Таңбалы тас



1 «ТАҢБАЛЫ ТАС»
2 «ТАҢБАЛЫ . ҚАЗАҚТЫҢ ТАСҚА БАСҚАН ШЕЖІРЕСІ.
3 ТАҢҒАЖАЙЫП ТАҢБАЛЫ ТАС
4 “ТАҢБАЛЫТАС” . ӘРI ТАРИХ, ӘРI ӨНЕР
Осыдан бірер жыл бұрын Жезқазғандық ақсақал Қойшыбек Тоқтамысұлымен кездесіп қалғанымда ол кісіден «Таңбалы тас» жайында сұрап едім. Қойшекең ол тас жатқан жерге 1949 жылы барған екен. Арада бір жыл өткенде мен ол кісіге телефон соғып, өзімнің «Таңбалы тас» жөнінде тереңірек мағлұмат жинағым келіп жүргенін айтып едім, маған ол таспен айналысып жүрген кісілердің телефондарын берді. 1989 – 1992 жылдары Жезқазған облысының атқару комитетінің орынбасары болып қызмет атқарған Сағындық Қожамсеитовпен телефон арқылы танысып, тастың мән-жайын сұрағанымда біраз әңгімеге қанықтым. Түсінгенім, тастың әлі күнге дейін сақталғандығы және Кеңес үкіметі кезінде уран кенін іздеген геологтардың жарылыс жұмыстарын жүргізгенде, жаңағы тастың ортасынан қақ бөлініп, жерге етпетінен құлап түскендігі еді. Сакең тастың бетінде елуге жуық ру таңбаларының қашалып, ескі шағатай әрпінде жазу бедерлері бар екендігін растап қана қоймай, ол тасқа атақты ғалымымыз Қаныш Сәтпаевтың «Таңбалы тас – Қазақ халқының ең алғашқы мемлекетінің ірге тасын қалап жатқандағы жазып қалдырған Дала Конституциясы» деген ғылыми бағасын аса мақтанышпен айтты.
Мен осы киелі тас жайында Батырбеков Әділхан ағамен ақылдасқанымда, ол кісі жанып түсті. Өзінің осы қасиетті іске бар жанын салып кірісетіндігін айтып қана қоймай, бүгінгі қазақ халқының өліп жатқан рухын тізеден көтеру үшін тасты қалпына келтіріп, ол жерге қазақтың бар бас көтерер сыйлы азаматтары мен беделді-беделді ақсақал-қарасақалдарының басын жинап апарып елдігімізді, мемлекеттігімізді сақтап қалу үшін жанын пида етуге дайын екендігіне ант беру керектігін алға басты мақсат етіп қойды. Және де ол кісінің ойы бойынша, киелі тасты көтеріп болған соң, сол жерге ақбоз атты құрбандыққа шалып, жиналған барша қауым қазақтың елін, жерін, болашағын қорғау үшін қасық қанымыз қалғанша күресеміз деген ант беру керек еді.
Әділхан ағаның алға қойған мақсаты өзімнің түпкі ойымда жүрген үлкен шаруа болғандықтан, мен де қарап жатпай жол дайындығына кірісіп кеттім. Әдекеңнің айтқаны – айтқан! «Қуаныш қарағым, жолға дайын болсаң іске сәт, Алла тағаламыз жар болып, ата-бабалар аруағы қолдасын, тарт Бетпақдалаға!» – деді қайран аға.
Жезқазған қаласында мені Сағындық Қожамсеитовтың орынбасары Бағдат күтіп алып, бізді Таңбалы тасқа апаратын «Уаз» автокөлігінің жолға дайын екендігін айтты. Жолға шықпас бұрын ата дәстүріміз бойынша бата алуға Сағындық ақсақалдың қызмет атқарып жатқан ғимараты – мемлекеттік мұрағатқа кіріп, ол кісімен жарты сағаттай сұқбат құрдық. Сакеңнің айтуы бойынша «Қарақойын Сәбен деген жер сол Таңбалы тас жатқан терең сайдың жарқабағы екен. Сонау әлмисақтан бері «Таңбалы нұра», «Таңбалы жар», «Таңбалы тас» деп неше түрде аталса да Таңбалы тастың жатқан жерін нұсқайтын жарқабақ киелі деп саналған. Тастың бетіне қашалып салынған иероглифтерде көп құпия жатыр. Биік жарқабақтың үстінде көлбеп жатқан тастың төменгі жағында, сайдың табанымен жүрсең сәл жоғарылау тұсында бұлақ көзі болған, қазір ол бітеліп қалған.
1895 жылы Ақмолалық әскери дәрігер Л.Кузнецовты Бетпақдалағы «Таңбалы тасқа» ертіп келген Атбасар уезінің тілмашы Хасен Бекхожин деген кісі екен. Кузнецовтың экпедициясы суретке түсірген сол тастың суретін қайткен күнде де тауып алу керек. «Менің пайымдауым бойынша ол сурет Семей қаласының мұражайында сақтаулы болуы керек» деген пікір айтты Сакең. Осы киелі тастың жатқан жерінен біршама жерде тұзы әппақ болып жарқырап, тұзды көл – Шұбар теңіз жатыр көсіліп. Көлдің ені бір жарым шақырым да, ұзындығы 26 шақырым. Суының тым тұзды болғандығынан өсімдік атаулы шықпайды, өспейді, сондықтан да ол көлде балық болмайды, өлі көл. Әлгі тұзды көлге жан-жағынан сайлар мен жыралар арқылы көктемгі қардың еріген суы ағады. Оның маңайында бұлақ көздері көп еді, бәрі де құрыды ғой. Осы маңайдан Шұбар теңізбен қатарласып Сары су өзені ағады. Баяғы Кеңестер кезінде, одан бұрын да бұл жерлерде қазақтың төрт түлігі – маңыраған малы жайылған, елі қоныстанған.

