Дамыған ортағасырлық мемлекеттер (X-XIII ғғ.)

Жоспар
Кіріспе

1 Қарахан мемлекеті (942.1210 жж.). Қарахан мемлекетінің құрылуы.
2 Өкімет ұймы.мемлекеттік қурылым.
3 Қыпшақ хандығы (XI ғ басы.1219 ж.). Қыпшақ және олардың қоныстануы.
4 Қыпшактардың қогамдық қурылымы;

X ғасырдың орта кезінде Жетісу аумағында және Шығыс Түркістанның (Қашғардың) бір бөлігінде әлеуметтік құрылымы біршама дамыған Қарахан мемлекеті пайда болды. Орталыға – Баласағұн қаласы. Қарахан мемлекеті тарихының бастапқы кезеңі жөнінде сенімді мағлұматтар деректемелерде сақталмаған, ал алғашқы Қарахандар туралы әңгімелер жартылай аңыз сипатында болып келеді.

Жазба деректерге қарағанда, Қарахан мемлекетінің құрылып, оның дамуының алғашқы кезенің саяси тарихында, қарлұқ тайпалар бірлестігінің орны ерекше болған. Мәселен: Қараханид мемлекетінің негізін қалаушы Сатұқ Бограхан (915-955 жж.), Қарлұқ қағаны Білге Қыдырханның немересі. Сатұқ Бограхан Таразды билеуші Оғұлшаққа қарсы шығып, оны талқандайды, сөйтіп Тараз бен Қашқарды бағындырады; 942 жылы ол Баласағұнда билеушісін құлатып, өзін жоғарғы қаған деп жариялайды. Жаңа билік иелерінің басшысы өзін «қара қаған » немесе «қара хан» деп атады. Осыдан келіп тарихта бұл әулет қарахандықтар әулеті деп аталды. Шынына келгенде, Қарахан мемлекетінің тарихы осы уақыттан басталды.

Сатұқ өлгеннен соң билік оның баласы Мұсаға көшті, ол 960 жылы қағанаттың мемлекеттік діні ислам деп жариялады. Оның астана қаласы-Қашқар болды. Сатұқтың екінші баласы Сүлеймен–ілек Баласағұнды иеленді. Мұса өлген соң жоғарғы қаған атағы оның баласы Әли Арслан-ханға көшті. Оның екінші жерінің орталығы Қашқар болды, сонымен қатар ол Тараз бен Баласағұнның да билеушісі болып есептелді.

Пән: Қазақстан тарихы
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 6 бет
Таңдаулыға:

Дамыған ортағасырлық мемлекеттер (X-XIII ғғ.).

Қарахан мемлекеті (942-1210 жж.). Қарахан мемлекетінің құрылуы.

X ғасырдың орта кезінде Жетісу аумағында және Шығыс Түркістанның
(Қашғардың) бір бөлігінде әлеуметтік құрылымы біршама дамыған Қарахан
мемлекеті пайда болды. Орталыға – Баласағұн қаласы. Қарахан мемлекеті
тарихының бастапқы кезеңі жөнінде сенімді мағлұматтар деректемелерде
сақталмаған, ал алғашқы Қарахандар туралы әңгімелер жартылай аңыз сипатында
болып келеді.

Жазба деректерге қарағанда, Қарахан мемлекетінің құрылып, оның дамуының
алғашқы кезенің саяси тарихында, қарлұқ тайпалар бірлестігінің орны ерекше
болған. Мәселен: Қараханид мемлекетінің негізін қалаушы Сатұқ Бограхан (915-
955 жж.), Қарлұқ қағаны Білге Қыдырханның немересі. Сатұқ Бограхан Таразды
билеуші Оғұлшаққа қарсы шығып, оны талқандайды, сөйтіп Тараз бен Қашқарды
бағындырады; 942 жылы ол Баласағұнда билеушісін құлатып, өзін жоғарғы қаған
деп жариялайды. Жаңа билік иелерінің басшысы өзін қара қаған немесе
қара хан деп атады. Осыдан келіп тарихта бұл әулет қарахандықтар әулеті
деп аталды. Шынына келгенде, Қарахан мемлекетінің тарихы осы уақыттан
басталды.

