Қазіргі мектептерде оқушыларға патриоттық және интернационалдық тәрбие беру

І.Кіріспе

Патриоттық тәрбие . барлық тәрбие бастауы.

ІІ. Негізгі бөлім.
а) Патриоттық және интернационалдық тәрбие берудегі өткен тарихымыздың алар орны
ә) Ұлтын сүю . ұлтшылдық емес, алға ұмтылушылық
б) Патриоттық тәрбиені дұрыс жүргізу . ең басты және күрделі мәселе.
в) Интернационалдық тәрбие беру . өзімен қатар өзге ұлтты да сыйлаудың негізі.

ІІІ. Қорытынды.

Тамыры терең тәрбие . патриоттық тәрбие.

І.Кіріспе.
Патриоттық тәрбие –барлық тәрбие бастауы.

Адам баласының әрқайсысының өз пешенесіне жазылған өмір жолы болатыны тәрізді кез келген халықтың, қоғам мен мемлекеттің өз тарихи ғұмыры бар. Ол көне тіршілік көшінде сан алуан түрде көрініп келе жатқан күрделі үрдіс. Әр ұрпақ өзінен бұрыңғы ұрпақтың жалғасы болғанымен, өз дәуірінің шыңырауына үн қосып, өз соқпағын іздейді.
Отан дегеніміз - халық. Халық дегеніміз - адам. Адамды сүю оған жақсылық жасау. Ендеше отаншылдық — сонау ерте замандардан қалыптасып келе жатқан қасиетті есім.
Отаншылдыққа тәрбиелеу ұлттық ерлік дәстүрлерге сүйене отырып, жас өскіннің ішкі жан дүниесі, ой санасы мен сезімін дамытып, қалыптастыруға бағытталуы керек. Бұл ретте Н.Назарбаевтың "Қазақтың ұлттық сана-сезімін дамыту — қазақ деп аталатын таңғажайып, әрі бай тарихи және мәдени байтаққа өз қатысының барын сезіну" дегені біздің ұстанып отырған пікірімізді қуаттай түседі.
Көп ұлтты Қазақстан үшін отансүйгіштік сезімнің рухани сападағы тату-тәтті тірлік, азаматтық келісімге ғана емес, мемлекеттік материалдық негізін нығайтуға да тікелей ықпалы бар. Отансүйгіштік рух — қазақ елінің әлемдік өркениетті елдер көшіне қосылып, дүниежүзілік қауымдастықтан лайықты орын алуға мүмкіндік беретін бірден-бір күш.
Отансүйгіштік сезім өрге бастайтын өз ұлтымыздың тарихы да талай дәлелдеп келеді. Кейде шіркін бір өзінс бірнеше мемлекет сыйып кететін ұлан-байтақ жерді ата-бабамыз сан ғасырлар бойы қанаттыға қақтырмай тұмсықтыға шұқтырмай қалай аман сақтаған деп таңданамыз. Шынында талай зобалаң кезенді бастан кешірген қазақ жері "Найзаның ұшьмен, білектің күшімен" өз жер көлемін сақтап қалған.
Ұлы бірлік, отансүйгіштік — рухтың аса бір қасиетті тірегі. Н.Назарбаевтың тәуелсіздік жолында ту етіп көтерген реформаторлық идеяларының бірі «Қазақстандық отансүйгіштік» ұғымымен астасып жатуының терең мәнін де содан іздеген жөн.
Елбасы оған еңселі елдігімізді танытар сүйеніш ретінде қарайды. Оның аясы әдеттегі тарихи ойланым зердесінен кеңірек. Қазақ қоғамының бүгінгі сипаты және оның алдында тұрған қазіргі тың тұрпатты міндеттеріне сәйкес өріс алған.
Бұрын-соңды даму үрдісінде отансүйгіштік ұғымы бізде, негізінен, біртекті халықтың басын біріктіріп, бір мақсатқа жұмылдыруға қызмет етіп келгені белгілі.