Пән: Қазақстан тарихы
Жұмыс түрі:  Курстық жұмыс
Тегін:  Антиплагиат
Көлемі: 21 бет
Таңдаулыға:   
ТАҢБАЛЫ ТАС
 
 Осыдан бірер жыл бұрын Жезқазғандық ақсақал Қойшыбек Тоқтамысұлымен
кездесіп қалғанымда ол кісіден Таңбалы тас жайында сұрап едім. Қойшекең
ол тас жатқан жерге 1949 жылы барған екен. Арада бір жыл өткенде мен ол
кісіге телефон соғып, өзімнің Таңбалы тас жөнінде тереңірек мағлұмат
жинағым келіп жүргенін айтып едім, маған ол таспен айналысып жүрген
кісілердің телефондарын берді. 1989 – 1992 жылдары Жезқазған облысының
атқару комитетінің орынбасары болып қызмет атқарған Сағындық Қожамсеитовпен
телефон арқылы танысып, тастың мән-жайын сұрағанымда біраз әңгімеге
қанықтым. Түсінгенім, тастың әлі күнге дейін сақталғандығы және Кеңес
үкіметі кезінде уран кенін іздеген геологтардың жарылыс жұмыстарын
жүргізгенде, жаңағы тастың ортасынан қақ бөлініп, жерге етпетінен құлап
түскендігі еді. Сакең тастың бетінде елуге жуық ру таңбаларының қашалып,
ескі шағатай әрпінде жазу бедерлері бар екендігін растап қана қоймай, ол
тасқа атақты ғалымымыз Қаныш Сәтпаевтың Таңбалы тас – Қазақ халқының ең
алғашқы мемлекетінің ірге тасын қалап жатқандағы жазып қалдырған Дала
Конституциясы деген ғылыми бағасын аса мақтанышпен айтты.
Мен осы киелі тас жайында Батырбеков Әділхан ағамен ақылдасқанымда, ол
кісі жанып түсті. Өзінің осы қасиетті іске бар жанын салып кірісетіндігін
айтып қана қоймай, бүгінгі қазақ халқының өліп жатқан рухын тізеден көтеру
үшін тасты қалпына келтіріп, ол жерге қазақтың бар бас көтерер сыйлы
азаматтары мен беделді-беделді ақсақал-қарасақалдарының басын жинап апарып
елдігімізді, мемлекеттігімізді сақтап қалу үшін жанын пида етуге дайын
екендігіне ант беру керектігін алға басты мақсат етіп қойды. Және де ол
кісінің ойы бойынша, киелі тасты көтеріп болған соң, сол жерге ақбоз атты
құрбандыққа шалып, жиналған барша қауым қазақтың елін, жерін, болашағын
қорғау үшін қасық қанымыз қалғанша күресеміз деген ант беру керек еді.
Әділхан ағаның алға қойған мақсаты өзімнің түпкі ойымда жүрген үлкен
шаруа болғандықтан, мен де қарап жатпай жол дайындығына кірісіп кеттім.
Әдекеңнің айтқаны – айтқан! Қуаныш қарағым, жолға дайын болсаң іске сәт,
Алла тағаламыз жар болып, ата-бабалар аруағы қолдасын, тарт Бетпақдалаға!
– деді қайран аға.
 Жезқазған қаласында мені Сағындық Қожамсеитовтың орынбасары Бағдат
күтіп алып, бізді Таңбалы тасқа апаратын Уаз автокөлігінің жолға дайын
екендігін айтты. Жолға шықпас бұрын ата дәстүріміз бойынша бата алуға
Сағындық ақсақалдың қызмет атқарып жатқан ғимараты – мемлекеттік мұрағатқа
кіріп, ол кісімен жарты сағаттай сұқбат құрдық. Сакеңнің айтуы бойынша
Қарақойын Сәбен деген жер сол Таңбалы тас жатқан терең сайдың жарқабағы
екен. Сонау әлмисақтан бері Таңбалы нұра, Таңбалы жар, Таңбалы тас
деп неше түрде аталса да Таңбалы тастың жатқан жерін нұсқайтын жарқабақ
киелі деп саналған. Тастың бетіне қашалып салынған иероглифтерде көп құпия
жатыр. Биік жарқабақтың үстінде көлбеп жатқан тастың төменгі жағында,
сайдың табанымен жүрсең сәл жоғарылау тұсында бұлақ көзі болған, қазір ол
бітеліп қалған.
 1895 жылы Ақмолалық әскери дәрігер Л.Кузнецовты Бетпақдалағы Таңбалы
тасқа ертіп келген Атбасар уезінің тілмашы Хасен Бекхожин деген кісі екен.
Кузнецовтың экпедициясы суретке түсірген сол тастың суретін қайткен күнде
де тауып алу керек. Менің пайымдауым бойынша ол сурет Семей қаласының
мұражайында сақтаулы болуы керек деген пікір айтты Сакең. Осы киелі тастың
жатқан жерінен біршама жерде тұзы әппақ болып жарқырап, тұзды көл – Шұбар
теңіз жатыр көсіліп. Көлдің ені бір жарым шақырым да, ұзындығы 26 шақырым.
Суының тым тұзды болғандығынан өсімдік атаулы шықпайды, өспейді, сондықтан
да ол көлде балық болмайды, өлі көл. Әлгі тұзды көлге жан-жағынан сайлар
мен жыралар арқылы көктемгі қардың еріген суы ағады. Оның маңайында бұлақ
көздері көп еді, бәрі де құрыды ғой. Осы маңайдан Шұбар теңізбен қатарласып
Сары су өзені ағады. Баяғы Кеңестер кезінде, одан бұрын да бұл жерлерде
қазақтың төрт түлігі – маңыраған малы жайылған, елі қоныстанған.
