Діннің әлеуметтік мәні



КІРІСПЕ ... 3
1. АДАМ МЕН ҚОҒАМ ӨМІРІНДЕГІ ДІННІҢ ОРНЫ ... ... ... ... ... ... ... ... .5
1.1 Діннің мәнін, оның адам мен қоғам өміріндегі орнын анықтаудың социологиялық түсіндірмелері. ... 5
1.2 Дін туралы Конт, Спенсер, Дюркгейм және т.б. ойшылдардың пікірлері. ..17

2 ДІННІҢ ӘЛЕУМЕТТІК МӘНІҢ ҚАЛЫПТАСТЫРУ МӘСЕЛЕЛЕРІ ..18
2.1 Діннің құрылымдық жүйесі, әлеуметтік белгілері, көріну нысандары ... ... .18
2.2 Қазақстандағы діни ахуал: жай . күйі ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..22

ҚОРЫТЫНДЫ ..32

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ ..34

ҚОСЫМШАЛАР ..36
Жұмыстың жалпы сипаттамасы. Ғылыми жұмыс қазіргі уақыттағы діннің әлеуметтік мәнінің негізгі факторлары мен жолдарына талдау жасауға арналған.
Зерттеу тақырыбының өзектілігі. Дін қазіргі заманғы адам мен қоғамның рухани өмірінде ерекше орын алады. Кеңестік таптық идеология үстемдік құрған жылдары дін біржақты зерттелгені белгілі. Діннің соңғы жылдары қарқынды дамуы, қоғамда діни сенімді қабылдаушылардың санының көптеп артуы дінді жан-жақты зерттеуді қажет етті. Қоғамның әлеуметтік және рухани салаларында болып жатқан өзгерістер, ең алдымен адамның санасына айтарлықтай ықпал етіп отырғаны бесенеден белгілі.
Өйткені, біріншіден, қалың жұртшылықтың бұрыннан жүректеріне ұялап, сенімдеріне айналған дәстүрлі ислам дінінің сунинттік, христиан дінінің православиелік бағыттарымен қатар, бүгінгі күні республика аумағында Қазақстан халқы үшін беймәлім, жаңа «дәстүрлі емес» конфессиялар қаптап жүр. Сондықтан егемендікке қол жеткізгелі бері берік сақталып келе жатқан дінаралық татулық пен түсіністікті бұзып алмау үшін көпұлтты, көптілді және көпконфессиялы Қазақстан үшін халқтары арасындағы дінаралық төзімділікті сақтау өте маңызды.
Екіншіден, дін – бүгінгі таңда рухани жаңғыртудың өзегі ретінде өте маңызды әлеуметтік институт. Ол қоғамдағы әлеуметтік топтардың мүдделерін білдіретін саяси күштермен ықпалдаса отырып, қазіргі қоғамдық дамудың барысына кәдімгідей әсер етіп келеді.
Бүгінгі Қазақстан – көп ұлтты және көп дінді мемлекет дейміз. Сондықтан мемлекет үшін дінаралық және этносаралық келісімді сақтау, қоғамда діндер аралық диалог және өзара түсіністік ахуалын жасау – еліміздегі азаматтық татулық сақтау мен нығайтудың маңызды негізі, бірегей тетігі болып табылады.
Дін бүгінгі таңда рухани жаңғыруға үлкен септігін тигізіп отырған процес. Ол қоғамдағы әр түрлі әлеуметтік топтардың мүдделерін білдіріп қазіргі қоғамдық дамудың барысына кәдімгідей әсер етіп келеді.
Сондықтан, діннің мәртебесі, яғни оның қоғам өміріндегі шынайы жағдайы мен рөлі, сондай-ақ, бір жағынан қоғамның, онда жүріп жатқан үрдістердің дінге тигізіп отырған ықпалы, екінші жағынан, діннің қоғамның дамуына тигізіп келе жатқан кері әсері туралы ғылыми тұрғыдан негізделген пайымдаулар керек-ақ. Сонымен қатар, әр түрлі конфессиялардың ішіндегі діни үрдістерді, оларды тұтынушы жеке адамдар мен әлеуметтік топтардың ұстанып отырған әлеуметтік бағдарларын бағамдаулар да өте актуалды, өз шешімін күтіп отырған проблемалар қатарында саналады.
Зерттеу пәні – Діннің әлеуметтік мәнінің қоғамда қалыптасу жолдарының ең тиімдісін саралау. Діни наным – сенімдердің демократиялық, мәдени-рухани тұрғыдан қалыптасу жолдарын және ерекшеліктерін талдау.
Зерттеудің мақсаты – қазіргі Қазақстан қоғамының зайырлық, әлеуметтік-экономикалық, демократиялық, мәдени, рухани және адамгершілік тұрғысынан діннің рөлін анықтау. Алға қойған мақсатқа қол жеткізу келесі зерттеудің төмендегі міндеттерін шешуді қарастырады:
1 Конт О. Позитивтік философия рухы / Әлемдік әлеуметтану антологиясы. 10 томдық. – Алматы: Қазақстан, 2005. – 1 т.: Мәдени мұра бағдарламасы. – 15-175 бб.
2 Тексты по истории социологии: Хрестоматия. – М., 2004. – С. 39-76.
3 Спенсер Г. Әлеуметтану тұғырлары / Әлемдік әлеуметтану антологиясы. 10 томдық. – Алматы: Қазақстан, 2005. – 1 т.: Мәдени мұра бағдарламасы. – 246-401.
4 Филатова О.Г. Социология религии. – М., 2000. – 188 с.
5 Кравченко С.А., Мноцаканян М.О., Покровский Н.Е. Социология: парадигмы и темы. – М.: Анкил, 2005. – 475 с.
6 Религия и общество. Хрестоматия по социологии религии. – М. 2004. –
Ч. 1. – С. 9-10.
7 Вебер М. Социология религии / Типы религиозных сообществ: Избранное. Образ общества. – М., 2007. – 427 с.
8 Бергер П.Л. Приглашение в социологию: Гуманистическая перспектива / Пер. с англ. под. пед. Г.С. Батыгина. – М.: Аспект Пресс, 1996. – 168 с.
9 Белла Р. Социология религии / Американская социология. – М., 2002. – С. 157-274.
10 Социологиялық сөздік / Ред. басқ. соц.ғ.д., проф. К. Биекенов. – Алматы: Қазақ университеті, 2003. – 204 б.
11 Дюркгейм Э. Қоғамдық еңбек бөлінісі туралы / Әлемдік әлеуметтану антологиясы. 10 томдық. – Алматы: Қазақстан, 2005. – 2 т.: Мәдени мұра бағдарламасы. – 12-186 бб.
12 Дюркгейм Э. Элементарные формы религиозной жизни. Тотемическая система в Австрии / Социология религии: класические подходы. Религия и общества. – М.: Аспект Пресс., 2006. – С. 35-69.
13 Малиновский Б. Магия, наука и религия / Магический кристалл. – М., 2002. – С. 84-110.
14 Религия и общество: Хрестоматия по социологии религии / Сост.
В.И. Гараджа и Е.Д. Руткевич. – М.: Аспект Пресс, 2006. – С. 421-438.
15 Смелзер Н. Социология / Пер. с англ. – М.: Феникс, 1994. – 473 с.
16 Парсонс Т.С. Система современных обществ / Американская социология: Хрестоматия. – Г. 3: Религия и социентальное общество. – М., 2004. – 376 с.
17 Маркс К., Энгельс Ф. Соч. – Т.3. – 597 с.
18 Бергер П., Лукман Т. Социальное конструирование реальности. – М .:
Медиум, 2005. – 172 с.
19Маркс К., Энгельс Ф. Соч. –Т.1. – 728 с.
20Радугин А. Введение в религиоведение. – М., 2002. – 197 с.
21Діндегі дүрбелең. Лаңкестік жанкештілікке жетелейді (Мақалалар жинағы). – Шымкент, 2008. – 135 б.

Пән: Дінтану
Жұмыс түрі:  Дипломдық жұмыс
Тегін:  Антиплагиат
Көлемі: 43 бет
Таңдаулыға:   
ҚР Білім және Ғылым министрлігі

Қ.А.Ясауи атындағы халықаралық қазақ-түрік университеті
ХХ студенттердің ғылыми практикалық конференциясы

Заң факультеті
Әлеуметтану және саясаттану

БАЯНДАМА

Тақырыбы: Діннің әлеуметтік мәні

Ғылыми жетекшісі: Қаныбекова Қ.
соц.,ғ.,к.,аға оқытушы
Орындаушы: Мамирайм Ж.

