Ми ішілік отогенді асқынулар

Пән: Медицина
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 9 бет
Таңдаулыға:

Студенттің өздік жұмысы

Тақырыбы: Ми ішілік отогенді асқынулар.

ОРТАҢҒЫ ҚҰЛАҚТЫҢ ЖЕДЕЛ СОЗЫЛМАЛЫ ІРІҢДІ ТАРАУЛАРЫНАН БОЛАТЫН МИДЫҢ АСҚЫНУЛАРЫ.

Жедел және созылмалы ортаңғыы құлақтың іріңді таралулары құлақтың есту кабілетін төмендетуіне немесе естімей қалуына әкеліп қоймай, кейде бұл адамның өміріне қауып туғызатын бас суйек ішілік асқынуларға әкеліп соғады. Бұған ми кабаттарының қабынуы, венозды қуыстардың (синустың) және мидың өзіндегі іріңді процестердің пайда болуы жатады.

Ортаңғы құлақ қуысынан инфекция бас суйек ішінe әргүрлі жолдар арқылы өтеді:

1. Қабырғалық жол ~ дабыл қуысының жоғарғы және темегі қабырғалары арқылы көбінесе созылмалы ipiңдi отиттің салдарынан холестеатоманың пайда болып, сүйекті шірітудің әсерінен болады.

2. Қан тамырлары аркылы бас сүйек ішілік асқынулар көбінесе ортаңғы құлақтың іріңді қабынуы кезінде байқалады. Бұл кезде бас сүйек шұңқырына инфекция ортаңғы құлақ пен мидың қатты қабығы арасын байланыстырып жататын тамырдың зақымдануынан болады, немесе еміздік тәрізді сүйектің қан тамырлары арқылы өтеді.

3. Лабиринтогенді жол. Бұл кезде инфекция бас қуысына кipe6epic су жолы арқылы, немесе iшкі есту жолымен есту нерв венасы арқылы өтеді. Kө6iнece мишықтың зақымдалуы байқалады.

4. Инфекцияның ең аз таралатын жолы сүйектің бітпеген саңылаулары арқылы дабыл қуысының жоғарғы және теменгі қабырғаларынан өтyi балаларда жиі кездеседі.

Сыртқы пахименингит . Бұл мидың катты кабығының сырткы бетнің қабынуы. Егер іріңді процесс болса. онда қабық сүйектен бөлініп, экстрадуральды абсцесс болады. Егер іріңді процесс сигма гәрізді көк тамыр қуысының жанында болса, онда перисинуозды абсцесс деп аталады. Экстрадуральды абсцесте көбінесе ортаңғы бас сүйектң ішкі 6eтi ашылады. Мидың катты іріңмен тітіркенуінен алғашқыда кызарып, қалыңдайды. кейн жаңадан пайда болған тканьмен (грануляциямен) жабылады, ауру барысы көбіне белгісіз өтеді Дегенмен, ортаңғы құлақтың iріңді қабынуы кезінде ауру құлақ жағынан бастың катты солқылдап ауруы, құлақтан іріңнің кебеюі, кейде дене кызуының жоғарылауынан ipiңнің ми кабаттарының сыртына өткенін жорамалдауға болады. Кейде ми кабаттарының сыртында жататын іріңдік тек құлаққа жасалған операция кезінде анықталады.

Ішкі пахименингит - субдуральды абсцесс. Бұл кезде ipiң ми кабаттарының астына жиналады. Ол кебінесе экстадуральды абсцестін ми кабаттарының астына етуінен немесе қан тамырлары арқылы дамиды. Субдуральды абсцесс көпке дейін білінбеуі мумкшін, тек қосымша асқынулар қосылса білінеді Бастапқыда кебінесе аурулардың бірнеше белгілері болады.

Жалпы жагдайы. Аурудың көңіл-күйі бастапқыда онша өзгермейді Дене қызуы 38-39 аралығында. Егер дене қызуы 39-дан жоғары болса, онда жайылма лептоменингит немесе ссптикалык синустромбоз деп ойлауға болады. Кебінесе жүрек бастың самай бөлігінде, кейде бастың жартылай бөлігінде, немесе бәрінде бас қатты ауырады. Шүйде бұлшық eтiнің тартылуы байқалады. Керниг және Брудзинский белгілері жиі кездеседі. Бұл кезде ошақты пахилептоменингитті жайылма лептоменингиттен айыру қиын болады. Бастапқыда пайда болған менингеальды белгілер ми кабаттарының қозуын керсетеді кебінесе абсцесс пайда болғанда жоғалып кетеді.

Бастың артқы шуңқырында пайда болған пахилептоменингит мишықтың зақымдалу белгілерімен сипатталады. Жиі нистагм байқалады, ол зақымдалған жақта болады. Кейде адиадохокинез, саусақ пен мұрынды керсету тәсілдерінде ауытқуы байқалады.

