдде басымдығы қағидасын тану бұл мемлекеттің ең қымбат қазынасы- адам өмірі, құқықтары мен бостандықтары екендігін шын мәнінде паш ету, оны іс жүзінде асыруға мүмкіндік жасалған [3]

Негізгі бөлім

Ұлттық қауіпсіздік түсінігі, мақсаты, құрамы.

Ұлттық қауіпсіздік-қоғамның тұрақты дамуын қамтамасыз ететін ішкі және сыртқы қатерлерден шекараны сақтаудың, ішкі және сыртқы қолайсыз әрекеттілікке табандылықтың шарттарының жиынтығы. Ұлттық қауіпсіздік ұлттық мүдденің маңызды бір бөлігі болып табылады.

Алғашқыда ұлттық қауіпсіздік мағынасы (XVI-XVIII ғғ. ) адамдардың физикалық қауіпсіздігі мағынасында болған, кейін келе шет мемлекеттер тарапынан келетін, тек ХХ ғ. экологиялық және ақпараттық қауіпсіздік пен құқығын қорғаудағы экономикалық теңсіздігінен болатын қауіптерден қорғануды білдірді. Ертедегі теорияларда ұлттық қауіпсіздік рухани соның ішінде ұлттық межеден қорғану десе ал психологияда қорқыныш сезімдерден қорғану мағынасын берді.

Ұлттық қауіпсіздікке деген қазіргі көзқарастар оны индивидтың, қоғамның қауіпсіздігін мемлекеттің және халықаралық қауіпсіздікпен ұштастырады. Ішкі саясатта ұлттық қауіпсіздік заңды қатаң бақылауды, халықтың әлеуметтік қорғануын: құқығы мен бостандығындағы кепілдік, мәселелер мен шиеленістерді саяси және бейбіт әдістермен шешуді қамтамасыз етеді. [4]

Ұлттық қауіпсіздік кеңесі АҚШ-тың атқарушы органы, Президенттің атқарушы аппаратына кіреді, ұлттық қауіпсіздіктің ішкі де, сыртқы да мәселелерімен айналысады. Ол 1947 ж құрылған. Оның құрамына Президент, вице-президент, мемлекеттік хатшы, қорғаныс министрі және төтенше жағдайлар жөніндегі басқарманың директоры кіреді.

ҰҚК-шын мәнінде саясат мәселелер бойынша ұсыныс беретін орган, бірақ мүшелері аз болған, ол дағдарысты жағдайларға үн қата алады және өзінің құдіретті құрамының арқасында оның шешімдерінің шешуші маңызы болды. ҰҚК сондай-ақ ОББ-ның жұмысына бақылау функциясын орындайды. Кейбір сыншылар оны мемлекеттік департаментінің бәсекелесі секілді «шын» мемлекеттік департаменттен Президенттікке қолы тез жетеді деп айыптайды. [5]

Қауіпсіздік кеңесі-БҰҰ-ның ең басты органдарының бірі. Алғашқыда ол 11 мүшеден құралады, 1965 ж. 15 ұлғайды, олардың бесеуі (Ұлыбритания, Қытай, Франция, АҚШ, Ресей) тұрақты мүшелері қалдырған. Бас Ассамблея 2 жылға сайлайды. 1991 ж. Ресей КСРО-ның орнын алды. Қауіпсіздік кеңесі бейбітшілік пен халықаралық қауіпсіздікті қолдап, сақтап отыру үшін тікелей жауапты. Кеңес вето құқығы бар бес тұрақты мүшелерінің келісімімен ғана әрекет жасай алады, «Қырғи қабақ соғыс» кезінде көптеген мәселелер бойынша татулықтың болмауы қауіпсіздік кеңесінің ролін айтарлықтай шектеп, төмендетті. Алайда, 1980 ж. Аяғынан бастап, ҚШ-р 1990ж. -1991 ж. ұйымдастырған, Кувейтті азат ету жолындағы соғыс қауіпсіздік кеңесінің толып жатқан қаулыларына негізделді [6]

2. Ұлттық қауіпсіздік жүйесіндегі ұлттық мүдделер: теориялық аспект.

