XVIII ғ. аяғы мен XIX ғ. басындағы Германиядағы саяси-құқықтық ілімдер

1. XVIII . XIX ғ. Неміс идеологиясының ерекшеліктері
2. И.Канттың мемлекет және құқық туралы ілімі

Қорытынды
Пайдаланылған әдебиеттер

Германияның экономикалық артта қалушылығы Ұлы фран-цуз төңкерісінен кейін, әсіресе Наполеонның басқыншылық соғысы кезінде айқын аңғарылды. Неміс жеріне төнген тәуелсіздікті жоғалту каупі билік басындағы үстем тапты крепостниктік тәртіпті шектеу мен феодалдық бытыраңқылықты жоюға байланысты бірқатар шаралар жүргізуге мәжбүр етті.
XVIII ғасыр мен XIX ғасырдың басындағы неміс идеологиясының ерекшеліктері елде орныққан католиктер мен протестанттар арасындағы дінге төзімділік танытатындармен де сипатталады. Этникалық біртекті ортадағы діни плюрализм теориялық ойдың дамуына қалыпты жағдай жасады, өйткені фило¬софия діни догматтардың қатаң құрсауынан босанып шықты. Осының нәтижесінде қоғамдық санада алдынғы орынға дүниетанымдық тұрғыдағы мәселелер көтерілді.
Бұл тенденция (үрдіс) классикалық неміс идеализмі өкілдерінің еңбектерінде барынша айқын көрінді. И. Канттың және Г. Гегельдің философиялық концепцияларында адам санасының белсенді шығармашыл сипаты және табиғат заңдарымен салыстырғанда қоғамда өмір сүретін заңдардың өзгеше ерекшелігі сияқты мәселелер алғаш рет қойылды.
Классикалық неміс философиясының ең маңызды жетістігі Гегельдің диалектика туралы ілімі болды.

1.Алексеев С.С. Философия права. –М.; 1997.
2.История полттических и правовых учений. Домарксистский период. Под ред. О. Э. Лейста. – М.; юрид. Лит. 1991.
3.Нерсесянц В.С. Философия права. Учебник для вузов. – М.; Издательская группа ИНФРА-М-НОРМА,1997.
4 История политических и правовых учений.\ Под ред. В.С. Нерсесянца. – М.; НОРМА-ИНФРА – М, 2000.
5. Керимов Д.А. Филослфские основания политико-правовых ииследований. –М.; 1986.
6. Кохановский В.П. Философия и методология наки: Учебник для высших учебных заведений. – Ростов н\Д.; Феникс. 1999.
7.Антология мировой философии. В 4-х т. Т.1. –М.; Мысль, 1969.
8.Антология мировой политической мысли: в 5-ти томах. Т.1. – М.; Мысль, 1997.
9.Черниловский З.М. Всеобщая история госуударства и права. – М.; Юристъ. 1996.

Пән: Құқық, Криминалистика
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 8 бет
Таңдаулыға:

Жоспар

1. XVIII - XIX ғ. Неміс идеологиясының ерекшеліктері
2. И.Канттың мемлекет және құқық туралы ілімі

Қорытынды
Пайдаланылған әдебиеттер

XVIII ғ. аяғы мен XIX ғ. басындағы Германиядағы саяси-құқықтық ілімдер

Германияның экономикалық артта қалушылығы Ұлы француз төңкерісінен
кейін, әсіресе Наполеонның басқыншылық соғысы кезінде айқын аңғарылды.
Неміс жеріне төнген тәуелсіздікті жоғалту каупі билік басындағы үстем тапты
крепостниктік тәртіпті шектеу мен феодалдық бытыраңқылықты жоюға байланысты
бірқатар шаралар жүргізуге мәжбүр етті.
XVIII ғасыр мен XIX ғасырдың басындағы неміс идеологиясының
ерекшеліктері елде орныққан католиктер мен протестанттар арасындағы дінге
төзімділік танытатындармен де сипатталады. Этникалық біртекті ортадағы
діни плюрализм теориялық ойдың дамуына қалыпты жағдай жасады,
өйткені философия діни догматтардың қатаң құрсауынан босанып шықты. Осының
нәтижесінде қоғамдық санада алдынғы орынға дүниетанымдық тұрғыдағы
мәселелер көтерілді.
Бұл тенденция (үрдіс) классикалық неміс идеализмі өкілдерінің
еңбектерінде барынша айқын көрінді. И. Канттың және Г. Гегельдің
философиялық концепцияларында адам санасының белсенді шығармашыл сипаты
және табиғат заңдарымен салыстырғанда қоғамда өмір сүретін заңдардың өзгеше
ерекшелігі сияқты мәселелер алғаш рет қойылды.
Классикалық неміс философиясының ең маңызды жетістігі Гегельдің
диалектика туралы ілімі болды.
Иммануил Кант (1724—1804) — классикалық неміс философиясының
көшбастаушысы және құқықтың казіргі теориясындағы іргелі бағыттың бірінің
негізін қалаушы.
Кант философиясы танымның эмпирикалық (тәжірибелік) априорлық
(тәжірибеге дейін немесе онан тыс) түрлерін бір-біріне қарсы қоюға
негізделеді.
Адамның жүріс-тұрыс әрекетінің мәселелерін қарастыратын Канттың
практикалық философиясы өзге ұстанымдағы қағидаларға сүйенді. Оның
практикалық философиясының құрамдас бөліктері — этикасы мен құқық туралы
іліміндегі негізгі рөл априорлы идеяларға тиесілі. Канттың пікірінше, егер
табиғатты тану барысында "ақикаттың негізгі кайнар көзі тәжірибе" болса,
ал адамгершіліктің заңдылықтарын адамдардың арасында болатын қатынастардан
туындатып шығару мүмкін емес. Жаратылыстану ғылымдарындағы сияқты мораль
мен құқықтың теориясын калыптастыруға болмайды. Моральдық философияның
міндеті ақыл-ойға сүйене отырып адамның өзінің эмпирикалық өмір сүруінде
ұстанатын жалпыға ортақ жүріс-тұрыс ережелерін көрсетіп беру болып
табылады.
Кант рационадизмінің тағы бір ерекшелігі философтың адамгершілік
пен құқықты теориялық білім қатарынан шығарудан бас тартуымен сипаталады.
Бұл тұрғыдан алғанда Руссо негізінен қалаған демократиялық дәстүрді
жалғастырды. Оның пікірінше, адамгершілік және құқыктық заңдардың қайнар
көзі практикалық ақыл-ой немесе адамдардың ерікті ырқы. Бұл тәсілдің
ерекшелігі руссоизмнің демократиялық мазмұнын сақтай отырып, этика
мен құкықты негіздеудің рационалистік әдістерін қалпына келтіруте мүмкіндік
беруімен сипатталады.
Канттың құқықтық теориясы этикамен тығыз байланысты.
Құқық пен моральдың арақатынасын қарастыра отырып, Кант құқықтық
заңдарды адамгершілікің алғашқы сатысы ретінде қарастырады.
Канттың анықтамасы бойынша құқық — бұл еркіндіктің жалпыға ортақ заңы
тұрғысында жеке адамның еркі өзгелердің еркіне қайшы келмейтін шарттардың
жиынтығы.
Ол бойынша еркін және тәуелсіз индивидтер арада пайда болған
қатынастарды өзара келісімге сай өздері реттей алады және бұл қатынастардың
берік қорғалуын ғана кажет етеді.
Канттың құқық туралы ілімі XVIII ғ. батысевропалық заңгерлік ой дамуының
жоғары сатысы болыл табылады.
"Адамгершілік метафизикасында" табиғи құқықтың түсіндірмесі берілген.
Руссоның ізінше, Кант объективті құқық болмайтын гипотетикалық табиғи
жағдай концепциясын ұстанды.
Әлеуметтік-саяси құбылыстарды түсіндірудің априорлы принципіне сай
Кант мемлекеттің шығу тегі жөніндегі мәселемен айналысудан бас тартты.
Табиғи құқық концепцияларына тән мемлекеттің қоғамдық келісім жолымен
орнау мәселесіне келгенде ол тек ақыл-ойдың идеясына ғана ие.
Алайда заң шығарушы өз міндетін атқару барысында бүкіл халықтың біріккен
еркін білдіретін заң шығару мәселесіне келгенде күмәнсіз(практикалық)
нақтылыққа ие болады.
Саяси теорияның қалыптасуындағы Канттың үлесі оның құқықтық мемлекет
туралы қазіргі ілімдердің негізгі идеялары мен принциптерін орнықтыруымен
сипатталады.
Тұрақты құқықтық тәртіптің кепілі болатын мемлекет, Канттың пікірінше,
қоғамдық шарт және халық егеменділігі бастауларына негізделіп құрылуы тиіс.
Ол заң билігін халықтың жүзеге асыруы азаматтардың арасында құқық
теңіздігіне әкелстін заң кабылдауға жол бермейді деген Руссоның
пікірімен келіседі. Алайда Канттың халық егемендігі туралы пікірі шектеулі
сипатта болды, Руссодағы халық билігін парламенттеп халық өкілеттілігімен
алмастырады.
Кант мемлекеттегі үш басты органды — заң шығарушы (парламент),
оны атқарушы (өкімет) және қорғаушы (сот) деп бөледі.
Ойшыл Германияның болашақ құрылымын конституциялық ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.