Бізге ең құнды болып отырғаны сол, 1895 жылғы Л.Кузнецов
экспедициясының Таңбалы тастың бетінен көшіріп алған елуден артық қазақ
руларының таңбаларының көшірмесін таптық. Әлгі тастың бетіндегі ескі
Шағатай жазуларын тілмаш Бекқожин орыс тіліне аударып көрген екен, тастағы
жазу былай дейді; Қара-Найман, Алшын, Арғын, Қаракесек, Қойсын, Табын,
Молла-Қаршыға. Құдай қолдасын, олар алтау. Академик Ә.Марғұлан осы алты ру
аттарын Алты Алаш одағымен байланыстырған екен. Ол кісінің пікірі бойынша
Ұлы жүзден – Қойсын (Үйсін), Орта жүзден – Арғын, Кіші жүзден – Табын болып
Алты Алаш елінің мемлекетінің ең алғашқы ірге тасын қалаған. Таңбалы
тастың бетінде 1218 жылды, әріректе 178 жыл мен 1061 жылдарды көрсететін
қашалған сандар тұр. Әрине бұның бәрі үлкен ізденісті, қыруар ғылыми
жұмыстарды талап етеді. Тағы бір айта кетерлігі, соңғы уақытқа дейін
бәрінің айтып келген 1710 жылғы қазақтың құрылтайы осы Таңбалы тастың
маңайында өтті дегені еді. Ал, ғылыми деректерге сүйене отырып, әлгі жердің
табиғатын, жерінің өңін салыстырсақ сол жылғы қазақтың құрылтайы өткен
батысқа қарайғы жерді жекеленген шаруалар құрылымы Қарақұм мен сол жерде
шекарасы қиюласатын Арал теңізі маңайындағы құмды-құмайтты жерлерден іздеу
керек. Жоңғар басқыншыларының күйрете соққы алған жерін Қарасуыр деп, ал
бірде Қарасиыр деп атап келсе, Жездінің ежелгі тұрғыны Файзолла Әжібековтың
пікірінше ол жер Қарасире деп аталғаны дұрыс екен. Қарасире деген моңғол
тілін қазақшаға аударар болсақ, ол – жота деген мағынаны береді. Ал
қалмақтардың қырылған жерін Білеуті дейді моңғол тілінде. Білеутіні
қазақшаға аударсақ, бұралаң деген мағынаны береді. Қазақ жағынан 75 000
сарбаз қатысқан Бұланты шайқасы туралы көптеген деректер бар. Бетпақдаланың
табиғатын айтқан соң ол жерді мекендейтін жабайы жануарларды да айта
кететін болсам, бүгінгі Бетпақ даласындағы Жетіқоңыр құм шағылдарының
баурайында  жайылып жүретін құландар, жайрандар мен сайғақтар құрып кетті.
Олар осы Ұлы далада өте аз кездеседі, тым сиреп кетті. Кеңес кездерінде 500-
600 басты құрап, теңіздей шалқыған далада топ-топ болып, қаптап жүретін бұл
жануарлардан қалғаны сол 10 – 15 бас сайғақтар әр жерлерде қарасын
көрсетеді. Оның өзіне атып алушы аңшылар көбеймесе, азаяр емес. Мүйізін
қытайға тапсырып күн көрістік ақшаларын табады, ал дөкейлер ермек үшін
қырып жатыр деп әңгімесін аяқтаған Сағындық бізге жол амандығын тілеп,
сапарымызға оң батасын берді.
   Жол серіктерім: Бағдат Байжантаев, археолог Ысқақов Айдар
Шарханұлы, көлік жүргізушіміз Василий Иванович төртеуміз 2009 жылдың мамыр
айының 19 күні түс кезінде Бетпақдаланы бетке алып, Қызылорданың даңғылына
түстік. Жезқазған қаласынан он шақырымдай ұзағасын нағыз тозақ басталып та
кетіп еді. Ойқы-шойқы жолменен әзер-әзер дегенде көлігімізді ыңылдатып,
екінші, үшінші жылдамдық қосқышпен жылжып келеміз, жылжып келеміз...
Жезді өзенінен өткен соң, үлкен жолдан солға қарай бұрылып, құм
төселген грейдерге түстік. Жол біршама жақсарған соң көп кешікпей Сары су
өзенін кесіп, Мибұлақ ауылынан айналып өтіп, Қарақойын ауылында тұратын
аңшы Сандыбайұлы Жолдыбайды іздедік. Өкінішке орай ол кісі үйінде болмай
шықты, Жезқазғанға қонақтап кеткен екен, Қап! дестік санымызды соғып.
Қарақойын ауылынан әрман қарайғы жолды білмейтін болып шықты қасымдағы
азаматтар. Сонымен не керек, үпиттеп-сүпиттеп жүріп Жолдыбай ақсақалдың ұлы
Төлебайды көндіріп, Таңбалы тас қайдасың деп әрі қарай жылжыдық. Төлебай
әңгімешіл екен, жол бойы аңшылық хикаяларының қапшығының аузын шешіп,
ағылтты ғой дерсің әңгімелерін. Жоғарғы білім алғанымен қалада көп тұра
алмапты. Есіл-дерті туған ауылына, кең байтақ даласына ауа берген соң
еліне, ауылына қайтып оралыпты. Азын-аулақ мал ұстайды. Қызметі сол жердегі
ауа райын бақылайтын бекетті басқарады. Қарамағында үш-төрт ауылдастары
істейді екен, соларға тапсырыс беріп өзі бізбен Бетпақдаладағы киелі тасты
іздесуге шықты. Іздесуге деп отырғаным, елу жылда ел жаңа дегендей, жердің
келбеті жыл сайын өзгеріп отыратындықтан, бұл бір, екіншіден бұл жақта биік
қыраттар мен таулар кездеспейді, сондықтан көз меже болмаса Бетпақдалада
адасып кеткен кісінің ол жерден жол тауып шығып кетуі өте керемет құбылыс
болып табылады десті жергілікті тұрғындар. Талайлардың қураған қу қаңқасы
қалған екен мидай жазық, аңыраған қу далада...
Сағат кешкі ондарға қарай күн қараңғыланып кеткен соң бір төбешіктің
басына түнеуге тура келді. Таң алаң-елеңнен алып шыққан самаурынымызға шай
қайнатып, тамақ ішіп  әлденіп алған соң жолға шықтық. Жол демекші, жолдың
аты ғана, жол жоқ, тек ескі сүрлеулер. Бұлардың өзі аңшылардың салып кеткен
іздері болса керек, шөп басып кетіпті. Менің түсінігім бойынша Бетпақдала
дегеніміз тақыр дала, жер қабаты тілініп-тілініп, жарылып кеткен қотыр
жазықтар еді. Қателескен екенмін, дала тұнып тұрған өсімдіктер әлемі екен.
