Қазақстан Республикасының заңдары бойынша меншіктің түрлері

Пән: Құқық, Криминалистика
Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 72 бет
Таңдаулыға:

ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫНЫҢ ЗАҢДАРЫ БОЙЫНША МЕНШІК ТҮРЛЕРІ

ЖОСПАРЫ

КІРІСПЕ 3

І. МЕНШІК ҚҰҚЫҒЫНЫҢ ҰҒЫМЫ ЖӘНЕ МАЗМҰНЫ

1. 1. Меншік құқығының ұғымы . . . 5

1. 2. Меншік құқығының пайда болу негіздері . . . 10

ІІ. МЕНШІК ҚҰҚЫҒЫНЫҢ ТҮРЛЕРІ ЖӘНЕ ТОҚТАТЫЛУЫ

2. 1. Жеке меншік түсінігі және түрлері . . . 15

2. 2. Мемлекеттік меншік түсінігі . . . 29

2. 3. Меншік құқығының тоқтатылу . . . 35

ІІІ. МЕНШІК ҚҰҚЫҒЫН ҚОРҒАУ . . . 38

ІҮ. МЕНШІК ТҮРЛЕРІ ЖӘНЕ МЕНШІК ҚАТЫНАСТАРДЫҢ ЖАҢАРТУДЫҢ ТЕОРИЯСЫ МЕН ПРАКТИКАСЫ . . . 44

ҚОРЫТЫНДЫ . . . 68

ПАЙДАЛАНҒАН ӘДЕБИЕТТЕР . . . 73

КІРІСПЕ

Меншік қатынастары кез келген қоғамның экономикалық негізін құрады. Қазақстан және бұрынғы одақ көлеміндегі мемлекеттердің жоспарлы экономикадан нарықтық экономикаға өтуінің өзі меншік қатынастарының өзгеруіне, мемлекеттік меншікті жекешелендіру нәтижесінде жеке меншіктің дамуына және де жеке кәсіпкерлікке қолайлы жағдай жасауға мүмкіндіктер туындады. Елімізде экономикалық қатынастарды, соның ішінде меншік қатынастарын реттейтін көптеген заңдар қабылданды. Олардың ішінде экономикалық заңдардың негізі және орталығы болып Қазақстан Республикасының Азаматтық кодексі есептелінеді.

Меншік құқығы субъектінің заң арқылы танылатын және қорғалатын өзіне тиесілі мүлікті өз қалауынша иелену, пайдалану және оған билік ету құқығы.

Меншік институты Қазақстанның қалыптасуынан бастап зерттеліп келеді. Меншік құқығы субъективті азаматтық құқық ретінде, ал экономикалық жүйеде және құқықтық қатынастарда меншік құқының орны меншік құқының объектісі ретінде қарастырылады.

Меншік қатынастары әр түрлі құқық салалар нормаларымен реттелінеді, яғни конституциялық, әкімшілік, азаматтық, еңбек, жер, қылмыстық және т. б. Бұл жалпы теориялық ортақтауды қажет етеді және әр қоғамда меншік институтының дамуына тән ортақ заңдылықтар айқындайды.

Бұл қазіргі кезде жүргізіліп жатқан экономикалық реформалардың бағытын дұрыс белгілеуге өзінің ықпалын тигізеді. “Меншік құқығы” әлі де болса бүгінгі таңда өзекті мәселелердің бірі болып табылады.

Меншік институты Қазақстанның қалыптасуынан бастап зерттеліп келеді. Меншік құқығы субъективті азаматтық құқық ретінде, ал экономикалық жүйеде және құқықтық қатынастарда меншік құқығының орны меншік құқының объектісі ретінде қарастырылады.

Диплом жұмысында меншік қатынастарын құқықтық реттеу мәселелері жан-жақты қарастырылған. Бұл тақырып әрқашан да көптеген ғалымдардың назарын аудартқан. Атап айтсақ аталған мәселені тереңдеп зерттеумен Ю. К. Толстой, А. П. Сергеев, Е. А. Суханов, М. КСулейменов және т. б. ғалымдар айналысқан.

Сондықтан да менің диплом жұмысымды меншік құқығы конструкциясы туралы зерттеу жүргізіп түйіндеу және меншік құқығының ерекшеліктері жайында жан-жақты қарастыруға тырысамын.