Түркістан – 2011

Қосымша 1

Ғылыми жұмыстың аннотациясы

Атауы: Діннің әлеуметтік мәні
ЖОО: А. Ясауи атындағы Халықаралық қазақ-түрік университеті
Жұмыстың аяқталған жылы: 2011ж.
Жұмыстың көлемі: 40 бет
Қосымшалар саны: 5
Таблицалар саны: - 1
Пайдаланылған әдебиеттер тізімі: 21

Ғылыми жұмысқа мінездеме:

Ғылыми жұмыстың мақсаты: Діннің әлеуметтік мәні
Жүргізілген ғылыми-зерттеу әдістері: теориялық, сауалнама, қосымша.
Ғылыми-зерттеу жұмысының негізгі нәтижелері: Діни сана – жаратылыстан
тыс күштерге, құдайға деген сенімнен туындайтын көзқарастардың, идеялардың,
нанымдардың, теориялардың жиынтығы.

Автордың қолы: М.Жансая

Анықтама

Автор
1.Мамирайм
2.Жансая
3.Улукбекқызы
4.1курс
5.Ы.Алтынсарин №35

Жетекшісі
1.Қаныбекова
2.Қарлығаш
3.Жұмабекқызы
4.СОЦ.ғ.,к., аға оқытушы
5.Комунизм Б.Момышұлы №36

Жетекшісі
Қаныбекова Қарлығаш Жұмабекқызы

Автор
Мамирайм Жансая Улукбекқызы

Мамирайым Жансаяның Діннің әлеуметтік мәні атты дайындаған ғылыми
жұмысына ғылыми жетекшісінің

ПІКІРІ

Жансаяның негізге алып ізденген тақырыбы өте өзекті. Себебі
бүгінгі қазақстандықтардың дінге қызығушылығы, бір Жаратушыға деген
сенімдері күрт өскен. Дін қазіргі заманғы адам мен қоғамның рухани өмірінде
ерекше орын алады. Кеңестік таптық идеология үстемдік құрған жылдары  дін
біржақты зерттелгені белгілі. Діннің соңғы жылдары қарқынды дамуы, қоғамда
діни сенімді қабылдаушылардың санының көптеп артуы дінді жан-жақты
зерттеуді қажет етті және бұл бағытта Жансая ғылыми жұмысын табысты
жүргізді деген ойдамын.
Ғылыми жұмысының мазмұны қазіргі Қазақстан қоғамының демократиялық
жолмен алға ілгерілеуінде діни ұйымдардың, соның ішінде, әсіресе, исламдық
және провославиелік конфессиялардың ізгілік, қайырымдылық, имандылық
тұрғысында атқарып жатқан игі істерін, ұлтаралық татулық пен келісімді
үйлестірудегі қызметтерін саралап, нақтылы фактілік материалдармен
қамтыған.
Сонымен қатар, ғылыми жұмыста мысалға келтірілген нақтылы шешімдердің
нақты – социологиялық зерттеу мәліметтерінің молдығы зерттеу мақсатын жан –
жақты ашып, нақтылы көрсетіп берген. Атап айтатын болсам, сұралған
респонденттердің діни санасының деңгейін, белгілі бір дінді тұтынушылардың
этностық, жас, әлеуметтік – демографиялық, білім, кәсіби және қоныстық
ерекшеліктерін, белгілі бір бір діни бірлестіктің (сектаның) өз қатарына
басқа діни нанымдарды тұтынушыларды тарту мүмкіндіктерін, жас өсіп келе
жатқан өскелең ұрпаққа діннің белгілі бір түрінің ықпалдығы қандайлығын
анықтауға тырысқан. Ислам діні бүгінгі таңда жер шары тұрғындарының шамамен
төрттен бірі ұстанып, биік бағалап, аялап, қастерлеп отырған соңғы иләһи
дін. Оның адам баласын үнемі тазалыққа, адалдыққа шақыратыны, Алла тағала
мен Пайғамбарымызға және дүниедегі бүкіл жаратылыстарға опалы болуға
үндейтіні анық. Сан ғасырдан бері тып-тыныш, бейбіт өмірді насихаттап
келген асыл дінімізді соңғы жылдарда лаңкестік, экстремистік секілді небір
жағымсыз ұғымдармен байланыстыратын пікірлердің пайда болуы жүрегімізге
ауыр тиетіні рас. Негізінде, Ислам еш уақытта адамдарды бүлікке,
бұзақылыққа, тәртіпсіздікке немесе біреудің жазықсыз қанын төгуге шақырған
емес. Керісінше, ол өзгенің ақысына қылдай қиянат жасамауға үйрететін үлкен
тәрбие қайнары деуге әбден болады.
Жалпы жұмыс жақсы жазылған, Жансая өз ғылыми жұмысын жан-жақты
зерттеуге тырысқан. Жұмыстың жазылу стилі де жүйелі.

Ғылыми жетекшісі
соц.ғ.к., аға оқытушы
Қаныбекова Қ.Ж

Мамирайм Жансаяның Діннің әлеуметтік мәні атты дайындаған ғылыми
жұмысына оппоненттің

ПІКІРІ

Мамирайм Жансая өте маңызды, өзекті және қазіргі Қазақстан қоғамның
болашағына пайдалы тақырыпқа арналған ғылыми жұмысын ұсынып отыр. Қазақстан
қоғамының зайырлық, әлеуметтік-экономикалық, демократиялық, мәдени, рухани
және адамгершілік тұрғысынан діни сананың рөлін анықтау, діни сананың
қалыптасу жолдарын, діни наным – сенімдердің демократиялық, мәдени-рухани
тұрғыдан қалыптасу ерекшеліктерін жүйелі түрде талдай білген.
Жұмыстың бірінші бөлімі діннің мәнін, оның адам мен қоғам өміріндегі
орнын анықтаудың әлеуметтанулық түсіндірмелерін талдауға арналған. Атап
айтқанда, бөлімшеде социология ғылымы классиктері еңбектерінің мәні
мазмұндалған. Одан әрі бөлімшеде осы замаңғы батыстық, ресейлік
социологтардың діни сенім бостандықтары, діни бірлестіктердің қызметі
туралы ой-пікірлерін талдаған. Жақсы. Бұл жұмыстың мазмұнының дұрыс
құрылуын қамтамасыз етеді.
Екінші бөлімшесінде діннің жүйелік құрылымдық жүйесі талданады.
Діннің жүйелік құрылымы өте күрделі. Ол негізінен үш түрлі элементтен,
атап айтқанда, діни санадан, діни мінәжаттардан және діни ұйымдардан
құралады.
Діни сана – діннің негізгі элементтерінің бірі. Діни сана екі деңгейлік
құбылыстан құралады. Біріншісі – психологиялық деңгей, яғни діни
психология, екіншісі – парасаттылық, ақыл-ойлық деңгей, яғни діни
идеология.
Діни психология – адамдардың белгілі бір діни сезімдерінің, көңіл
күйлерінің, мінез-құлықтарының жиынтығы.
Діни идеология дегеніміз – белгілі бір жүйемен тәртіптелген діни ой-
сана, ұғым-түсініктер жиынтығы..
Діни сенім – өте күрделі рухани феномен, өз бойына жоғары
интеллектуалдықты, шабытты, рухтанушылықты жинақтайды.
Ең жоғарғы деңгейдегі діни сенім екі нысанда көрінеді. Біріншісі –
ғибадат ету көріністері, екіншісі – имандылық. Имандылық – барлық діндерде
бар қасиет. Себебі ол өз мазмұнына бүкіл болмыстың жаратылу себебін, даму
заңдылықтарын ұғынып-түсінуді жинақтайды, адамдарды жоғары адамгершілік
қасиеттерді меңгеруге ұмтылдырады. Қорыта айтатын болсам Жансаяның ғылыми
жұмысы көңілге қонарлықтай.