Сан түрлі құстардың құйқылжыта сайрағанын естісеңіз ғой, тап бір дала
симфониясы! Жасыл алқап анау көгілдір аспанмен ұштасып, күннің көзі бар
мейірімін төгіп жер ананы әлдилегендей уылжытып тұрды. Тіпті бір жазықтан
өте бергенде еріксізден Гүл дала! деп айқайлап жіберіппін. Шынында да гүл
дала десе дегендей, алқаптың үсті алқызыл гүлмен тербеліп, көздің құртын
алып, жайнап тұрды. Алты-жеті сағаттай жүргеннен кейін бір терең сайдың
табанына түсіп, жоғарыға қарай оңтүстік жаққа едәуір жүріп барып, олай-
бұлай із кестік. Адасып келе жатқан азаматтардың айтуы бойынша суы тұзды
Шұбар теңіз деген көлді жағалай жүріп отырса ғана Таңбалы тастың дәл
үстінен түсуге болады екен. Көлік жүргізушіміз де қыңқылдай бастады
жанармайдың қайтар жолға жетпейтіндігін айтып. Әрі-сәріден соң қай жаққа
жүрер бағытымызды да жоғалтып алдық. Бізге бір-ақ жол – келген ізімізбен
кейін қайтатын абыройсыз жол қалып еді. Одан басқа ой миымызға келмейтін де
халде едік. Сөйтіп келе жатқанда алдымыздан жарқыраған көп жұлдыздар жалт-
жұлт етіп, күннің көзімен шағылысып, өзіне қарай қызықтыра тарта жөнелді.
Әлгі жерге келіп тоқтасақ, жұлдыздар дегеніміз тау-жыныс түзуші минералды
тастар екен,  күннің көзіне құбылып шағылысып жатқан. Және де бір ғажайыбы,
әлгі қиыршық тастардың бәрі күнге қарап жартылай жантайып, жатып қалыпты.
Осы жерден тағы бір бес шақырымдай жүрген соң кейін қайту мәселесі күшейе
түсті. Қасымдағы жол серіктеріме айттым; Азаматтар, сендерге көп-көп
рахмет, маған сеніп, менімен бірге еріп жолға шыққандарыңа! Қайтамыз
десеңдер әрине менің сендерді қайтармауға әмірім жүрмейді. Дегенмен де
іздеп шыққан киелі тасымыз жалғыз маған, иә сендерге ғана керек емес, бұл
тас жәй тас емес – қазақтың Конституциясы болғандықтан барша қазақ халқына
керек тас. Солай ғой?! Солай болатын болса, менің тасты таппай елге
қайтуыма болмайды. Алматыдағы ақсақалдарға не бетіммен барып көрінемін?
Олар маған сеніп, мені осы сапарға жіберді, тасты тауып қана қоймай,
суретке түсіріп кел деп. Былай істелік. Маған ең аз дегенде бір жұмаға
жетерлік азық-түлік тастаңдар да, өздерің Жезқазғанға қайта беріңдер. Мен
ол тасты таппай қоймаймын. Және де, елді жерге жаяулап-жалпылап болса да
әйтеуір бір жететініме кәміл сенімдімін. Біраз тыныштықтан кейін Бағдат;
Қуаныш аға оныңыз не, біз сізді ит-құсы көп айдала құлан-түзге жалғыз
тастап кете алмаймыз. Бұны бір деңіз. Екіншіден таңертең ерте суық болған
соң сіз дәрет ала алмағандыңыздан намазыңызды қаза еттіңіз. Дәретіңізді
алып, құран оқып жіберсеңіз қайтеді? – деді.
 Жайнамазымды төсеп, қолыма тасбиығымды алып, суылдатып құран оқи
бастаған кезімде сол жақ шекемнің тұсынан аспаннан шағаланың шаңқ еткен
дауысын естігенім сол-ақ екен, көз жанарымды еріксізден бір күш жұла
тартып, аспанға жалт қаратты. Аппақ шағала алдымнан, қос қанатын кең жайған
күйі, сол жақ қапталымнан аспанның көгінен жарқ етіп бір көрінді де көзден
ғайып болды. Ата-бабалар аруағына бағыштаған дұғамды бітіре сала,
жігіттерге; Ал, азаматтар, былай қарай ең құрығында үш-төрт шақырымдай
жүріп көрейік, егер ештеңе көзге ілінбесе амалымыз не, елге қайтайық –
дедім. Шағаланың шаңқ еткенін, көзге көріне беріп ғайып болғанын айтпадым
оларға... Шағалының мезгеген жағына, батысқа қарай шамасы сол, үш жарым
шақырымдай жол жүргенде алдымыздан әппақ мәрмәр көл көрінді жарқырап, тұзы
күнге шағылысып. Әне, әне! Шұбар теңіз! Сол, сол! деген қуанышты
дауыстардан құлағым тұнып қалды. Мен де қуанғанымды жасыра алмай Шұбар
теңіз! Шұбар теңіз! деп, қайталай беріппін. Түсі қызыл тікқабақ жарлы
мүйістерді түртпектеп жүріп, көлдің жағалауынан алысқа ұзамай, қапталдаса
отырып бес шақырымдай жүргенде іздеген жерімізді де таптық-ау, әйтеуір!
Алдымыздан анадайдан көзге ілінгені баялыш пен тасты, арасына құмды сала
отырып тұрғызған биіктігі екі кісі бойындай қорым еді. Соның іргесіне
тоқтап, қорымның астында, маңайында мәйіттері жерленген ата-бабаларымыздың
аруақтарына арнап құран бағыштадық. Оңтүстікке қарай, табаны кеуіп кеткен
терең сайдың арғы бетінде ағарып тұрған кірпіштен қаланған ескерткішті
көрдік. Бағдат іздеп келген тасымызды осы сайдың бойынан іздеу керектігін
айтты. Жаңағы қорымды Айдар археологымыз пантеон деп атайды екен. Пантеон
болса пантеон болсын, ал мен оны қорым деп атаймын дедім. Қорымның
маңайында бетінде сақ жазулары бас тастар шашылып жатыр екен. Бергі сайдың
ойпатындағы тастарды табиғат апаты ма, әлде екі аяқты аңдардың кесапаты
мен қиястығы ма, әйтеуір бір дүлей күш айнала шашып, қиратып тастапты. Осы
жерге екі рет келген Бағдат әлгіге таң қалып, енді бір бес-алты жылда мына
жерде түк те ескерткіш қалмайды екен-ау деп қатты қынжылып тұрды. Оның
сөзін растаған Айдар, шындығында мына бетіндегі жазуы бар тастардың жұмсақ
екендігін, құмдауыт тастардан жаралғанын айта келе, мемлекеттік қорғауға
алмаса кейінгі ұрпаққа түк те қалмайтынын айтты. Сонымен, осылайша,
мыңдаған жылдық ғасырымызды жоғалтамыз... деді, мұңайып.
