Әлем-дүниесі



1. Кіріспе.
2. Әлем.дүниесі
3. Жер мен Күн жүйесі.
4. Жердің қозғалысы.
5. Жердің қатты қабаты.
6. Жердің су кабығы.
7. Жердің ауа қабаты.
8. Биосфера.айрықша қабат.
9. Табиғат зоналары.
10.Ерекше қозғалатын территориялар.
11. Қазақстанның географиялық жағдайы.
12. Тестілік сұрақтар.
13. Әдебиеттер
Жертану және өлкетану курсы сырттай оқитын бастауыш мектептері мамандарын дайындайтын оқу орындарының 1 курс студенттері үшін көмекші оқу - әдістемелік құрал. Бұл курс өзімізді қоршаған табиғатқа, планетааралық және жергілікті масштабта белгілі бір заңдылықтары бар табиғат бөлігінің тұтас жүйесі ретінде түсінік берді. Сапалы ұқыпты көзқарас мектептегі бастауыш сыныптарда дүниетану пәнін оқыту кезінде тәрбиелеуге көмектеседі . Курс дүниеге көзқарастың дұрыс қалыптасу үшін де өте маңызды. Бастауыш сынып мұғалімдері балаларға қоршаған ортадағы құбылыстарды түсіндіру үшін өздері тәулік, жыл мезгілдері, Күн жүйесі, жер бетінің құрылысы, табиғат зоналары, оларда болатын даму заңдылықтарын жете біліп түсіндіре алулары қажет. Міне осы сұрақтарға жертану ілімі жауап береді. Қазіргі заманғы география ең алдымен физикалық география және экономикалық география ғылымдарына бөлінетін өзара байланысты ғылымдар жүйесі. Физикалық география табиғатты зерттейтін жаратылыстану ғылымдарына жатады.Физикалық географияның зерттеу обьектісі - Жердің комплексті қабығы, оның құрамдас бөліктері литосфераның, гидросфераның, организмдердің өзара байланысы және бір – біріне тигізетін әсері. Бұл күрделі материалдың жүйеге бос энергияның әртүрлері заттардың ең күрделі денелерге дейінгі әртүрлі дәрежедегі агрегаттылығы; органикалық дүниенің, топырақ жамылғысының, шөгінді жыныстардың, рельефтің әртүрлі формалары болуы; Күннен түсетін жылудың шоғырлануы; төмен температура мсн қысымның термодинамика заңдарының үстемдігі; адамзат қоғамының өмір сүруі тән.Біртұтас ажыратылмас географиялық қабық бір тектес емес және оның құрылысы өте күрделі. Жердің барлық сыртқы қабықтарының ең тығыздалған қабаты айрықша күрделілікпен ерекшеленеді. Бұл географиялық қабықтың құраушылары тау жыныстары және бүлардан пайда болған рельеф, су, ауа, топырақ, организмдер - оның әртүрлі бөліктерінің әркелкі дамуының нәтижесінде әртүрлі күрделілікпен әртүрлі масштабтағы ұштасумен қалыптасады. Географиялық қабықты планетааралық табиғат комплексі ретінде тұтас ,зат құрамының жалпы ерекшеліктерін, географиялық қүрылымы мен дамуын - физикалық география зерттейді. Жалпы планетааралық географиялық құрлықтарды білу планетааралық табиғат комплексінің кез - келген бөлігінің ерекшеліктерін түсіну үшін қоғамның планетааралық масштаб алған географиялық қабыққа әсерлерін есептеу, болжау және реттеу үшін қажет. Көпшілік географтардың айтуынша географиялық қабықтың табиғат комплексін құрайтын бөліктердің және адам әрекеті арқылы өзгертілген, сол сияқты өзгертілмеген бөліктерін зерттеумен шұғылданатын физикалық география-ландшафт тану саласы.
1. Петросова « Основы естествознания» , 2000 ж.
2. В.П. Горощенко, Л.Ф. Мельчаков, И.А. Степанов. «Основы природоведения», Москва. 1976 ж.
3. Ж. Жатқанбаев «Биосфера», Алматы, 1981 ж.
4. Н.П. Неклюкова « Общее землеведение». Москва-1967 ж.
5. Н.П. Неклюкова «Жалпы жер тану» . Алматы-1980 ж.
6. Т.Г. Галант, Е.М. Гурвич. «Практические занятия по землеведению и краеведению». Москва – 1988 ж.
7. С. Махмутов. «Табиғатты қорғау». Алматы – 1992 ж.
8. С.П. Павлович, А.Н. Матвеева, В.П. Горощенко. «Табиғат тану кітабы». Алматы – 1993 ж.
9. Н. Тұяқбаев, Қ. Арыстанов « Жер қойнауына саяхат». Алматы– 1989 ж.
10. Қазақстан Совет энциклопедиясы. Алматы – 1973 ж.
11. Ақсу-Жабағлы. Алматы – 1988 ж.
12. Қазақстан қорықтары. Алматы – 1990 ж.

Пән: Астрономия
Жұмыс түрі:  Курстық жұмыс
Тегін:  Антиплагиат
Көлемі: 36 бет
Таңдаулыға:   
КІРІСПЕ

Жертану және өлкетану курсы сырттай оқитын бастауыш мектептері мамандарын
дайындайтын оқу орындарының 1 курс студенттері үшін көмекші оқу -
әдістемелік құрал. Бұл курс өзімізді қоршаған табиғатқа, планетааралық және
жергілікті масштабта белгілі бір заңдылықтары бар табиғат бөлігінің тұтас
жүйесі ретінде түсінік берді. Сапалы ұқыпты көзқарас мектептегі бастауыш
сыныптарда дүниетану пәнін оқыту кезінде тәрбиелеуге көмектеседі . Курс
дүниеге көзқарастың дұрыс қалыптасу үшін де өте маңызды. Бастауыш сынып
мұғалімдері балаларға қоршаған ортадағы құбылыстарды түсіндіру үшін өздері
тәулік, жыл мезгілдері, Күн жүйесі, жер бетінің құрылысы, табиғат
зоналары, оларда болатын даму заңдылықтарын жете біліп түсіндіре алулары
қажет. Міне осы сұрақтарға жертану ілімі жауап береді. Қазіргі заманғы
география ең алдымен физикалық география және экономикалық география
ғылымдарына бөлінетін өзара байланысты ғылымдар жүйесі. Физикалық география
табиғатты зерттейтін жаратылыстану ғылымдарына жатады.Физикалық
географияның зерттеу обьектісі - Жердің комплексті қабығы, оның құрамдас
бөліктері литосфераның, гидросфераның, организмдердің өзара байланысы және
бір – біріне тигізетін әсері. Бұл күрделі материалдың жүйеге бос энергияның
әртүрлері заттардың ең күрделі денелерге дейінгі әртүрлі дәрежедегі
агрегаттылығы; органикалық дүниенің, топырақ жамылғысының, шөгінді
жыныстардың, рельефтің әртүрлі формалары болуы; Күннен түсетін жылудың
шоғырлануы; төмен температура мсн қысымның термодинамика заңдарының
үстемдігі; адамзат қоғамының өмір сүруі тән.Біртұтас ажыратылмас
географиялық қабық бір тектес емес және оның құрылысы өте күрделі. Жердің
барлық сыртқы қабықтарының ең тығыздалған қабаты айрықша күрделілікпен
ерекшеленеді. Бұл географиялық қабықтың құраушылары тау жыныстары және
бүлардан пайда болған рельеф, су, ауа, топырақ, организмдер - оның
әртүрлі бөліктерінің әркелкі дамуының нәтижесінде әртүрлі күрделілікпен
әртүрлі масштабтағы ұштасумен қалыптасады. Географиялық қабықты
планетааралық табиғат комплексі ретінде тұтас ,зат құрамының жалпы
ерекшеліктерін, географиялық қүрылымы мен дамуын - физикалық география
зерттейді. Жалпы планетааралық географиялық құрлықтарды білу планетааралық
табиғат комплексінің кез - келген бөлігінің ерекшеліктерін түсіну үшін
қоғамның планетааралық масштаб алған географиялық қабыққа әсерлерін
есептеу, болжау және реттеу үшін қажет. Көпшілік географтардың айтуынша
географиялық қабықтың табиғат комплексін құрайтын бөліктердің және адам
әрекеті арқылы өзгертілген, сол сияқты өзгертілмеген бөліктерін зерттеумен
шұғылданатын физикалық география-ландшафт тану саласы.

