Шопеннің фортепианолық шығармашылығы

ХІХ ғасырдың 30 – 40 жж. әлемдік музыка Европаның шығысынан келген үш ірі көркем құбылыспен байыды. Шопен, Глинка, Листтің шығармашылығынан тарихта музыкалық өнердің жаңа парағы ашылады. Бұл үшеуі дәстүрлі мектептің бастаушылары ретінде,XIX ғасырдың екінші жартысындағы жалпыевропалық музыкалық мәдениеттің тағы бір маңызды жағын ашты. Өз халқының арман – мұраты, қасіреті, үстемдік етуші психологиялық құрылымы
Шопен өз шығармашылығын фортепианолық музыкамен шектеп қойды. Басқа аспаптарға жазған бірнеше шығармасы бар(фортепиано, скрипка, виолончельге арналған трио, фортепиано мен виолончельге арналған полонез бен дуэт, виолончельге арналған соната, дауысқа арналған әндер қатары). Бірақ Шопен фортепианолық шығармашылығының ішінде көркемдік, көп қырлылық пен биікке жетті.
Шопен үшін рояль – универсалды аспап. Онымен сырласуға болады, оған жанның құпия қозғалысы мен асыл ойларды сендіруге болатын, ал рояль кең драмалық концепцияларды іске асырып, толғандырып жүрген мәселелерді дыбыстар арқылы өмірге келтіретіндей болған.
Шығармашылық шектеулігінде ұлы шебердің данышпандылығын көруге болады. Өз табиғатына жақын саланы таңдап, сол салада адам ішкі өмірінің терңдігін, формалардың әсемділігі мен байлығын аша алып, шығарамашылылығында басқа жанрлардың жоқтығын толтыра алды.
Фортепианоның өзгешелігін сақтап, осы аспаптан бүтін оркестрдің бояулар палитрасын, адам дауысының мәнерлілігін сөздерді шығара алатын. Оның музыкасы сөйлейді, ән айтады, кейде көрініп, қолға ұсталады.
Шопен жасаған жаңа жанрлар мен формалардың түрлілігі, музыкалық сөйлеу саласында ашқан жаңалықтары өте зор, фортепианолық музыкасының шегінен шығып, музыкалық өнердің барлық салаларын байытады.
Шопеннің шығармашылығын құрайтын көркемдік негіздері Отанының тарихымен, адамдарымен, табиғатымен, салттарымен, мінездерімен байланысты. Образдық ойлау бағытын, айырмашылықтарына қарамастан,