Абсцесстің капсуласымен қапталған кезінде жұлынның сұйықтығында көп езгеріс байқалмайды, аздап қысымның көтерілуін көбінесе плеоцитоз, нейтрофилез, белоктың көбейгенін байқауга болады. Жайылмалы лептоменингитке қарағанда хлорид пен канттың өзгеруі, микробтар байқалмайды. Егер плеоцитоз жоғары болып, жұлын сұйықтығында микробтар пайда болса, онда жайылма менингиттің қосылғаны

білінеді.

Қанда лейкоцитоз 12000-15000, нейтрофилез және ЭТЖ жоғарлайды. Ошақталған пахилептоменингитті уақытында операция жасап іріңдеп, ашып, оған толығымен дренаж жасалмаса, аурудың емделіп шығуы мумкін емес, сондықтан операция міндетті түрде болу керек. Операциясыз ауру асқынып, адамныц өміріне қауып туғызуы мумкін. Сондықтан құлақтан болган бас iшілік асқынудың белгілері болатын болса, көбінесе операция жасалып, уақытында жүйелі түрде антибиотиктермен емделуі керек.

Отогенді ipiңдi лептоменингит . Бұл көбінесе ортаңғы құлақтың ipiңдi жедел, немесе созылмалы түрінде - ми кабаттарына асқынып. жұмсақ ми қабатын зақымдайды. Ми қабатының зақымдалуы жеке түрінде, немесе басқа бас сүйек iшiлік асқынулардың себебімен кездеседі:

Біріншіден, ми кабаттарының қабынуымен,

Екіншіден, бас ішілік қысымның көбеюімен,

Үшіншіден, мидың жұлынның, бас ми нерв жүйелерінің зақымдалуымен сипатталады.

Аурудың жағдайы көбінесе ауыр болады және күн өткен сайын ауырлай туседі. Ауру адам сандырақтап, есінен танып қалуы мумкін. Дене қызуы 38. 5-39-дсйін көтеріледі. Отогенді менингите ең жиі белгілерге бастың катты ауруы жатады. Бас ауруы катты тесіп, шаншып, шыдатпаумен сипатталады. Ауру адам ыңырсып. қолымен басын ұстайды. Бастың дәрісінен көмек болмайды. Кебінесе бастьң ауруы жайылмалы болып келеді. Бұл ауырсынудьң пайда болуы ми кабаттарының зақымдалуынан, яғни, катты жұмсақ ми кабаттарының сезімтал нерв талшықтарының тітіркенушен болады, немесе субэрахноидальды кеңістікте іріңнің жиналуымен өрбиді. Механикалық тітіркендіргіштен басқа токсиндердің әcepi де үлкен орын алады.

Бастың ауруы жарық сәулесшнен, қатты шу. қозғалыста және тағы басқа қолайсыз жағдайларда үдейді

Көбінесе лоқсу, жүрек айну, құсу, бас айналу пайда болады. Қан құрамында лейкоциттер оның ішінде нейтрофильдер кебейіп, ЭТЖ жоғарылауы жиі кездеседі. Отогенді менингитте ми қабаттарының қабыну белгілері жиі кездеседі. Бұларға шүйде бұлшық еттерінің тартынуы, Керниг - Брудзинский белгілерінің әр түрлерімен сипатталады. Сонымен қоса Бабимский, Оппенгейм, Россолимо, Гордон, Бехтеров белплері патологиялық қоздырғыш рефлекстерімен сипатталады. Көрсетілген белгілердің пайда болуы нерв талшықтарының тітіркенуіен бұлшықеттердің рефлекторлы жиырылуына негізделген. Шүйде бұлшықеттердің тартынуы, басты алға кеудеге тигенше енкейткенде байқалады. Шүйде бұлшық еті тартынған кезде иек кеудеге тимейді Керниг белгісі жамбас буынын жоғары көтеpiп, тізе буынын бүккен кезде, науқастьң аяғын жазған кезде, аяқтың бұлшықеттерінің жиырылуынан, ауырсынуынан немесе толық жазылмауынан байқалады. Осы кезде кезде аяқтын бас саусағыньң артқа қарай 6yгілуi Эдальман белгілерімен сипатталады. Брудзинский белпсі жоғарғы және төменгі болып сипатталады. Жоғарғысы басты төмен еңкейткенде тізе буыныньң өздігігінен бүгілуінен науқастың 6ip аяғын бүккен кезде екіншісі де бугідгені байқалады.

Патологиялық рефлекстер нерв жуйесі зақымдалғанда пайда болады, ісіресе. пирамидалық жолда. Олар табанға зерттеулер жургізген кезде анықталады. Басты симптомдар: Бабинский, Россолимо, Оппенгейм, Бехтерева және Гордон болып келеді. Патологиялық рефлекстердің жекелеген турлері немесе олардың бірнеше әр түрлілері отогенді менингиттің ауыр жағдайларында кездеседі.