Жаңағы, берірек жылдары қолдан тұрғызылған ескерткіштің бетіне ру
таңбалары қашалған тасты цементтеп тастаған екен, бірақ та ақ силикат
кірпіштен қаланған оның табанын ағынды сулар шайып, сол жақ жамбасына қарай
қисайып қалыпты. Сол жерден біз екі топқа бөлініп, Таңбалы тасты тапқан
бетте бір-бірімізге белгі береміз деп келістік. Біраз уақыттан кейін Бағдат
екеуміз сол жаққа кеткен Айдар мен Төлебайдың қуанышты дауыстарын естіп
солай қарай асықтық. Көрген бетте Бағдат та осы жер деді. Осы жері
терең сайдың биіктігі қырық метрден астам тасты жары екен. Ескерткіш тастар
бұрындары тік қалқайып тұрса керек, бертін келе ағынды сулар мен гулеген
желдің, алай-дүлей соққан қарлы борандарының, құмды борандарының
салдарларынан сайдың табанына қарай сырғып, құлай бастаса керек. Ал бірақ,
Сағындықтың айтуынша осы жерден 26 шақырымдай жерде Степной (Бетпақдала)
деген уран шығаратын кен кеніші бар екен. Сол кен орнына қажетті деп тапқан
құрылысқа керек тастарды осы Таңбалы тастың маңайынан тасыса керек. Сонда
осы жерлерге жарылыс жұмыстарын жүргізіп, соның салдарынан ескерткіш тастар
құлай бастаған... Осы жерде менің есіме Қазақстан замана газетінің 2008
жылғы 4 желтоқсанында №49 санында шыққан Тас хикая деген мақала орала
кетті. Онда Олжас Сүлейменовтың 2002 жылғы шыққан Атамұра еңбегінде 1972
жылы Іле бойынан табылған тарихи тас турасындағы ақиқат еді. Бір жарым
метрлік үлкен жайпақ тастың бетіне мұқият қашалған жүзден аса руна
таңбалары оңнан солға қарай жосылып жатса керек. Ол тас Ғалымдар
Акедемиясының ауласына орналастырылып, біраз жыл тұрған соң үшті-күйлі
жоғалып кеткен көрінеді... Ата-бабаларымыздың бізге ескерткішке деп
қалдырған руна әрпімен жазылған таңбалы тасын қазақтың маңдайына көп көрген
қаскүнемдердің іс-әрекеттерінің салдарынан киелі таңбалы тас әлі күнге
дейін табылмапты және ешкім де оны іздеп те жатпағанға ұқсайды.
Қарақойын Сәбен деген жерде Таңбалы тасқа ұқсайды деген екі тас бар
екен – біреуі ағаштың жапырағы тәріздес, ол әлгі құлама жардың төменгі
жағында, сайдың табанына қарай жақын жатыр да, екіншісі, ұзынша келгені
ортасынан екіге қақ бөлініп жардың ең басына қарай сұлап жатыр көлденеңінен
және етбетінен. Әлгі тасты мен найзаға ұқсаттым және бұл салыстыруымды
ешкімге тіс жарған жоқпын. Соным дұрыс та болыпты, ол туралы кейінірек.
Құлаған тастарды айналып-толғанып жүріп көптеген суретке түсірдім. Найзаға
ұқсас, түпкі жағы құс қанаттылау келген тастың ұзындығы екі жарым, ені бір
метр жиырма сантиметр де, қалыңдығы қырық сантиметрден алпыс сантиметрге
дейін. Жалпы көлемі алты шаршы метр. Ал ағаштың жапырағына ұқсас тастың да
жалпы көлемі алты шаршы метрдей болып шықты. Оның астыңғы жағы сары
құмдауыт топырақ болғандықтан астын кеулеп, бір-екі күрек бойы қазып көрдік
бетінен жазу бірдеңе байқалар ма екен деп. Ондайы байқала қоймаған соң,
әрман қарай қазуға ұлықсат бермедім. Үйткені, бұл жерге әлі талай
келетініме кәміл сенімді едім...