Ұлттық қауіпсіздік ұлттық мүдденің маңызы бір бөлігі болып табылады. Ішкі және сыртқы қауіп-қатерлердің әрекеті, әдетте, олар ұлттық мүдденің басымдығын анықтайтын тұлғаның, қоғамның немесе мемлекеттің мүдделеріне бағытталады.

«Ұлттық мүдде» ұғымы XVII ғасырдан- яғни, Еуропадағы ұлттық мемлекеттердің қалыптасу уақытынан кең қолданыла бастады. Дегенмен бүгінгі күнге дейін көптеген зерттеушілер «ұлттық мүдде» категориясына нақты анықтама беруге қиналады. Мәселен, француз зерттеушісі Бернар Жакье бұл ұғым объективтіден гөрі субъективті болғандықтан әрқилы түсініктемелердің пәні болып табылады деп санайды. Осы арайда Б. Жакье ұлттық мүдделердің негізгі бес аспектісін бөліп көрсетеді:

мемлекет қауіпсіздігін сыртқы қатерлерден қамтамасыз ету ниеті;
мемлекет күшін арттыру
байлықты көбейте түсуге ұмтылу
өзінің идеологиялық ықпалын жая түсуге ұмтылу
ел басқарушылардың атақ-даңққа және өз атын мәңгілікке қалдыруға ұмтылысы [7]

Біз осы ретте, оған сәйкес Қазақстанның ұлттық мүдделер жүйесі оларды жүзеге асырудан мемлекеттің қабілеті адам мен азаматтық құндылықтарын, тұғырлы мемлекеттік мүдделерді қорғауды қамтамасыз ете алудан тәуелді ҚР-ның саяси, экономикалық, әлеуметтік және басқа да сұранымдарының жиынтығы ретінде анықталатын түсініктемені ұстанамыз. [8]

Осы ретте жолын құрт өзгертетін кезеңдерде дұрыс негізделген ұлттық мүдденің мәні аса жоғары. Өйткені тек терең ойластырылған ұлттық мүдделер жүйесі ғана соның айналысында мемлекеттің сыртқы және ішкі саясаты негізделетін қоғам консализацияланатын тұғыр бола алады.

Енді «ұлттық мүдде» ұғымын қарастыра кетелік. «Мүдде» адам жасанпаздығының басты детерминанты және соңғы нүктесі болып табылады. Яғни, салиқалы әлеуметтік мүдде-адамдардың саналы әрекеттерінің нақты себебі. Алайда оны шынайылыққа айналдыру үшін оған адамның өмір сүруінің соған сәйкес жарақтанған еріктік және іс-әрекеттік аспектілерін қосу қажет. Ал осынау элементтердің барлығы саясатта біртұтас байланысқан.

Ұлттық мүдделерді бір қатар белгілері бойынша жіктеуге болады:

Маңыздылығы дәрежесі бойынша -мүдделер аса маңызды, негізгі басты болып бөлінеді. Демек олар саудаласу, шегініс жасау пәні бола алмайды, және олар кез-келген тұрғыда қорғалынады. Осы арайда кез-келген мемлекеттің аса маңызды басты мүддесі оны сақтау, оның тәуелсіздігі мен территориялық тұтастығын, халықтың бостандығы мен қауіпсіздігін қорғау болып табылады. Осынау аса маңызды мүдделерден бөлек, екінші орындағы құбылмалы, конъюктуралық мүдделер болады. Яғни осы желіде айтар болсақ, ұлттық мүдделердің қандай бір тұрақты және құбылмалы бөліктері болады.

Қоғамдық қатынастар субъектісі бойынша ұлттық мүдде тұлға, қоғам, мемлекет мүдделері болып бөлінеді. Осы ретте партиялардың, әлеуметтік топтардың, этностардың және т. б. мүдделері туралы да айтуға болады.

Қолдану салалары бойынша-мүдделер экономикалық, саяси, әлеуметтік, рухани, қорғаныстық, ақпараттық және т. б. болып бөлінеді.

Қоғамдық ықпал ету сипаты бойынша-прогрессивті, революциялық, консервативті, реакциялық.

Қоғамдық дәрежесі бойынша -инвидуалдық, топтық, корпоративті, топтық, қоғамдық, жалпы адамзаттық.