ӘЛЕМ -ДҮНИЕСІ.

1.Жалпы физикалық географияның анықтамасы және міндеті.
2.Географиялык ілімнің даму тарихы.
География деп - жер бетінің табиғатын, халқын және шаруашылығын
зерттейтін ғылымды айтамыз. Ол гректің гео-жер, графия-жазамын деген
сөзінен шыкқан. География физикалык және экономикалық болып үлкен екі
бөлікке бөлінеді .Физикалык география жер шары бетінің табиғатын ,оның
даму заңдылықтарын, ал экономикалық география — халқын ,оның шаруашылық
қызметін, өндірісті орналастыру заңдылықтарын зерттейді. Жер беті қоршаған
ортамен тығыз байланыста. Олар атмосфера ,гидросфера, литосфера қабаттары –
осы үш қабат және сонда өмір сүретін түрлі организмдер барлығы қосылып
жердің географиялық қабығын құрайды. Биосфера : грекше био-өмір және
тіршілік. сфера -шар. Қоршаған орта деген сөзінен алынған, яғни жер
шарындағы адамдарды, жан-жануарлардың. өсімдіктердің және басқада тірі
организмдердің тіршілік ететін ортасы деген мағына береді. Оның жалпы
қалыңдығы шамамен 65-100км. Осы географиялық қабатты, оның құрамын,
құрылысын және жалпы даму заңдылықтарын зерттейтін ілім жалпы физикалық
география немесе жалпы жертану негіздері деп аталады.

Жертану ілімі біздің дәуірімізге жеткенге дейін мыңдаған жылдар өтті.
Ежелгі заманда дүниежүзінің халықтары тек өздері түрған жерді ғана білген
,одан арғы жерлерді көз алдына елестете алмаған. Бірте-бірте батыл адамдар
кішкене кемелермен жүзіп отырып, басқа елдерге де жеткен. Көргендерін
нобайлап сызып көрсетіп отырған, бұл алғашқы географиялық карталар еді.
Міне осындай картаның бірін ежелгі грек географы тарихшысы Герадот
жасады. Онда Жерорта теңізінің төңірегін халық мекендеген құрлықтың бөлігі,
Онтүстік Европа , Солтүстік Африка мен Азияның батыс бөлігі көрсетілген.
( б.э.Vғ. ) Ең алғашқы жердің шар тәрізді екендігінің дәлелін жинаған,
толықтырған және негіздеген Аристотель болатын. (б.э. VI ғ.) Ең алғаш
география деген терминді ғылымға енгізген және Жердің шар тәрізді екендігін
зерттеген Эратосфен еді. (б.э. дейін II – III ғ.ғ.)Біздің эрамыздың II-
ғасырында өмір сүрген грек ғалымы Птолемейдің карталары анағұрлым
жетілдірілген болды. Оларда градустары, көптеген географиялық пунктер
көрсетілді. Птолемейдің карталары бірнеше ғасыр бойы пайдаланылып келеді.
XI – XII ғасырларында өмір сүрген араб ғалымы Әл-Идрисидің Нузхат ал-
Муштак , түркі Махмуд Қашғаридың Диувани луғат ат-түрік деген
еңбектеріндегі Қазақстан географиясын зерттеуде маңызы зор. Әл-Идриси
енбегінде сол кездегі 16 қаланың тіршілігі мен ондағы адамдардың тұрмыс
жағдайларынан толық мағлұмат берілсе, ал Махмуд Қашғари қазақ жеріндегі
көптеген географиялық атауларды дүние жүзінің картасына түсірді. Махмуд
Қашғари жасаған картаны ғалымдар XI ғасырда Орталық және Орта Азия да
жасалған түріктің географиялық ескерткіші деп атады. Әбу Насыр Әл-Фараби
дүние жүзінде белгілі ғалым ,асқан ойшыл, замандастары кұрметтеп екінші
Аристотель деп атаған. Оның Жұлдыздардың шығуы , Ғалымдар тізбегі
атты еңбектерінде табиғаттану мәселелеріне ерекше көңіл бөлінген.
Географиялық құбылыстарды математикалық жолмен түсіндіріп күн сағатын
жасаған. Күнмен Айдың түтылу ұзақтылығын есептеп шығарған. Әл-Фарабидің
Күн сағатында күн сәулесін сызық, ал жер шарын сфера ретінде алып, сол
арқылы шеңберлік градусты өлшеп, сағат мезгілін дәл есептеп шығарған.

Орта ғасыр (XI – XV ғ.ғ.) Батыс Европада ғылымның өрлеу дәуірі
еді.Сол кездегі венециялық купец Марко Полоның Шыгыс Азияға саяхаты
(1271-1295) туралы айтуға болады. М. Полоға дейін бірде - бір европалық
адамның аяғы Шығыс Азияны басқан емес. 1298ж. Поло енбегіндегі сол елдің
әдет - ғұрпы, шаруашылығы, территориясы туралы мәліметтері көп уақытқа
ғылымда пайдаланды және бұл мәліметтердің дұрыс екендігіне көз
жеткізді.Үш теңіздің аржағына саяхат атты еңбегімен белгілі болған
орыс саяхатшысы Афанасий Никитин (1466-1475ж) Иран, Қара теңіз, Индия
жеріндс болып көрген-білгендерін нақты етіп жазып қалдырған. Бұл
Россиядан Индияға барған алғашқы саяхатшы еді.

XV – ші ғасырда теңіз экспедициялары көп болды. Олардың аса көрнектісі
Христофор Колумбтың экспедициясы еді. Бұл экспедицияның мүшелері 1492 жылы
3 кемемен Пиреней түбегінен алтыны мен шырыны көп өсімдіктерге бай
Үндістанға баратын кысқа теңіз жолын іздеп шықты.

Жердің шар тәрізді екендігіне көзі жеткен Колумб Атлант мұхиты аркьлы
батысқа қарай жүзе отырып, Азия жағаларына жетуге болады деп есептейді. 2
ай жүзгеннен кейін кемелер Орталық Америка аралдарына жетіп, Куба мен
Гайти аралдарын ашты. Ол Батыс Индияны аштым деп ойлады. Бұдан кейін З
рет саяхат жасады, бірақ өмірінің соңына дейін Америка материгін ашқанын
білмей кетті.

Осы жылдары Оңтүстік Америкаға көптеген саяхатшылар барды. Соның бірі
флореннттік Америго Веспуччи болды. ( 1499) Жаңа жерді 1507 ж Америко
деп атады.

