Ата-ана тәрбиесі

І. Кіріспе
ІІ. Негізгі бөлім
1. Ата.ана тәрбиесін жат әдетке алмастырып алмайық достар?!
2. Ата.ана салғырттығы...
3. Жат қылықтарға әуестік
4. Қоғам болып ат салыссақ...
ІІІ. Қорытынды
Пайдаланылған әдебиеттер

«Ата көрген оқ жонар, ана көрген тон пішер »-демекші, ұл бала әкесіне, қыз бала анасына қарап өседі. Сондықтан ата-ана әдеп-ахлақта, имандылықта, өзгелермен қарым-қатынаста перзентке үлгі болуы қажет. Ата-ана перзент бойынан жақсы қасиеттердің табылуына жауапты. Ал бұл жауапкершілік ұмытылса, адамзаттың болашағы, әдеп-ахлақ, имандылық ұмытылады. Тәрбиесіз бала пайдасыз ғана болып қалмай, зиянды адамға айналып, елдегі қылмыскердің қатарын көбейтіп, қоғамға зияны тиеді. Ондай адамдардың көп болуы қоғамымызды құлдыратады. Алла Тағала қасиетті Құранда: «Қай қауым болсын, өз жағдайын өзі өзгертпесе, олардың жағдайын Алла өзгертпейді»-дейді. (Рағад сүр. 11-аят.)
Яғни, әр ел өз басындағы Алла берген бақ-дәулетті күнә істермен өздері тайдырып алмаса, Алла оны тайдырмайды деген. Сондықтан, Ислам шариғаты бала тәрбиесін ата-анаға ең басты міндет етіп жүктеген.
Хазреті Лұқпан хәкімнің алдына үш күндік нәрестені алып келіп: «Перзентімізді оқытып, тәрбиелеп өзіңіздей данышпан хәкім етіп беріңіз »,-деп өтініш жасай келген ата-анаға ол: «Нәрестенің туылғанына қанша күн болды? »-деп сұрап, туылғанына үш күн болғанын естігенде: «Өкінішке орай, кеш алып келіпсіздер »,-деп жауап беріпті. Сонда ата-ана таңданып: «Ей, хәкім, баланың туылғанына енді ғана үш күн болды ғой! »-дейді. Лұқпан оларға: «Данышпандықтың бірінші шарты – сабырлылық. Нәресте жарық дүниеге шырылдап жылап туылады. Ол жылап-жылап ақыры өзі қояды. Мұнымен балада дүниеге деген сабырлық пайда болады. Ал керісінше баланы жылағанынан-ақ қолға алып, әлпештеп,оған емшек беріп жұбатса, мұнымен сабырлығы жоғалады. Кейіндеу, басына қиын бір іс түссе, оған сабырлық етіп, қиыншылықты жеңу орнына, қашан біреу келіп ісімді істеп береді екен деп көз жасын төгіп отыра беретін халге жетуі мүмкін, яғни дайынға әдеттенеді. Дайынға әдеттену данышпандыққа қайшы »,-деген екен.
Кей ғұламалар тәрбиені бала дүниеге келген сәттен, ал кейбірі ана құрсағынан бастау лазым екенін ескертеді. «Ана мен перзент қалып пен қыш сияқты »,-дейді бір данышпан. Егер қалып таза болса қышта әдемі және бекем болатыны сөзсіз. Жаны мен тәні таза анадан сау, асыл перзент туылады. Демек, перзент жақсы болуы үшін ана жүктілік кезінде күмәнді тағамдар мен зиянды әдеттерден өзін аулақ ұстап, халал тағамдар жегені дұрыс. Перзент туылған соң оны ана сүтімен емізіп, бағу керек. Шариғатымыз емізу уақытын екі жыл немесе отыз ай деп бекіткен. Ана сүті арқылы перзенттің көкірегінде анаға деген шексіз махаббат туады. Сүт арқылы ананың мейір-шапағаты мен адамгершілік асыл қасиеттері балаға сіңеді. Осыған орай: «Сүтпен кірген жанмен шығады »-деген нақыл сөз бар. Демек, жақсы қасиеттер ана сүтімен де даруы мүмкін. Бала тәрбиесі туралы Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) хадис шәріпінде:
«Перзент тәрбиесі үш басқыштан тұрады. Біріншісі, туылғаннан жақсы-жаман сөзді айыратын жасқа дейін перзентке патшадай қарап, ата-ана оның құлындай болуға тиіс. Екіншісі, есін танығаннан балағат жасына дейін ата-ана патшаға айналып, перзентіне құлдай мәмілеге көшу керек. Үшіншісі, перзент балағат жасқа жеткеннен бастап ата-ана перзентбен достай қатынаста болу қажет »,-делінген.

1. Орысша-қазақша түсіндірме сөздік: Педагогика / О 74 Жалпы редакциясын
басқарған э.ғ.д., профессор Е. Арын - Павлодар: "ЭКО" ҒӨФ. 2006.
2. Қазақ Энциклопедиясы, 8-том
3. http://saryarka-samaly.kz