Сатұқ өлгеннен соң билік оның баласы Мұсаға көшті, ол 960 жылы қағанаттың
мемлекеттік діні ислам деп жариялады. Оның астана қаласы-Қашқар болды.
Сатұқтың екінші баласы Сүлеймен–ілек Баласағұнды иеленді. Мұса өлген соң
жоғарғы қаған атағы оның баласы Әли Арслан-ханға көшті. Оның екінші жерінің
орталығы Қашқар болды, сонымен қатар ол Тараз бен Баласағұнның да билеушісі
болып есептелді.

Қарахан мемлекетінің саяси тарихы ол өмір сүрген алғашқы ондаған жылдың
өзінде-ақ негізінен екі әулеттің Әли Арслан-хан мен Хасан Боғра-ханның
ұрпақтары арасындағы өзара қырқысқан күреске толы болды.

Мемлекеттің этникалық құрамы: шігіл, яғма, қарлұқ, оғыз, қаңлы сияқты т.б
түрік тілдес тайпалардан тұрған. Шігіл және Яғма тайпалары негізгі роль
атқарған. Өкімет басындағы билеушілер алма-кезек осылардан тұрған.

Өкімет ұймы-мемлекеттік қурылым.

Жоғарғы өкімет билігі хақанның (ханның) қолында болды. Ол мұрагерлікке
қалып отырған. Үстем тап өкілдеріне ханның ұрпақтары тегіндер, ілек (ел)
хандар, бектер, нөкерлер жатқан. Билік үлестік жерлер арқылы жүргізілген.
Ұлестік жерлер ірі жене кіші болып бөлінген. Хақанның сарай маңындағы
қызметкерлерінен құралған тұрақты ұйымы болды. Ханға ең жақын адамдардың
бірі уәзір болды, ол әрі көмекші , әрі кеңесші болып саналады. Қараханидтер
кезіндегі уәзірлер, қарлұқ қағанының көл-еркіндеріне ұқсас . Махмұд
Қашқаридің жазуына қарағанда, көл-еркіннің мәні көл-кесір, ұшаң-теңіз,
ақыл-ой деген мағынаны білдірген. Шындығында, қазақша уәзір сөзі ақыл-ойдың
кені..

Хақанның мемлекеттік саяси-әкімшілік іс жүргізетін жері-орда деп аталған.
Онда сарай қызметкерлері тұрған. Олар: хақанның уәзірлері, нөкерлері,
орынбасарлары, қазынашылары, елшілері, хат жүргізушілері, аспапшылары және
т.б жеңіл-желпі жұмыс істейтіндер.

Қараған мемлекетіндегі қоғамдық құрылыс басқару тәртібі, жер иеленудің
түрлері, алым-салық алудың жүйесі, әлеуметтік теңсіздік, қанаудың түрлері
туралы сөз еткенде, орта Азиядағы мемлекеттердегі қоғамдық құрылыстың әсері
болғандығын ескерген жөн. Мәселен, отырықшы-егіншілік округтерде негізінен
саманилер тұсында қолданылған құрылымда сақталды. Мұнда бұрынғысынша қоныс
және қала басшылары (мехталар, әкімдер, раистер) болды. Сонымен бірге ілік-
хандар тұсында, сахиб-барида (мәліметшілік қызметтерде қоса атқаратын почта
бастықтары), мұстауфалар (финанс –салық ведомствосының чиновнигі мен
бастығы) және т.б да лауазымдар сақталды.

Қырдағы аймақтағы мал шаруашылығымен айналысатын халықты басқару тәртібі
басқаша болды. Ол да иерархиялық принциптерге негізделіп тұрса да, көшпелі
қауымдардың әкімшілік басқаруы рулық-тайпалық басшы топтар арқылы, көбінде
елші басына, бектер мен хандарға бағынатын ру басылары арқылы жүзеге
асырылды.

Қарахан бектерінің билігі әжептәуір мол болды. Олар тәртіп сақталуын
қадағалады, оларға сот үкімдерінің және әдеттегі право нормаларының (тору)
орындалуын бақылау міндеттелді, шекараларды қорғау да соларға жүктелді.

Қарахан елші- басшылары, бектер мен хандар (ел) ілек-хандарға бағынды, олар
үлесті жерлердің билеушілері болды. Хақандар тәрізді олардың өз әкімшілік
орталықтары қызметін атқарған сарайлары (қаршылары) және тұрақты ставкалары
(ордалары) болды. Ілектер үлесті жерлердің қалалары мен селолық округтерін
басқарды. Шонжарлар арасында ілектің алдында жерді сүю дәстүрі болды, бұл
вассалдық билеушіге (сюзеренге) тәуелділігінің белгісін білдіретін.