Алғаш дүние жүзін айналып шығуды бұдан біраз кейін 1519-1552 жылдары
аралығында португалиялық Фернанд Магелланың экспедициясы жүзеге асырды. Ол
265 адамы бар 5 кемемен Испаниядан Оңтүстік Американың шығыс жағалауын
айнала отырып оңтүстік бұғазда қыстап, сол арқылы мұхитқа шықты. Кейін бұл
бүғаз Магеллан бұғазы деп аталды. Ол мұхитты Магеллан Тынық Мұхиты деп
атады. Осы мүхитты олар 3 ай 20 күн жүзіп өтті, тек 1521 жылы март айында
Марион аралығына жетті, одан Филиппин аралығына жетті. Осы жерде малайларға
испандардың дінін қабылдатып әскери көмек берілді. Осы жергілікті жердің
соғысында Магеллан қайтыс болды. Тек бір ғана кеме көптеген қиындықтармен
1522 жылы еліне қайта оралды. 265 адамнан тек 21 адам ғана тірі оралды.
Бұл экспедиция Тынық мұхиттың үлкен екенін оның Америка мен Азияны бөліп
тұратынына көздері жетті. Осы саяхат кезінде батыстан шығысқа жүзген кезде
1 тәулікті жоғалтқанын ұқты, осы жердің өз осі бойынша айналуымен
дәлелдеді. Көптеген аралдар, мұхит жолдары ашылды. Солтүстік полюске бір
мезгілде Р. Пири және Ф. Кук жетті. Ал Оңтүстік бөлігіне Р.Амудсен және
одан бір айдан соң Р.Скотт экспедициясы жетті.Россияда 18 ғасырда саяхат,
географияның дамуы 1- ші Петр патша шешімімен байланысты. Осы жылдары 1-
ші рет Россияда география қоғамы Академиясы құрылды, оны 1758 жылы М.В.
Ломоносов басқарды. 1733 жылы орыс өкіметі сол кездегі өте үлкен
гсографиялық экспедиция - Ұлы Сибирь экспедициясын құрды. Олар Солтүстік
Мұзды Мұхит арқылы Тынық Мұхитқа жол ашуды ойлады. Ол экспедицияны С.В.
Беринг, А.У.Чириков басқарды. Курилл аралдары мен Беринг бұғазын ашты.

1873 жылы орыс географиялық қоғамы Орталық Азияға көптеген
экспедициялар жіберді.Олар П.П.Семенов -Тянь- Шаньский, М .Прежевальский,
Г.Н Потанин т.б болды. Шоқан Уалихановтың Қашғарияға саяхатын айтып
кетуге болады. 1854 -1858 жылдар аралықтағы сапарларымен Қашғария
экспедициясында жинақталған аса құнды қыруар материалдардың негізіне
бұл еңбегін 1860ж. Петербургта жазған өз пікіріне сүйеніп айтқанда ең
алдымен өзінің туған халқын, Сібірді, сонан соң Россияны, сонан барып бүкіл
әлемді сүйе алған ақыл- ой қозғалысы алыптарының бірі Шоқан еді. ІІІоқан
Уәлиханов-ол ориенталист, тарихшы этнограф, фольклорист, ағартушы, суретші,
саяхатшы.

Күн жүйесі мен жер.

1.Күн жүйесінің құрылысы мен құрамы.
2.Жер – Күн жүйесіндегі планета.
3.Жер серігі – Ай.
Күн бізге ең жақын жұлдыз, аса зор газды шар. Ол 70% сутегі мен 29%
гелииден тұрады. Күннің әлем кеңістігіне шашқан сәуле энергиясының
мөлшері 3,8х10 эргсек немесе 40 млн. тонна көмір жаққанға тең.
Күннен бөлініп шыққан жылу – электромагниттік энергия. Күннің сәулесі
жерге 7-8 минутта жетеді, өйткені күн сәулесі әлемге секундына 300 000 км
жылдамдықпен тарайды. Күннің жасы шамамен 5 млрд . жылға тең. Ол Күн
жүйесінің орталық денесі. Массасы 2.1030кг. Радиусы 7.108м. Орташа
тығыздығы 1,4.1030кгсм3. Күннің ішкі бөлігінде температура Кельвин
бойынша 15млн.градусқа тең. Күннің массасы барлық планеталар массасынан 750
есе артық және Жердің массасынан 330 000 есе үлкен. Күннің диаметрі Жерден
109 есе артық. Күн жүйесінде барлық денелері мен планеталардың қозғалысы
болады.
Күннің көрінетін беті фотосфера деп аталады.Ол бізге келетін энергияны
шығарады да үздіксіз спектр береді. Фотосферада факелдер делінетін
кішкене дақтар көрінеді. Күн дақтары тобымен пайда болды , біртіндеп
жайылып, жоғалады. Күннің жылуымен теңіздерден, көлдерден,
өзендерден, су қоймаларынан жылына 519 текше метр су аспанға бу болып
көтеріледі. Ол жерге жаңбыр не қар болып қайта жауады.Күн сәулесі ауаны
жылытады, содан ауа ағыны, яғни жел пайда болады.
Күн жүйесінде Күннен басқа айналып ірі- ірі 9 планета, мыңдаған ұсақ
аспан денелері-астероидтар, кометалар, метеоридтер жүреді. Планеталарды
2-ге бөледі: ішкі планеталар және алып планеталар.
Ішкі планеталарға Жер, Меркурий, Шолпан, Марс, алып планеталарға
Юпитер, Нептун, Плутон, Сатурн жатады. Планеталардың Күн
айналасындағы жолы орбита деп аталады. Күннен ең алыс орналасқан
Плутон, ең ірі планета Юпитер. Диаметр бойынша Жерден 11 есе, ал
массасы бойынша 300-ден астам есе үлкен. Ішкі планеталардың 3 серігі, ал
алып планеталардың 54 серігі бар. (сурет-1).
Күн жүйесінде планеталардан басқа астероидтар қозғалады, саны 6000-ға
жуыққа тең. Оның ішіндегі Церераның диаметрі 1000 км-ге жетеді.

Кометалар – жарық жұлдыздар. Күн орбитасымен айналып жүреді. Оларды тек
Күн сәулесіне жақындаған жылдары ғана көруге болады. Олардың тығыздығы аз,
айналу өсі әртүрлі. Мысалы, Галлей кометасы 1986 жылы 6 мартта Жерге
жақындады. Оны біздің астрономдарымыз бен жапон ғалымдары бірігіп
зерттеді. Оның ұзындығы 14 км, ал ені мен қалыңдығы 2 есе күшті. Денесінің
ерекшелігіне байланысты, оны көзбен бақылауға болады.Метеорлар –
кометалардың шашыранды бөлгі, олар буланған кезде ғана көрінеді. Олар
атмосферада қызып, жанып кетеді. Жанған газдар аспанда 1-2 секунд тұрады,
50-100 км қашықтықта көрінеді. Орта есеппен 10 т. метеорлар түседі. Толық
жанып бітпеген бөліктері - метеоридтер жерге түседі. Мысалы, 1908 жылы
Тунгускаға метеоридтер түскен. Оның құрамы тас пен темір қосындысынан
тұрды, яғни жердің құрамына ұқсас.