Түркістан қаласы
Ғ. Мұратбаев атындағы
№5 орта мектеп директоры: А. Момбеков

МАЗМҰНЫ

КІРІСПЕ ... 3
1. АДАМ МЕН ҚОҒАМ ӨМІРІНДЕГІ ДІННІҢ
ОРНЫ ... ... ... ... ... ... ... ... ..5
1.1 Діннің мәнін, оның адам мен қоғам өміріндегі орнын анықтаудың
социологиялық түсіндірмелері. ... 5
1.2 Дін туралы Конт, Спенсер, Дюркгейм және т.б. ойшылдардың пікірлері.
..17

2 ДІННІҢ ӘЛЕУМЕТТІК МӘНІҢ ҚАЛЫПТАСТЫРУ МӘСЕЛЕЛЕРІ ..18
2.1 Діннің құрылымдық жүйесі, әлеуметтік белгілері, көріну
нысандары ... ... .18
2.2 Қазақстандағы діни ахуал: жай -
күйі ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...22

ҚОРЫТЫНДЫ ..32

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ ..34

ҚОСЫМШАЛАР ..36

КІРІСПЕ
Жұмыстың жалпы сипаттамасы. Ғылыми жұмыс қазіргі уақыттағы діннің
әлеуметтік мәнінің негізгі факторлары мен жолдарына талдау жасауға
арналған.
Зерттеу тақырыбының өзектілігі. Дін қазіргі заманғы адам мен қоғамның
рухани өмірінде ерекше орын алады. Кеңестік таптық идеология үстемдік
құрған жылдары  дін біржақты зерттелгені белгілі. Діннің соңғы жылдары
қарқынды дамуы, қоғамда діни сенімді қабылдаушылардың санының көптеп артуы
дінді жан-жақты зерттеуді қажет етті. Қоғамның әлеуметтік және рухани
салаларында болып жатқан өзгерістер, ең алдымен адамның санасына
айтарлықтай ықпал етіп отырғаны бесенеден белгілі.
Өйткені, біріншіден, қалың жұртшылықтың бұрыннан жүректеріне ұялап,
сенімдеріне айналған дәстүрлі ислам дінінің сунинттік, христиан дінінің
православиелік бағыттарымен қатар, бүгінгі күні республика аумағында
Қазақстан халқы үшін беймәлім, жаңа дәстүрлі емес конфессиялар қаптап
жүр. Сондықтан егемендікке қол жеткізгелі бері берік сақталып келе жатқан
дінаралық татулық пен түсіністікті бұзып алмау үшін көпұлтты, көптілді және
көпконфессиялы Қазақстан үшін халқтары арасындағы дінаралық төзімділікті
сақтау өте маңызды.
Екіншіден, дін – бүгінгі таңда рухани жаңғыртудың өзегі ретінде өте
маңызды әлеуметтік институт. Ол қоғамдағы әлеуметтік топтардың мүдделерін
білдіретін саяси күштермен ықпалдаса отырып, қазіргі қоғамдық дамудың
барысына кәдімгідей әсер етіп келеді.
Бүгінгі Қазақстан – көп ұлтты және көп дінді мемлекет дейміз. Сондықтан
мемлекет үшін дінаралық және этносаралық келісімді сақтау, қоғамда діндер
аралық диалог және өзара түсіністік ахуалын жасау – еліміздегі азаматтық
татулық сақтау мен нығайтудың маңызды негізі, бірегей тетігі болып
табылады.
Дін бүгінгі таңда рухани жаңғыруға үлкен септігін тигізіп отырған
процес. Ол қоғамдағы әр түрлі әлеуметтік топтардың мүдделерін білдіріп
қазіргі қоғамдық дамудың барысына кәдімгідей әсер етіп келеді.
Сондықтан, діннің мәртебесі, яғни оның қоғам өміріндегі шынайы жағдайы
мен рөлі, сондай-ақ, бір жағынан қоғамның, онда жүріп жатқан үрдістердің
дінге тигізіп отырған ықпалы, екінші жағынан, діннің қоғамның дамуына
тигізіп келе жатқан кері әсері туралы ғылыми тұрғыдан негізделген
пайымдаулар керек-ақ. Сонымен қатар, әр түрлі конфессиялардың ішіндегі діни
үрдістерді, оларды тұтынушы жеке адамдар мен әлеуметтік топтардың ұстанып
отырған әлеуметтік бағдарларын бағамдаулар да өте актуалды, өз шешімін
күтіп отырған проблемалар қатарында саналады.
Зерттеу пәні – Діннің әлеуметтік мәнінің қоғамда қалыптасу жолдарының
ең тиімдісін саралау. Діни наным – сенімдердің демократиялық, мәдени-
рухани тұрғыдан қалыптасу жолдарын және ерекшеліктерін талдау.
Зерттеудің мақсаты – қазіргі Қазақстан қоғамының зайырлық, әлеуметтік-
экономикалық, демократиялық, мәдени, рухани және адамгершілік тұрғысынан
діннің рөлін анықтау. Алға қойған мақсатқа қол жеткізу келесі зерттеудің
төмендегі міндеттерін шешуді қарастырады:
• әлеуметтік-философиялық ойлар тарихындағы діннің қалыптасуының
негізгі факторлары мен жолдарына, теориялық көзқарастар эволюциясына
концептуалды талдау жасау;
• социологиялық парадигмалар аясында діннің, діни сананың қазіргі
Қазақстан қоғамындағы рухани құндылықтарды қалыптастырудағы
маңыздылығын жалпылау;
• діннің әлеуметтік мәні мен мазмұнын ашу, тұлғаның қалыптасуындағы
олардың орны мен рөлін анықтау;
• Оңтүстік Қазақстан түрғындарының бойында діни сананың іске асуының
тетіктері мен ерекшеліктерін анықтау және негізгі бағыттарын зерттеу;
• күдік тудыратын діни секталар мен топтардың әрекеттерінің алдын алу,
діни санаға қатысты үгіт – насихаттың ұйымдастырылуын жетілдіру,
тиімділігін арттыру жөнінде ұсыныстар жасау, социологиялық
парадигмалар аясында діннің әлеуметтік институт ретіндегі мәні жан-
жақты негізделіп, нақтыланды;
• Оңтүстік Қазақстан халқының бүгінгі таңдағы діншілдік деңгейі
бағамдалды;
Жұмыстың құрылымы мен көлемі. Жұмыс кіріспеден, 2 бөлімнен,
4 бөлімшеден құралған қорытынды мен пайдаланылған әдебиеттер тізімінен,
қосымшадан тұрады.

