Синто діні

Пән: Дінтану
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 10 бет
Таңдаулыға:

Жоспар

Кіріспе бөлім . . . 2

1. Синто дінінің шығу тарихы . . . 3

2. Жапон самурайлары . . . 6

3. Ғибадат орындары . . . 7

Қорытынды . . . 9

Пайдаланылған әдебиеттер . . . 10

Кіріспе

Синтоизм - бұл Жапонияның VІ-VІІ ғасырларда қалыптасқан дәстүрлі діні. "Синто” ("құдайлар жолы”) ежелден жапондықтар дәріптейтін құдайлар мен рухтар әлемін ("ками”) білдіреді. Синтоистер өздерінің діндерін күн құдай-анасы және жапон императорларының ілкі анасы саналатын Аматэрасудан бастау алады деп есептейді. Аматэрасу - синтоистік құдайлар пантеонының басты құдайы.

Синтоизм қағидалары VІ-VІІІ ғасырларға жататын басты үш дереккөзге негізделген, олар: "Кодзики”, "Нихон секи” (тарихи-жылнамалық жинақ), "Синсэн седзироку” (генеалогиялық тізімдер)

Синтоизм жапондық дүниетанымды қалыптастыруда маңызды рөл атқарды, ол басты бес концепцияға негізделді. Бірінші концепцияға сай, әлем өздігінен пайда болған, әлем жоғарғы күш арқылы емес, өздігінен реттеліп отырады. Екінші концепция жер бетіндегі өмір қуатын сипаттайды. Үшінші концепцияда табиғат пен тарихтың бірлігі, әлемнің тірі және тірі емес деп бөлінбеуі (себебі табиғаттың барлық құбылыстары мен адамда камилер өмір сүреді) айтылады. Камилер осы әлемде тіршілік ететіндіктен, о дүниеден пана іздеудің қажеттілігі жоқ. Төртінші концепция көпқұдайлықты көрсетеді, себебі синтоның өзі жергілікті табиғат культтерінен, жергілікті, рулық және тайпалық құдайларға табынудан пайда болған. ХХ ғасыр тізімдемесіне сәйкес синтоның құдайлар пантеоны 3132 құдайдан тұрған, кейінірек олардың саны едәуір өскен. Бесінші концепция бойынша синто жапон ұлтымен етене байланысты, дегенмен, бұл жақындық жапондыққа кез келген басқа дінді ұстануына кедергі жасамайды.

Синто дінінде әр түрлі культтердің ортақ сипаттары біріктіріліп, біртұтас рәсімділіктің күрделі жүйесі жасалды. Синтоистік діни табынудың негізінде Аматэрасуға дейінгі ататектен бастау алатын ата-баба культі жатыр. Адам әлемі "ками” әлемінен бөлінбегендіктен, белгілі мағынада адамның өзі де "ками” болып табылады, сондықтан оған о дүниедегі аман қалуды іздеу жат нәрсе. Діни тазалық "камиге” және өз ата-бабаларына деген қастерлеуді, табиғатпен үйлесімді өмір сүруді, құдайылықпен рухани байланысты қажет етеді. Синтоизм этикасы өте қарапайым: ирригациялық жүйелерді бұзбау, қасиетті орындарды тазалықта ұстау, жан-жануарларға қамқорлықпен қарау.

Аматэрасу культінде айна, семсер және яшма тасынан жасалған әшекейлер бейнеленген. Оларды мифологиялық дәстүрге сай, құдай ана жапондықтардың алғашқы императоры ретінде немересі (кейбір деректер бойынша күйеуі) Нинигиді жерге аттандырар алдында оған тарту етіп, бүкіл әлемді нұрға бөлеп, билік құруды, бағынбағандарды бағындыруды өсиет етеді. Мифтегі айна - адалдықты, семсер даналықты рәміздейді. Бұл қасиеттердің бәрі император тұлғасында толық көрінісін табады. Синтоистік храмдар кешеніндегі ең негізгісі Исэдегі храм - Исэ дзингу (VІІ ғ. соңында негізі қаланса керек) . Исэ дзингу Аматэрасудың храмы болып саналады.

Синто дінінің шығу тарихы

Ситро - Жапопияның достүрлі діні. Жапонша ол камшюмити (сөзбе-сөз - ками, яғни құдайлар жолы) деп аталады. Бірақ еуропалық тілдерге бұл діннің қытайша синто деген атауы енген.