Диплом жұмысы Қазақстандық және алыс-жақын шет мемлекеттер ғалымдардың ғылыми еңбектеріне және Қазақстанның құқықтық базасына негізделе отырып, теория және тәжірибе арақатынасы бойынша ғылыми, логикалық, сараптау, анализдеу әдістері негізінде орындалды.

І. МЕНШІК ҚҰҚЫҒЫНЫҢ ҰҒЫМЫ ЖӘНЕ МАЗМҰНЫ

Меншік құқығының ұғымы.

Адам қоғамдық өндіріске ұдайы қатысып, өзіне белгілі бір игіліктер жасайтыны белгілі. Сондықтан, меншік ең алдымен экономикалық категория ретінде қаралу керек. Бірақ, мүліктік игіліктерге адамдардың көз-қарастары әр түрлі. Ұдай өндірістің мәні мүліктік игіліктер жасауда, олар жоғары айтылғандай біреулер иемденіп, немесе біреулердің меншігіне айналып отырады.

Кез-келген мүліктік игілік одан оның иемдену мақсатына жасалады, сондықтан да өндіріс қатынастарының негізі болып, меншікті иемденудің өзі болып табылады.

К. Маркс көрсеткендей, меншік дегеніміз белгілі тұлғалардың мүліктік игіліктерге өзіне тиесілідей, өзінікіндей қатынастары, демек барлық басқа тұлғалардың көрсетілген игіліктерге бөтендікіндей, өзіне тиесілі еместей қатынастары. 1 Сондықтан, “Меншік” заттар себебінен адамдар арасындағы қатынастары болып табылады, бұл иемдену фактісі немесе бір тұлғаға (олардың ұжымдарына) мүліктік игіліктер тиісті болу фактісіне жатады, демек басқа барлық тұлғалардың бұл игіліктерден шектелуіне әкеледі.

Сонымен, меншік қатынастары былай көрсетіледі:

өндіріс процесінде адамдар арасында пайда болатын өндірістік қатынас ретінде;
экономикалық қатынастар ретінде, өндіріс қаражаты түрінде мүліктік иемденуінде. 2

С. Н. Братусь және басқа ғалымдар азаматтық құқық пәнін зерттеп, мынадай қорытындыға келді, меншік, өндірістің керекті алғы шарты бола тұра сол арқылы жүзеге аса отырып, өндірілген мүліктік игіліктерді иемденудің негізі болып табылады. Меншікті олар екі жағдайда қарастырады. Статистикалық иемдену жағдайында болуы, өндіріс қаражаты және оның өнімі белгілі бір тұлғанікі, динамикалық-мүліктік игіліктердің пайдалануы және ауыспалы жағдайында болуы. Меншік қатынастары - мүліктік қатынас болғандықтан онда статистикалық және динамикалық жағдайда тұруы ақырғысына тән. 3 Шындығында, бұнымен келіспеуге болмайды, себебі, меншік иесі мүліктік игілікті өндірумен қатар, оны пайдаланып және арғы тағдырын белгілей алады.

Бұған дейінгі сөз меншік ерекше экономикалық категория ретінде айтылған еді, ол меншіктің заңды мазмұнын ашылуының бастамасы қызметін атқаруы тиіс еді. Енді соған өтеміз.

Меншік құқығының мазмұны мен ұғымы Қазақстан Республикасының Азаматтық кодексінің 188-бабында толық ашылған.

Меншік құқығы субъектінің заң арқылы танылатын және қорғалатын өзіне тиесілі мүлікті қалауынша иелену, пайдалану және оған билік ету құқығы көрсетілген өкіліттіліктен толығымен субъективті меншік құқығындай меншік иесіне әрекеттерін заңды қамтамасыздандырылған мүмкіндіктерін көрсетеді, өкілеттіліктерге меншік иесі болуы уақытында ғана ие. Мүлікті иелену де заңды және заңсыз болады. Заңды деп қандай да бір құқықтық негізге сүйенетін иеленуді айтамыз, яғни заңды иелену титулы.

Кейде заңды иеленуді титулды деп те айтады. Заңсыз иелену құқықтық негізге сүйенбейді, демек, титулсыз иелену.