Бабинский белгісі - табаннын сыртқы қырын балғашықтың сабымен. немесе басқа затпен узік-узік тітіркендірген кезде байқаймыз. Осы жүргізілген тітркендіргіштен кейін аяқтың үлкен саусағында рефлекторлы (эстензия) жазылу пайда болады. Үлкен саусақтьң жиі жазылуымен 6ipre басқа саусақтардың жазылуы жүреді мұны Вейер белгісі деп атайды.

Россолимо рефлексі - табанның 2-5 саусактарының рефлекторлы бүгілуінен тұрады, бұл балғашықпен саусақтардың ұшынан ұрған кезде байқалады.

Бехтеров белгici - саусақтардьң бүгілуі өкшенің алдыңғы - сыртқы бетінен балғашықпен ұрғанда байқалады.

Гордон белгісі - балтыр бұлшықетінің басуымен жасалады.

Ал Оппенгейм белгісі - алдыңғы бетінің төменгі бөлігін басумен байқалады. Жогарыдагы келтірілген рефлекстің қорытындысында аяқтың үлкен башпайыньң сыртқа қарай иілуі Вейер белгісімен жиі кездеседі. Мидьң негізгі қабыну ошағы кезінде көбінесе 6-7 нервтерде паралич кездеседі. Әкетуші нерв зақымдануы нәтижесінде бұл кезде көздің тік бұлшық етінің параличі болады.

Бұл жағдайларда көздің қылилануы, көз алмасын сыртқа қарай жылжыта алмауы, диплопия әсіресе бұл зақымдалған бұлшық етке қарай қарағанда 7 нервтің зақымдануы кезінде мимикалық бұлшық eттін салдануы болады. Бұл кезде 6eттің ассиметриясы байқалады. Зақымдалған жақта маңдайдың және мұрын, epiн катпары жазылған, көз алмасы жоғары кеткен.

Бала көзіндегі отогенді менингитке қол аяқтарының тартылуы 2 гүрде болады: клоникалык және тоникалық.

Клоникалық тартылу кезінде бұлшықет жиырылуы мен босаңсуы 6ip-6ipiнe тез ауысып отырады.

Тоникалық тартылу - бұл бұлшық еттің ұзақ уақыт жиырылуы. Клоникалык тартылуы бас қыртысының қозуы кезшнде болса, тоникалық тартылу - бұл қыртыс асты бөлімшесінің қозу кезінде болады. Менингит кезінде негізгі клиникалық белгілердің 6ipi болып спонтанды нистагм (кездің айналуы) болады. Менингит кезінде нистагм бас ми абсцесінде кезіндегідей ауырған құлаққа қарай бағытталады. Отогенді менингит кезінде көздің белгілері жиі кездеседі. Көздің алмасын баскан кезде ауырсынады. Көз қозғалтудың бұзылуы цитоз, диплопия және анизокория болу мен сипатталады.

Қарашық реакция сипаты көбіне аурудың ағымына байланысты. Қозу кезеңінде қарашық тарылады, ақырында кеңейеді. Бас ішілік қысым жоғарылайды да, емізікшелерде іркілік байқалады. Көздің көру қабылеті нерв жүйкелерінің қабынуымен сипатталады. Жұлын сұйықтығының өзгеру сипаты: ликвор 800 мм. су. баг. дейн жоғарылауы қалыпты жағдайда (150-200 мм. су бағанасында немесе минутына 60-тамшы) . Калыпты жағдайда түссіз мөлдір ликвор менингит кезінде бұлдыр болады, кейде ipiңдi. Микроскопиялық зерттеулер клеткалық элементтердің артқанымен сандық өзгеруін анықтайды. Бірнеше жүзден бірнеше мыңға дейн 1 мм 3-ге плеоцитоздың жоғарлауы, аурудың ауырлағанын көрсетеді. Нейтрофильдермен лимфоциттердің ара қатынасы аурудың ауырлығына тәуелді. Отогенді ipiңдi менингитке аурудың алғащқы кезеңдері нитрофильдердің, басым болуы және жоғарғы плеоцитозбен қосарлауына тән.

Қолайлы ағымда бұл реакция. біртіңдеп лимфоциттердің жоғарлауына ауысады және бұл кезде цитозда төмендейді. Жұлын сұйықтығындағы белокты анықтау маңызды, қалыпты жағдайда 0. 5%. ал глобулинді реакция әдсіз. Отогенді менингит кезінде белоктың көбейгенін, оның ішінде глобулиндердің кебейгенін Панди реакциясы көрсетеді. Бұл кезде канттьң (60 мг) хлоридтердің (730 мг) құрамы төмендейді.