Әрекет ету мерзімі бойынша- қысқамерзімді, ортамерзімді, ұзақмерзімді.

Территориялық ауқымы бойынша- ғаламдық, аймақтық, субаймақтық, мемлекетішілік.

Саясаттың негізгі түрлері бойынша- ішкі саясаттық және сыртқы саясаттық.

Ұлттық мүдделерді қорғау мәселесі ұлттық қауіпсіздік сферасында интеграцияланған. Осы ретте ұлттық қауіпсіздік онда тұлғаның қоғамның мемлекеттің өмірлік маңызы бар мүдделерінің ішкі және сыртқы қатерлермен үнемі өзара әрекеттесуі мен күресі өтіп жататын күрделі, көпдеңгейлі функционалдық процесі ретінде көрініс табады. Осы орайда еліміздің «Қазақстан Республикасының ұлттық қауіпсіздігі туралы» Заң осы саладағы прогрессивті заңдардың бірі болып табылады, және оның ережелері шын мәнінде ұлттық қауіпсіздік сферасындағы теориялық және практикалық іс-қызметтің әдістемелік-құқықтық негізіне айналады. Бұл Заңға сәйкес ұлттық қауіпсіздіктің көрініс табу салалары қауіпсіздіктің сыртқы, әскери, ақпараттық, қоғамдық, экологиялық және экономикалық сфераларын өзіне қамтиды. Ал ұлттық қауіпсіздік жүйесінің ортасында олардың жиынтығы еліміздің ұлттық мүддесін құрайтын тұлғаның, қоғам мен мемлекеттің мүдделері орын тапқан.

Аталмыш жүйенің мақсаттық міндеті ретінде оған тән мүдделердің қатерлерден қорғалуы дәрежесі көрініс табады. Өйткені мүдделер ғана дамудың қорғаушы күші болып табылады, және қоғамдағы, мемлекеттегі және әлемдегі өзгерістердің маңызды стимулы ретінде көрінеді. Осы реттегі стратегиялық жобада Қазақстанның ұлттық қауіпсіздігінің міндеттері оның ұлттық мүдделерін барлық деңгейде -индивидуумнан мемлекетке дейнгі деңгейде жүзеге асыру барысында елдің дамуы үшін ішкі және сыртқы жағдайларды кешенді қамтамасыз ету мақсатын ұстанатын көзқарастар мен нақты шаралар жүйесін жасақтаудан тұрады. Ал ұлттық қауіпсіздікті қамтамасыз ету мен ұлттық мүдделерді қорғауда мемлекет басты рөл атқарады:

Мемлекет ұлттық қауіпсіздіктің басымдығын және оның қамтамасыз ету міндеттерін анықтайды.
Мемлекет ұлттық мүдделерді қамтамасыз ету үшін саясатты, стратегияны, концепцияны және мемлекеттік бағдарламаны жасақтайды.
Мемлекет қаржылық, құқықтық және әкімшілік тетіктердің көмегімен қоғамның барлық сфераларындағы мекемелер мен кәсіпорындардың жұмыстарын реттейді.
Мемлекет тұлға мен қоғамның негізгі мүдделерін жүзеге асыру үшін әлеуметтік-экономикалық алғышарттар орнатады.
Мемлекет әртүрлі мемлекеттік шаралардың көмегімен елдегі өтіп жатқан экономикалық процестерге ықпал етеді.
Мемлекет қоғамдағы нарықтық қатынастарды реттейді.
Мемлекет қоғамның ішкі тәртібін сақтайды. [9]

Ұлттық қауіпсіздік -қазіргі уақытта өзекті мәселелердің біріне айналады. Дәл қазіргі уақытта әлемдегі мемлекеттер ұлттық қауіпсіздікті шешілген мәселе ретінде қарамайды. Бұл жөнінде ҚР-сы есепке алынбайды. ҚР-сы Президентінің Қазақстан халқына жолдауында. «Жаңа әлемдегі Жаңа Қазақстан» атап өткендей: Күн тәртібінде жоғары ұстанымдағы қоғамдық мақсат, яғни елдің өзіндік жоғары, әлемдік контекстік даму саясаты жөнінде айтылатын қоғамдық мақсат тұр. Қазіргі уақыттағы шақыртулар мен қатерлер аса динамикалық әлеуметтік-экономикалық және әлеуметтік-саяси қарым-қатынастағы жаңартуларды, яғни Қазақстанның посткеңестік кеңістіктегі және Орта Азиядағы көшбасшылфқ позициясын сақтауға, бәсекеге қабілетті және дамыған елдердің бірі болуға мүмкіндігін талап етеді. [10]