Жер Күн жүйесіндегі Күннен бастап санағанда 3- ші планета. Күн
жүйесіне айнала қозғалып жүрген 9 планета ішінде Жер мөлшері мен массасы
бойынша 5-ші орында. Жер Күнді орта есеппен 150 млн. км қашықтықта айналып
жүреді. Тек Жерде тіршіліктің дамуы оның осы қашықтықта орналасуына тікелей
байланысты. Жер өз осінен де айналады. Жердің басқа планеталардан
айырмашылығы онда тіршілік бар.Космостық аппараттар көмегімен жүргізілген
зерттеулерге қарағанда Күн жүйесінің Жерге жақын денелерінде – Айда,
Шолпанда, Марста тіршіліктің дамуына жағдай тумаған. 20-шы ғасырдың 70-ші
жылдары на дейін Күн жүйесінен тыс тіршілік бар аспан денелері кездескен
жоқ.Алайда тіршілік материяның қажетті даму кезеңі болғандықтан, Жерді
бірден-бір тіршілік бар әлемдік космостық дене деуге болмайды. Осы күнгі
космогониялық түсінік бойынша Жер осыдан 4,5 млрд. Жыл бұрын кеңістікте
шашыраған газ-тозаң заттан, планеталар тартылыс күшінің әсерінен пайда
болған.Қатты материя кесектерінің соғысып, жабысуынан планеталар ұлғая
берген.Газ-тозаң заттар іріктеліп, олардың жеңіл элементтері Күн сәулесінің
қысымымен онан әрірек, ал біршама ауырлары Күнге жақын орналасқан Жер
құрамына енеді. Заттың планета орталығына тартылуы және оның остен айналуы
салдарынан Жер эллипсоидтық формаға келді. Өзіне келіп түскен денелердің
соққысы және радиоактивті элементтердің ыдырау кезінде бөлініп шыққан жылу
әсерінен Жер қойнауы біртіндеп қыза берген.Жердің қызуы оның құрамындағы
заттың концентрлі қабатқа –геосфераға бөлінуіне себепші болды. Планетаның
орталығында Жер ядросы пайда болды. Ядроны мантия деп аталатын сфера қоршап
тұрады. Мантияның ең жеңіл әрі оңай балқитын құрама заттары мантия үстінде
орналасқан, жер қыртысын құрған. Магнит өрісі Жер ядросындағы заттардың
күрделі козғалысы нәтижесінде пайда болады. Магнит өрісінің күш сызықтары
Жер бетіне шығып меридиандық доға жасайды. Жердің магниттік өрісі
планетааралық кеңістікте Жердің көлемінен үлкен аймақты алып жатады.
Бұл аймақ магнитосфера деп аталады. Магнит өрісі атмосфераның иондалған
қабатымен магнитосферада электр өрісін және электр тогын туғызады. Осы
заряд электр өрісін жасайды. Жердің теріс заряды атмосфераның оң зарядымен
теңеседі. Сонымен Жер шары тұтас алғанда бейтарап болады. Жер бетінде
өтетін процестердің негізгі энергия көзі Күннің электромагниттік
радиациясы, Барлық Жер шарына 1,7х 10 күн сәулесінің энергиясы түседі.
Осы энергияның, шамамен 50 процент мұхит пен теңіздің беткі қабатына
топырақ пен өсімдікке, ішінара атмосфераға сіңіп, бірсыпыра өзгерістерден
кейін атмосфераның инфрақызыл сәулесі түрінде Жерден шығып кетеді. Күн
сәулесі энергиясының қалған бөлігі атмосферадан, бұлттан, Жер бетінен
шағылып кері қайтады. Жер беті, гидросфера, сондай-ақ оған жанасып жатқан
атмосфера қабаты мен Жер қыртысы географиялық қабық деп аталады. Оның
төңірегіндегі қатты, сұйық және газ күніндегі заттар бір - біріне еніп
жатады. Атмосфера арқылы күн энергиясының келуі және Жерде белгілі
физикалық және химиялық жағдайдың болуы нәтижесінде географиялық қабық
тіршіліктің пайда болуы аренасына айналады. Қатты Жер құрылымы негізінен
20- ғасырда сейсмология жетістіктерінің арқасында, ал атмосфераның
жоғарғы қабаты мен магнитосфера 20- ғасырдың 2- жартысында ракета мен
спутниктерді қолдану негізінде түсіндіріледі. Элементердің радиоактивтік
ыдырауының ашылуының арқасында тау жыныстарының абсолюттік жасын, демек
көптеген геологиялық процестердің ұзақтығын және Жердің жасын анықтау
тәсілін жасауға мүмкіндік туды. Жердің пішіні мен мөлшерін геодезия, Жердің
аспан денесі ретіндегі қозғалысын астрономия, Жердің күш өрістерімен барлық
геосферадағы физикалық процестерді геофизика, химиялық процестерді
геохимия зерттейді. Табиғат құбылыстары физикалық географияда зерттелсе,
атмосфера метерология мен климатологияда, гидросфера гидрологияда, тірі
организмдер биологиялық және ішінара географиялық ғылымда зерттеледі.

Жер – планета, жер массасы М=5976х10, бұл - Күн массасының 1330000
үлесі.Күннің тартуы салдарынан Жер оны эллипстік орбита бойынша айналады.
Жер Күнмен бірге Галлактика цснтірінен айналады, галактикалық айналу
периоды шамамен 200 млрд жыл қозғалысының орта жылдамдығы 250км сек.

Күн Жердің эллипстік орбитасының 1 фокусында орналасқан. Жер мен
Күннің ара қашықтығы жыл бойына 147,117 млн,км-ден, 152,083 млн.км-ге
дейін өзгереді. Жер орбитасының үлкен жарты осі 149,6млн,км-ге тең.
Жердің Күнді айналу периоды жыл деп аталады. Жердің орбита бойымен козғалу
жылдамдығы орта есеппен 29,27км сек . Айналу осіне қатысты алған инерция
мометі 8.104x1037кгм2 Жердің өз осінде айналуынан оның бетінде күнмен түн
алмасады. Жердің айналу периоды Күн тәулігін анықтайды. Жердің айналу
осі перпендикулярдан эклиптика жазықтығына 20 ғасырдың ортасында

23 0 26,5' еңкейген қазіргі кезде бұл бұрыш жылына 0.47 кемиді. Жер
орбита бойымен Күнді айнала қозғалғанда, оның айналу осі өзіне - өзі
параллель ығысып, кеңістікте тұрақты бағытын сақтап қалады.

Осыдан жыл мезгілдері ауысады. Ай ,Күн және планеталардың әсерінен орбита
эксицентриситеті мен Жер осінің еңкеюі ұзақ периодтық өзгеріске ұшырайды
. Осыдан климаттың ғасырлық өзгерісі болады.

Жердің табиғи серігі - Ай. Ай жерден 384000 км. қашықтықта
орналасқан. Диаметрі Жерден 4 есе кіші. Ай бізге бір жағы арқылы көрінеді,
2-ші жағы көрінбейді. Онда атмосфера, су буы, дыбыс жоқ. Айда атмосфераның
жоқтығы және осінен жай айналуынан айдағы температураның күндіз 1200С - қа,
ал түнде -1700С көтеріледі. Ал Жерді бір ай айнала қозғалады. Айдың беті
біркелкі тегіс емес. Онда беті цирк аймағына ұқсайтын тегіс жазықтар бар.
Айдың бетіне ірі денелердің түсуінен диаметрі 200км-ге жуық кратерлер пайда
болады. Айдың тарту күші өте күшті, өзінен жарық сәуле шығармайды. Ол тек
Күннің түскен сәулесінен жер бетіне жарық түсіреді.

Соңғы уақытта Айдың бетін зерттеуге көп көңіл бөлініп жүр. Айға Ресей және
Американ автоматикалық станциялары ұшырылып, Айдың көрінбейтін бетін де
зерттеп картаға түсірді. Айдың Күнмен Жерге қатысты орналасуына байланысты
Ай фазалары ажыратылады. Жаңа Ай кезінде Ай Күнмен Жердің аралығында
болады. Осы жерге күн сәулесі түскен жағымен қарайды.

Жердің тәуліктік және жылдық қозғалысы.

1. Уақыт.
2. Жыл мезгілдерінің ауысуы.
3. Жерді бағдарлау.
4. Қашықтық
5. Глобус, географиялық карталар.
Көп уақыт адамдар Жердің пішіні қандай екенін білмеді, көбісі Жерді
піл, кит т.б көтеріп тұр деп ойлады. Жердің Шар тәрізді екенін біздің
дәуірімізге дейін IV ғасырда ежелгі ғалымдар Пифагор, Аристотель
болжамдады. Мысалы, Ай тұтылған кезде Жердің көлеңкесі шар тәрізді болып
түседі. Жердің шар тәрізді екенін 16 ғасырдан бастап саяхатшылардың Жер
шарын айналып шығуы дәлел болды. 20 ғасырдан бастап Жер жүзінің кез-келген
нүктесіне ұшып жүрген ұшақтан түсірген суреті, соңғы жылдарда
ғарышкерлердің ғарыштан түсірген суреттер Жердің шар тәрізді екенін толық
дәлелдеді. Шын мәнінде Жер тура шар тәрізді емес, солтүстікке ол сәл
көтеріңкі (20км), ал оңтүстікке ішіне сәл кіріңкіреп жүреді. Бұл Жерге ғана
тән қасиет. Оны геоид деп атайды. Жердің шар тәрізді болуы Жердің
табиғатына өте үлкен әсер етеді. Біріншіден, Күн сәулесі Жердің бетіне
әртүрлі бұрыш бойынша түседі, экватордан полюске қарай Күн сәулесінің
энергиясы азаяды. Сондықтан Жер бетінің табиғатын біз бірнеше белдеуге
бөлеміз, экваторлық белдеу, 2 қоңыржай белдеуі, 2. суық белдеу, екіншіден
Жер шар тәрізді болуы өсімдіктер мен жануарлардың белдеу бойынша
орналасуына әкеліп тірейді.