Заңсыз иеленушілер өз ішінде екіге бөлінеді: адал ниеттілер және арам ниетті иеленушілер болады. Заңсыз иеленуші мүліктің заңсыз иеленгенін білмесе және білуі мүмкін болмаса адал ниетті заңсыз иеленуші. Ал егер де ол иеленушінің заңсыз екенін білсе немесе білуі тиіс болса, онда ол тұлға заңсыз арам ниетті иеленуші болып табылады. Заңсыз иеленушілердің бұл бөлінуі меншік иесі өз мүлкін виндикациялық талап қойғанда меншік иесімен иеленуші арасында кіріс және шығыс есептеуде, сондай-ақ иелену мерзімінің өтуіне байланысты меншік құқығының иеленуі туралы мәселе шешу кезінде керек. Заңсыз және заңды иеленушілер болып бөлінуі мерзімнің өтуіне байланысты иелену кезінде маңызды роль атқарады. Солай, меншік иесі жоқ қозғалмайтын мүлікті 15 жыл заңды иеленген иеленуші, ол мүліктің толық заңды меншік иесі бола алады.

Меншік құқығының ендігі элементі, пайдалану өкілеттілігі. Бұл Қазақстан Республикасының Азаматтық Кодексінің 188-бабының 3-тармағына сай, мүліктен оның пайдалы табиғи қасиеттерін алудың, сондай-ақ одан пайда табуды заң жүзінде қамтамасыз етілуі. Пайда, кіріс, өсім, жеміс, төл және өзге нысандарда болуы мүмкін.

Пайдалану өкілеттілігі әдетте, иелену өкілеттілігіне сүйенеді. Бірақ кейде мүлікті иеленбей пайдалануға болмайды.

Меншік құқығының ең ақырғы негізгі элементі - билік ету өкілеттілігі - бұл, мүліктің заң жүзіндегі тағдырын белгілеудің заңмен қамтамасыз етілуін (ҚР АК 188-б, 2-т. ) осы мүлікке қатысты заң актілерін жасау жолымен белгілеу. 4

Меншік иесі өз мүлкін сату, жалға беру, кепілге қою және т. б. ол мүлікке билік етуін іске асыруы күмән туғызбайды.

Е. А. Суханов билік ету құқығына анықтама бергенде, өте айқын “қуатты” өкіліттілік, оның барлығымен меншік иесін басқа титулды иеленушілерден ажыратуға болады (бірақ кей-кезде басқа иеленушілер де мөлшерімен сондай мүмкіндіктерге ие) деген. Меншік иесіне жоғарыда айтылған үш өкілеттік бір мерзімде жиылады (иеленеді) .

Кейде бұл тізімді кемітуге тырысатындар да кездеседі, мысалы, меншік иесінің өз мүлкін бақылауда немесе бақылаудағы ерекше өкілеттілік қосу жолымен. Бірақ, бізше бұл көз-қарас негіссіз, өйткені басқару - меншік иесіне мүлікті нақты иеленуі басқа тұлғада болған уақытта пайда болады. Бірақ, бірге кейде бөлек олар мүліктің меншік иесі немесе басқа мүлікті заңды иеленушісіне тиесілі бола алады (кейбір шектеулермен) . Солай, жалға алушы (арендатор) меншік иесімен келісім шарт бойынша мүлікті иеленуі және пайдалануымен қатар, оның келісуімен мүлікті үшінші тұлғаға жалға беруге, оның жайын немесе пайдалану мақсатына өзгертулер енгізуге, жақсартуға құқы болады, демек, белгілі шекте мүлікке билік етеді.

Сондықтан, көптеген ғалым-цивилисттер Венедиктов А. В., Генкин Д. М., Корнеев С. М., Е. А. Сухановтар белгілі “үштікті” атаумен шектемей, меншікті “өзінің билігімен, өз мүддесі үшін, өзінің қалауымен басқа тұлғалардан тәуелсіз” жүзеге асыруды нұсқайды.

Бұл айтылғаннан мынадай қорытынды шығаруға болады: меншіктің субъективті құқығы- меншік иесіне бекітілген мүлікті пайдалану, иелену, билік етуді заңмен қамтамасыз етілген мүмкіндік және оған қатысты өз еркінше өз мүддесі үшін, заңмен құқықтық актілерге қайшы келмейтін, басқа тұлғалардың құқықтары және заңмен қорғалатын мүдделерін бұзбайтын кез келген әрекет жасауға, сондай-ақ өз шаруашылық билеу саласына үшінші тұлғалардың араласуын жоюға мүмкіндік.