«Синтоның негізін салушы Да, ортодоксальды қағидалары да немесе қасиетті жазулары да болмады, этикалық талаптарының жазылган кодексі де жоқ, - деп жазады Мэри Пат Фишср «Жанды діндер» деген кітабында. - Соған қарағанда, VI ғасырда елге буддизм келіп кіргенге дейін, синто діні егіншілер қауымдарының ешқандай атаумен аталмаған жергілікті діні ретінде пайда болған. Жапондықтардың дәстүрлі жолын бөгде ілімнен ажырату үшін, ол «син» (тәңір) және «до» (жол) деп аталатын болды. Орталық үкімет ұлтшылдык өртін тұтандыру мақсатында синтоизмді пайдаланған да замандар болған, бірақ екінші дүниежүзілік соғыс аяқталған соң, шіркеуді мемлекеттен ерікті түрде бөлген кезде, синто жайлап қана өз тамырларына орала қойды. Маңызды үш аспектіні: табиғат сұлулығымен байланысын, кезге көрінбейтін әлеммен ынтымағын және тазару салттарын атай отырып, бұл дінге сипаттама беруге болады». ²

Синтоистердің ойынша, олардың діні әйел-құдай Аматэрасу, Аматэрасу-о-микамидан - «аспанда жарқырап тұрған (көкте билік жүргізген) ұлы қасиетті әйел-құдайдан», яғни күннің әйел-құдайынан, жапон императорларының арғы ата-бабаларының анасынан бастау алады. Аматэрасу синтолық құдайлар пантсонының басшылығын қолына алған.

Синто пантеонының жалпы құрылымын үш негізгі қайнар бұлақ: тарихи-жылнамалық жинақ «Кодзи» мен «Нихон сёки», сонымен бірге VI-VIII ғасырларға жататын «Синсән сёдзироку» деп аталатын гснеалогиялық тізімдер арқылы суреттсуге болады.

«Кодзики» бойынша, Аматэрасуды еркектік және әйелдік бастауларға ие болған алғашқы тәңірлер - Идзанаки мен Идзанами Ёми-но-кунидан («өлілер елі») қашып құтылғаннан кейінгі тазару кезінде Идзанаки сол көзін сүрткен су тамшысынан жаратқан.

Аспан мен жерді белуге алғашқылар болып келген жоғарғы аспан құдайлары Идзанаки мен Идзанамиге әлі сұйық жағдайда, судың бетіне шыққан май құсап, медуза кейпінде теңіз толқындарында қалқып жүрген жерді «қалыпқа келтіруге», сейтіп ел-жұрт құруға әмір етеді.

Аңызды тыңдасақ, аспан астындағы ағындардың көпірінде тұрып, екі құдай оларға жоғарғы құдайлардан келген найзаны теңіз суына батыра айналдырып, май шайқағанға ұқсайтын әрекеттер жасайды. Олар найзаны судан шығарғанда, одан аққан су тамшылары қоюланып, содан арал пайда болған. Ол аралға Оногородзима («өздігінен қоюланған») деген атау беріледі. Аралға түскен бойда екі құдай оны барлық жердің кіндік қазығына айналдырады да, содан кейін екеуі қазықты айнала журіп, бір-біріне сүйіспеншілік сезімдерін білдіріп, неке қито рәсімін орындайды. Алайда олардан туған ұрпақ сәтсіз болып шығады: алғашқы сәби аяқ-қолдарсыз «сүлік сияқты» болып туса, ал өздері «бала деп атаған» екіншісі Авасима [«кебікті (күнәсіз) арал»] болды. Мұндай сәтсіздікке қапаланған ерлі-зайыптылар енді жоғарғы аспан құдайларынан кеңес сұрағанда, өздерінің неке қию рәсімін дұрыс орындамағандарын, неке қиюға арналған сөздерді әйел-құдай Идзанами, яғни әйел айтуға тиіс болғанын біледі.

Құдайлар рәсімді қайтадан орындайды, бірақ бұл жолы алғашқы сөзді Идзанами айтады. Олардың некесінен дүниеге аралдар келіп, Жапония елі құралады, ал со дан кейін оны мекендеген құдай-рухтар: жер мен шатыр, жел мен теңіз, таулар мен ағаштар, жазықтықтар мен шатқалдардағы тұмандар және тағы да сансыз көп нәрселер жаратылады. Соңғы болып от құдайы Кагуцути жаратылады, ал ол жарық дүниеге келерде құрсағын ұлының жалыны шарпыған Идзанами көз жұмады да, өлілер патшалығы Ёми-но-куниға аттанады.