І. АДАМ МЕН ҚОҒАМ ӨМІРІНДЕГІ ДІННІҢ ОРНЫ
1.1 Діннің мәнін, оның адам мен қоғам өміріндегі орнын анықтаудың
социологиялық түсіндірмелері
Бүгінгі таңда дінді әлеуметтік институт әрі қоғамдық жүйенің белді
тұғырлық ұстыны ретінде социологиялық тұрғыдан талдау айрықша маңызға ие.
Діннің қоғамда алатын орнын социологиялық тұрғыдан зерделеуді алғашқылардың
бірі болып бастаған француз социологы О. Конт болды.
О. Конт тарихи дамудың үш сатысы заңын қалыптастыра келіп, ақыл-ой
дамуының теологиялық, метафизикалық, позитивтік сатылары қоғамның даму
кезеңдерімен сәйкес келетінін негіздеді. Бірінші саты – діни немесе
теологиялық жағдай, онда адам санасында дәлелсіз ойға негізделген
оқиғалар, субьективтік негізсіздіктер үстемдік етеді. Екіншісі –
философиялық, метафизикалық жағдай, онда абстракция, дөрекі
дерексіздік шынайылық ретінде қабылданады. Үшінші – позитивті,
онда ғылымның көмегімен қолда бар жағдайларға дұрыс баға беруге
қол жеткізіледі. Осы үш заң сана жағдайының әрбірі бүкіл
әлеуметтік ұйымдасудың негізін құрайды. Дін және позитивті білім,
ғылым арасындағы жанжалдың міндетті түрде болатындығын мойындай
отырып, сонымен бірге оның дами түсуі діннің құлдырауына және
міндетті түрде оның өліміне алып келеді дей отырып, Конт
әлеуметтік байланыстардың ыдырау қаупін болжады. Ақырында Конт
әлеуметтік байланыстардың рухани тірегі ретінде екінші
теологиялық синтез керек деген қорытындыға келіп, адамзаттың
біріңғай ортақ ұлы тірі жан культі, барлық өмір сүргендердің,
өмірден өткендердің және болашақ ұрпақтардың үлкен әлеуметтік
организмі ретінде позитивті дінді жасады. Жаңа қоғамның рухани
негізі ретінде екінші теологиялық синтез керектігін баса айтты. Қоғам
өміріндегі діннің алатын орны мен рөлін асыра мадақтады.
О. Конттың зерттеулері бойынша теологиялық тәртіптің соңғы тарихи
формасы – орта ғасырлардағы католиктік және феодалдық режим. Ол уақытта
діни сенімдер біріктіруші күш болған, яғни әлеуметтік қоғамның негізін
құраған. О. Конттың ойы бойынша келешекте ғылым дінге өз үстемдігін
жүргізеді. Бірақ ол кезде әлеуметтік байланыстар үзіліп, ыдырайды. Осылайша
діннің рөлі төмендеп, позитивті кезең басталғанда позитивті дін қоғамды
біріктіруші күшке айналады. О. Конттың іліміне сүйене отырып мынаны
анықтауға болады:
1. Дін қоғамның құрамдас (бөлінбес) бөлігі болып есептеледі. Бұл
идея кейіннен секуляризациялыққа негіз етіп алынды
(Секуляризация дегеніміз қоғамның, жеке адамның дін ықпалынан
арылуы, шіркеу меншігінің мемлекеттік меншікке алынуы).
2. О. Конттың ілімі бойынша әрбір кезеңге белгілі бір әлеуметтік
құрылымдар тән. Теологиялық үстемдікті қоғамда дінбасылары мен
әскерилер қамтамасыз етеді, ал метафизикалық кезеңде жетекші
рөлді ғалымдар атқарады. О. Конттың тұжырымдамасы бойынша
позитивті (жағымды) дін – ірі әлеуметтік организм.
О. Конт дінді екіжақты қарастырады: қоғамдық және жеке бастық.
О. Конттың түсіндіруінше қоғамдық дінде құдайдың орнына адамға табыну орын
алады. Дін адамзат келешегі үшін қызмет етеді. Дін өзіне адамзаттық барлық
әрекеттерді біріктіреді, яғни адамның іс-әрекетін, ойларын, саяси қимылын
негіздейді, мәдениеті мен философиясына ықпал етеді.
Социология позитивтік бағыт арқылы өзін мойындатады. О. Конт дінді
әлеуметтік тұрғыдан ұғынып-түсінуге қол жеткізді [1, 15-175 бб.].
Діннің мәнін негіздеуге Г. Спенсер де айтарлықтай үлес қосты. Ол
О. Конттың тұжырымдамаларын одан ары қарай дамытты. Г. Спенсердің дін
туралы көзқарастарының қалыптасуына Ч. Дарвиннің эволюциялық теориясы
әсерін тигізді. Г. Спенсер қоғамды биологиялық организм деп қарастырып,
оның жеке бөліктерін (тіркеу, өкімет, білім беру) осы организмнің
элементтері деп есептеді.
Оның түсінігінше қоғам қарапайым жағдайдағы элементтер сияқты дамиды.
Құрылымдағы өзгерістер қашанда ішкі өзгерістер арқылы жүзеге асады, барлық
бөлшектер бір мақсат үшін қызмет етеді, яғни әлеуметтік интеграцияның
негізін құрайды. Әлеуметтік дамудың негізгі заңы өмірге бейімделгендердің
өмір сүру заңы, табиғи таңдау қызметін экономикалық бәсеке атқарады.
Г. Спенсер революцияға қашан да қарсы болып, оны организмдегі ауру деп
есептеді. Оның ойынша, эволюция ғана қоғамды да, әрбір адамды да бақытты
ете алады [2, 39-40 бб.].
Г. Спенсер қоғамды екі түрге бөліп қарастырады: әскери және
өнеркәсіпті. Әскери қызмет қоғамда мақсатқа жету үшін міндетті түрдегі
қызмет болса, өнеркәсіп қоғамда ерікті қызмет атқарады. Дін әскери қоғамды
қолдайды. Өнеркәсіпті қоғамды қолдамайды.
Г. Спенсердің ойынша дін:
1. отбасылық қатынастарды нығайтады;
2. адамдардың тәртібін бақылау мен басқару негізін бекітіп береді;
3. ұлтаралық бірлікті нығайтады (соның ішінде діни бірлікті де);
4. жеке меншікті қолдайды [3, 272-287 бб.].
Г. Спенсер дінді бірлікке, интеграцияға жету құралы деп есептеді,
қоғамда әрқашанда қандай да бір дінге орын бар деп ойлады [4, 13 б].
Социолог ғалымдар діннің қоғамдағы орны мен рөлін зерттегенде тек
Құдай бар ма, әлде жоқ па?, Болашақты алдын ала негіздеуге бола ма?,
Өлгеннен кейінгі өмір қандай? деген сияқты сұрақтарға жауап іздемейді,
керісінше діни, этикалық құндылықтардың адамдардың, әлеуметтік топтардың ой-
санасына, іс-қимылдарына тигізетін ықпалды әсерін зерттейді.
Социология ғылымы дінді отбасы, білім беру сияқты әлеуметтік-мәдени
құбылыстар қатарында қарастырады. Социологтар дін қалай пайда болды және
кімдерге қалай қызмет көрсетеді, әртүрлі дін өкілдері арасындағы қарым-
қатынастар қандай деңгейде, олардың араларында не себептен қақтығыстар
болады? деген сияқты сұрақтарға жауап іздейді.
Социолог ғалымдар үшін дін – әлеуметтік-мәдени құбылыс, жеке адамдардың
немесе әлеуметтік тұрғыдан топтың ой-санасының немесе іс-қимылдарының
жиынтығы [5, 414-429 бб.].
Э. Дюркгейм өзінің социологиялық зерттеулерінде қоғамның
ынтымақтастығын дамытуды ұсынады. Ол діннің пайда болуы мен дамуын
қарастыра келіп, оның қоғамдағы орны мен қызметін талдайды.
Функционалдық парадигмасы бойынша дін:
1. діни нанымдар мен әрекеттер жүйесіне жатады.
2. дін адамдардың рухани көзқарастар жүйесі.
Дін өмір мен өлім туралы көп ойланатын жеке тұлға үшін пайда болып,
дамымайды, керісінше, ол қоғамдық жиынтық, діни нанымдар мен құндылықтар
түрінде өмір сүреді. Э. Дюркгейм О. Конттан кейін қоғамды ынтымақтастық
өрісі деп қарастырады. Оның түсіндіруінше ынтымақтастық екіжақты
қарастырылады: а) механикалық тұрғыдан және б) органикалық тұрғыдан.
Механикалық ынтымақтастық дамымаған, көне қоғамдық құбылыстарға тән
құбылыс, ондағы адамдардың іс-қимылы, әрекеттері. Бұл қоғам
Э. Дюркгеймнің пікірінше тез арада діншілденеді. Діни сезім мен сенім
адамдар арасында күшейе түсіп, қарқынды дамиды.
Органикалық ынтымақтастық адамдардың арасындағы еңбек бөлінісіне,
экономикалық қатынастарға негізделген. Ынтымақтастық жағдаятында адамдар
қоғамда еркін өмір сүреді.
Э. Дюркгеймнің концепциясы бойынша дін діни нанымдар мен құндылықтар
жүйесінен құралады, ол қоғамның барлық мүшелеріне тиесілі. Дін қоғам
мүшелерінің ынтымақтастығын арттырады, интегративті қызмет атқарады. Э.
Дюркгейм діни салт-жораларға жете көңіл бөлді. Ол адам өміріне азық-түлік
қандай қажет болса, салт-жоралар да сондай қажет болады деп есептеді. Салт-
жоралар адамдардың бірігіп әрекет етуінен туындайды, ол әлеуметтік топтың
өмір сүруін нығайтады, олардың бірлігін арттырады. Механикалық
ынтымақтастық о бастан салт-жоралармен тығыз байланысты. Ұжымдық топ салт-
жоралық қозу кейпіне енгенде күштің қайнар көзіне жақындай түседі, қашан да
жеке адамдардан жоғары тұрады. Бұл діни өмірдің қарапайым түрі, діни салт-
жоралар мен діни нанымдардың символы.
Діннің әлеуметтік өмір сүру формаларының күрделенуі органикалық
ынтымақтастыққа алып келеді. Бұл кезде коллективтік (ұжымдық) өріс
таралып, діннің әлеуметтік қызметтік императиві өзгереді. Десек те, діни
нанымдар мен салт-жоралар діннің әлеуметтік ядросын өзгертпейді.
Қоғамдағы экономикалық қалыпты сақтай алмаған ескі құдайлар өліп, олардың
орнын қоғамды біріктіретін жаңа құдайлар басады. Австралиялық
аборигендердің өмірін зерттеген Э. Дюркгейм дін қоғамда адамгершілік
бірлікті сақтайды деген шешімге келді. Діннің әлеуметтік мәні қоғам бір
сәтте діннің авторы және обьектісі бола алатынынан көрінеді. Ол дінді
дүниеге алып келеді, бір сәтте құдай да, табынушы да бола алады.
Э. Дюркгейм дінді кез-келген қоғамның құрылымдық элементі деп
есептеді [6, 35-69 бб.].
1.2 Дін туралы Конт, Спенсер, Дюркгейм және т.б. ойшылдардың пікірлері.
Дін әлеуметтік сезімдерді оятады, ұжымдық әрекеттерге үндейді.
Э. Дюркгеймнің О. Конттан айырмашылығы ол дінде шындық элементтері бар деп
есептеді.
Дін біздің оған қызығушылығымызды діни наным-сенімдер екендігіне ғана