Біз, осы меншік қатынастарының құқықтық реттелуін айтпас бұрын, алдымен меншік құқығы түсінігін, оның пайда болуын және ерекшеліктерін қарастырып өтуіміз жөн.

Бұл тұрғыда ең алғаш меншік ретінде жеке тұлғаға немесе ұжымға тиесілі затқа олардың өз мүлкі сияқты қарауы анықталған. Мұнда меншік менікі және сенікі деп бөлінуді астарлайды. Мұнсыз тіпті меншік жоқ. Бұл тұрғыдан алғанда қандай да бір болмасын меншік нысаны жеке болып табылады. 5

Бұл берілген меншіктің жай анықтамасынан мынаны түсінеміз, меншік - бұл адамның затқа қатынасы. Әрине, бұл меншіктің мазмұнына сәйкес келмейді. Мұндай қатынастарды бір жағынан затқа өзінікі ретінде қарайтын меншік иесі түссе, екінші жағынан меншік иесі еместер тұрады, сонымен қатар, затқа бөтендік ретінде қарайтын барлық үшінші жақтар қатысады. Бұл жерде үшінші жақтар бөтен, затқа және меншік иесінің еркіне қатысы болмауы керек. Жоғарыда берілген түсінігінен білеріміз, меншік - зат түріндегі материалдық нысанды қамтиды.

Меншік бұл - қоғамдық қатынас. Қоғамдық қатынас ретіндегі меншіктің мазмұны меншік иесінің басқа тұлғалармен материалдық құндылықтарды пайдалану, айырбастау, бөлу, өндіру процестерінде түсетін байланыстарымен қатынастарынан туындайды.

Сонымен, меншік - бұл материалдық нысан және еріктілік мазмұн тән қоғамдық қатынас. Меншік - бұл мүліктік қатынас, және де мүліктік қатынастар қатарында бастапқы орында. Меншік иесінің еркі өзіне тиесілі затқа қатынасында, оны иелену, пайдалану, және билік етумен сипатталады.

Иелену - меншік иесінің затқа шаруашылық билігін білдіреді.

Пайдалану - затты өндіру немесе қолдану барысында, одан пайдалы қасиеттерін алуды білдіреді.

Ал, билік ету - затқа қатынасты оның тағдырын шешетін актілерді жасауды білдіреді.

Жоғарыда қарастырылып жатқан меншік түсінігі экономикалық тұрғыдан оның маңыздылығын көрсетуде.

Меншіктің түсінігі иеленіп алу тұрғысынан К. Маркстің еңбектерінде шырқау шегінен шықты десек, қателеспейміз. Мұнда меншік және иеленіп алу шын мәнінде бір-бірімен байланысады. Әсіресе, бұл байланыс “Саяси экономияны әшкерелеу” кіріспесінде кеңінен қарастырылған. Оның пікірі бойынша - иелену, пайдалану, билік ету нақты экономикалық категория ретінде, абстрактілі категория иеленіп алуға қарағанда, үстемділікке ие. 6 Оның пайдалы жағы жоғары меншікті ерекше және сол уақытта оған қатысты жолдардың барлық түрлерінде тарихи өзгермелі экономикалық категория ретінде тану, оның саяси-экономикалық, сонымен қатар, құқықтық ғылымдарда да үстемділігін көрсетеді. Бұл тұрғыда, экономист В. П. Шкредовтың еңбектерінде басқа көзқарас ұсынылған. Ол: “меншік ерекше экономикалық категория ретінде қалыптаспайды, оны тек құқықтық категория ретінде қарастыруға болады, - деп есептейді”. 7

Осыған дейін меншік экономикалық категория ретінде қарастырылып келді. Енді, оның құқықтық категория ретінде мазмұнын ашып көрсетуіміз жөн.

Мемлекеттік-құқықтық нысандағы қоғамда меншіктің экономикалық қатынасы құқықтық бекіту алады.

Меншік құқығының мазмұнын иесіне тиесілі иелену, пайдалану және билік ету құқық қабілеттілігі құрайды.