Бұл және басқа да процестер ұлттық қауіпсіздіктің мемлекеттік бағдарлама тарапынан жүргізілетін тұрақты және әділ ғылыми зерттеулерді талап ететіндігін нақтылайда. Бағдарламаның орталық бөлімі ретінде нормативті құқықтық актілер сөз алуы тиіс. ҚР-сы ұлттық қауіпсіздігінің заңшығарушылық қамтамасыз етілуі ҚР-ның конституциясы, Президенттің Қазақстан халқына жолдауы «Қазақстан-2030», 2010 ж. дейінгі стратегиялық даму жоспары және басқа да нормативті актілер негізінде қалыптады. ҚР-ның ұлттық қауіпсіздігінің қазіргі замаңғы модельінің шынайылығын айқындау үшін міндетті түрде ағымдағы геосаяси және геостратегиялық процестерді, ХХІғ. мүмкіндіктері мен алдағы өзгерістері жайлы түсінік керек. Геосаяси және геостратегиялық сыртқы процестердің өсімі құдырет пен ықпалдық өсімі және мемлекеттік саясаттың кеңестік-географиялық факторларына байланысты байқауда.

Бұл ортаның ықпалын бөлісу мен . . . Мемлекеттік шекарадағы өзгерістер жайлы. Одақтастық пен державалар арасындағы соғыс жайлы саясат. ХХІ ғ. ХХ ғасырдың соңғы онжылдығының позитивті тенденцияларының эктраполяциясы болмайды деген ұйғарымдамыз. Халықаралық процестердің жақанданудағы саяси, экономикалық, әлеуметтік салдары жайында айқын және нақты түсінік жоқ. Бұл процесс тек үдемелі бетбұрыс пен жүретіндігін ақиқаты емес.

ҚР-ның 1998 ж. 26 маусымның № 233-1 «Қазақстан Республикасының Ұлттық қауіпсіздігі» туралы заңында ұлттық қауіпсіздікті қамтамасыз етуді, ұлттық мүддені, қатерлерді, ұлттық қауіпсіздкті қамтамасыз ету жүйесін, ҚР Президенттінің өкілеттілігін мен жергілікті өкілдік пен атқарушы органдары, ұжымдары, сондай-ақ ұлттық қауіпсіздікті қамтамасыз етудің басқа бағыттары жайында тұжырымды әшкерледі. ҚР-ның Президенттінің өкілеттілігі келесілерден хабардар етіледі:

1. ұлттық қауіпсіздік мәселелері бойынша заң қабылдайды, оған өзгертулер мен толықтырулар енңгізіледі;

2. соғыс пен бейбіт мәселелерін шешеді;

3. ҚР-ның Президенттінің ұсыныс бойынша халықаралық қауіпсіздік пен бейьітшілікті қолдау міндетін атқаруға сәйкес ҚҚК-рын қолдану туралы шешімін қабылдайды;

4. ұлттық қауіпсіздікті қамтамасыз ету мәселелрі бойынша парламент талдауларын жүргізіледі.

5. ҚР Конституциясының басқа да ұлттық қауіпсіздік мәселелер бойынша өкілеттілігін арттыруды іске асыру. [11]

ҚР-ның ұлттық қауіпсіздігі ұлттық мүдденің шынайы және потенциалды қауіп-қатерлерден қорғалған жағдайы ретінде түсіндіріледі. ҚР ұлттық мүддесі өзіне саяси, экономикалық, әлеуметтік тұрақтылықты және т. б. Қазақстанның азаматтарының конституциялық құқықтары мен бостандықтарын қорғау мүмкіндіктерін, қажеттіліктерін қамтиды. Қазақстандық қоғамның құндылығы, мемлекеттік институттардың негізін қалауға байланысты.