қарап оятпайды, ол сонымен бірге терең әлеуметтік мәні бар қызмет те
атқарады.
Э. Дюркгеймнің түсінігінше, дін құқық, адамгершілік сияқты өте ықпалды
әлеуметтік күш, ол қоғамда мотор қызметін атқарады, адамдардың арман-
мұраттарының қалыптасуына әсер етеді [7, 47 б.].
Э. Дюркгейм дінді теңестіру (ұқсастыру) белгілерінсіз зерттеуге
болмайды деп есептеді. Ол дінді де қоғамдағы басқа да құбылыстар сияқты
жеке зерттеу обьектісі ретінде бөліп қарау керек деп есептеді. Э.
Дюркгеймше діннің мазмұнын әлеуметтік шындық (ақиқат болмыс) құрайды.
Шындықтың негізінде әлеуметтік фактілер жатыр. Жеке адамға немесе
әлеуметтік топқа әсер ететін іс-әрекеттер әлеуметтік фактіге жатады. Оған,
сондай-ақ, заңдарды, дәстүрлерді, діни нанымдарды, ақша системасын, т.б.
жатқызуға болады.
Әлеуметтік өмірге зияндықты анықтау үшін Э. Дюркгейм әлеуметтік зерттеу
жүргізу керек, оның ішінде бақылау, салыстыру әдістерін пайдалану керек деп
есептеді.
Э. Дюркгеймнің пікірінше, дінді қасиетті заттар және соларға қатысты
салт-жоралар құрайды. Ол өзінің Діни өмірдің қарапайым нысаны деген
жұмысында: дін – діни наным мен тәжірибеден құралады деп тұжырым жасады
[7, 9-10 бб.].
Р. Белланың түсіндіруінше, дін – символикалық формалар мен әрекеттер
жиынтығы, ол адамды соңғы өмір сүру шегіне алып барады, ол адамның танымдық
қабілетін қалыптастырады. Мәселені басқаша шешудің жолдары болмаған кезде
діннің өрісі кеңейеді. Дін – әлеуметтік өмірдің рухани деңгейі.
Р. Белланың пікірінше, дін айрықша құрметке ие адамдарға билік
жүргізуге ерік береді.
Оның пікірінше, жоғарыда мысалға келтірілген пікірлер дінді тек
әлеуметтік – мәдени жүйенің бөлінбес бөлшегі, жеке адам өмірінің
құрылымындағы рухани құндылықтар, оның өмірінің мән-мағынасын реттеуші
феномен деген түсіндірулерге негізделген. Жалпылама алғанда, діннің мәнін
екіжақты түсіндіруге болады:
а) мәдени жүйенің құрылымдық компоненттерінің бірі ретінде дін
дегеніміз бұл мәдени құбылыс;
б) әлеуметтік үрдіс (әлеуметтік жүйенің маңызды бөлігі).
Дінге мұндай көзқарас оны онтологиялық және танымдық үрдіс ретінде
қарастыруға негіз қалайды, ол адамзаттың даму тарихындағы діннің орны мен
рөлін түсіндіруге жәрдемдеседі.
Діннің ең көне формалары фетишизм, тотемизм, магия деп танылады,
олар – адамзат баласы пұтқа табынған алғашқы қауымда өмір сүрген кездегі
нанымдық құбылыстар. Алғашқы қауым адамдары табиғат күштерін, өсімдіктерді,
жануарларды өздерінің өмір сүруінің (тотем) негізі деп түсінді.
Сиқыршылық (магия) – сиқырлау, жалбарыну арқылы қоршаған ортаға әсер
ету әдісі.
Қоғамдық өмірдің күрделене түсуіне қарай діннің де күрделі типтері
пайда бола бастайды. Ежелгі Грецияда политизм діні қалыптасты. Политеизмдік
ұғым-түсініктер бойынша дүниені бірнеше құдайлар биледі. Олар Марс – соғыс
құдайы, Гермес – сауда-саттық құдайы, Аполлон – өнер, мәдениет құдайы,
т.с.с. Олимп тауының шыңында Зевс отырды. Осындай жүйе ежелгі Римде де
қалыптасты.
Дүние жүзіндегі негізгі үш дін:
а) буддизм (б.з.д.VI ғ.)
б) ислам діні (б.з.д. VIІ ғ.)
в) христиан діні (б.з.д. І ғ.) пайда болды.
Бұл діни наным-сенімдер діннің жаңа жүйесін – монотеизмді тудырды.
Бұл діндерді жалғыз құдайға деген сенім біріктіреді. Жалғыз Құдайға
табыну үш дінде де үш түрлі салт-жорамен өтеді. Мысалы, христиан дінінде
Құдай-әке, Құдай-бала, Құдай-рух. Ислам дінінде Құдай біреу. Ол – Алла. Ол
жер мен көкті жаратушы.
Р. Белланың одан әрі түсіндіруінше бұл діндер негізінен адамдарды
құтқаруға негізделеді. Мысалы буддизмде адам жаратылысынан ашкөз,
ашуланшақ, ол мұндай қасиеттерден бүтіндей арылуы керек.
Адамдардың құтқарылуы оның рухани болмысына бағынышты. Ол адамнан
Құдайға жан-тәнімен берілуді, құрбандық шалуды талап етеді. Ислам дінінде
адамдардың ерікті түрде құдайдың бар екендігін мойындауы оларды тозақтан
құтқару жолы деп есептеледі. Дүниедегі барлық діндер адамдарды құтқаруды
бірінші орынға қояды. Олар әлеуметтік өзгерістермен есептесе бермейді.
Адамзат тарихында бірқатар әлеуметтік қозғалыстардың өзегін діни
революциялар құрады. Діни сенімдер, салт-дәстүрлер, дінге табынушылар
арасында діни топтар пайда болды.
Дін әлеуметтік институт ретінде екі, бірақ бір-бірімен тығыз байланысты
жүйелерден құралады:
а) діни құндылықтар, діни нанымдар, символдар;
б) діни нормалар мен нонвизмдер арқылы басқарылатын құрылымдар [8, 164-
167 бб.].
Дінді функционалдық теория тұрғысынан талдаулар антрополог
Б. Малиновскийдің еңбектерінде жалғасын тапты.
Б. Малиновскийдің пікірінше, дін адамның өзіне деген сенімін арттырады,
өзін қауіпсіз сезінуге ықпал етеді [9, 84-110 бб.].
Дін әлеуметтік парадигма. Қазіргі социология ғылымында діннің мән-
мағынасын талдаудың теориялық-методологиялық негіздері көп. Олардың мәнін
парадигмалар құрайды.
Парадигма – гректің paradiegma мысал, үлгі сөзінен алынған ұғым-
түсінік. Ғылымға америка тарихшы-философы М. Кун ендірген. Парадигма –
ғылыми қауымдастыққа мәселені қою және оны шешудің жолдарын көрсететін
көпшілікке танылған ғылыми жетістік. Парадигмалық түсінік бойынша ғылыми
танымның тарихи дамуы парадигмалардың ауысу процесін бейнелейді: зерттеуге
байланысты қабылданған парадигмаға қарсы деректердің жинақталуы оның
беделін төмендетіп, бәсекелес жаңа теориялардың дамуына әсер етеді.
Біріншілік үшін күрестің барысында жаңа парадигма өмірге келеді [10, 141
б.].
Дін теориясының негізінен екі парадигмасы бар, олар функционалдық
міндетті және интерпретивтік (түсіндіру) парадигмалары. Интерпретивті
(түсіндіру) парадигма негізінен герменевтикадан бастау алады. Герменевтика
грекше Hezmeneutikcz – түсіндіруші (бұл көне қолжазбалар мен мәтіндерді
түсіндіру теориясы). Бұл парадигмаға сүйенуші әлеуметтанушы ғалымдар
адамның өмір сүруін түсіндіру үшін оларды әлеуметтік, мәдени, экономикалық,
саяси тұрғыдан қарауда тіл ерекшеліктерін есепке алуды ұсынады. Американдық
ғалым У. Томас бұл парадигманы кейіннен Томас теориясы деп аталған
пастулатта былайша негіздейді: Егер адамдар (шындық) іске асады деп
есептесе, ол жағдай қашан да орындалады [11, 141 б.].
Дін туралы теориялардың көпшілігі қоғам мен тірі организмнің ұқсастығын
сөз етеді. Қоғамның әр түрлі жақтарын адам органдарының қызметімен
салыстырады. Ал адам органдары – адамның өмір сүруін қамтамассыз ететін
күш.
Т. Парсонс қоғамдық қақтығыстарда жеке адам қызметінің рөлі арта
түсетініне ерекше назар аударды. Ол қоғамды жабайы, аралық, қазіргі
деп үшке бөліп қарастырды.
Т. Парсонс Батыс елдерінде христиандықтың өрістеуін зерттеді. Оның
түсіндіруінше, адам бүкіл дүниеге өзінің үстемдігін жүргізуге тырысып
бағады. Христиан діні пайда болғаннан бері ол бірнеше осындай кезеңдерді
басынан өткізді.
1) Ертедегі христиан діні өзіне иудей діні мен грек мәдениетінің
ерекшеліктерін біріктірді. Бұл кезеңде христиан діні секталық ұйымнан
көпшілік мойындаған шіркеулік жетекші ұйымға айналды.
2) Орта ғасырдағы христиан діні. Бұл кезеңде әлеуметтік жүйе мен мәдени
жүйенің бірігуі басталып, әлеуметтік нормалар мен құндылықтар жүйесі
анықталды. Батыс елдерінде шіркеу жетекші рухани күшке айналды.
3) Қайта өрлеу дәуіріндегі христиан діні. Бұл кезеңде адам шіркеусіз-ақ
құдайға сыйынатын болды, экономикада, саясатта, ғылымда көптеген өзгерістер
болды.
4) Қазіргі кезеңдегі христиан дінінің ерекшелігі өмір құндылықтарының
жаңа жүйесін құрастыру, христиан дінінің этикасын қазіргі қоғамдағы күрделі
мәселелерді шешуге жұмсау, діндерді бір-біріне жақындастыру болып табылады
[12, 376 б.].
Қақтығыстар теориясын жақтаушылар дін қоғамдағы үстем топтардың басқа
әлеуметтік топтарға қысым көрсетуіне қызмет етеді деп сендірді. Бұл діни
нанымдар арқылы жүзеге асады, яғни төменгі қатардағы топтарға арғы дүниеде
жақсы өмір сүруге болады-мыс деп сендірді. Бұл наным оларды өміріндегі
күнделікті проблемаларды ойламауға бағыттайды.
Бұл теорияның негіздеушісі К. Маркс дінді үстем таптың өз үстемдігін
жүргізу үшін пайдаланатын құралы деп есептеді.
К. Маркс дінді қияли дүние, сағым, аңыз деп есептеді [13, 245 б.].
Ф. Энгельстің түсіндіруінше, дін – адамдардың қиялындағы күнделікті
өмірдегі үстемдік көрсететін сыртқы күштер. Дін – бұл езілген халықтың
күрсінуі. Дін – халық үшін апиын [14, 4 б.].
Қақтығыстар теориясына сәйкес дін – өзімшіл жеке адамдар мен әлеуметтік
топтардың бір-біріне дұшпандық бағыт ұстануы.
Өткен дүниеде де, қазіргі дүниеде де діни қақтығыстар болған және бола
береді. Мысал ретінде XVI-XVII ғасырлар арасында Еуропада болған діни
соғыстар. Көпғасырлық иудейлер мен христиандар арасындағы, иудейзм мен
ислам діні арасындағы, католиктер мен протестанттар арасындағы
қақтығыстарды айтуға болады. Бұл қақтығыстар негізінен партикуляризм
негізінде туындайды, яғни діннің үстемдік орнатуға тырысуынан келіп шығады.