Сонау Мөде хан, Жәнібек пен Керей, Тәуекел мен Тәуке, Есім мен Қасым, кейінгі Абылай мен Әбілқайырдың тұсындағы ахуал да осындай болатын. Ал қазір елдік мақсаттары көпұлтты қоғам жағдайында шешілу керек. Әр түрлі себептермен қалыптасқан нақты тарихи шындыққа шекеден қарау ешқашанда ел тағдырына деген жанашырлыкқ болып шықпайды. Нағыз жанашырлық қиыннан жол таба білумен бағаланса керек.
Н.Назарбаев ұсынған жаңа ұлттық идеяның мазмұны да қоғамдық дамуға басқаша, осы заманғы тұрғыдан қарау үрдісіне сай айқындалған. Көп ұлтты Қазақстанда жалпы ұлттық мүдделерді жүзеге асырудың бір ғана жолы бар екені айдан анық. Ол қазақ ұлтының біріктіруші рөлі жағдайында барлық халықтардың теңдігін қамтамсыз ету» деп жазды ол «Қазақстанның болашағы — қоғамның идеялық бірлігінде» деген еңбегінде.
Елбасы өзінің теориялық еңбектерінде, мақалалары мен сөздерінде қазақстандық отансүйгіштік деген ұғымдарды әр қырынан ашып көрсетіп келеді Ол үшін өз отандастарының, ғылыми тілмен айтқанда қоғам организміндегі өзінің саяси еркіндігін айқын сезетін жөне өз Отанын саналы түрде таңдаған азаматтар болуы шарт. Сонда ғана әрбір азамат өзін мемлекетінің өткеніне, бүгініне және ертеңіне тікелей қатысын сезініп, Отан тағдыры үшін өзіне жеке жауапкершілік жүктелетінін терең пайымдайтын болады.
Ел өміріне қатысты сан алуан мәселелердің баршаға бірдей жақын әрі түсінікті болуы да осыған байланысты. Осы орайда қазақ ұлтының қоғамдағы бііктіруші рөлін күшейту деген қағидаға тағы бір орала кеткен жөн сияқты. Бұл үрдістің нәтижелі өрбуі тек қазактарға ғана байланысты емес екендігін ашық айту керек.
Бұл ретте академик Шаухитдинов Еренғайыл қазақстандық патриотизмді қазақ ұлтының мүддесімен байланыстыра келіп, басқа ұлттар мүддесін жоққа шығармайтын келелі пікір айтады. Ол азаматтардың құқылық еркіндігі, басқа ұлттардың қазақ халқының дәстүрін сыйлауы, олардың қазақ мемлекетінің намысын қорғауы, қазақ елін жатсынбай, жүрегімен сүйе білуі, ұлттық тіл, дін, ділімізді сақтауға кедергі жасамай қолдау тауып жатса, міне, осыларды қазақстандық патриотизмнің белгілері деп санайды.
Патриотизм ұғымын талдай келе ол «патриотизм дегенде, әуел бастан-ак, туған жерін, ана тілін, елдің әдет-ғұрпы мен салт-дәстүрін қүрметтеп, қастерлеген. Бұл патриоттық сезім ерте заманнан-ақ қалыптасқан. Мұның терең мағынасына ұлтжандылық жатады» деп көрсетеді.
«Ұзақ аңсап, ілуде бір қолға түсетін тәуелсіздіктің тарихи сағатын өзінің заңды ұлттық мүдделеріне пайдаланғысы келген қазақ халқына тікесіне қарап, күшің жетсе көр» деп сыздану барып тұрған қиянат.
Баса көктеу ешкімге де абырой әпермейтін, ел үшін де, тәуелсіздік тағдыры үшін де тиімді еместігін есте ұстаған жөн.
Отанын сүйген саясатшы да, басқа да азамат көпті кеудемен итеруге емес, ортақ отбасына тартуға мүдделі болса керек.
Көп ортасыңда көзге түсу үшін де кемел болмыс керек. Төл тарихы, мәдениеті мен өнері, экономикалық қуаты жоқ ел басқаларға да қызықсыз. Ал оларды кең таныту үшін алдымен, қадір-касиетіңді өзің жақсы білуің, мақтаныш ете алуың керек.
Елдік касиеттер аспаннан түспейді, жоқтан пайда болмайды. Өзі туған топырақ тозаңы және ана сүтімен ұйыған ұлтжандылық сыртында өскен