Жапондықтардық сөйлеу мәдениетінің ұлттық ерекшеліктері

Пән: Тілтану, Филология
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 35 бет
Таңдаулыға:

КІРІСПЕ

Сыпайылық формасы - жапон тілінің негізгі ерекшеліктерінің бірі. Сондықтан әрбір жапон тілін меңгеруші тілдің сыпайылық формалаларына қызығушылығын танытады. Сыпайылық формаларының мәні әртүрлі бағаланады. Алайда көптеген зерттеушілер сыпайылық формалары - сөйлеуші, тыңдаушы және айтылып жатқан адам арасындағы қоғамдық қатынастарды білдіреді деп есептейді. Жапон ғалымы Экояма Цунэакидың айтуы бойынша, жапон тілінің ерекшелігі дегеніміз - адамдар арасындағы қоғамдық қатынастарға байланысты әртүрлі көрсетіледі.

Жапон тілінің сыпайылық формаларын зерттеу тілді сипаттау тұрғысынан алғанда зерттеушілердің қызығушылығын туғызады. Себебі, олар жапон тілінің құрылымындағы негізгі элемент болып табылады. Сонымен қатар сыпайылық формаларын зерттеу жалпы тіл білімі үшін де маңызды. Себебі, бұл формалар жалпы лингвистика саласында да толық зерттелмеген.

Сыпайы формалардың жасалынуы әртүрлі жолдармен жүзеге асады. О--, ГО- префикстерінің зат есімге қосылуы, -САН, -КУН, -ТЯН, -САМА сияқты суффикстерінің адам есіміне жалғануы, сыпайылықты білдірейін деген адамның жасы мен қоғамдағы орнына байланысты кей сөздердің өзгеруі - осының барлығы жапон тілінде сыпайылықты білдіруде назар аудармаса болмайтын жағдайлар болып табылады. Мысалы, сыпайы формаларының жасалуы кезінде сөздердің өзгеруі жапон қоғамына тән "өзіңдікі-өзгенікі" қатынастары және "жоғары - тең - төмен" қатынастарына байланысты болады. Осы қатынастарға қарап, сөйлеуші сөйлемде сыпайылық форманы жасауда маңызды қызмет атқаратын етістіктің және басқа да сөз таптарының тиісті түрлерін қолдануға көп көңіл аударады.

Бітіру жұмысымыздың тақырыбы жапон тіліндегі етістіктердің сыпайы түрлеріне арналып отырғандықтан, біз бұл жұмыста жапон тілінде етістіктердің белгілі бір жағдайларға байланысты өзгеріп отыруы туралы сөз қозғадық.

Адамдар арасындағы қоғамдық қатынастар кез келген тілде көрініс табады, бірақ олар әртүрлі қолданылады. Мысалы, еуропа тілдерінде адамдар арасындағы бұндай қарым-қатынастар негізінен лексикалық және тек жанама түрде грамматикалық жағынан көрсетіледі. Ал жапон тілінде бұндай қатынастар тек лексикалық жағынан емес, сонымен қатар грамматикалық түрде де көрсетілуі міндетті.

Жапон тіліндегі етістіктердің сыпайы түрлерін анықтап-білу - өзекті мәселелердің бірі. Сондықтан да біз бұл тақырыпты бітіру жұмысына арқау етіп отырмыз.

Жұмыстың өзектілігі : жапон тілі әлемде жиі зерттеліп отыратын тілдердің бірі болып саналады. Соның ішінде тілдегі сыпайы формалар ерекше орын алады. Себебі, қазіргі кезде әлем даму бағыты жағынан екіге бөлініп отыр. Батыс десек, Еуропа елдері және Америка ойға келсе, Шығыс дегенде бірден Жапония ойға келеді. Сондықтан Жапон еліне жақын болу үшін, алдымен бұл елдің өзіндік өзгешеліктерімен танысқан жөн. Осы өзгешеліктердің бірі - қоғамдағы адамдар арасындағы ара қатынастар.