Діни қақтығыстар қоғамдағы әлеуметтік өзгерістер негізінде шешіледі.
М. Вебердің пікірі бойынша, адамдардың іс-қимылын анықтау үшін олардың
діни нанымдарын, діни түсініктерін анықтап алу қажет.
М. Вебердің ілімі бойынша, дінді әлеуметтік іс-қимыл ретінде қарастыру
жеке адам және көпшілікке қатысты келесі мәселелерді шешеді. Олардың
қатарына уақыт, өлім, жамандық, жақсылық, борыш, ұят, т.б. солар сияқты
құбылыстар жатады [15, 78 б.].
М. Вебер діннің мәнін талдаудың өз замандастарынан басқа жолын таңдады,
ол – рационалдық және әлеуметтік өзгерістер бағыты.
С. Кравченко М. Вебердің дінге қатысты көзқарастарын талдай келе оның
алғышарттарын ашып, көрсетіп берді. М. Вебердің түсінігінше, бірінші
алғышарт – адамдардың діни мінез-құлқын әлеуметтік тұрғыдан зерттеу, діни
нанымдар мен саяси және экономикалық қызметтер арасындағы байланыстарды
зерделеу қажеттілігі.
Екінші алғышарт діннің тарихи өзгерістерде алатын орнын анықтау.
М. Вебер әр түрлі діннің атқаратын діни қызметтері де әр түрлі болады деп
есептеді.
Үшінші алғышарт протестанттық дін мен капиталистік құрылыс арасында
байланыс орнату, яғни капитализм рухы қалай пайда болады? Қазіргі кезде
кәсіпкерлік қалай пайда болды? деген сұрақтарға жауап іздеу [16, 420-421
бб.].
М. Вебердің әлеуметтік әрекет теориясының негізі – әлеуметтік іс-
қимылдар концепциясы. Әлеуметтік іс-қимыл – жеке адамның әрекеті, яғни жеке
адам өз әрекетінде басқа адамдардың әрекеттерін де есепке алады. Ойланбай
істелген әрекет бұл әлеуметтік әрекет емес. М. Вебер әлеуметтік әрекеттің
мынадай түрлерін атап көрсетті:
1. Рационалды (ұтымды); 2. Құндылықты; 3. Аффективті (естен
адасушылық); 4. Дәстүрлі.
Ол дінді әлеуметтік әрекеттің себебі деп түсіндірді, себебі адам өз
мақсатына жету үшін белсенділігін арттырады, ол әлеуметтік, саяси-
психологиялық факторларға байланысты дамиды.
Әлеуметтік іс-қимылды анықтаудың екі түрі бар:
1. Бақылау арқылы; 2. Іс-қимылдық дәлелдер арқылы.
М. Вебер дүние діндері деген ұғымды былайша түсіндіреді. Олар тарихи
қозғалыстарға әсер етеді, әлеуметтік өзгерістерге бастайды.
М. Вебер дін тарихына салыстырмалы-тарихи талдау жүргізіп, оның үш
түрлі даму жолын анықтады:
- дүниеге бейімделу діні (конфциан діні, даосизм)
- дүниеден қашу діні (баз кешу) (индуизм, будда діні)
- дүниені бағындыру діні (иудей, христиан, мұсылман діні).
Ислам діні батыстық діндердің Индия, Қытай сияқты мемлекеттерге
тарауына тосқауыл болды.
М. Вебер капитализм рухының туындауына христиан дінінің реформаторы
Ж. Кальвиннің ілімі ықпал етті деп есептейді. Дүние қызықтарынан баз кешіп,
еңбек етуге ғана берілу – бұл протестант дініне тән құбылыс. М. Вебер бұл
құбылысты дүние тақуалығы деп атады.
Католик дінінде де дүниедегі басқа діндердегі сияқты, адам өмірі діни
өмір және бұл дүниелік өмір болып екіге бөлінеді, яғни, негізгі немесе
негізгі емес өмір. Шіркеу өміріне белсене араласқандарға құтқару сыйланады,
дүниелік өмір екінші орынға сырғытылады. Протестант дінінде адам жанын
құтқару дүниелік өмірдегі адамның белсенділігіне байланысты деп
есептелінеді. Бірақ оған, біріншіден, шіркеудің қатысы, салт-дәстүрлердің,
құдайға жалбарынушылықтың қажеттілігі болмайды. Екіншіден, дүниені
сиқыршылықтан азат ету кезеңі басталады. Протестант ілімі бойынша жұмыс –
адамның борышы, міндеті, ол адамның құтқарушысы.
М. Вебердің түсінігінше, діни нанымдар мен капитализм рухы-мәдени
нормалар арасында көптеген ұқсастықтар бар.
Капитализм рухының негізі ретінде М. Вебер мыналарды атап көрсетеді:
қызметтік борыш, ұтымды шаруашылық, еңбек өнімділігінің артуы, капиталдан
пайда табу. М. Вебер өзінің құтқару формуласын ұсынады, ол өндірістегі
адамдардың мінез-құлқына, саясатқа әлеуметтік арақатынастарға байланысты:
- адамгершілік қадір-қасиеттерді жоғары сатыға көтеру;
- әдет-ғұрыптар;
- борыштардың орындалуы;
- білім және сенім;
- махаббаттағы тақуалық;
- жұмбақ (құпия);
- шіркеу арқылы құтқару [17, 78-98 бб.].
Нақ осылар арқылы адам әрекеті жағымсыз мінез-құлықтан, мағынасыз
тіршіліктен, т.б. бөлектенеді. Әлеуметтік мінез-құлықтың субьективті мәнін
қалай тануға болады? Ашық мінез-құлықты түсіндірумен шектей отырып,
позитивистер мұндай мәселені атымен қойған жоқ. Философтар мен интуивист-
социологтар іштарту, ұнату мен ортақтастыруға жолдама берді.
М. Вебер осы екі әдісті: себептік түсіндіру мен түсінуді біріктіруге
тырысады. Түсінуді ол тікелей интуитивтік білім емес, адамның
әрекеттеріне түсінік беретін гипотезаны баяндау ретінде қарастырады. Бұл
гипотеза эмпирикалық жолымен тексерілуге тиіс және оның өзі жекелеген
оқиғаның себептік түсіндірілуінің бір бөлігі болып табылады. Егер біз
қандай да бір әрекетті түсінгіміз келсе, біз оны түсіндіріп қана қоймаймыз,
сондай-ақ оны түсінуіміз қажет. Түсінудің төрт түрі әлеуметтік әрекеттің
мәнін оның себептік компоненті ретінде қарай келіп, М. Вебер әлеуметтік
әрекеттің түптерін олардың рационалдық дәрежесі бойынша классификациялайды.
Ол әлеуметтік әрекеттің 4 түрін бөлектеп алады: 1) рационалды-мақсатты
(айқындалған мақсат, басқасы тек жағдайы мен жету жолдары); 2) құндылық-
рационалдық (этикалық, эстетикалық, діни құндылықтар ғана абсолютті);
3) аффективтік (сезімдік әсерлі жағдай); 4) дәстүрлі (іс-әрекет қалыптасқан
әдеттер мен әдет-ғұрыптармен анықталады). Қорыта айтқанда, М. Вебердің
Протестанттық этика және капитализмнің рухы еңбегі – қазіргі заманға
дейін өзінің маңызын жоғалтпаған шығарма.
М. Вебер өркендеп келе жатқан капитализм мен XVIIІ ғасырдың
протестанттық құндылықтары арасындағы байланысты көрсетіп берді. Оның
анықтамасы бойынша діннің мәні адамдардың мінез-құлықтары мен іс-
әрекеттеріне адамгершілікті талаптар енгізуінде. Ал, діннің шығуы
шаруашылық жүргізу қажеттеріне байланысты туындаған құбылыс [18, 11-
135 б].
П. Бергер адамдардың өмір сүру негізін шешілмеген проблемалар жиынтығы
құрайды деп есептеді. Кез келген қоғам қашан да құрып кету қаупімен
есептесуі керек. Дін қашанда адамның қасиетті ғарыш (космос) құруына
көмектеседі, ол түпсіз тұңғиыққа, тәртіпсіздікке қарсы тұрып, жеке адам
мен ғарыш арасын біріктіруге әрекет жасайды.
Қасиетті өмір адамның миғұла өрісті өмірінен ерекше. Миғұла өріс –
адамның күнделікті өмір сүруі, ал оның сыртында қасиетті өмір тұр. Оған
өтуге қашан да дін көмектеседі.
Дін – П. Бергердің пікірінше:
- адамның өмір мен қызметін қалыптастыруда шешуші рөл атқарады;
- ақиқат (шындық) құрылымының негізгі өлшемі болып табылады;
- шындықтың қолдануы аясында оны заңды деп таниды;
- дүниенің құрылысын түсіндіреді;
- қашанда ол діни қимылда болады, соның арқасында қасиетті ғарыш
күнделікті өмірге жақындай түседі, өзара бірлікті сақтайды.