Жердің өз осін айналуы. Жер бірқалыпты қозғалмай тұрмайды, Жер бір
уақытта талай қозғалысқа қатысады. Ол өз осінен, Күн маңайымен айналады.
Аймен және бүкіл Күн жүйесімен ортақ ауырлық нүктесінің төңірегінде Күн
жүйесі құрамында Галлактика ядросы маңында қозғалады, бүкіл Галлактикамен
бірге Әлем кеңістігін айналады. Жердің өз осін айналуын, қалған
планеталарға кері айналатындығын алғаш рет поляк ғалымы Коперник дәлелдеді.
Жер өз осін тәуілігіне бір рет батыстан шығысқа қарай айналып шығады (23
сағ 56 мин 4 сек). Сол кезде Күнге қараған беті күндіз, қарсы бетінде түн
болады. Жер өз осін айнала отырып, Күнді жылына бір рет 30 кмсек
жылдамдықпен айналып шығады. (365 Күн 5 сағ 46 сек), 4 жылда бір рет толық
жыл немесе кэбиса жыл деп айтады – 29 ақпан. Жер өз осін 66º30' көлбеу
айналмаса, жыл мезгілінің ауысуы болмас еді. Сонымен Жер өз осін тәуілігіне
бір рет айналады, ал Күнді жылына бір рет айналып шығады.

Уақыт. Жердің осімен айналу ырғағы – ТӘУЛІК – уақыт өлшеудің табиғи
бірлігі. Біз Жердің өз осінен айналуын сезбейміз, бірақ аспан күмбезінің
бізге көрінетін қозғалысы бойынша біз оны бақылай аламыз. Жер өз осінен
айнала отырып 1сағатта 150-қа қозғалады. Жергілікті уақыт географиялық
ендікке байланысты: 10- 4 минутқа, ал 1 (бұрыштық минут ) – 4 с. тең.

Нақты күндік тәуіліктердің ұзақтығы әр түрлі болады. Практика мақсаты үшін
орташа күндік тәуліктері қолданады. Орташа күндік тәулік – орташа Күн
уақытының 24 сағаты. Тәуліктің бастамасы болып орташа күннің төменгі
кульминация сәті, яғни түн ортасы алынады. Тәулік барлық меридианда бір
уақытта басталады. Жер өз айналасында әрбір сағат сайын 15 градусқа
айналады, сондықтан бір-бірінен 15 градусқа қалып қойған.меридиандарда 1
сағат айырма жасайды.

Дүние жүзілік уақыт ретінде бастапқы меридиан (гринвичтік) уақыт
алынған.Бұрынғы Одақ кезінде тәулік ішінде электр қуатын бірқалыпты
жұмсауды үнемдеу үшін 1930 ж. Өкімет сағат стрелкасын 1 сағат алға
жылжытты. Бұл декрет уақыты саналды.

Күн мен түннің ауысуы. Егер Жер осі орбита жазықтығына перпендикуляр
келетін болса, жарық бөлетін жазықтық барлық ендіктерде тең 2 бөлікке
бөлген болар еді де, барлық ендіктерде күн мен түн әруақытта бірдей тең
келер еді. Жер осінің солтүстік шеті Күнге көлбеу келгенде жарық бөлетін
жазықтық Жердің осін Жердің центрінде қиып өтіп, Жер төмендегідей 2
жартыға бөледі. Солтүстік жарты шардың үлкен бөлігіне жарық түседі де, ал
кіші бөлігі көлеңкеде қалады. Егер жердің осі оңтүстік шетімен күнге
көлбеу келсе, оңтүстік жарты шарға, солтүстікке қарағанда жарық көп түседі.

Жыл мезгілінің ауысуы. (сурет 2).

Кеңістікте жер осінің белгілі жағдайда Жердің Күнді айнала қозғалысының
салдары – жыл мезгілінің ауысуы. Жыл мезгілдерінің ауысуын қараумен бірге
Жер өз осінен және Күнді айнала қозғалысының тағы бір әсерін комбинациясы
- Күн мен Түннің тең еместігін және олардың ұзақтығы әртүрлі екенін
білеміз. 22 маусым ең ұзақ Күн. Жердің осі Солтүстік шетімен күнге көлбеу
болады. Күн Солтүстік жарты шардың барлық ендіктерінде ең жоғары тұрады,
яғни күн түннен ұзағырақ болады. Ал сол кезде Оңтүстік жарты шарда ең
ұзақ түн болады. Жер Күннен 152млн.км. алыстайды. Жер 23 -қыркүйекте
қалпында тұрғанда, жарық бөлетін географиялық полюстер арқылы өтеді де,
бүкіл жерде күнмен түн теңеледі. Екі жарты шарда жарық бірдей түседі. 23-
қыркүйек – Солтүстікте күздің бастамасы болса, ал Оңтүстікте көктем болады.
Қысқы күннің тоқырауы – 22- желтоқсан, бұл кезде Солтүстікке ең қысқы күн.
Күн сәулесі Оңтүстік жарты шарға түседі де, онда күннің көзі батпайды,
керісінше Солтүстікте күн шықпайды, бұл кезде жер күнге ең жақын тұрады
147млн км. Көктемгі күн теңелуі 21-наурыз. Күнмен түн теңеледі. Солтүстікке
көктем, ал оңтүстікке – күз түседі.

Жергілікті жерде бағдарлау және қашықтықты өлшеу. (суреттер 3,4).

Жер бетінің көрінетін бөлігі – шар, орталығында тұрған бақылаушы горизонт
деп аталады. Ал аспанның жермен арасындағы сызық – горизонт сызығы деп
аталады. Жергілікті жерде бағдарлау дегеніміз- негізгі және аралықтағы
горизонт жақтарын (оңтүстік, солтүстік, батыс, шығыс, солтүстік-батыс т.б)
анықтауды айтамыз.Горизонтты анықтау әдістері көп. Күн, поляр жұлдызы, тағы
басқа арқылы анықтауға болады. Тал түсте Күн оңтүстікте болады, сол себепті
көлеңке талтүстік сызықты және жергілікті меридиан бағытын көрсетеді. Егер
осы кезде Күн арқасымен тұрса, көлеңкеге бетімен қараса, онда алдында
солтүстік, арқасында оңтүстік, сол жағында-шығыс т.б болады.

Тез әрі қауіпсіз компос арқылы бағдарлау болып табылады. Ол үшін компастың
магниттік тілін солтүстікті С немесе О санымен сәйкестендіру керек.
Компастың көмегімен жергілікті жерде азимут бойынша іске асырылады. Азимут
деген – берілген объект бағыты мен солтүстік бағыты арасындағы бұрыш.

Кәдімгі өмірде адамға тек жерде бағдарлау ғана емес, әртүрлі нүктелер
арасындағы қашықты анықтауға тура келеді. Оны анықтаудың бірнеше әдістері
бар: көзбен, қадаммен, жіп арқылы, рулеткамен, метрмен, қадамдық циркульмен
т.б. Көзбен қашықтықты анықтау үшін, әрқашан жаттығу керек, өлшеу қателігі
өте үлкен болады. Кәдімгі сызғыш арқылы да анықтайды. Қолды алға созып,
сызғыштың қанша бөлігін жабатынын анықтау қажет. Бөлік санын, қолдың
ұзындығын, заттың биіктігін анықтап, қашықтықты есептейді. Қадаммен өлшеу
үшін, қадамның ұзындығын білу қажет. Белгілі қашықтықты өошеп, мысалы
100м, бірнеше рет жүріп, қадамды санайды. Сонан соң орташа қадам санын
есептеп шығарады.