Қазіргі заманда адамдар арасындағы қарым-қатынастар әлемдегі зерттеушілердің көңілін жиі аудартып отыр. Және бұл жерде жапон қоғамындағы адамдар арасындағы қарым-қатынастарды зерттеу ерекше орын алуда. Жапон қоғамында бір адамға тіл қатпас бұрын, ол адамның қоғамда алатын орнын, жасы және тағы да басқа факторларға назар аудару қажет. Осы факторларды біліп-тануды жүзеге асырған жағдайда ғана адамға сәйкес деңгейде құрмет көрсетіледі.

Жапон тілінің сыпайылық формаларын зерттеудің тағы бір себебі - көптеген жалпы тіл біліміне арналған еңбектерде адамдар арасындағы қоғамдық қатынастарды грамматикалық құралдар арқылы көрсету мүмкіндігі қарастырылмайды, ал қарастырылған жағдайда да нақты емес.

Жапон тілінде адамдар арасындағы қоғамдық қатынастар әртүрлі дәрежеде көрсетіледі. Ең алдымен олардың грамматикалық және грамматикалық емес көрсетілімдерін бөліп алу қажет. Біз бұл жерде сыпайылық формасының тек грамматикаға қатысы бар бөлігін зерттеумен шектелеміз.

Біз бітіру жұмысын жазу барысында сыпайылық формаларының грамматикаға қаншалықты қатысты екенін көрсетуге, осыған байланысты қандай грамматикалық категорияларды бөліп қарастыруға болатындығын, және сол категориялардың жалпы мәнін және қолдану ережелерін көрсетуге, қазіргі жапон тілінің жалпы грамматикасындағы сапыйылық формалаларының қандай орын алатындығын ашып көрсетуге тырыстық.

Сондықтан айтылып кеткен жағдайларға негізделіп,

біз жұмыстың мақсатын келесідей анықтадық:

қазіргі жапон тіліндегі сыпайылық формаларының грамматикалық жүйесіндегі етістіктің алатын орнын анықтау және соған байланысты етістіктің өзгеру жолдарын сипаттап көрсету.

Қазіргі заманғы жапон тілі деп екінші дүниежүзілік соғыстан кейін қалыптасқан тілді айтамыз. Оның себебі - екінші дүниежүзілік соғыстан кейін жапон тіліндегі сыпайылық формалалары саласында айтулы өзгерістер болды. Алайда қазіргі кездегі тілді анықтау үшін соғысқа дейінгі тілмен салыстырады.

Қойылған мақсатқа жету үшін біз алдымызға келесі

міндеттерді қойдық:

жапон тіліндегі сыпайы формаларының жапон қоғамында алатын орнын анықтау;
жапон тіліндегі етістіктің сыпайы түрлерін бөліп көрсету;
олардың жасалу жолдарын анықтау;
етістіктен басқа сөз таптарының сыпайы түрге айнылуын сипаттап көрсету.

Жапон тіліндегі етістіктің сыпайылық формалаларын зерттеуге арналған жұмыстар аз. Сонда да болса, біз бітіру жұмысын жазу барысында барынша жапон, Кеңес, орыс, Ресей авторларының еңбектерін кеңінен пайдалануға тырыстық.

Негізгі дерек көздері ретінде біз В. М. Алпатовтың "Категории вежливости в современном японском языке". М., 1973., "О глагольных формах вежливости современного японского языка. " - «Филологические науки», 1971, "О вежливо-почтительных формах в современном японском языке. " - «Вопросы японского языка», М., 1971. кітаптарын пайдаландық. Бұл еңбектерде жазылған мәліметтер негізінде бұл бітіру жұмысы жазылды. Сонымен қатар Пиирайнен И. Т. Вежливость как категория языка // Вопросы языкознания. № 6 1996., Храковский В. С., Володин А. П. Семантика и типология императива. Л., 1986., Алпатов В. М. О вежливо-почтительных формах в современном японском языке. - «Вопросы японского языка», М., 1971. сияқты атақты лингвисттердің кітаптары пайдаланылған.

