Ладшафт – биоциклдық жер

Жоспар
Кіріспе

1 Ладшафт
2 Жер және субстрат
3 Топырақтың факторлар

Пән: География
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 6 бет
Таңдаулыға:

Ладшафт – биоциклдық жер және көптеген Ландшфтық бірлікте және мазмұны мен
масштабында. Ландшфт биоциклдық жер бірілген көптеген ландшафтық бірлік пен
масштабының мазмұнында. Біріккен ландшафт ұқсас биотоптық мінездеме беретін
өмірлік формамен ьіршілік ететін жануарларды біріктірсе 3 типке бөленетін
биотоптық мінездеме шығады.
1) жағалау су қоймасы.
2) Ашық ландшафтар.
3) Жабық ландшафтар немесе орман әртүрлігі.
Биотоптық фактор ерекшелігі ландшафт ұқсастығына байланысты. Осы
жағалау су қоймасы жануарлармен ерекшеленеді. Құрғақта тіршлік ететін үлкен
немесе кіші сатылы жанурлар. өзінің тамағын аулау үшін, жауларынан қорғану
үшін тіршілік ететін жануралар. Бұл формаға амфибиялық түр де жатады.
Кішігірім су қоймалардағы жналған қоректік заттар осы өңірге зоофагов пен
эврифаговтарды таратады. Осы жерде өрмекші – тәрізділер амфибиялар,
рептилия, құстар және сүтқоректілер бар. Су жерлерден өте алатын ұшқыш
формалы 33 отрядтан және 16 сүт қоректілер бар. Амфибионтты сүтқоректілер
аз кездеседі. Ашық жазықтарда аса биік емес өсімдіктер де қоректенетін
насекомдар тех жүгіреді және секіреді. Олар: фаланга, саранча, агамами
көптеген құстар адвотка, ржанка, цесарка, страус, сүтқоректілерден: гепард,
антилопа, газель көп кездеседі. Ашық жазықта өмір сүргеннен кейін осы
жануарларда көз жанары сияқты дамығаг және олар вертикальды тұра алады.
Мысалы: қоян, шұғыл континентальды климат болғаннан кейін және де
жыртқыштардан қорғанысы жоқ болғандықтан олар үңгірлерде тұрады. Жабық
Ландшафт түсігіні көбінесе жануарлардың көлеміне байланысты.
Жабық ландшафтқа орман бұтақтектес өсімдіктер де жабық ландшафт
болады. Жабық ландшафта тұратын жануарларды 2-ге бөленеді:
1. өсімдіктер арасында және 2. өсімдіктерде өмір сүретіндер болып
бөленеді. Осы жануарлардың дене бітімі осы жағдайларға ыңғайланған. Мысалы:
игуандар, хамелиондар құстар арасында (қазуарлар) сүтқоректілерден (шошқа
тапирдер). Ағашқа өмір сүретін жануарлар арасында осы жағдайларға сай неше
түрлі икемдіктері дамыған. Олардың сондардың түзілуі ерекше, мысалы:
құйрығы, тырнақтары ерекше. Олар ағашка өрмелеуден басқа ағаш – ағашқа
секіреді. Осыған байланысты олырдың дене бітімі де ерекше.
Үрлегіш қапты құстар мен жәндіктер жүйкеленіп біткен. Тағы да инелік
қанаттылар, ұшқыш қолқатылар мен басқа да морфологиялық және анатомиялық
өзгерістері бар. Тарихи Ұшу сотысы және басқа қиын адаптацияда, оларды
ажыратуға болатын. Мүмкіндігінше алғашқы сатыда пайда болатын, екінші
жағынан – жетекші факторлар ұзақ прогресивті эволюцияда құстарға және
қолханаттыларға ал шындығында, насекомдарға ұшқыш тірілген рептилий,
орманда жабық ландшафт ұшатын болғандықтан, оның шарты пайда болуында.
Қазір және осы жерде кездесетін көп емес сандық формамен қасиеті секіруге
бейімделуі.
Ең жақсы ұшатындарға жыртқыштар және өндіргіш өсімдік пен тозаң немесе
нектарлар жатады. Жапырақ жегіш және жеңіл алушы немесе тамақты аз жейтін
(ереже сияқты), аз қозғалатын, көптеген икемсіз ұшуға алушы жеңіл сатылы
жапырақ жегіш қоңыз, ұзақ мұрынды және т.б. жатады.
Осы мезетте концентрленген тамақ жұтатын аз мөлшерде пайдаланатын
жануарлар аз. Осы өзінің соңы болатын моменті ұшуда болады.
Пайда болған жабық ландшафтық шары, ұшу. Осы күрес пайда болуында және
басқа ландшафтар. Қабылдаған көптеген ұшудың басқа түрінде пландаған және
ұшатын сақталатын қазіргі бағыттайтын орман құстары: соек, қырық, ястреб,
сорок, тоқылдақ және кішкене шымшық тәрізділер.
Ұшудың ең дамыған түрі-самғау құстарына лайық және жаңа жағдайларда
дамуы мүмкін.
Жер және субстрат бірге. Жер жән басқа субстраттың мүмкіншіліктері,
құмның, таудың, қардың физикалық қасиеттердің төменгі сатысының даму
мүмкіншілігінде. Жер биотопына байланысты 3-ке бөлінеді.
1) қатты
2) жұмсақ
3) үгітілгіш
Субстраттың мүмкіншілігі жануарлардың ауырлығымен анықталады.
Субстраттық әсер ету деңгейі кейде жануардың салмағынан анықталады
және аз мөлшерде ғана шыбын – шіркей мен құрт-құмырсқалармен басқа да бунақ
аяқтылардың аяқ-қол, саусақ, бармақ бастарының жермен шектесу ауданының
азаюын, яғни саусақ сандарының: тұяқтыларда – біреу, ал құстарда екеуге
дейін кемігенін байқауға болады. Сондай-ақ, мысалы серна, тур (жабайы сиыр)
және басқа да тау тұяқтыларында олардың аяқ-қол, саусақ, бармақ бастарының
кемігенін көреміз.
Жұмсақ, әсіресе, жабысқақ топырақта керісінше балшықшы, құтан, ләйлек
сияқты ұзын саусақты құстар мекендейді. Тұяқтылардың қапталындағы
саусақтары жақсы дамыған, ал тұяқтылар, мысалы буйволдың (енеке), бұланның
немесе солтүстік бұғысының тұяқтылары салыстырмалы түрде қодастың, еліктің,
маралдың тұяқтыларынан жалпақ жән үлкен болып келеді.
Құмда мекендейтін сұтқоректілердің, құстардың, бауырмен
жорғалаушылардың және де бунақ аяқтылардың бірі бөлігінде мүйізді
жиектеудің дамуы немесе саусақтарының қапталындағы қатты түктерінің
аудандарының бірнешеге көбейгенін де көреміз. Құрылымы өздеріне тән түйенің
табандары майда құмда жүруге бейімделген. Олардың саусақтары алдынан ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.