Сонымен, меншік құқығы дегеніміз - субъектінің заң құжаттары арқылы танылатын және қорғалатын өзіне тиесілі мүлікті өз қалауынша иелену, пайдалану және оған билік ету құқығы.

Ал, енді бұл меншік құқығының нысанын жеке қарастыратын болсақ:

Иелену құқығы дегеніміз - мүлікті іс жүзінде иеленуді жүзеге асырудың заң жүзінде қамтамасыз етілуі болып табылады.

Пайдалану құқығы дегеніміз - мүліктен оның пайдалы табиғи қасиеттерін алудың, сондай-ақ одан пайда табудың заң жүзінде қамтамасыз етілуі. Пайда кіріс, өсім, жеміс, төл алу және өзге нысандарында болуы мүмкін.

Билік ету құқығы дегеніміз - мүліктің заң жүзіндегі тағдырын белгілеудің заңмен қамтамасыз етілуі.

Жоғарыда айтылғандай, меншік иесі өзіне тиесілі мүлікке қатысты өз қалауы бойынша кез-келген әрекеттер жасауға, соның ішінде бұл мүлікті басқа адамдардың меншігіне беріп, иелігінен шығаруға, өзі меншік иесі болып қала отырып, оларға мүлікті иелену, пайдалану және оған билік ету жөніндегі өз өкілеттігін тапсыруға, мүлікті кепілге беруге және оған билік ету жөніндегі өз өкілеттігін тапсыруға, мүлікті кепілге беруге және оған басқа да әдістермен ауыртпалық түсіруге, оларға өзгеше түрде билік етуге құқылы.

Бұрынғы әрекет еткен азаматтық заңдарда меншік иесінің меншікке деген құқық қабілеттілігін санап алуға болар еді. Бұл жерде иелену құқығы түсінігіне заңламалар қандай мазмұны енгізетіндігіне және кімді заттың иесі ретінде санау керектігіне жекеше жауап беру қиынға түседі. Бұл мәселеде рим құқығының мысалына жүгінуге және бұнда иелену және ұстау түсініктерімен шектелуге болады, немесе, герман топтарының заңнамаларын және ондағы құлдарды иеленуші сипатындағы қоса иеленушілік институтын бекітуге болады. 8 Өкінішке орай, заң шығарушы бұл варианттардың ешқайсысын таңдамаған, сондықтан да, меншік иесі затын басқа біреуге жалға берген кезде, оның иеленушісі ретінде қала ма? деген сұраққа жауап беру қиынға түсер.

1. 2. Меншік құқығының пайда болу негіздері.

Меншік құқығы тек қана белгілі бір құқықтық фактінің ал, кейбір жағдайларда олардың жиынтығының болуынан туындайтын субъективтік құқық қатарларына жатады. Бұл құқықтық фактілер меншік құқығының пайда болу негіздері деп аталады.

Дамыған ғылымда меншік құқығының пайда болу негізін бастапқы және туынды деп бөледі. Бастапқы және туынды деп бөлу критериясына қатысты, кейбір жағдайларда ерік критериясына, ал, басқасында құқық иеленушілік критериясына көбірек мән беріледі.

Меншік құқығын иеленудің тәсілдерінің бөліну негізіне иеленушілік критериясын салыну міндетті, ал ерік критериясына қатысты барлық жағдайларда тәжірибелік сынақты ұстана алмайды. 9

Егер шартта немесе заңдарда өзгеше көзделмесе, жаңа затқа меншік құқығы оны дайындаған немесе жасаған тұлғаға тиеді.

Меншік иесі бар мүлікке меншік құқығына басқа адам сатып алу - сату, айырбастау, сыйға тарту немесе осы мүлікті иеліктен айыру туралы өзге де мәміленің негізінде ие болуы мүмкін.

Азамат қайтыс болған ретте оған тиесілі мүлікке меншік құқығы өсиетке немесе заңға сәйкес мұрагерлік бойынша басқа адамға көшеді.

Ал, заңды тұлға қайта ұйымдастырылған ретте оған тиесілі мүлікке меншік құқығы қайта құрылған заңды тұлғаның құқықты мирасқорына - заңды тұлғаларға көшеді.

Ал, жеке тұлға болса меншік иесі жоқ мүлікке, меншік иесі белгісіз мүлікке, не меншік иесі бас тартқан немесе өзге негіздер бойынша ол меншік құқығын жоғалтқан мүлікке меншік құқығын алуы мүмкін.