Осыған қоса зерттеу еңбектерін де пайдаландық. Олардың ішінде Фролова О. П. Японский речевой этикет (лингвистический аспект), Звягин Ф. Е. Анализ актуального употребления категорий вежливости японского языка

Бітіру жұмысы кіріспеден, негізгі бөлімнің үш тарауынан және қорытынды бөлімінен және пайдаланған әдебиеттер тізімен тұрады.

Кіріспеде жұмыстың өзектілігіне негізделіп, мақсаттары мен міндеттері айқындалып, құрылымы мен пайдаланған әдебиеттерге талдау жасалынды.

1-тарау «Жапондықтардық сөйлеу мәдениетінің ұлттық ерекшеліктері» деп аталып, тарауда жапон қоғамындағы сөйлеу мәдениетінің ерекшеліктеріне туралы баяндадық. ондағы сыпайы формаларды сипаттадық.

2-тарауды біз жапон тіліндегі етістіктің сыпайы түрлеріне шолу жасап, оның әрқайсысы жапон тілінің сыпайылығын білдірудегі қызметін анықтадық.

3-тарауды «Қазіргі жапон тіліндегі етістіктердің сыпайы түрлерінің қолданысы»деп атадық. Бұл жерде 1-тарауда жазылып кеткен етістіктің сыпайы түрлерінің ерекшелігі сипатталып, жапон қоғамындағы қолданысына тоқталдық.

Қорытындылай келгенде, жапон қоғамындағы сөйлеу мәдениеті өзінің өзгеше құрылымы мен қолданысымен ерекшеленіп, біз жапон тіліндегі етістіктердің сыпайы түрлерін бітіру жұмысымыздың тақырыбы ретінде алуды жөн деп көрдік.

1-тарау Жапондықтардық сөйлеу мәдениетінің ұлттық ерекшеліктері

Адамзат күнделікті бір-бірімен сөйлеседі. Әңгіме - психологиялық, физиологиялық, физикалық, рухани іс-әрекет. Қандай жағдайда, кімге қалай айтуына байланысты әңгіме әр түрлі болады. Жұмыс орнында бастығыңмен, жұмыстағы әріптестеріңмен айтатын әңгіме жанұяңмен, достарыңмен айтатын әңгімемен бірдей бола коймас. Әңгіме айту, сөз сөйлеу арқылы ой, көңіл-күй, белгілі бір дене қимылы, тіпті үнсіздік те беріледі. Осындай жолмен сөздер әр түрлі реңкке ие болады. Мұндай жағдайда дауыс, интонация, екпін, паузаның да маңызы зор.

Жапонияда адамдар арасындағы қарым-қатынас көптеген шарттылықтар мен дәстүрлі қағидалар шеңберінде құрылады. Осылардың арасында иіліп, құрмет көрсету, арнайы сөз тіркестерін қолдану және т. с. с. қолданыста. Осы иіліп, құрмет көрсету мен сәлемдесу қарым-қатынас орнатуда мейірімді, шуақты атмосфера жасау үшін керек. Жапондық сөйлеу этикеті бойынша, әр адам басқа адамға құрмет көрсетуі міндетті. Мысалы, транспортта бос тұрған орынға отырмас бұрын, сол бос орынның қасында отырған адамға 失礼します « shitsurei shimasu » «кешіріңіз» деп айтып, отырады. Бір адаммен аз ғана уақыт таныс болып, сөлессеңізде, оған どうぞよろしくおいします «doozo yoroshiku onegaishimasu» «сіздің мейірімділігіңізге үміт артамын» деп айтқан жөн.

Жапония бірұлтты мемлекет болғандықтан, тұрғындардың көбісі жапон тілінде сөйлейді деп айтпаса да болады. Тіпті халықаралық тіл деңгейіндегі ағылшын тілі де сирек қолданылады. Жапон тілі құлаққа өте жағымды, музыка тәріздес. Себебі дыбыстары айтуға жеңіл, дауысты дыбыстары көп, әсіресе созылып айтылатын дауысты дыбыстар өте көп, дауыс ырғағы лезде өзгеріп, құбылмайды.