Діннің бағдарлау күші күнделікті өмірлік құндылықтарға сезім азайған
кезде көмекке келеді. П. Бергер екі түрлі теодицияны зерттейді (Теодиция –
грекше – Teoz – құдай, dike – адалдық сөздерінен келіп шыққан, яғни құдайды
жақтау, құдайға адалдық).
1. Иррационалды (ақыл-ой жетпейтін) теодиция, мұнда жеке адам
қоғаммен теңестіріледі, яғни көне діндегі аңыздарда
айтылатындай, адамдар өлгеннен кейін оларға сенім оянады.
2. Рационалды (ақыл-парасатты) теодиция жоғарыдағы ұғымға кереғар
(қарсы), яғни индуизм дінінде (сансар, карма, духарма ілімінде)
айтылғандай, әрекет пен сана - сезім бірлігі, өмір мен өлімнің
қайталануы табиғат заңы да есептеледі [19, 38 б.].
П. Бергер дінді зерттеудің тарихи-феноменологиялық тәсілін қолданды,
діни құбылыстардың алғашқы қауымдағы формаларынан бастап, тарихтағы дамуын
талдады, бәрі адамның өмірінен, тәжірибесінен алынды деп санады.
Т. Лукман дінді түсіндіру үшін әлеуметтік антропология тәсілдерін
пайдаланды. Ол өмірдің феномендері ретінде осы дүниелік өмір мен
әлеуметтік шындықты (нақтылықты) алды. Негізгі әлеуметтік нақтылық
ретінде күнделікті өмір алынды. Оның мазмұнын ғылым, мәдениет, философия,
дін құрайды деп есептеді. Т. Лукман діннің екі нысанын бөліп көрсетеді:
- айрықша – діннің шіркеулік формасы;
- айрықша емес – жалпы әлеуметтік формасы.
Т. Лукманның трансценденттіктің (ақыл-оймен түсініп болмайды деп
есептейтін ағым) көмегімен діннің мәнін түсіндіргісі келеді, яғни ол діннің
табиғатын адамның биологиялық табиғатынан тыс, қоғамдық мәнімен
түсіндіргісі келді. Дін – Т. Лукманның ойынша, адам өмірінің тірегі, мән-
мағынасы. Дінді мәдениет пен салт-дәстүрді жеке адамға бағындыру арқылы
трансценденттеуге болады, яғни табиғаттан тыс күштермен байланысқа түсуге
болады.
Т. Лукман бұл қоғамға да, жеке адамға да пайдалы деп санады. Қазіргі
әлеуметтану дінді өте маңызды әлеуметтік институт деп бағалайды. Оның
құрамына әлеуметтік нормалар, салт-дәстүрлер, жөн-жоралғылар, діни
нанымдар, мінез-құлық, ұйымдық формалар кіреді. Дін адамға әлеуметтік
шындықты түсіндіруде шешуші рөл атқарады [16, 79 б.]. Жоғарыда келтірілген
ойшылдардың теорияларынан манадай қорытында шығаруға болады.
Дінді социологиялық тұрғыдан талдау діннің тарихи және әлеуметтік
тұрғыдан пайда болып, шығу негіздерін таразылайды. Діннің пайда болып, шығу
тегі, әлеуметтік алғышарттары, біріншіден, материалдық құндылықтар дүниесі,
екіншіден, рухани өріске бөлінеді, олар: саясат, өкімет, мәдениет, ғылым,
философия. Әлеуметтік алғышарттар аясында психологиялық және гносеологиялық
алғышарттар әрекет жасайды. Гносеологиялық алғышарттарда адамның ой-
санасында, ұғым-түсінігінде діннің пайда болып, шығуы обьективті процесс,
демек оны танып, білуге болады деп түсіндіріледі.
Қазіргі дүниежүзілік діндер бірнеше элементтерден тұратын жүйелерден
құралады.
Социологиялық талдау діннің мынадай бөліктеріне айрықша көңіл бөледі:
1. діни сана-сезім, ұғым-түсініктерге;
2. діни іс-қимылдар мен әрекеттерге;
3. діни ара-қатынастарға;
4. діни ұйымдардың жұмыстарына.
Діни сана-сезім, ұғым-түсінікті талдаудың бірнеше аспектілері бар:
а) діни сана деңгейлері;
б) жеке, таптық, қоғамдық діни ұғым-түсініктер аясы;
в) діни сана-сезімнің ең қарапайым құрылымдық элементтері ретінде діни
сенімнің, діни символдардың, нормалардың, құндылықтардың мәндеріне ой
жүгірту;
г) социологиялық талдауда діни сана-сезімнің, ақыл-парасаттылықтың,
қызуқандылықтың, тез әсерленгіштіктің мән-мағыналарын зерттеулерге айрықша
назар аударылады.
Діни сана екі деңгейде өмір сүреді: күнделікті жұтаң діни сана және
негізгі діни көзқарастар, дүниетаным жиынтығына дін қызметкерінің дін
туралы ой- пікірлері кіреді.
Оның құрамында мыналар қарастырылады:
1. теология – құдай туралы ілім;
2. саясат, құқық, экономика туралы теологиялық көзқарастар жиынтығы;
3. діни философия:
Дін негізінен дүниені рухани игеру сферасы ретінде қарастырылады. Діни
іс-қимыл, әрекеттердің екі түрі бар: діни және діннен тыс. Діни іс-
әрекеттің ең көрнекті түрі – ғибадат. Ғибадат үстінде адамдардың бойында
рухани күштерге деген діни сана оянады.
Ғибадат түрлері:
- діни ойындар (билер);
- құдайға құлшылық ету, шоқыну, сыйыну;
- діни ұйымдар, әдет-ғұрыптар;
- діни мейрамдар;
- қажылыққа бару, т.б.
Ғибадат субьектісі – діни топ немесе дінге табынушы жеке адам. Жеке
ғибадат етуші адам ғибадат ету жолдарын (тәсілдерін) жете меңгерген болуы
тиіс.
Ғибадат ету тәсілдері діни сеніммен (наныммен) анықталады. Ғибадат ету
орындары, амалдары (құралдары) мыналар:
- ғибадат ететін шіркеу, мешіт, т.с.с.
- діни мәдениет (архитектура, музыка, суреттер);
- ғибадат ету құралдары (шіркеу заттары);
Ғибадат ету қорытындысы:
- діни қажеттілікті өтеу;
- діни болмаған қажеттілікті өтеу (әсемдік, көркемдік, адамдардың ара
қатынасы);
- дінге табынушылардың психикалық өзгерістері (қуанышы, қайғысы);
- діни топтардың бірігуі.
Дінге қатысты іс-әрекеттер:
- діни идеялар мен догматтарды ойлап табу;
- діни кітаптарды құрастырып шығару;
- дін ілімінен сабақ беру;
- діни ойларды тарату (сенім);
- басшылық қызметті ұйымдастыру.
Діни іс-қимылдарда діни ара қатынастар пайда болады. Олар:
а) өлі және тірі табиғаттағы заттар;
б) жеке және топ адамдар;
в) құдайлардың, рухтардың, т.б. образдары;
г) жеке сөздер мен сөйлемдер.
Діни іс-қимыл мен ара қатынастарды діни ұйымдар реттеп отырады.
Діни ұйым – діншіл топтардың жиналу орталығы. Олар:
а) шіркеу, мешіт;
б) секталар (діннен бөлінген негізгі топтар);
в) деноминациялық топтар.
Сонымен бірінші бөлімшедегі талдауларымызды қорытындылай келіп, түйген
ойымыз мынадай: Діни сана - жаратылыстан тыс күштерге, құдайға деген
сенімнен туындайтын көзқарастардың, идеялардың, нанымдардың, теориялардың
жиынтығы. Діни сананың құрылымына діни психология (діни идеялардың белгілі
бір жүйесімен байланысты стихиялық түрде қалыптасатын түсініктердің,
сезімдердің, көңіл-күйлердің, әдет-дәстүрлердің жиынтығы) және діни
идеология (діни идеялар жүйесі, оны қалыптастыру және тарату ісімен діни
ұйымдар, дінбасылар, діни қызметшілер айналысады) кіреді. Діни идеологияның
маңызды бөлігі болып теология есептеледі, ол құдай, оның қасиеттері,
сапалары, белгілері туралы ілімнің жүйелі баяндалуы және негізделуі. Діни
сенімге деген екі түрлі көзқарас бар. Атеистік көзқарас дін өмір шындығын
бұрмалап, фантастикалық тұрғыдан түсіндіреді десе, дінді қолдаушылар оны
нағыз ақиқат, танымның ең жоғарғы сатысы, адам өміріндегі барлық сұрақтарға
жауап бере алатын, қоғамдық сананың басқа формаларының бәрінен асып түсетін
формасы деп тұжырымдайды. Қазіргі қоғамда екінші көзқарас басымырақ. 