Идзанаки оны іздеп, сапарға шығады. Басынан қилы-қилы оқиғаларды еткізіп, Идзанами билейтін өлілер елінен әрең сытылып шыкқанда ғана корген азаптары ұмыт болады. Идзанаки Идзанамимен некесін бұзып, тазару рәсімін орындаған кезде дүниеге көптеген құдайлар келеді. Ақырғылар болып үш ұлы тәңір: оның сол көзін шайғаннан пайда болған күннің әйел-құдайы Аматэрасу; оң көзін айғаннан туған түн және ай құдайы Цикуёми, ал, ақыр соңында, Идзанакидің мұрнын шайған судан жел мен су кеңістігінің құдайы Сусаноо пайда болады.

Идзанаки олардың арасында әрқайсысының иеліктерін бөліп береді: Үлкен әпке Аматэрасу такамо-но харага - биік аспан жазықтығына ие болады, Цикуёми - түн патшалығын, ал Сусаноо теңіз астындағы жазықтықты иеленеді.

Кейіннен Аматэрасуды жапон императорларының ата-тегінің бастауы деген тусінік алдыға шықты. Ол императорлар әулетінің бастауы саналатын және адамдардың жерлерін басқаруға жіберілген оның тікелей ұрпақтарының бірі Нинигидің арғы шешесі (бір жорамалда Ниниги - оның күйеуі) болып табылады.

Күні бүгінге дейін Жапонияда императорларды ерекше құрметтеп-қастерлеу, іс жүзінде оларды құдайдай көру сақталып отырғанын осыдан пайымдауга болады.

Құдайлардың күрделі иерархиясын, олардың өзара қарым-катынастарын және жапон қоғамына ықпалын түсіну үшін, бірнеше маңызды сәттерге тоқталып өткен жен:

«Синто» терминінің мағынасының өзі біртекті емес: синтоизмге түрлі-түрлі ру-тайпалық бірліктер мен этностардың (халықтардың) діни түсініктері енген.
Ертедегі Жапонияда әрбір рудың өзінің сақтаушысы (бұл сөздің ең кең мағынасында), яғни желеп-жебеушісі саналатын ата-бабасы(«удзигами») болған және қастерленген. Удзигамилержелеп-жебеп қана қоймай, сонымен бірге бүкіл рудың өмірі мен тұтастығын қамқорлыққа алған.

Сонымен құдіретті және атақты рулардың шыққан тектері төмендегідей:

а) патшалар (императорлар) ;

ә) «көк тәңірлері» (яғни Аспанда жаратылып, Аспанда өмір сүретін тәңірлер) ;

б) «көк тәңірлерінің немерелері» (Аспанда жаратылған, бірақ
Жерде өмір сүретін тәңірлер) ;

в) «жердегі тәңірлер» (Жерде туып, сонда өмір сүретін тәңірлер) ;

г) корей және қытай иммигранттары.

3. Ру тәңірлерінен басқа жапондықтар, олардың түсініктері
бойынша, әрбір тауды, өзенді, кез келген орманды, тасты және т. б.
қорғайтын, яғни «географиялық» құдайларға сиынады.

Жапондықтар өздерін қоршаған нәрселердің бәрінен әлдебір қасиет, кереметтік көре білуге шебер-ақ. Синтоизмде қасиеттілік әлемге тән және әлемнің үстінде түр.

Осыдан «ками» (көптеген тәңір) деген үғым келіп шығады. «Бұл «ками» (иероглиф «син» деп те оқылады) деген сөз, әдетте, «құдай» немесе «рух» деп аударылғанмен, мұндай аударма дүрыс аударма болып саналмайды. «Ками» жекеше түрде де, көпше түрде де болуы мүмкін, өйткені бұл сез бір мезгілде бірнеше жерде бола алатын біртұтас мәнді білдіреді. Ками индуизмнің немесе буддизмнің құдай-перілері сияқты бейне тудырмайды, ол сапаны, дәлірек айтқанда, бізде сүйсіну және әсерлену сезімін тудыратынның бәрін білдіреді. Ками жер мен аспанды үйлесімділікке келтіреді, Күн Жүйесі мен Ғарыштың жолын көрсетеді. Олар (немесе ол), әдетте, керкем және ғаламат жерлерді, тауларды, қайсыбір ағаштарды, езгеше жаралған тастарды, су құламаларын, құйындарды, жан-жануарлардың денесін мекендейді. Одаи өзге, олар (немесе ол) жаңбыр, жел, күн күркіреуі немесе найзағай түрінде білінеді. Кейбір адамдардың бойынан да ками табиғаты табылуы мүмкін. Ками есу мен ендірудің жаратушы күші ретінде де пайда бола береді».