Белгілі жапон лингвисті Киндаичи Харусукэнің айтуынша, 1000 француз тілін білсеңіз, айтылып жатқан немесе жазылып тұрған мәліметтің 83, 5%-ын түсіне аласыз. Алайда, 1000 жапон тілін білсеңіз, мазмұнның 60%-ын ғана түсіне аласыз. Жапон мәтіннің 90%-ын түсіну үшін, 22000 сөз білу керек, ал француз тілі үшін бар болғаны 50 мың сөз жеткілікті1.

Ойды жасырып, анық сөйлемеуге жапон тілі өте қолайлы. Осы мақсатпен жапондықтар өз сөздерінде байланыстырушы түйіндерді түсіріп тастап, айтпақтарын тұспалдап айтады. Жапон тілі - жапон өнерімен іспеттес. Бұл туралы Овчинникова өте сәтті айтқан: "Тұспалдап, астарлап айту арқылы көп жайтты жеткізу". Өз ойын анық емес, екіұшты қылып жеткізу - жапондықтарға тән ерекшелік. Олар анық, нақ айтудан қашқақтайды. Олар өздерінің айтқан әр сөзі үшін жауапкершілікті сезініп, кесімді сөз сөйлеуге жүрексінеді.

Жапондықтардың сөйлеу мәнері толығымен әңгімелесуші әріптеске құрмет көрсетуге, кішіпейілділік танытуға бағытталған.

Жапондықтардың тіліндегі этикет формаларының жүйесі күрделігімен көзге түседі. Әлі күнге дейін бұрнағы кездердегі феодалдық-патриорхалдық қарым-қатынастардың элементтерін кездестіруге болады және бұл жапон қоғамның әлеуметтік құрылымын бейнелейді.

Жапон тілін үйреніп бастағанда, оңай тіл болып көрінуі мүмкін. Бірақ үйрене келе, басқа тілдерге ұқсамайтыны белгілі болады. Басқа тілдердегі сияқты, әрине, зат есім, сын есім, етістік, және т. б. жапон тілінде сөйлеуге мүмкіндік беретін сөз таптары бар. Болғанымен, басқа тілдердегідей сияқты бұл тілдің өз ерекшеліктері де бар: ағылшын тілінде сияқты зат есімнің алдында артикль қойылмайды, септік бойынша септелмейді; етістігінде жақ, көпше түр, келер шақ жоқ (тек өткен шақ пен өтпеген, әлі бітпеген іс-оқиғаны білдіретін шақ қана бар) ; сын есімі етістікпен ұқсас - өткен шағы бар.

Қоғам мүшелерінің арасындағы әлеуметтік қарым-қатынастар лексикалық ғана емес, грамматикалық түрде де көрсетілуі этикет формаларының жүйесін одан әрі қиындатады.

Америка адамдарын мысалға алатын болсақ, олар қасында тұрған адамның жасына, әлеуметтік статусына қарамастан, олардың бәріне бір сөйлеу мәнерін, жүйесін қолданады.

Жапонияда болса, әлі күнге дейін адам жеке тұлға ретінде емес, қоғамдық орны тұрғысынан бағаланады. Адаммен қарым-қатынас жасағанда, оның аты-жөні немесе мамандығынан гөрі, белгілі бір фирма құрамында болу фактісі маңыздырақ болады. Жапондықтар бірін-бірі лауазымы немесе тустық жүйе бойынша және өте сирек жағдайларда, есімі бойынша атайды.

Жапондық сөйлеу мәнеріне қысқа қайырып сөйлеу тән, жапондықтар бір-бірімен ұзақ және салтанатты түрде сәлемдеседі. Мысалы, еуропалық этикет бойынша жапондық танысын кездестіргенде ең алдымен сол адамның бұрындары өзіне жасаған жақсылығы үшін алғыс айтуы ерсі болып көрінеді. Ол жақсылық өте ұзақ уақыт бұрын жасалуы және алғысты қайталап айта беруге тұрмайтын елеусіз іс болуы мүмкін.