Сондай-ақ меншік құқығы мәміле жасалған кезде болған барлық жүктемелерімен басқа адамға беріледі.

Меншік құқығын азаматтық құқықтың субъектілері әр түрлі негіздерде ала алады. Азаматтық кодекстің 235-бабы меншік құқығына ие болуына әдейі арналған. Бірақ та заң меншік құқығын алудың негіздерінің түпкілікті дәрежеде тізімін жасады деуге болмайды. Азматтық кодекстің 235-бабында “тәсіл” ұығымы қолданылмайды (бір нәрсені жүзеге асыру кезіндегі әрекеттер немесе әрекеттер жүйесі) . Меншік құқығы оның пайда болуымен заңды байланыстыратын заңдық фактілер негізінде алынуы мүмкін. Мұндай заңдылық фактілер негізделумен көрінеді (АК-тің 7-бабы) .

Меншік құқығын алуда бастапқы және туынды негіздерін шектеу өлшеміне бір жағдайда еркіндік өлшемі ал келесі бір жағдайда құқық қабылдаушылық сай келеді, оның соңғысына ерекше баға береді.

Бастапқысына жататын талап деп мынаны айтамыз: зат бұрын болмады және меншік құқығы оған бірінші рет танылды немесе зат бұрын болса, меншік құқығы оған бұрынғы меншік иесінің құқығынан тәуелсіз жүзеге асады. Сондықтан да Азаматтық кодекстің бастапқы негіздеріне мыналар қатысты: жаңадан жасалып жатқан қозғалмайтын мүлікке меншік құқығының пайда болуы (236-баптың 1-тармағы) ; өңдеу (237-бап) ; иелену мерзімі (240-бап) ; олжа (245-бап) ; қараусыз жануарлар (246-бап) ; меншік иесінен алынған мүлікті иелену (248-бап) ; көмбе (247-бап) .

Туынды негіздер меншік иесі құқығын алуда бұрынғы меншік иесінің құқығына тәуелді болуымен сипатталады. Жаңа меншік иесі пайда болуымен байланысты одан бұрынғысының құқығы бір мезгілде тоқтатылады. Алдымен меншік құқығына ие болу негіздерінің жалпы сипаттамасына тоқталайық.

Меншік құқығының туынды негіздерінің пайда болуы шартқа (сатып алу-сату, заем, несие және т. б. ), сондай-ақ мұрагерлікке (заң мен өсиет бойынша) байланысты, ол заңды тұлғаларды қайта құрған кездегі құқықты мирасқорлық тәртібімен жүзеге асады. Туынды негіздерге сонымен қатар мүлікті тәркілеу (АК-тің 249-бабының 4-тармақшасы), жекешелендіру (АК-тің 249-бабының 3-тармағы), жер учаскесін алып қоюға байланысты қозғалмайтын мүлікті иеліктен айыру (АК-тің 249-бабының 5-тармақшасы), күтімсіз ұсталған мәдени немесе тарихи қазыналар сатып алынған реттер (АК-тің 249-бабының 6-тармақшасы) қатысты және заңда көзделген басқа жағдайлар да жатады.

Жаңа меншік иесіне тек заттың ғана меншік құқығы емес, осы затқа байланысты құқықтар мен міндеттердің барлығы ауысады. Мәселен, үй сатып алған адамға сол үймен байланысты жасалған жалдау немесе кепіл шарттары ауысады. Тағы бір мысал: мұраны қабылдап алған мұрагер мұра қалдырушының борыштарына өзіне ауысқан мұралық мүліктің нақты құны шектерінде жауап береді. Сондықтан да меншік құқығына ие болудың туынды негізіне әрқашанда мирасқорлық қасиет тән. Меншік құқығына ие болуға байланысты жаңа меншік иесі бұрынғы меншік иесі еншілеген барлық өкілеттілікті түгелдей өзіне алды деуге болады. Мәселен, бұл жаңа меншік иесіне қандай мүліктің ауысуына және оның иесі кім екендігіне (мемлекет, заңды тұлға немесе жеке тұлға), жаңа иеленушінің меншік құқығы қандай болатындығына (мемлекеттік немесе жеке меншік) байланысты.

Енді меншік құқығының бастапқы негіздеріне тоқталайық.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.