Жезқазғанға қарай қайтып келе жатқанымызда әлгі екі тас көз алдыма
қатарынан елестеп, кетпей тұрып алды. Бағдаттардың ойынша бетіне ру
таңбалары қашалған тас, ағаштың жапырағына ұқсас жалпақ тас та, ал менің
ойымша Таңбалы тас анау сынып, екіге бөлініп, көлбеп жатқан найзаға ұқсас
ұзынша тас. Жолшыбай Төлебайды ауылына тастап, түске қарай қалаға да жеттік-
ау, шоқақтан көз ашпай. Келген бетте бірінші мәселе ол, мойшаға түсіп,
денеміздегі баттасқан шаң-топырақтан арылу болды. Бұл да болса Алла
Тағаланың жазуы шығар, мойшаға барғанда Таңбалы тас экпедициясына бірнеше
рет қатынасқан әйбат көркем сөз шебері Дәркембаев Бақберген деген
ақсақалмен таныстық. Бағдатпен бажалығы болған соң бір-бірімен қалжыңдаса
береді екен, Бақберген; Әй, сен осы соңғы кезде көрінбей кеттің ғой
дегеніне, Бағдат; Баке, көрінбесем себебі сол, Бетпақдаладан келдім мына
Алматыдан келген Қуаныш деген ініңізбен – деуі сол екен, ана кісі жұлып
алғандай; Әй, мен ол жерде төрт рет болғанмын баяғыда! Екі рет Ілияс
Есенберлинмен болдым. Ол кез шамасы 1977 жылдар болуы керек деді. Менің
сол тастың суретін салып бере аласыз ба? деген үміті мен күдігі аралас
сұрағыма; Әлбетте! Ол тас екі бөлініп, етпетінен жатыр. Шамасы сол, түп
жағы құс қанатты да, ұшына қарай найзаға ұқсас, ұзындығы екі жарым (екі
жарым адымдай) метр, ені бір метрден (жарым адымдай деп те қалды) сәл-пәл
артықтау – дегенінде, мен қуанышымды жасыра алмай, аға, мойшадан кейін
жолығып, әңгімелессек қайтеді? – деп, қиыла қолқа салдым. Үйіне барсақ ол
кісі зайыбына ас қамдатайын деп жатыр екен, әзер дегенде қойғызып, шәй
үстінде біраз ақиқаттарға қанықтық. Бақберген ақсақалдың айтуы бойынша 1977
жылы Ілияс Есенберлин Жезқазғанға келіп, Таңбалы тасты тауып бер деп
қолқа салады. Із кескіш Өмірзақ Оспанов деген азаматты қастарына алып, бұл
кісілер тасты Бетпақдаланың тап кіндігі тұсынан тауып алады. Оспанов
Өмірзақ тастың құлап, сынып жатқанына қатты қынжылады. Оның алдында бұл
кісі академик Марғұланды ертіп келгенде Таңбалы тас құламаған, сынбаған
бойы тікесінен тұрыпты. Өмірзақтың айтуы бойынша тастың бетінде 50-ден
астам ру белгілері қашалыпты. Ол кезде тас тұрған жердің, қызыл жарқабақтың
сайының табанында бұлақтың кәусар суы ағып жатады екен бүлкілдеп. Суы мұп-
мұздай, мөлдір, тұзсыз екен. Осы жердің маңайында қойшылардың қыстақтары
болыпты. Малдың көптігі сондай, жайылғанда жердің белін қайыстырып, қара-
құрым малдан көз сүрінуші еді дейді Бақберген. Өмірзақ Оспанов осы өлкеде
ең бірінші мұражай ашқан кісі еді Жезқазған облыс болып гүрілдеп
тұрғанында. Ол кісіден басқа тас жатқан жерге ең бірінші болып Марғұланды
апарған Бүкіров Сүтемген деген кісі. Осы азаматтардың үшеуі де тірі емес,
жатқан жерлері иманды болғырлар – деген Бакең ақ қағазға Таңбалы тастың
суретін салып; Бұл тас түрегеп тұрған тас. Кейін құлап, шашыраған. Тастың
беті шұбар, тегіс емес. Мені апарар болсаңыздар, нақты көрсете аламын –
деп, күрсініп жіберді.
Алматыға қарай қайтарда Сағындықтың жұмыс орнына барып, екі сағаттай
отырып әңгімелестік. Сәкең біз Бетпақдалада сандалып, киелі тасты іздеп
жүргенімізде маған бола біраз ғылыми деректерді, құнды мағлұматтарды
жинастырып, көшірмелерін дайындап қойған екен, соны қолыма ұстатты.
Жезқазған энциклопедиялық анықтамасында Бұлғақбаев Серік Құрматайұлы
былай деп жазады:
 

ТАҢБАЛЫ ТАС ҚОРЫҒЫ (пантеон) Сарысу өзенінің төменгі жағында,
Боқтықарын өзенінің оң жақ жағалауында, Таңбалы жар жерінде орналасқан.
Таңбалы тас жайындағы тұңғыш мәліметтер XVIII – XIX ғ.ғ. ресей саяхатшы-
ғалымдары А.И. Шренк, казак офицері Д.Телятников, М.М. Иванин, Ю.Шмидт
жазбаларында кездеседі. 1895 ж. Л.Кузнецов пен Х.Бекхожин тас бетіндегі 500-
ге тарта таңбалардың көшірмесін жасады. 1934 жылы зерттеуші В.А. Селевин
Таңбалы тасты суретке түсірген. 1941 жылы Академик Қ.И. Сәтбаев Жезқазған
ауданының тарихи ескерткіштері атты мақаласында ескерткішке ғылыми
анықтама береді. 1950-ші жылдары академик Ә.Х. Марғұлан Орталық Қазақстанда
барлау жұмыстарын жүргізіп, бірқатар ескерткіштерге ғылыми талдау жасайды.
1974 жылы археолог-ғалымдар Кемал Ақышев пен Марал Хабдуллина, 1998 жылы
этнограф ғалым Ж.О. Артықбаев Таңбалы тастың маңыздылығы жайында бірталай
пікірлер айтты. Ескерткіште, Л.Кузнецовтың дерегіне сүйенсек, 500 таңба
немесе мөр қашалған. Х.Бекхожин тастағы арап әрпімен жазылған жазуларды
оқып, орысша аудармасын берді. Академик Қ.И. Сәтбаев Жезқазған-Ұлытау
перифериясында қазақ халқын құрған үш жүздің жері тоғысады деп Ұлытаудың
саяси орталық екенін атап өтсе, Ә.Х. Марғұлан Таңбалы тастың тарихын оғыз,
қыпшақ, Ақ Орда дәуірлерімен байланыстырады. Бетпақдаланың дәл ортасында
орналасқан Таңбалы тас ескерткіші жайындағы ескі сөздерді шежірешілер М.Ж.
Көпеев пен Н.Наушабайұлының жинақтарынан жолықтырамыз.
  
Ал Бұланты шайқасы деген тарихи еңбегінде этнограф Ж.О. Артықбаев
былай дейді:
  
ТАҢБАЛЫ – ҚАЗАҚТЫҢ ТАСҚА БАСҚАН ШЕЖІРЕСІ.