Әрбір тіл мәдениетпен тығыз байланысты. Мысалы, жапондық мәдениетке ойды толықтай жеткізіп айтпау, айтылған пікірдің мәнін сөз астарынан іздеу тән. Сөйлеу мәдениетінің типтерін үйренгенде, осылардың бәрін міндетті түрде ескерген жөн.

Жапондықтар, еуропалықтармен салыстырғанда, әзіл-оспақты түсіне бермейді. Бөгде біреудің әзілін түсіну олар үшін қиынға соғады. Әдетте жапондықтар өз сезімдерін көрсетпейді. Ал әңгіме барысында әңгімелесуші әріптестің бар айтқандарымен келісуге тырысады. Егер жапондық әңгімелесуші әріптеспен бір мәселе бойынша келіспейтіндей жағдай туа қалса да, ол қайткен күнде де өз пікірін өзінде ұстап, はい、はい «hai-hai» («иә, иә») деп құптап отырады. Егер әңгімелесуші әріптес табанды болып шығып, белгілі бір нақтылықты талап етсе, жапондық 時に tokini «кейде» немес ところで tokorode «айтпақшы» деген сияқты қыстырма сөздерді қолданып, әңгімені басқа арнаға ауыстыруға тырысады. Қандай жағдай болмасын, жапондық әңгімелесуші әріптеске ашық түрде «жоқ» деп айтудан қашады. Жапондық сөйлеу этикеті бойынша, әңгімелесуші әріптестің көңіл-күйін бұзбау үшін қолдан келгеннің бәрі жасалады.

Жапондықтардың мінез-құлықтарының ұлттық ерекшелігі - көпшіліктен өзгешеленуді, ерекше болуды қаламауы. Сондықтан жапон тілінде さすがに sasugani «күткендегідей болды» деген сөзді жиі ести аласыз. Яғни айтушы барлығы сияқты ойлайтыны және олардың ерекшеленгісі келмейтінін көрсетеді. Сонымен бірге қандай ұлт болмасын, барлық адамдарға адами әлсіздіктер тән. Жапондықтар да бұдан ада емес. Жапондық мақтанушылық әдепсіздік екенін жақсы біледі және мақтанбауға тырысады. Бірақ қалай болса да бір жайтты білсін, естісін деген кездерде, жапондық өз сөзін айтпас бұрын мынадай тұрақты фразаны қолданады:

こういうと慢をするようになりますが Koo iu to jiman o suru youni narimasu ga… - Осылай айтсам, мақтанғандай боламын, бірақ . . .

Жапондықтар кінәсіз бола тұрып, әркез алдымен өздері кешірім сұрайды. Сонымен бірге, өздерінен бұрын басқалар кешірім сұрамас үшін, тезірек кешірім сұрауға асығады. Фирма, қызмет көрсету саласының қызметкері, яғни екіжақты қарым-қатынас қалыптасқан барлық жерлерде (саудагер - сатып алушы, қызмет көрсетуші адам - клиент, т. б. ) қандай жағдайда болмасын, тіпті клиент оның аяғын басып кетсе де, ол өзі бірінші ごめなさい gomenasai «кешіріңіз» деп айтуы қажет. Жапондық ойлау жүйесі бойынша бұл былай түсіндіріледі: «мен зейінсіз адаммын, менің кесірімнен жаңсақтық жасалды (мысалы, дұрыс тұрмадым, бірнәрсені байқамадым, керекті уақытта қозғалмадым) . Осылайша, әріптестің кешірім сұрауын күтпей-ақ, әркез алдымен өзің кешірім сұрауға жаңа сылтау табылады.