Тұтас алғанда Қарахан мемлекетінің мемлекеттік-әкімшілік жүйесі феодалдық
негізде орнықты. Ол отырықшы және көшпелі халық бұқарасын қанап, бағынышта
ұстау мақсаттарына қызмет етті.

Жер иелену түрлері. Икта.

Алғашқы кезде бұрыңғы мемлекеттік құрылымдардың дәстуррлерін жалғастырған
Қарахан мемлекеті, алайда, экономикалық тұрғыдан да, әлеуметтік тұрғыдан
да, олардың қарапайым қайталануы болған жоқ. Қарахан мемлекетіндегі аса
маңызды институт әскери- лендік жүйе болды. Хакандар мемлекетке халық
жиналатын жерлерді өздерінің туыстарына және жақын адамдарына тарту етіп
сыйға берді. Мұндай тартулар парсы тілінде Икта, ал иеленушілер иктадар
деп аталынса, арабша иеленуші Мукта деп аталынған. Деректерде иктасы бар
мукта, муктаны жаудан қорғауға тиісті болған. Бір ескеретін жағдай, икта
муктаға заңды түрде бекітіліп берілмеген. Ал муктадар иктаны өздеріне мәңгі
мұрагерлікке бекітіп алуға тырысып отырған.

Иктаны берудің бірнеше жолдары болған. Ол муктаның қоғамдағы орнына
байланысты болды.

1. Егер мукта қаған әулетінен болса, оған ірі жер үлестері берілген.

2. Орташа үлестік жерлер бектерге.

3. Кіші үлестік жерлер тәуелді қызметкерлерге берілген.

Қарахан мемлекетіндегі жер иеленудің және бір үлкен көп тараған түрі әскери
үлестік (лендік) жерлер. Ол әскери қызмет үшін берілетін болған. Үлеске
берілетін жердің мөлшері әскери қызметтердің дәрежесіне, сіңірген еңбегіне,
қоғам алдындағы бет-беделіне байланысты болды. Шамасы, әскери үлестік
жерлер сарбаздар арсында да бөліске түскен. Кейбір деректер, әскери
қызметкерлерге заттай, ақшалай да ақы берілгендікті хабарлайды. Үлестік жер
алғандар да, иктадарлар да өздерінің билеушілерінің алдында қажет болған
кезде, қару-жарағымен қаруланған сарбаздарымен қызметке дайын болған.

Иктамен қатар жер иеленудің басқа да түрлері болды. Қарахан билеушілері
қазынаға түсетін салықтардың көзі және уақытша сыйлық беру қоры болған
үлкен-үлкен жер учаскелерін иеленді. Бұл қарахан әулетінің жаулап алынған
жерлер, сондай-ақ мемлекет қарамағындағы жерлерден тұрды.

Ірі жер иеленумен қатар мұсылман дін басыларының негізгі материалдық базасы
діни мекемелердің пайдасына атақты және бай жер иеленушілер мен көшпелі-
әскербасылары өсиет етіп қалдырған учаскелерден тұратын вақфтық жерлер де
болды. Әдетте, вакфтық жерлерден мемлекет пайдасына салықтар алынбады. Ірі
және орташа феодалдық жер иеленумен қатар ұсақ шаруалар меншігі мен
қауымдық иелену сақталды.

Жері жоқ шаруаларды қанаудың кең тараған түрлерінің бірі үлескерлік арқылы
жүзеге асырылды. Араб және парсы–тәжік деректемелерінде үлескерлер
(шаруарлар) музари немесе барзигар деп аталды. Үлескерліктердің мәні мынада
болды: мемлекеттік немесе мұрагерлік жолмен жер иеленушілердің меншігіндегі
жер шаруаларға жалға берілді. . Үлескер (шаруа) түсімінің көбін салық
түрінде мемлекетке және жерді меншіктенушіге не вакф (вақфтық жер де жалға
берілді) иесіне беруге міндеттенді. Үлескерлерге айналушылар әдетте өзінің
суармалы жер учаскелері жоқ шаруалар еді.

X-XII ғғ. Қарахан мемлекетінде шаруаларды қанаудың екінші бір түрі
коммендация. Оның мәні, ұсақ жер иелері немесе орта шаруалар семьясының,
азық-аулақ мал-мүлкі мен байлығы күштілердің таражға түсуінен, зорлық-
зомбылығынан сақтану үшін ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.