Тарихтан сәл-пәл хабары бар қазақ баласы үшін Таңбалы тас атауының
қасиеті ерекше. Қазақ түгілі көрші көшпелі түрік елдері: ноғай, өзбек осы
қасиетті орынды керемет қадыр тұтады. Қадым заманнан бері иісі түркі
руларының басын қосқан алтын қазығы болған қасиетті ескерткішті көру екі
адамның бірінің маңдайына жазылмаған бақыт. Қазақ тарихын сүйген, сол үшін
түн ұйқысын төрт бөліп қаншама еңбек атқарған ғалымдардың өзі де Таңбалы
тасты көре алмай кеткен. Қазақстанда да, көрші түркі жұрттарында да –
шіркін-ай, осы мекенді бір көрсем, түркі руларының бас қосып, таңба
бөліскен, енші алысқан құт мекен, қасиетті қазығына тәуәп етсем дейтін
азаматтар көп. Олардың көре алмайтыны Таңбалы тас Бетпақ шөлдің ортасында,
адам аяғы сирек басатын, жер танитын жолбасшың болмаса сүйегіңіз қурап
қалатын қорық жерде. Қазақтың ең бір асыл ескерткіштері адам баласы
оңайшылықпен таппайтын көзден таса жерлерге орналасқан. Қазақтың қасиетті
қорымдарын зерттеген уақытта ойға б.э.б. VI ғ. болған сақ – парсы соғысы
еске түседі. Дарий патша 513 жылы б.э.б. 700 мың әскерді бастап сақ жеріне
енді. Түпкі ойы Азияны түгел бағындыру. Сақтар әскерін үшке бөліп
қорғанысқа көшті. Бетпе бет соғысқысы келмей жауды алдаусырата отырып
соңына ертті, шетке шыққандарын жоқ қылды. Құдықтың бәрін жауып, жерді
өртеп парсының берекесін кетірді. Сақтың соңынан бірнеше ай бойы жүріп ашық
майданда соғыса алмай, әскерінің бірталайынан айрылып қалған Дарий сақ
патшасына ...әпенді-ау, сен неге сонша қашасың... күшім бар десең қарсы
соғыс сал, әлім жетпейді десең мойныңды иіп, тізеңді бүгіп алдыма кел,
жерің мен суыңды бер, қашуыңды қой деп хабаршы жіберіпті. Оған жауап
ретінде сақ патшасы Иданбарыс не салған қала жоқ, не еккен егін жоқ сендер
алады дейтін, біз өз бетімізбен көшіп жүрген елміз. Тіпті соғысқыларың
келіп тұрса біздің ата-бабаларымыздың қорымдарын тауып, соған тиісіп
көріңдер. Сонда сендерге соғыстың не екенін көрсетейік деген екен.
    Таңбалы тас – осы сақ патшасы айтқан қорым (пантеон) және қорық
жер. Оның жақпар тасына салынған алғашқы таңбалар Шыңғыс хан заманына,
тіпті одан да әрі әлмисаққа нұсқайды. Қазақтың қазақ болмай алты алаш болып
тұрған кезінде жазылған жазулар да осы Таңбалы тас бетінде тұрған мөр
есепті. Таңбалардың түйдек түскен заманы қазақ этносының қалыптасуына
байланысты деген пікірдеміз. Өкінішке орай қазақ жеріндегі ең бір қасиетті
ескерткіш әлі күнге ғылыми түрде нәтижелі зерттеліп, оқырманға танылған
жоқ.
    Таңбалы тас туралы алғашқы мәліметтерді қазақ шежіресінен
кездестіреміз. Мәшһүр Жүсіп Бетпақ далада Таңбалы шұбар деген жер бар –
деп жазады. Сонда тасқа басылған таңбалар бар. Қазақтың таңбалары талас
болса, үш жүздің баласы сол тастан барып қарасады. Алаша ханның тұсында
басылған таңба деседі. Мұнан бұрын сағымнан пайда болған Шыңғыс хан да
тоқсан екі баулы Қыпшаққа таңба үлестіріп, ұран қойып берген екен деседі.
Алаша ханның тамы Кеңгірде, өзеннің күн батысында. Тәшкент, Түркістан
ұсталары жасаған. Күйдірген кірпіштен салынған. Өзінен қалған нәсіл, тұқым
жоқ. Қазақ тарихының алғашқы концептуалды өзегін салып берген Мәшһүр
шежіресіне тереңірек тоқталу қажеттілігі бар. Бізге белгілі әдебиетте және
ел аузында Таңбалы тас, Таңбалы Нұра, не Таңбалы жар деп аталады.
Нұра сөзінің бірнеше мағынасы бар, ол сөз сулы жерге, жар қабаққа, дөңге
қатысты қолданылады. Бетпақ маңындағы ел биік, тұтас дөңді нұра, немесе
саң деп те атайды. Мидай жазық далада нұра мен саң көне қалалардың
бекініс-қорғаны сияқты ойда жоқта мүйіс болып шыға келіп, біразға дейін
көсіліп жатып алады. Нұра сөзінің көне алтай тілдерінің лексикалық қорынан
сақталғанына дау жоқ. Қалмақ тілінде нұра құлама жар, қабақ деген ұғымды
білдіреді және нұр-көл сөзінен бөлек. Қазақ тілінде айтылуы жағынан осы екі
ұғымның арасындағы айырмашылық жойылған.
    Мәшһүр қолданып отырған Шұбар сөзі Бетпақ даланың Таңбалы тас
орын тепкен бөлігінде жиі кездеседі.Жердің реңі бұл арада біркелкі емес,
негізінен құмдауыт, ара- арасында сор, қақ, жазық дала кездеседі, өсімдігі
сол сияқты. Таңбалы тастан батысқа қарай бірсыпыра жерді алып атақты Шұбар
теңіз көлі жатыр. Таңбалы тастың XV ғасырдағы ғаламат этносаяси оқиғаларға
тікелей қатысы болғандығы ешқандай талас тудыруға қисыны келмейтін ақиқат.
Оның бетінде кестеленген ру таңбалары, араб әріптерімен жазылған жазу
көшпелі өзбек-қазақ-ноғайлы елдерінің ыдырап, өз бетінше жеке шаңырақ
көтеріп, түтін түзетуімен байланысты. Бұл кезең Евразиялық Ұлы дала
кеңістігінде керемет процесстер жүріп жатқан шақ. Көшпенділердің соңғы
империясы ыдырады, жан-жақтан адуынды отырықшы мемлекеттер ұйқыдан оянған
арыстандай ауызын айға білей бастады. Міне сондықтан да қазаққа өз
мемлекетінің ірге тасын қалау керек еді. Бетпақ даланың Сарыарқаға
астасатын тұсында болған қалың нөпір жиынның да, ондағы үш жүзге бөлінудің
де, әр жүзге енетін рулардың анықталуының да себебі осы. Қазақ өзара енші
алысты. Енді Евразиялық сахнаға қазақ елі деген жаңа этностық құрылым
шықты.