Жергілікті жердің сызбасын жасауда өлшенген қашықтықты және бағытты қағаз
бетіне түсіруге тура келеді. Ол үшін қашықтықты масштаб көмегімен
кішірейтеді. Масштаб қашықтық сызбада - қанша есе кішірейгенін көрсетеді.
3 түрлі масштабты ажыратады.

Глобус. Глобус жер шарының кішірейтілген үлгісі.Ол Жердің шар тәріздес
екенін көрнекі түрде көрсетіледі. Жер шарындағы полюстар мен
экваторлар,мериандар мен параллельдің, теңіздер, құрлықтар, мұхиттар,
аралдарды, рельфтің ірі формалары туралы дұрыс түсінік береді. Бірінші
глобусты неміс географы М.Бехайм 1942 жылы жасады. Қазіргі кезде осы
Нюрнбергте музейде сақталуда. XVII - XVIIIғасырларда глобусты алысқа жүзу
кезінде, карта есебінде пайдаланды. Глобуста меридиандар мен параллельдер
түсірілген. Меридиандар – глобус пен картада, полюстарды қосатын сызық.
Бастапқы меридиан Лондонға жақын Гранвич обсерваториясынан
өтеді.Параллельдер голбустарда экваторға параллель түсіріледі. Жер шарын
Солтүстік және Оңтүстік жарты шарына бөледі.

Географиялық карталар. Өмірде картаны пайдаланған ыңғайлы. Географиялық
карта - жер бетін жазықтыққа кішіретіп түсірген үлгісі. Географиялық
карталар мазмұны, территориялық, масштаб, белгісі бойынша бөлінеді.
Территориялық карталар бүкіл дүниежүзілік, теңіздер мен мұхиттар, құрлық,
мемлекеттер, облыстық, аудандық болып бөлінеді. Масштаб бойынша ірі
масштабты, ұсақ масштабты, орташа масштабты болып бөлінеді. Кеңінен жалпы
географиялық карталар тараған. Олар рельеф формасын, жер бетінің табиғи
жамылғысын, гидрографиясын, жергілікті пунктерді, шекараларды көрсетеді.
Белгісі бойынша карталар оқулық, саяхат, анықтамалық т.б. болып бөлінеді.

Жердің қатты қабаты.

1.Жердің ішкі қабаты.

2.Жердің физикалық және химиялық қасиеттері.
3.Жер қыртысының қозғалысы.
4. Минералдар мен тау жыныстары.
5.Жер шарының рельефі.
6.Топырақ.
Литосфера (грек тілінен аударғанда литос – тас, сфера - шар) – Жердің
жоғарғы қатты қабаты. Қалыңдығы 80-км-ге жетеді. Оған мантия кіреді.
Литосфераның жоғарғы бөлігін жер қыртысы деп атайды. Жер қыртысының сыртқы
шектері гидросферамен, атмосферамен төменгі шегі 8-75-км қалыңдықта
түйіседі. Бұл бөлікті Мохоровичич бөлігі деп атайды. Жер қыртысын мантиядан
бөліп тұрады. Жоғарғы қабаты 0 – 20 км аралығында тұнба жыныстарынан
(құмнан, батпақтан, әктен т.б.) құралған. Одан кейін материктер астында
граниттік, базальт қабаттары орналасқан. Граниттік пен базальттік
аралығындағы шекара Конрада деп аталады. Мантия литосфера мен Жердің ядросы
арасында орналасқан аралық қабықша, төменгі шегі 2900 км тереңдікте жатыр.
Мантия жердегі процестердің барлығына орасан әсер етеді. Жоғарғы Мантияда
магмалық ошақтар пайда болып, руда, алмаздар, пайдалы қазбаларды құрайды.
Одан Жер бетіне ішкі жылу беріліп отырады, Ядросы екіге бөлінеді. Ішкісі
қатты, сыртқысы сұйық. (суреттер 5,6).

Жердің физикалық қасиеттеріне температура, тығыздық, қысым жатады. Жер
бетіндегі температура әрдайым өзгеріп тұрады және ол Күн сәулесінің ағынына
байланысты. Жерде Д.И. Менделевтің таблицасындағы химиялық элементтердің
бәрін табуға болады.Олардың мөлшері әр түрлі таралған. Мысалы, жер
қыртысында (О) оттегі 50%; Базальттық және граниттік қабаттар негізінен
оттегіден, кремний мен алюминийден, ал мантияда кремний, магний мен темір
мөлшері көбейеді. Жер қыртысының құрамында 8 элементтің (оттегі, кремний,
алюминий, темір, кальций, магний, натрий, сутегі) 99,5%, ал басқалары –
0,5% ке дейін бар.

Жер қыртысының қозғалысы. Жер қыртысы қозғалыссыз, тұрақты сияқты.
Бірақ іс жүзінде ол үздіксіз және әртүлі қозғалыстар жасайды. Мантия мен
литосфера шекарасында температура 1500оС –тан асады. Бұл температурада
материя еріп немесе газға айналып кетуі керек. Қатты денелердің сұйық
немесе газдық күйге ауысқанда олардың көлемі ұлғаяды.Бірақ жоғары жатқан
литосфера бөліктерінің қысымынан ысыған жыныстар еріп немесе басқа күйге
ауыспайды. Бу қазаны пайда болады, литосфераны жер қыртысымен бірге
қозғалтады. Температура көтерілген сайын, қысым күшейіп, литосфера белседі
түрде қозғалады. Белсенді қозғалыс радиоактивті элементтер жинақталған
жерде тез болады.

Минералдар мен тау жыныстары. Минералдардың көп бөлігі 2 немесе бірнеше
химиялық элементтерден тұрады. Химиялық фомуласы бойынша минералда қанша
элемент бар екенін анықтайды. Мысалы, галит (ас тұзы)NaCL. Кейбір
минералдар бір ғана элементтен құралады, мысалы күкіріт, алтын, платина,
алмаз т.б. Минералдар тек қатты ғана емес, сұйық, газ күйінде де болады.
Минералдардың көпшілігінде кристалдың құрылысы бар. Табиғатта 2500-ден
астам минерал бар. Оларды анықтау және зерттеуде физикалық қасиеттері
маңызды роль атқарады. Тау жыныстары. Олар бір немесе бірнеше минералдар
жиынтығынан тұрады. Мрамор, әк, гипс бір минералдан, ал гранит пен базальт
бірнеше минералдан тұрады. Табиғатта 1000 астам тау жыныстары бар.

Жер шарының рельефі. Рельеф – жер бетінің әртүрлігінің жиынтығы. Ол
теңіз деңгейінен биктігімен, шығу тегімен ерекшеленеді. Рельефтің құрылуына
ішкі тектоникалық процестерден жер бетіндегі ірі таулар, қырлар, жазықтар,
ойпаттар т.б. пайда болады. Ал сыртқы күштер олардың бүлінуіне әсер етеді.
Кіші рельефтің пайда болуына ықпал етеді.

Мұхит түбінің рельефінің әртүрлі үлгісі бар. Құрлықтық рельефке – таулар,
жазықтар, ойпаттар жатады. Олар жердің макрорельефін құрайды. Биіктігі
бойынша таулар аласа (1000м-ге дейін), орта(1000-2000м арасында),биік(2000-
5000м) және өте биік(5км-ден биік) болып бөлінеді. Планетадағы ең биік тау
Гималай. Оның ең биік шыңы Эверест (Джомолунгма) 8848 м.

Таулар жылу мен суықтан, жауын-шашыннан, тірі организмдердің әсерінен
бұзылады. Сыртқы факторлар әсерінен тау жыныстарының бұзылуын және өзгеруін
үгілу деп атайды.