Сонымен диагноз кою үшін көбінесе аурудың ортаңғы құлағының жедел немесе созылмалы іріңді отитке шалдығуы, жалпы жагдайы, ми кабаттарының менингитке тән белгілерімен қоса жұлын сұйықтығындағы өзгерістердің маңызы көп. Диагноз басқа туберкулезды менингитпен. немесе вирусты менингиттермен салыстырмалы диагноз жургізу арқылы, жан-жақты тексеруден кейін анықталады.

Емдеу. Кең түрде хирургиялық әдіспен ортаңғы құлақтағы және басқадай eкінші peттi ошақтарды ашу. Әcipece синустардағы тромбыны, экстра және субдуральдағы абсцестерді жедел отитте мастоидотомия, ал созылмалы отитте құлаққа жалпы қуыстық радикальды операция жасалынады: ортаңғы және артқы бас сүйегінің шұңқырын ашады. Үлкен дозада антибиотиктер колданады. Көбшнесе пенициллин және стрептамицин, кейде екеуін 6ip уақытта қолданады. Сульфаниламид дәрілерін тағайындау керек.

МИДЬҢ ЖӘНЕ МИШЫҚТЫҢ ОТОГЕНДІ ІРІҢД1КТЕРІ

Көпшілік жағдайда мидың отогенді ipiңдіктepi ауырған құлаққа жақын жатқан мидыц бел1ктер1нде дамиды, ягни самай бол1пнде жэне мишыкта. Мидыц іріңдігін ортаңғы құлақтық іріңдікті қабыну кезіндегі қоздырғыштар тудырады. Жедел іріңді ортаңғы отитте флора моно микробты, ал созылмалы отитте полимикробты. Мидың және мишықтың іріңдігінде әркашанда ipiң сасық иісті. Мидың ұлпаларының некрозды озгерістерінен қуыс құралады. Қуыстың айналасында капсула болады.

Белгілері. Аурудың шартты түрде 4 кезең болады:

1) алгашкы;

2) жасырын;

3) айкын;

4) терминальды.

Мидың іріңдігінің белгілері айқын және терминальды кезеңінде анық байқалады. Kepiciншe бастапқы және жасырын кезеңдерінде ipiңдіккe тән белгілері аз болады. Бастапқы кезеңі 1-2 аптаға созылады және жеңіл менингеальды белгілермен жүреді бас ауруы, дене қызуының көтерілуі (37. 5 градустан жоғары), құсу, жүрек айну, езін нашар ceзінyi және т. б. Көбінесе осы аталған белгілерді отит немесе операциядан кейнгі жағдай деп түсінуге болады. Мидың іріңдігінің ағымы көбінесе бастапқы кезеңнен жасырын кезеңге ауысады. Бұл кезеңде ауру адамда белгілер болмауы мүмкін немесе аздаған түрде көрініс береді.

Ми абсцесінің негізгі белгілері аурудың айқын кезеңінде байқалады. Аурудың айқын кезеңнің белгілері 4 топка бөлінеді

1) жалпы;

2) жалпы милық;

3) алыстаған;

4) ошақты.

Жалпы белгілері. Аурудың бет әлпеті «қиналған», сарғыш жер түсті сарғайған, бозарған. Науқас адам селқос, арықтаған. Дене қызуы асқынбаған іріңдіктерде қалыпты, немесе субфебрильді іріңдіктің ми тканімен өтyi, немесе менингитпен асқынған кезінде дене кызуы қөтеріледі Қандағы өзгерістер - лейкоцитоз, ЭТЖ-ньң жоғарлауы.

Жалпы милық симптомдар:

1) бас ауруы және құсу. Бас ауру мидың отогенд1 іріңдігінің 6ipiншi белгісі. Ол іріңдіктің түзілуінің алғашқы кезеңінде байқала бастайды. Ол даму барысында күшейе туседі. Қарқынды бастың i шк i қысымыньң жоғарылауы кезінде жайылымды түрде бас ауырады. Бұл 6ip жағынан мидың қатты қабығының созылуымен және қысылумен, 6ip жағынан мидың, қарыншаларының созылуымен түсіндірілед1. Көбіне қысу ми қорабыньң iшкі қысымының артуынан, мидың iciнyiнeн. сопақша мидағы кезбе нepвiciнiң ядросының тітіркенуінен болады. Мидьң абсцесінде де жоғарғы айтылған ядроға қысым түсіреді;

2) Пульстің төмендеуі (брадикардия) асқынбаған абсцестің құнды белгісі болады. Бұл кезбе нервінің рефлекторлы лабиринтінің тітіркенуінен болады. Сонымен қатар брадикардия ми қорабыньң ішкі қысымының артуы, ол сопақша мида қабыну процесінен болатын icінy (энцефалит) немесе іріндіктің токсикалық әcepi кезбе нервәнің ядросына әсер етушен де болады;

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.