    Заман өте Таңбалы тас аңызға айналды. XVIII – XIX ғ.ғ. Бетпақ
далада болған Ресей саяхатшылары мен дипломаттары Таңбалы тастың қазақ
арасында қасиетті саналатынын атап өтеді (А.И. Шренк, атаман Телятников,
М.М. Иванин, Ю.Шмидт). Бірақ олардың арасында ғылыми тұрғыдан зерттеулер
жүргізетін адам болмады. Отаршы Ресейге тіпті де сол тастың керегі жоқ
еді... Ю.Шмидт Таңбалы ескерткішін сына иероглифтері деп атады, ол да
шындыққа жанаспайды. Бетпақ даланың бұл тұсынан түріктің сына жазулары
табылған емес. Түрік сына жазуының орталығы Мұңғылия, Талас, Орхон-Енисей
(VIII – XI ғ.ғ.).
    Тек 1895 жылы осы жерге әдейілеп келген Ақмолалық дәрігер
Л.Кузнецов пен Атбасарлық тілмәш Х.Бекхожин таңбалардың көшірмесін түсіріп,
жартастағы жазуларды оқыды. Осылай, Таңбалы тастағы қашалған белгілердің
қазақ руларының таңбалары екені анықталды, ал жазудың негізгі мазмұны қазақ
этносының ұйымдаса бастаған кезіне сәйкеседі. Ең көлемді жазу Қара найман,
Алшын, Арғын, Қара кесек, Қойсын, Табын, Молла Қаршыға Әмір. Құдайым құрмет
қылайын алтауына деп оқылады. Ә.Х. Марғұлан жоғарыда аталған алты руды
Алты алаш тайпалық одағымен байланыстырады. Оның пікірінше Қойсын (Үйсін)
Ұлы жүз атынан, Кіші жүзден ірі ру Табын бүкіл алшын атынан, Орта жүз
атынан Арғын, өзінің Қаракесек тобымен Алты Алаш елінің негізін құрады.
    Таңбалы таста 1218-ші жылды көрсететін тағы бір жазу бар, онда
Күлеке әулетінен Әбдіғапар бек жөнінде мәлімет аламыз, оған көлденең келіп
Теб тегерші деген жазу килігеді. Бұл жазу туралы ғылыми пікір жоқ. Қалай
дегенмен де Таңбалы тас қазақ тарихындағы ғажап құпиялардың бірі болып
қалып отыр. 1998 жылғы ғылыми экпедиция кезінде біз Таңбалының қалдығын
ғана таптық, ескерткіш бірнеше бөлшекке бөлініп сынған күйінде жатыр, беті
шимай (беріде сол жерге барған жазғыштардың қол таңбасы).
    1950-ші жылдары осы жерлерде болған Марғұлан өз зерттеулерін
жариялап үлгермей кетті. Әлекеңнің айтуынша Таңбалы таста Ақ Орданың атақты
хандары Орыс хан, Құйыршық хан, Барақ хан т.б. аттарын табуға болады.
Жартастағы жазулардың көпшілігі Әлекеңнің айтуынша қыпшақ-қазақ тілінде
жазылған, ру таңбаларының ішінде оғызға қатыстылары да бар. Таңбалы тас
ескерткіші пайда болуына Белең ана, Ала тағы сияқты орта ғасырлық хандар
резиденцияларының таяу болуы тікелей себеп деп атап көрсетеді Ә.Х.
Марғұлан.
    Таңбалы тастың қысқаша тарихы осылай. Зерттей берсек тек XV
ғасырды ғана емес, одан да әріге бастайтын жәдігерлікке кез боламыз. Қазақ
этносының қаз тұрған жері осы Таңбалы Нұра, мына Тасбұлақтан біздің даңқты
хан-сұлтандарымыз, батыр-билеріміз су ішті. Оған куә Таңбалы тас. Бүкіл
түркі дүниесі үшін Күлтегін, Тоны-көк, Білге қаған жазулары қандай құнды
болса, қазақ елі үшін Таңбалы да сондай құнды. Біздің елдік тарихымыздың
белгісі – Таңбалы тас.
    Атақты ғалымымыз, қазақтың біртуар ұлы Қаныш Сәтбаевтың таңдамалы
мақалаларында ол кісі Таңбалы тас жөнінде мынандай орысша сөздер қалдырған
екен, мен (автор Қ.М.) соның қазақша мағынасын жазайын:
    Жезқазған ауданының Сарысу өзенінің сағасында, ол жерден 20
шақырымдай шығысқа қарай, Тасбұлақ бұлағының жағасында табиғи меже Таңбалы
нұра жартасында қазақ халқының барша руларының таңбалары қашалып жазылған.
Халықтан қалған хикая бойынша бұл жерде, яғни Тасбұлақтың басында қазақ
руларының ең бірінші кеңесі өтіп, жаңа ұлттың қазақ деген аты бекітіліп,
жартасқа осы одаққа кіретін барлық тайпалардың таңбалары қашалған. Қазақ
даласының ұйтқысы болған жаңа тұрғындардың шыққан тегі негізінен
оңтүстіктен шыққан, яғни Ұлы Моғол шегінен келген.
    Қорытынды сөзінде Сағындық Қожамсеитов; Меніңше бұл тас қазақ
халқының тайпаларының бірігіп, бас қосып, бір жағадан бас, бір жеңнен қол
шығарып, мемлекеттің ірге ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Тамғалы петроглиф тас кешені
Жетісу жеріндегі таңбалы тастардың тарихы
Туристік бизнес жайлы
ҚР территориясындағы тас және қола дәуірлері
Қазақстандағы петроглифтерді зерттеу
Таңғажайып таңбалы тас
Қазақстан жеріндегі эпиграфикалық ескерткіштер
БАСТАУЫШ СЫНЫП ОҚУШЫЛАРЫНЫҢ СӨЗДІК ҚОРЫН ДАМЫТУ
Андронов мәдениетінің кезеңдері
Тас бейнелерінің көпшілігі көне суреттер
Пәндер