Қазақстандағы мемлекеттік иелігінен алу мен жекешелендіру

1. Қазақстандағы мемлекеттік иелігінен алу мен жекешелендіру
2. Жаппай жекешелендіру
3. Қорытынды
4. Пайдаланылған әдебиеттер тізімі:

Әншейін немесе қалдық құны несиеге сатылатын жекешелендіру тәсілі бір қарағанда дұрыс сияқты, өйткені халық арасында әлеуметттік наразылықты болдырмайды және ол қысқа мерзімде жүргізіледі, ваучер, акцияға қосымша шығындарды қажет етпейді. Бұл жолы барлық проблемаларды кейінге қалдырды, оны жақтаушылар жекешелендіруді байқамайды, одан алшақтайды, ал жекешелендіру – тек мемлекеттік меншікті жеке кәсіпорындарға беру емес, капиталдың құрылымдық қайта құрылуы, ол үшін белгілі көлемде қаржы қажет. Ал бұл кедейленген халықта жоқ, дүниеге жаңа кемен тақыпкерлердің қаржы – қорлары жеткіліксіз. Мұның үстіне тәжірибе көрсеткендей «ешбір жерде еңбек ұжымына меншікті әншейін беру керек, олар басқаларға қарағанда оны жақсы пайдаланады» деген аргумент кең тараған емес.
Бүгінде Қазақстандағы мемлекеттік иелігінен алу мен жекешелендірудің ұлттық бағдарламасы негізінен ресейлік үлгіні қайталайды. Купондық жекешелендіру мақсаты біздерді үміттендіреді әрбіреуі мемлекеттік игіліктің бір бөлігін алады сөйтіп әркімнің ұлттық өнімді өндіруге қатысты болуы керек. Кәсіпорындардың нарықтық құны өндірістің рентабельділігіне қатысты. Қазір өнеркәсіптегі кәсіпорындардың үштен бірі, ауыл шаруашылығындағылардың жартысы шығынмен істейді, қалғандардың біразы рентабельділігі төмен. Егер рентабельділік өлшемімен қарасақ, Қазақстанның ИЖҚ – ларының құны нөлге тең. Шығынмен істейтін кәсіпорындар олардың құрал – жабдықтары мен қозғалмайтын қорлары, егер соңғыларын нарықтық бағамен сатсақ және түскен қаржыны ИЖҚ – ның иелеріне бөлсек арзан емес. Және шығынға ұшырады деген кәсіпорындар шынында банкрот емес. өз кезінде олардың басшылары кәсіпорындарды сөзсіз күйреуден сақтау үшін, кәсіпорындар негізінде «қосалқы» кіші кәсіпорындарын құрды, ал бұған оларды мемлекеттің экономикалық саясаты әкелді. Мұндай кіші кәсіпорындар мен коммерциялық фирмалар «кіру мен шығу есікткріне» тосқауыл қойды, жабдықтарды өнімді өткізуді өз міндетіне алды, табысты бөлуді де сөйтті. Кәсіпорын формальдық жағынан банкрот болады, ал іс жүзінде онда отырғандарда құрылымдар борышы мен инвесторларға тарайтын қаржылары бар.

Пайдаланылған әдебиеттер тізімі:
1. Қазақстан 2030 Ел Президентінің Қазақстан халқына жолдауы.
2. Г.В. Пиханов, Таңдамалы философиялық шығармалар.
3. Ержан Жатқанбаев, Аралас экономика негіздері, 1996.
4. КазНу хабаршысы, 2004 №1.
5. Агропромышленный комплекс Казахстана, 1992.
6. М.В. Сокович, Жоспарлылық пен тауарды салыстыру келіспейді.
7. Қазақстан Республикасы мем. Мүлік комитеті ГПФ 10, аукцион материалдары, 1995 23 қаңтар.
8. Т. Алшынбаев, Где конец беспределу, журнал Казахстана: экономика и жизнь, 1992 №3.