ҚР-ның ұлттық мүддесінің негізгі параметрлерін белгілейтін болсақ:

1. азаматтардың құқық пен бостандықтарын қамтамасыз ету;

2. қоғамдық келісім мен мемлекеттің саяси тұрақтылығын сақтау;

3. Қазақстан халықтарының игілігіне қарай экономикалық дамуы;

4. Қазақстандықтарды патриотизмге тәрбиелеу және Қазақстан халықтарының бірлігін нығайту;

5. Қазақстан қоғамының рухани және материалдық құндылықтарын сақтау мен дамыту.

6. мемлекеттік институттардың тұрақты қызмет атқаруы, құзырлығын жоғарылату мен арттыру;

7. қарулы күштердің дайындығын, басқа да әскери және жауынгерлік қалыптастыруды қамтамасыз ету;

8. заңдардың мүлтіксіз орындалуы мен құқықтық тәртіпті қолдау;

9. әріптестік негіздегі халықаралық қызметтестікті дамыту.

Кез-келген мемлекеттің ұлттық қауіпсіздігі белгілі бір ішкі және сыртқы қауіп-қатерге ұшырайды. ҚР-ның «Ұлттық қауіпсіздік туралы» заңында ұлттық қауіпсіздіктің негізгі қауіптері көрсетілген:

1. Заңдылық пен құқықтық тәртіптің әлсіреген түрі соның ішінде қылмыстың өсуі, сондай-ақ ұйымдастырылған түрі бойынша, қылмыстық топтармен мемлекеттік органдардың қатынасы, азаматтардың құқықтары мен бостандықтарын қорғауды төмендетуге дейінгі жеткізетіндей қызметкер тұлғалардың заңсыз, капитал, жемқорлық, қару-жарақ пен нашақорлықты заңсыз үгіттеуді қолдау.

2. Мемлекеттің қорғаныстық мүмкіндігінің әлсіреуі, мемлекеттік шекараның мызғымастығына төнген қауіп пен ҚР-на қарсы күш қолдану, агрессия.

3. Конституциялық реттіктік бұзылуына соның ішінде, ҚР-ның унитарлы құрылысына бүтіндігіне, территориясының ажыратылмайтын және мызғымастығына бағытталған іс-әрекеттер.

4. Кез-келген формадағы саяси экстремизм, соның ішінде ұлттық, өркениеттік, рулық, сословиелік және нәсілдік қақтығыс.

5. ҚР-сын әскерилендіруді заңдастырудың қарастырылмаған түрін құру

6. Ұлтаралық және конфессияаралық жанжалдар, жаппай бейберекетсіздік, заңсыз жиналыстар, митингтер, шерулер мен демонстрациялар, заңсыз көтерілістер, әлеуметтік -саяси жағдайлардың шиеленісуін білдіреді.

7. Мемлекеттік органдардың дәрежесіне, үздіксіз қызметінің бұзылуына, мемлекетті басқару деңгейінің төмендеуіне іріткі салу.

8. Барлаушылық, террорлық, диверсионды және басқа да бағыттағы Қазақстанның ұлттық қауіпсіздігіне арнайы қызмет және шетелдік мемлекеттік ұйымдарға, сондай-ақ жеке тұлғаға төнген зиянды әрекеттер.

9. Экологиялық жағдайлардың бірден нашарлап кетуі, табиғи және техникалық төтенше жағдайлар және апат, індет.

10. Республиканың экономикалық қауіпсіздігіне зиян келтіру, оған қоса мемлекеттік мүддеге қарамастан стратегиялық ресурстарды қолдану, инвестициялық белсенділіктің өсуіне кедергі, соның ішінде мемлекеттің капиталына шен қою.

11. Демографиялық жағдайдың нашарлауы, соның ішінде туылу санының құрт төменденуі, өлімнің артуы, миграциялық процестің бақылаусыз қалуы.

12. Мемлекеттің білім және интелектуалды потенциалының сапасының төменденуі.

13. Мемлекеттің ұлттық мүддесін қорғаудың нормативті құқықтық актілерінің іске асырылмауы немесе орындалмауы. [12]

Бұл негізгі қауіптер қазақстандық қоғамның және ұлтты мүддесінің шынайылығының қызметі мен дамуындағы ұлттық қауіпсіздікке маңызды мәселелер тудырады.