Жапониядағы құдайлар мекендейтін жер, қасиетті шың болып киелі тау - Фудзияма (Фудзи) жанартауы саналады. Жапондықтар оны ешқашанда жай ғана Фудзи тауы деп атай салмайды, олар достықты, тауға деген жақындықты білдіріп, Фудзи-сан деп атайды. Зиярат етушілер тазару үшін, осы биік тауға кептеген қиыншылық кере отырып шығады. Фудзидің ұшар басына шыққан адамның жолы болып, ісі оңғарылады деген сенім бар.

4. Пұтқақұлдықтың (фетишизм) да, рухқақұлдықтың (анимизм) да, тотемшіліктің де күшті әлементтері сақталған.

Сол себепті де синтоизмді (синто) политеистік (көптәңірлік) дін деп еркін атауға болады.

Сонымен синтоизмнің ең маңызды әлементі - императорды пір тұтып, құдай деп тану. Біздің білетініміздей, императорлық билік дәстүр бойынша Аматэрасу - Күннің әйел-құдайынан бастау алады. Оның үстіне, алғашқы (аты аңызға айналған) император, синто дәстүріне сәйкес, таққа б. з. д. 660 жылы отырған. Бұл күн жапондық жыл санаудың (әрине, қазір Жапонияда 2663-ші жыл өтіп жатыр) есеп жүргізу нүктесі болып саналады. Сейтіп, кейін келе, кептеген синто құдайлары іс жүзінде жалғыз «тірі құдай» - императормен ауыстырылды.

Рас, 1946 жылы император Хирохито өзінің киелі ата-тегінен бас тартты. Ел конституциясына тиісті өзгертулер енгізілді: император «ұлт бірлігінің символына» айналды. Алайда мұрагерді таққа отырғызуға байланысты салт-дәстүрлер бастапқы күйінде сақталып қалды.

Ал басқадай мемлекеттік сән-салтанаттар синтоизмнің ежелгі діни ережелеріне толық сәйкестікте еткізіледі.

1989 жылы Император Хирохито қайтыс болды (ол билік тағында алпыс үш жыл отырғанды) . Қазіргі уақытта император болып оның ұлы Акихито отыр.

Синтоизм «жапондық ұлттық рухты», «ұлттық мәнді» сақтау мақсатын көздейді. Бұған жапондықтар біршама қол жеткізе алды (олар, шындығында, ұлттық дәстүрлерді қатты ұстанады) . Алайда құнтты жапондықтар діни фанатимзге бой үра бермейді. XIX гасырдың аяғынан бастап-ақ, көбінесе «жапондық ғажайып» деп аталатын ғаламат еркеииет құра отырып, олар өздерінің ұлттық және рухани ұстанымдарьш еуропалық білімдермен, ғылыммен, техникалык дамумен табысты ұштастырып, қатар алып жүретін болды.

Жапон императорының культі жауынгерлік сипат алып кеткен-ді. XI ғасырдың аяғы - XX ғасырдың басында Жапонияның бүкіл Оңтүстік-Шығыс Азияда үстемдік етуі және жапон халқының қасиетті миссиясы туралы идея бас көтерді.

Жапон самурайларының

Жапон самурайларының (жапон әскерінің) екінші дүниежүзілік соғыс кезінде қалай күрес жүргізгендері бүкіл әлемге белгілі. Өмір олар үшін құнды нәрсе саналмады, сондықтан да жапон армиясында өлімге бас тіккендердің жасақтарын құру аса қиын шаруа емес-тін. Тұтқынға түскен самурай «харакири» - қарнын жару арқылы өзін өлтіруге тиіс болды. Бірақ бұл жан түршігерлік салт көп жағдайда діни сезімдерге емес, тәртіпті ерекше түсіну және әскери борыш түсінігіне байланысты еді.