Жапондықтар әркез әңгімелесуші әріптестің жайын ойлап тұрады. Жапондықтар комплиментті өте сирек кездерде айтады. Көбінесе олар алғыс білдіреді, немесе кешірім сұрайды. Олар қандай нәрсеге болмасын ұстамдылықпен қарайды, соның ішіне сөйлеу мәнері де кіреді.

Белгілі жапон лингвисті Киндаичи Харусукэнің ойынша, жапондықтар өз сөздерінде болымсыз конструкциялар мен сөз тіркестерін қолдануды жақсы көреді. Мысалы, かもしれない kamoshirenai «мүмкін», なければならない nakereba naranai «жасалуы керек», しか shika «тек қана», т. б. Сонымен қатар жапондықтар үзілді-кесілді «жоқ» деп тек туыстары мен жақын таныстарына айтады. «Жоқ» деген сөздің орнына әртүрлі басқа да сөз тіркестерін қолданады. Әдетте жапондықтар нақты түрде «иә» немесе «жоқ» деп айтпауға тырысады. Үнсіздік те «жоқ» деген мағынаны білдіреді. Кейде «жоқ» деп жауап берудің орнына, えておきます kangaete okimasu «ойланып көрейін» деп жауап қайтарады.

Жапон тілінің ерекшеліктерінің бірі - сыпайылық формалары. Жапондықтардың сыпайы формалары сөйлеуші, тыңдаушы және сөйлеуші сөз қылып жатқан адамдар арасындағы қоғамдық қатынастарды білдіреді. Жапон ғалымы Экояма Цунэаки айтуынша, жапон тілінің өзгешелігінің бірі - бір ойдың немесе мәтіннің адамдар арасындағы әлеуметтік-қоғамдық қатынастарына байланысты әртүрлі формада айтылуы болып табылады. Бірақ бұл жапон тіліне ғана тән белгі емес, мұндай ерекшелік басқа тілдерде де кездеседі. Мысалы, корей тілінде2.

Қазіргі жапон тілінің тарихы соғыстан кейінгі кезеңнен басталады. Себебі, сол кезеңде сыпайы сөйлеу жүйесі үлкен өзгерістерге ұшырады. Бірақ кейде қазіргі жапон тілінің кей тұстарын анығырақ түсіну үшін, соғысқа дейінгі кезеңдегі тілмен салыстыру тура келеді. Тілге қатысты соғысқа дейінгі кезеңде жазылған зерттеулер әлі де құнын жоғалтпады. Бірақ олар сақтықпен қолдануды қажет етеді.

Қарапайымдылық - жапондықтардың адамгершілігі, ізгілігі.

Сабырлық пен қарапайымдылық - жапондықтардың мінез-құлқының бір қыры. Жапон қоғамында адам қандай әлеуметтік таптан болмасын, қарапайым болуы шарт. Өз білімдерін, қабілеттерін, сәттіліктерін басқалардан ерекшелемеуге тырысады. Тәкаппарлық айыпталады. Бұған 出るくいは打たれる “Deru kui wa utareru” - “Босап шыққан шеге дереу қағылады” деген жапондықтардың мақалы дәлел. Осындай қалыппен жапондықтардың санасы қалып келген.

Сондықтан қазіргі жапон қоғамында адамның ықпалдылығына дәрежесіне байланысты вертикальді иерархияның бес деңгейі бөлініп шыққан. Мысалы, бір жұмыс орнындағы қызметкерлердің қабілеттері, жұмыс істеу біліктіктері шамамен бірдей болғанымен, жас мөлшері, жұмысқа тұрған уақыты, стажына байланысты мәртебелері, ықпалдары әр түрлі болады. Басшы немесе жасы үлкен - 先 sempai сэмпай, қызметі төмен немесе жасы кіші こはい kohai кохай деп аталады. Сэмпай-кохай дихотомиясы бар жапондық корпоративтік, мемлекеттік ұйымдарында сақталады. Бастауыш сыныптарда вертикальді иерархияның ережелері толық меңгерілмейді. Бірақ жетінші сыныпқа барғаннан бастап, оқушы сол қатаң жүйенің бар талаптарын орындау міндетті болады. Бұл әсіресе үлкендер көп бақыламайтын факультативтер, қосымша сабақтарға бару кезеңінде үйретіледі. Сэмпай кохай алдында менменсіп, кеудесін қағады. Ал кохай өз алдына оларға сыпайылық танытып, құрмет көрсетуі керек. Университет жылдарында студенттерді топ ішінде, яғни ұжыммен жұмыс жасай алу дағдыларын үйретіп, сэмпай-кохай шеңберіндегі қарым-қатынастарды егжей-тегжей танытады. Қазір теңдік, тең құқық идеясы кең таралғанымен, жапондықтар әлі күнге дейін тіпті үстелге отыру тәртібі, той, банкеттерде сөз сөйлеу реті сияқтылар иерархиялық жүйе бойынша жүргізіледі.