ІІ. ДІННІҢ ӘЛЕУМЕТТІК МӘНІҢ ҚАЛЫПТАСТЫРУ МӘСЕЛЕЛЕРІ

1. Діннің құрылымдық жүйесі, әлеуметтік белгілері, көріну нысандары

Дін туралы ғылым  - дінтануда діннің тамырлары деген ұғым қалыптасқан,
бұл ұғым діннің пайда болу себептерін, әлеуметтік, гносеологиялық және
адамгершіліктік мәнін ашады.
Діннің басты, анықтаушы тамыры немесе себебі ретінде көптеген ғалымдар
әлеуметтік себептерді атайды. Бұл себеп алғашқы қауымдық қоғам адамдарынан
жақсы көрінеді. Кездейсоқтық үстемдік еткен алғашқы қауымдық қоғам адамдары
табиғаттың дүлей күштеріне қарсы тұруға дәрменсіз, оларға тәуелді болды.
Стихиялық табиғат күштерін билеуге, өзіне бағындыруға, қоғамдық
қатынастарда күнделікті туындап отырған мәселелерді  шешуге қажетті
практикалық құралдары  жоқ адамдардың сүйенгені өзінің санасының,
қиялдауының  жемісі  -  фантастикалық күштерге деген сенім болды. Діннің
пайда болуының осы әлеуметтік себептерін қазіргі заманда да көруге болады.
90-жылдардың басында бүкіл посткеңестік кеңістікте діннің өте тез қарқынмен
дамуы байқалды. Бұрынғы жүйе  күйреп, жаңа бағыттар, жаңа қоғамдық
қатынастар әлі анықталмаған сол кезеңде адамдардың бойын шарасыздық,
қорқыныш, үмітсіздік биледі, өмірлік бағыт-бағдарын жоғалтқан адамдардың
көпшілігі өздеріне қажет күш-қуатты, сенімді діннен іздеді.
Діннің гносеологиялық тамырлары болып адамның танымдық және
психологиялық қызметі негіздерінде қалыптасу мүмкіндігі жағдайлары,
алғышарттары, мүмкіндіктері есептеледі. Таным процесі екі жақты  - танымның
объективті мазмұнын және оның субъективті формаларын (түйсік, қабылдау,
елестету, ұғым, пікір және т.б.) қамтитыны белгілі. Діни санада осы
процестің екінші жағы басымырақ. Елестетуге, логикалық аналогиялар мен
абстракциялар жасауға қабілеттілік тым әсіреленіп, танымдық бейнелердің
нақты заттардан ажыратылу қаупі пайда болады. Рационалдық танымға көбірек
назар аударудың нәтижесінде ұғымдарда дүние субъективті бейнеленеді.
Діннің әлеуметтік және гносеологиялық тамырларымен қатар психологиялық
тамырларын да атап кеткен дұрыс. Бұрын белгісіз, жаңа әлеуметтік
өзгерістер, қатынастар, жағдайлар жеке адамның бойында да, қоғамда да
жағымсыз эмоциялар тудыратыны күмәнсіз. Әрине, адамдардың бәрі бірдей дінге
бас ұрмайды. Бірақ психологиялық-эмоциялық жағынан алғанда тұрақсыз,
абстрактылық ойлауға, қиялға, әсірелеуге, елестетуге көбірек бейім адам
дінді тезірек қабылдайды.
Діннің функциялары:
1) әлеуметтік функциясы  - дін қай заманда да қоғамдық процестерді басқару
қоғамда тұрақтылық сақтау, ұлттық менталитет қалыптастыру қызметтерін
атқарып отырды.
2) адамгершіліктік функциясы  - дін жалпыадамзаттық моральдық қасиеттерді
насихаттап, индивидтің адамгершілік   келбетін  өзгертуге үлесін қосады.
3) компенсаторлық - адам қиындық-дағдарысқа ұшыраған кезеңдерде дін көмекке
келіп, қайырымсыз дүниені о дүниедегі мәңгілік бақытқа үмітпен алмастырады,
адамға сенім-жігер, рухани күш береді.
Ақыл мен сенімнің арақатынасы мәселесіне үш көзқарас бар: 1) Сенімді,
діни сенімді ақыл-ойдан жоғары қою, оны “Құдайдың жаратылыстан жоғары
сәулесі, нағыз ақиқат” деп түсіну; 2) сциентистік көзқарас сенімге
негізделген дінді ақылға негізделген ғылымнан төмен қояды және діни сенім
түбінде жоғалады деп есептейді; 3) “екі ақиқат”  - сенім мен ақыл-ой қатар
өмір сүре алады деп мойындау;
Бірінші көзқарас Ортағасырлық христиандық және мұсылман философиясында
басым болды. Августин, Тертуллиан, Аквинат адамды ақыл адастырады,
сондықтан құдайды және ол жаратқан дүниені танып-білу үшін сенім жеткілікті
деп есептеді. Тертуллиан: “Сенемін, себебі абсурдты”. ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
“ДІН СОЦИОЛОГИЯСЫ” пәні бойынша ОҚУ-ӘДІСТЕМЕЛІК КЕШЕН
Дін социологиясы пәнінен лекциялар жинағы
Діннің мәні
Дін анықтамалары мен құрылымы. Шығу тегі туралы тұжырымдамалар
Теориялық дінтану
Діннің мәні және оның шығу тегіне қатысты тұжырымдар
Дін және мәдениет, қоғам
Діннің мәні, түрлері
Дін социологиясының шығуы және қалыптасу тарихы
Діннің қоғамдағы маңызы
Пәндер