Қарапайым жапондықтар діни синто салттарын ғибадатханаларда өткізеді. «Діндар адам тыныштық әрі қасиеттілік жайлаған көк майса шалғында орналасқан синто ғибадатханасының кең бөлмесіне келіп тәңірдің алдында тағзым етіп ұзақ тұрып, өз жүрегінің қасиетті лүпілін тыңдай алады немесе алақанын шапалақтап, төмен иіліп құлшылық етуіне болады. Ол көзге көрінбейтін құдайдың бар екенін орынды дәлелдеуге тырысып, әуре болмайды. Ол үшін тәңірдің бар екенін дәлелдеу - тәңірдің тікелей өзінің жүрегінде бар екенін сезуге қабілеттілігіне байланысты . . . Әрбір ғибадатхана жеке тәңірге арналған. Алайда көп жағдайда діндар адамдар өздері сиынатын құдайлардың нақты атын біле де бермейді. Оларға бұл маңызды емес . . . Өз жүректерінде қасиеттілік бар екенін сезіну олар үшін әлдеқайда маңызды».

Синтоизмнің әдеттегі ғибадатханалары - бұл сыртқы қақпалары өте кең, үш қатар шарбақпен қоршалған үлкен аумақ. Ішкі қоршаудың ар жағында ғибадатхана орналасқан. Ол жабық тұрады және оның ішінде қасиетті нәрселер: семсер, айна, яшма тасынан жасалған әшекейлік бұйымдар бар. Бұл - Аматэрасу әйел-құдайының нышантаңбалары. Олар даналықты, шыншылдықты және аяушылық сезімдерін білдіреді. Аңыз бойынша, әйел-құдай өзінің немересін жапондықтардың алғашқы императоры етіп тағайындап жерге жібергенде, бұл үш затты адамдарға сол арқылы берген.

Ерте замандардан бері қарай уақытша культтік, әсіресе патшаның, содан кейін императордың таққа отыру құрметіне арналған «сайдзё» құрылысы кең таралды. Бұл ғибадатханаларда ерекше езіндік әрекет -«императордың күріштің бірінші жылғы онімінен және басқадай жаңа енімнен жасалған тамақтан дәм татуы» салты орындалатынды. Бұл императордың әрекеті арқылы Жапонияның барлық халықтарына табиғат күштерін қорғау сыйға тартылады дегенді білдіретін символикалық әрекет болатын». Мұндай ғибадатханалар жаңадан кесілген ағаштардан салынатын, төбесі жапырақтармен жабылып, ал еденіне табиғатпен бірлікті, адамның жерге қатынасын бейнелейтін шөп төселетін.

«Осылайша солтүстіктен оңтүстікке қарай бірінің артынан бірі тізбектелген ғибадатханалар геометриялық дәлдікпен салынғандығы мен ерекшеленетін. Ғимараттардың орналастырылуы адам болмысы кеңістігін болектеп, сыртқы бейберекеттікті, қасқой күштерді ішке өткізбеудің есепке алынғандығын керсетеді. Одан өзге, бұл оның ішінде заттар кеңістігін де ұйымдастыру әрекеті еді. Кеңістікті түйсіну арқылы білдіру - табиғаттың айнала қоршап тұруын өлшеусіз күрделі, бірақ мүлтіксіз үйлесімділікті түйсікпен қабылдап іске асыру деп түсіну болып шығады. Бұл жерде адамның тіршілік етуі ғарыштық байланыстар жүйесіне кездейсоқ емес, керісінше, толықтай «заңды түрде көзделген» құрамдас белшек ретінде өріліп отыр. Адам өмірінің табиғат ырғағымен бұл байланыстарын оған тікелей және үздіксіз тәуелділік деп сезіну өзгеше және қатаң негізделген әрекеттерді соларды орындау барысында, шындығында, бұл байланыс іске асырылады деп саналатын салт-дәстүрлер жүйесін айқындады»

Ғибадат орындары

Ғибадатханалардың құрылысының ерте сатыларында олардың қарсы алдындағы алаңқай әркім үшін ашық, әркім келе алатын жер саналса, уақыт оте ол бір, екі, тіпті үш қатар тікбұрышты шарбақпен қоршалып, енді тек таңдаулылардың ғана келетін ерекше қасиетті орнына айналды. Сойтіп, біртіндеп діни қызметтерді іске асыратын әлеуметтік топ қалыптасты. Оның үстіне, синто діни кызметкерлері өз міндет лауазымдарын ұрпақтарына мұра етіп қалдыратын сегіз деңгейге беліне бастады.