Қазақстан Республикасы Президентінің халыққа жолдауында «Жаңа әлемдегі жаңа Қазақстан» аймақтық тұрақтылық және көпсалалы сыртқы саясаты мен жаһандық қауіп-қатермен күресті дамытудағы Қазақстанның рөлін айқындайды. Аймақтық қауіпсіздікті қалыптастырудың жаңа жүйесімен бұл байланысында Орта Азия Одақтастық республикалары мен халықаралық одақтастықтың қазіргі заманғы кезеңдеріндегі қажеттіліктері мен әскери-саяси және әлеуметтік-экономикалық тұрақтылығына кепілдік беруші ретінде танылғандығы жөнінде айтылған. [13]

Жаңа ғасырдың табалдырығын аттар тұста Қазақстан халықтарының Ассамблеясы мемлекетімізді қалыптастырудың алғашқы және ең күрделі кезеңінің барысында біздің ішкі ұлт саясатымыздың, елімізге бейбіт өмір мен тыныштықты сақтауды қамтамасыз ете отырып, өзінің жағымды жемістерін бергенін мәлімдейді.

Қазақстан ұлт саясатын жүргізуде түрлі тығырықтарға тірелу мен сәтсіздіктерден аман-есен өтті, сондай-ақ саналуан ұлттық топтардың өзара қарым-қатынастарындағы мәдіни-тілдік және саяси-құқықтық проблемаларды шешудің неғұрлым үйлесімді жолдарын таба білді. Біз әртүрлі дін өкілдерінің өзара сый-құрметке негізделген қарым-қаныстарына да қол жеткіздік.

Алайда, еліміздегі ұлтаралық бейбіт өмірдегі бір рет немесе мәңгі-бақи қол жеткізілген нәрсе деп қарастыруға тіпті де болмайды. Мұның өзі ұдайы жүргізілетін мақсаткерлік жұмысты талап тетеді. Оның үстіне, дүниежүзілік тәжірибенің көрсетіп отырғанындай, этникалық негіздегі шиеленістер дүние жүзінің кез-келген елінде және кез-келген уақытта пайда бола алады. Ондай шиеленістер бір рет өршігеннен кейін әдетте адам шығындарына сөзсіз алып барып соғатын ұлтаралық өшпенділіктің өртін ешқандай да бейбітшіл күштердің уақытша болса да өшіре алмайтыны белгілі. Сондықтан да Қазақстан сияқты көпұлтты мемлекет үшін ұлт саясаты бүкіл ішкі саясаттың негізі болып табылады.

1999 жылы қантардың 10-ында Қазақстандағы алғашқы баламалы Президент сайлауында Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаев жеңіске жетті. Біз мұны еліміздегі ұлтаралық бейбіт өмірді сақтаудың басты кепілдіктерінің бірі арқасында қол жеткен жетістік деп білеміз. Мұның өзі сайлау алдында берілген уәделерден гөрі Мемлекет басшысының одан бұрынғы жылдарда атқарған нақты іс-әрекеттерінің нәтижесінде мүмкін болды.

Сонымен қатар бейбіт өмір бір адамның ғана күш-жігерімен қамтамасыз етілмейтіні да белгілі. Сондықтан да біз қоғамымыздағы барлық парасатты күштердің ұлтаралық қарым-қатынастардың тұрақтылығын одан әрі сақтауды өз жеке бастарының қамқорлық жасайтын ісі және азаматтық борышы деп санауға шақырамыз.

Қазақстан Республикасының Президенті Н. Ә. Назарбаевтың Қазақстан халықтары Ассамблеясының 1999 жылғы қантардың 21-іңдегі бесінші сессиясындағы сөйлеген сөзі мемлекеттік ұлттық саясатты нақты іске асырудың негізгі бағыттарының бірі болуға тиіс деп есептейміз.

Сондықтан да біз қазіргі Қазақстанның бүкіл саяси және ұлттық топтарын, қоғамдық және мемлекеттік институттарды осы үндеуді қолдауға шақырамыз. Өйткені ортақ үйіміздегі бейбіт өмір-барлық және әрбір қазақстандықтың игілігі. [14]