Физикалық үгілу- температураның кенет ауытқуына байланысты, мұндайда тау
жоталары мен минералдар құрамы өзгермейді.

Химиялық үгілу – тау жыныстарының ауамен, көмірқышқыл газын және басқа
факторлардың өзара әсер ету салдарынан болады. Бұл кезде минералдық құрамы
өзгереді.

Органикалық үгілу – бактерия, қарапайым саңырақұлақтар және басқа
өсімдіктердің, жануарлардың әсерінен болады.

Жазықтықтың екі түрі бар. Аласа жазықтықтар теңіз деңгейінен 100-300 м.
биіктікте жатады. Биік жазықтықтар теңіз деңгейінен 400-1000 м. биіктікте
жатады. Жазықтарда халықтың басым көпшілігі тұрады, олар егіншілікке,
шаруашылыққа қолайлы.

Ойпат мұхит деңгейінен 200 м. аспайтын, түбі тегіс құрғақ бөлігі. Мысалы:
Каспий опаты (26-28 м.), Амазоний (200 м.) ойпаты.

Жер қыртысы (топырақ). Топырақ – литосфераның құнарлы бөлігі.
Топырақтанудың негізін орыс ғалымы В.В. Докучаев салды. В.В. Докучаев
бойынша топырақ тірі ағзалар, климат, су, рельеф, адам әсерінен пайда
болған табиғи дене. Өсімдіктер атмосферадан көмірқышқыл газын сіңіріп,
топырақтан су мен минералдық затты бөліп, органикалық қосылыстар түзеді.
Өсімдіктер іріп-шіріп топырақты осы қосылыстармен қамтамасыз етеді.
Жануарлар өсімдіктермен, оның қалдықтарымен қоректенеді. Олардың тіршілік
өнімі топыраққа түседі, оны минералдандырады. Микроорганиздер тіршілігінен
күрделі органикалық заттар түзіледі, ол топырақтың гумусын (қара шірік)
құрайды. Топырақ қара шірігі- ол тұрақты органикалық қосылыстардың
жиынтығы. Топырақта зат алмасуы жүреді.

Жердің су қабығы.

1.Гидросфера туралы түсінік.
2.Дүние жүзілік мұхит.
3.Жерасты ,жер үсті сулар.
4.Жер шарындағы су айналымы.

Гидросфера- Жердің су қабығы. Оған өзендер, сазбатпақтар, мұздықтар,
жер асты және жер үсті сулары, мұхит сулары, мұздықтар кіреді. Жердегі
судың негізгі массасы теңіз бен мұхиттарда – 94% дейін жинақталған, жер
қыртысында – 4,12% су, ал мұздықтарда - 1,69 % бар. Тұщы су жалпы су
қорының 2%-ін құрайды.Су табиғатта кең таралған минерал. Таза су түссіз,
мөлдір , иіссіз болады. Су сұйық, қатты, газ күйінде болады.Бір күйден бір
күйге тұрақты түрде ауысады. Бұл процестердің белсенділігі ауаның
температурасына байланысты. Судың газдық күйден сұйық күйге ауысқанда жылу
бөлінеді, ал судың булануынан жылу сіңіреді.

Су – еріткіш. Географиялық қабықтағы заттардың алмасуын қамтамасыз
етеді.Барлық ылғалдың 13,6%-і буланады. Буланған судың көпшілігі мұхитқа
қайтадан түседі.Бұл процесс судың кіші айналымы деп аталады. Мұхиттан
құрлыққа қарай кетеді, мұнда ол конденсацияланып, жауын-шашын күйінде жерге
түседі. Мұны судың үлкен айналымы деп атайды. Судың үлкен айналымы
өзендердің мұхитқа құюымен аяқталады.(cурет 7).

Гидросферада химиялық элементтердің бәрі бар дерлік десе де болады.Осы
су қабаты адамзатқа ,оның тіршілігіне , климатқа қолайлы жағдай туғызады.

Атмосферадағы ылғалдың негізгі көзі –ол Дүние жүзілік мұхит.
Дүниежүзілік мұхит 4- ке бөлінеді: Тынық, Атлант, Индия, Солтүстік мұзды
мұхиттар. Дүние жүзілік мұхит сулары жер шарында теңдей бөлінбеген:
оңтүстігінде 95,5 % , ал солтүстік бөлігінде 44,1%.

Дүниежүзілік мұхит суларының бірқатар жалпы белгілері бар:

- дүниежүзілік мұхит сулары өзара тығыз байланысқан;
- су бетінің деңгейі іс жүзінде бірдей;
- дүниежүзілік мұхит суларында белгілі мөлшерде еріген минералды тұздар
және дәмі ащы - тұзды болды.
Дүние жүзілік мұхит сулары теңіздер мен бұғаздарды, түбектерді құрайды.
Теңіз – суы тұздылығымен температурасымен, кейде ағысымен ерекшеленетін
мұхит бөлігі. Балтық теңізінің тұздылығы 3-20%, ал Қызыл теңізінің
тұздылығы - 40%-тен астам. Шығанақтар – мұхит пен теңіздердің құрлыққа еніп
кеткен бөлігі. Оның сураы мұхит не теңіз суларымен бірдей болады. Бенгал,
Парсы, Гудзон шығанақтары.

Географиялық орналасуына байланысты теңіздер құрлықтық, құрлық аралық болып
бөлінеді. Теңізбен мұхитты жалғастыратын бұғаздар болып келеді.

Жер асты сулары сұйық, газ, қатты күйде болады. Олар жырақтарда, тау
жыныстарындағы бос жерлерде жинақталады. Магмалық ошақтарға жақын
орналасқан жер асты сулары ыстық сулар көздері деп аталады. Жер асты сулар
тау жыныстарынан өтіп, оларды ерітеді. Соңынан минералдық көздерді құрайды.
Ол жерлерде курорттар салады.

Өзендер. Жер бетін тегістеп, қырлар, таулардың үгілуіне себепкер
болды.Ағынды сулар адамның шаруашылық қызметінде маңызды роль атқарады.
Судың негізгі көздері – бұлақтар, өзендер, кішігірім арықтар болып
табылады. Өзендер – жағамен шектелген табиғи су ағыны. Көптеген өзендер
бастауды көлдерден, сазбатпақтардан, мұздықтардан алады. Өзендер жер асты
сулармен, атмосфералық түнбаларымен толады. Таулы аймақтарда өзендер
мұздықтар мен қардың еруінен қорек алады.

Көлдер мен сазбатпақтар. Құрлықтың 2% - ке дейін көлемін көлдер алып
жатыр. Біздің елімізде дүние жүзі бойынша ең үлкен көл Каспий; ал ең терең
– Байкал. Көлдер ағынды әне ағынсыз болып бөлінеді. Ағынды көлдерге
көптеген өзендер құйып, бірнешеуі қайта шығады. Ағынсыз көлдерге өте көп
өзендер құяды, тек бір ғана өзен ағып шығады. Құрғақшылық аудандарда
Каспийде, Арал мен Балқашта бірде – бір өзен ағып шықпайды. Тундрадағы
көлдерді осы типке жатқызуға болады.Өзендер қоршаған ортаның жағдайына
байланысты дамиды. Өзендер көптеген органикалық және бейорганикалық
заттарды көлге әкеліп құяды, олар көл түбіне тұңады. Көл түбінде жасыл
өсімдіктер пайда болып, оны толтырады. Сонан көл таязданады, сол жерде
сазды батпақтар пайда болады. Сазды батпақтар ылғал сүйгіш өсімдік
жамылғысы бар құрлықтық ылғалды бөліктері.Сазды батпақтардан торф алады.

Жердің ауа қабаты.