Діни қызметкерлер үйленуге және қызметті еркін түрде тастап кетуге, яғни пендауи әмірге көшуге құқылы болды.

Діни шараларды адамдар ғибадатханаларда ғана емес, өз үйлерінде де өткізе алатын. «Ками жолымен» жүретіндер үйдегі ғибадат- хана, яғни алтарь алдында күнделікті сын тарту рәсімін орындауға міндетті болды. Бір ғана айнасы бар ықшам пұт кең сөренің үстіне қойылған. Әдетте, салт-жора күн шыққанда, оны қол шапалақтап қарсы алудан және отбасы ошағының пәле-жаладан аман болғанын жалбарынып сұрап, ғибадат етуден басталады. Содан кейін алтарь алдына сый-сыяпаттар: денсаулық үшін деп күріш, тазару және өмірді сақтау үшін деп су, ал тұрмыстағы үйлесімділік үшін тұз қойылады.

Жапонияда ерте замандардан келе жатқан көптеген әдет-ғұрыптар мен иланымдар бар. Мысал үшін айтсақ, тәңірге табыну үшін жапондықтар бамбук таяғына байланған қағаз қиындыларын да пайдалана береді. Жапонияда киелі саналатын сакура ағашының бұтақтарына құдайларға құрбандық шалу деп шүберек қиындыларын байлау (бұл құдайларға мойынсұнып, құлшылық ету белгісі болып табылады) салты бағзы замандардан жеткен.

Құдайға сиыну үшін орындалатын әрекеттер жүйесі өте мұқияттылықпен әзірленген: жамағаттардың біржолғы дұға айтуы немесе ұжымдасып ғибадатханаларда мінажат ету әрекеттері мыналар: тазару (хараи), кұрбандық шалу (синсән), дұғалар (норито), ішімдік ішу (наораи) ; ал күрделі шараларға ғибадатханада өткізілетін мерекелер - мацурилер жатады.

Ғибадатханада өткізілетін мінажат ету салты, жоғарыда аталғандай, тым қарапайым, бірақ тәңірлердің «назарын аудару» үшін бірнеше рет қол шапалақтап алып, арнайы қойылған ағаш жәшіктің ішіне тиын лақтыру салты міндетті түрде орындалуға тиіс.

Хараи салты - сумен қол жуу және ауыз шаю. Діндарларға тұзды су және тұз шашу көпшілік қатысатын жаппай жуу деп аталады.

Синсән рәсімі күріш, таза су және моти - күріш ұнынан жасалған шелпек және алуан түрлі сыйлықтар тарту етуден тұрады.

Наораи - жамағаттардың жиналып сакэ ішіп және жеуге жарамды сый-тартулардың біршамасын жеп, сол арқылы коми деп аталатын тамақ жеуге қатысқандарын білдіретін бірлескен шара.

Әдет-ғұрыптық шараларға ерекше ғибадатханалық мерекеге үласып кететін қасиетті кагура билерін де жатқызуға болады. Кагура - бұл Күнге табынудың магиялық рәсімін білдіретін ежелден келе жаткан мистериялар, яғни ең көне театр қойылымдары. Оларды көбінесе мико - кәсіби бишілер орындайды.

Әйткенмен, көпшілік жапондықтар үшін діни салтанаттар - бұл дәстүрлерге деген сый-құрмет.

Жапондықтардың ең көп таралған мейрамдары - «тазару» күндері (30 шілде және 31 желтоқсан), сонымен бірге суйдэн - «суармалы алқап» деп аталатын егістікке күріш тұқымдарын себу (14 маусым) және мацури - кейбір ғимараттардың тарихына байланысты ұйымдастырылатын мейрам (дайындық кезінде ғибадатхана киелі ағаштың бұтақтарымен сәндендіріледі) .

Өлгендер жерленеді. Атақты ру мен тайпа өкілдері кофундарга (төртбұрыштың шеңбермен қосылысын, яғни қытай космогониясы бойынша аспан мен жердің бейнесін білдіретін, кіреберісі төртбүрыш, жартылай шеңбер топырақ үйіндісінен тұратын жапон қорғандарына) жерленеді.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.