Қазіргі жапон тілінде сыпайы сөйлеудің күрделі жүйесі қалыптасқан және оларды тек әдептілік фразалары деп санау орынсыз. Тез және дұрыс қылып сыпайы сөйлеу - жапон тілін үйрену барысында туатын қиыншылықтардың бірі. "Басқаны құрметтеп, асқақтатып, өзіңді кемсітіп, төмендету" жүйесін толығымен меңгеру үшін жапондықтармен ұзақ уақыт тұрақты қарым-қатынас жасау керек. Адамның қалай және қандай деңгейде сыпайы сөйлей алуы арқылы жапондық әңгімелесуші әріптестің мәдени дәрежесін оңай анықтай алады.

Сыпайылық формалары (кейго) - сөйлеуші, оның тыңдаушысы, және сөз болып жатқан адамдар арасындағы әртүрлі әлеуметтік қарым-қатынастарды көрсетуге арналған тілдік құралдар. Жапон қоғамында сыпайылық формалары жапондықтардың қоғамдық жағдайымен тығыз байланысты және олар жапон қоғамында қалыптасқан түрлі әлеуметтік қарым-қатынастарды көрсете алады. Жапон тілінде әлеуметтік айырмашылықты білдіруге арналған тілдік құралдар өте көп. Жалпы алғанда, сыпайылық тек өзгелерге қатысты қолданылады.

Соңғы уақытта жас буын әңгімелесуші әріптеске үлкен құрмет көрсетуде қолданатын сөйлеу мәдениеті - кейго -ны тиісті тәртіп бойынша қолданбайды деген сөз бар. Зерттеушілердің айтулары бойынша , шынымен, жанұяда балалар ата-анасына кейго -ны қолданбайды. Оқытушылармен сөйдескен кезде, студенттер өз-өздерін қинап, сыпайы сөйлеу жүйесін қолданғылары келмейді. Өзін төмендетіп, қарапайымдылығын білдіру үшін қолданатын сөйлеу мәнері тек ресми сөз сөйлеу, құттықтау, хаттарда ғана қолданылып, ауызекі тілде пайдаланылмай бара жатыр. Осындай өзгерістер туралы Пассин былай жазған: “Бұл өзгерістер Жапонияның дәстүрлі әлеуметтік және нормалардан индивидуализм мен теңдікке бет бұрғанын көрсетеді. Көптеген комментаторлар мен мамандар кейго- ны қолданып сөйлеу жүйесін қиындатады, түсінбеушіліктер туғызады деп есептейді. Кейго формасы көрсететін, әлеуметтік орны әртүрлі адамдар арасындағы қарым-қатынастардың өзгертілуі керек деп санау - ақылсыздық болады. Жанұя мүшелері кейго -ны барған сайын сирек қолданып, фуцуго - ауызекі тілдегі симметриялық терминдерді көбірек қолдана бастағанын көрсек те, жанұяда тең құқылы жағдай қаллыптасты деп нық сеніммен айта алмайсыз. Бұл мәселе түбегейлі зерттеуді қажет етеді. ”3.

Өзін-өзі кемсіту

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.