1.Атмосфералық құрамы мен құрылысы.
2.Атмосфералық қызуы мен температурасы.
3.Бұлттар, тунбалар.
4.Атмосфера қысымы.
5.Ауа райы, климаты.
Планетаның ауа қабаты – атмосфера. Ол жер бетін Күннің ультракүннің
сәулесінен, шаңнан, метеориттерден қорғайды. Атмосфераның құрамы газдар
қосылысынан тұрады: 78% азот, 21% оттегі, 1% инертті газ. Азот пен
оттегінің мөлшері ауада өзгермейді. 100 км биіктікке дейін бұл газдардың
қатынасы өзгермейді, себебі ауа үздіксіз қозғалып тұрады. Аталған газдардың
басқа 0,03% - тей көмірқышқыл газ бір. Негізінен жер бетіне жақын
жинақталады. Атмосферада әрдайым біршама су буы мен шаң болады. Су буы ауа
температурасына байланысты: температура көтерілген сайын ауадағы су буының
мөлшері көбейді. Су буының болуына байланысты кемпірқосақ, күн сәулесінің
рефракциясы сияқты атмосфералық құбылыстар болады. Шаң атмосфераға
вулканның атқылауынан, шаңды, құмды дауылдардан, жылу – электр
орталықтарындағы отынның толық жанбауынан т.б. шығады.

Атмосфера тығыздығы биіктікке тікелей байланысты. Жер бетінде ол өте
жоғары, биіктеген сайын төмендейді. Мысалы, 5,5 км биіктікте атмосфера
тығыздығы 2 есе, ал 11км биіктікте 4 есе кіші болады.

Атмосфераның тығыздығына, құрамына, газдардың қасиеттеріне байланысты 5
бөлікке бөлінеді (сурет). Төменгі бөлігі тропосфера деп аталады. Оның
жоғары шекарасы полюстерде 8-10 км биіктікте, ал экваторда 16-18 км
болады. Тропосферада атмосфера массасының 80% - ке дейіні және барлық
дерлік су парлары жинақталған. Тропосферадағы ауа температурасы биіктеген
сайын әр 100м – де 0,6 ºС-қа төмендейді. Жоғарғы шекарасында – 45, -55ºС
болады. Тропосферадағы ауа тұрақты түрде араласып, әр түрлі бағытта
қозғалады. Осы жерде ғана тұман, жаңбыр, найзағай,дауыл, т.б. ауа-райы
құбылыстары байқалады. Одан биіктікте стратосфера жатыр. Оның биіктігі 50-
55км-ге жетеді. Ауа сол газдардан тұрады, бірақ мұнда озон көп жинақталған.
Стратосферада температура биіктеген сайын көтеріліп, жоғарғы шегінде 0ºС-қа
жетеді. Бұл озонның күн сәулесінің қысқа толқынды бөлігін сіңірумен
түсіндіріледі. Стротосфера үстінде биіктігі 80км-ге дейін созылған
мезосфера жатыр. Температура - 90ºС-қа төмендейді. Ауаның тығыздығы жер
бетімен салыстырғанда 200есе кіші. Мезосферадан жоғары термосфера
орналасқан (80-800км аралығында). Температура 150км-де 220ºС-қа, 600км
биіктікте 1500ºС-қа дейін көтеріледі. Атмосфера газдары тек иондалған түрде
болады. Қысқа толқынды күн сәулесінің әсерінен жеке электрондар атом
қабықшасынан ажырайды. Соның есебінен ионосферада зарядталған бөлшектер
пайда болады. Тығыздығы шамалы болғандықтан күн сәулесі онда таралмайды,
сол себепті аспан қап-қара, ондағы жұлдыздар мен планеталар жарық болып
тұрады.

Ионосферада полярлық шұғыла пайда болады, ол күшті электр тогын
туғызады,ол өз кезегінде Жердің магниттік өрісін құрайды. 800км-ден
биіктікте экзосфера бөлігі жатыр. Мұнда бөлшектердің космосқа ағуы
байқалады, температура 1500ºС-ден астам. (сурет 8).

Атмосфераның қызуы. Жер бетіне және атмосфераға жылу беретін Күн көзі.
Күн кеңістікке жылу, әртүрлі сәуле түрінде энергия таратады. Күн энергиясын
– күн радиациясы деп те атайды. Радиация Жерге тікелей және шашыраңқы
түседі. Ашық, бұлтсыз күнде Жер беті негізінен тікелей радиациядан ысиды.
Бұлтты күндері радиация шашыраңқы түседі.

Ауаның температурасы. Тәулік бойына ауа тампературасы тұрақты емес,
үздіксіз өзгереді. Күндіз Жер беті қызады, әрі оған шектесетін ауаны
ысытады.Түнде Жер жылуды бөліп, суый бастайды,сондықтан ауаның суығаны
байқалады. Төменгі температуралар Күн шығатын кезде, ал жоғарғы
температуралар күндіз сағат 15ºº байқалады.

Бұлттар мен тұнбалардың пайда болуы. Су парларының Жер бетінен
булануынан және олардың жылы ауаның ағынымен жоғары көтерілуінен бұлттар
пайда болады. Бұлттардың температурасына байланысты бұлттар су тамшыларынан
немесе мұз бен қар кристалдарынан тұрады. Тамшылардың және кристалдардың
мөлшері өте кіші болғандықтан, олар атмосферада ауа ағынымен ұсталып
тұрады.

Бұлт көп болуы тұнбалардың түсуіне әкеліп соғады. Қар, жаңбыр, бұршақ
немесе шық түрінде түскен су атмосфералық тұнба деп аталады.Жаңбыр бұлттағы
ұсақ тамшылар ірі тамшыға жалғасып, ауырлық күшінің әсерінен жерге түседі.
Егер бұлттағы су парының жинақталуы теріс температураларда өтсе, онда тұнба
қар түрінде түседі. Егер бұлттың төменгі шеті оң, ал жоғарғы шеті теріс
температура арасында орналасқан, бұршақ пайда болады . Тұман, шық, мұздық
атмосфераның жоғарғы бөлшегінде емес, жерге жақын бетінде түседі. Жер
бетінен суый бастаған су парын ауа ұстай алмайды, ол жақын жатқан заттарда
конденсацияланады.(сурет 9).

Атмосфера қысымы. Теңіз деңгейінде 4ºС температурада 1см 3 ауаның
салмағы 1кг 300г болды. Ол атмосфералық қысымның бар екендігін көрсетеді.
Тірі ағзалар бұл қысымды, организм ішіндегі қысыммен теңесуімен байқамайды.
Метеостанцияларда жүйелі түрде ауа қысымын және оның өзгерістерін
бақылайды. Қысымды барометрлермен өлшейді. Қысым паскальмен (Па) өлшенеді.
Бірқалыпты атмосфера қысымы сынап бағаны бойынша 760 мм-ге тең. Атмосфера
қысымы тек биіктіктен емес, ауа тығыздығына байланысты. Суық ауа тығыз және
жылы ауадан ауыр. Метеостанцияда барогрофпен тіркеледі .

Желдер, олардың түрлері. Ауа ағынын жел деп атайды. Желді, оның
жылдамдығын және күшін бақылау үшін флюгер мен анемометр қолданады. Жел
жылдамдығы секундына метрмен өлшенеді. Штильде жел жылдамдығы О мс
аспайды. Желдің жылдамдығы 29 мс болса, оны дауыл деп атайды. Желдің күші
баллмен өлшенеді, ол ауа жылдамдығы мен тығыздығына байланысты болады.
Бофорт ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Табиғаттағы тірі ағзалардың өзара байланыстығы
Кеңістік пен уақыттың ғылым тарихындағы түсінігінің дамуы
Платон философиясы
«Әдебиеттік оқу» пәнінің базалық мазмұны
Философия және мәдениет
Қайта өрлеу және философиясы
Философияға жалпы анықтама
Бастауыш мектепке арналған әдебиеттік оқытудың бағдарламасы
Философиядағы болмыс мәселесі
Болмыстың субстанциялық концепциясын бағалау және онтологияның базалық категорияларын талдау
Пәндер