Бірінші дүниежүзілік соғыстың соңындағы Германия

І. Кіріспе
1. Бірінші дүниежүзілік соғыстың соңындағы Германия
2. Революцияның басталуы. Монархия құлатылуы
3. Эберт.Гаазе билігінің жобасы
4. Буржуазды партиялардың реорганизациясы
5. 1918 ж 6 желтоқсандағы бүлік
6. Кеңестердің бүкілгермандық съезі

Кайзерлік Германия өндіріс орындары мен көптеген индустриалды пролетариаты бар, бірақ феодалды қалдықтар мен жартылай абсоютты монархия сақталған империалисты мемлекет болды. Юнкер-помещиктер әскери аппаратта орын алды. Юнкерлер мен монополистер тығыз қарым-қатынасы герман империализмының ішкі және сыртқы саясатына реакционды және агрессивті сипат берді.
Герман халқы империалистер бастаған соғыс үшін біраз шығындалды. Фронтта екі миллион неміс қаза тапты, ал тұтқындалғандар мен жараланғандардың саны жеті жарым миллионға жетті. Блокада кесірінен азық-түлік пен тауарлардың енгізілуі тоқтатылды. Мемлекет аштықтан жапа шекті, эпидемиялар көбейе бастады.
Соғыс мемлекеттегі әлеуметтік жағдайды тереңдетті. Жұмысшылардың нағыз жалақысы тым төмендеп кетті. Әскерлердің отбасылардың кедейлік жәрдемақы алып отырды. Ал ірі помещиктер, өнеркәсіпшілер, фабриканттар, спекулянттар ірі пайда тауып отырған еді. Халық арасында империалисттік соғысқа және қалыптасқан жағдайға қарсы қозғалыс туды.
Билікке келген социал-демократ Шейдеман мен Бауэр халықтың революциялық массасын басып, монархиялық жүйені сақтап қалуға тырысты. Кейбір реформалар жүргізілді, бірақ халықты алдау мүмкін болмады. Барлық Германия территориясында ереуілдер мен наразылық орын алды. Халық ескі жағдай бойынша өмір сүре, ал билік билік ете алмады.
Алайда Германияда сол кезде революциялық пролетарлық партия болмады. Социал-демократиялық партия империалистік буржуазия қолдаудың оппортунистік саясатын жүргізді. Тек «Спартак» тобы ғана болашақ революцияның алдына қойған мақсатын анықтай білді. 7 қазанда болған спартактар мен сол бремен радикалдарының конференциясы революциялық жобаны дайындады. Жұмысшыларды күреске шақырып, парламенттерден өздерінің міндетерінің орындалуын күтпей, күресу керектігін айтты. Конференцияда алда қойылған демократиялық шарттар келесіні қамтыды: қоршау жағдайын жою, әскери қарыздардың күшін жою, шахталардың, домендердің, ірі жер меншіктерінің, банктардың национализациясы, жұмыс күнін қысқарту, жеке неміс мемлекеттерін және династияларын жою және т.б.

1. Г. Биншток, «Очерки германской революции. Встречи и впечатления», М. 1921
2. Драбкин Я.С. Революция 1918-1919 гг. в Германии7М.: Соцэкгиз, 1958
3. Ватлин А. Ю. Германия в ХХ веке М.: Российская политическая энциклопедия(РОССПЭН), 2002 г

Пән: Жалпы тарих
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 10 бет
Таңдаулыға:

Жоспар
І. Кіріспе
1. Бірінші дүниежүзілік соғыстың соңындағы Германия
2. Революцияның басталуы. Монархия құлатылуы
3. Эберт-Гаазе билігінің жобасы
4. Буржуазды партиялардың реорганизациясы
5. 1918 ж 6 желтоқсандағы бүлік
6. Кеңестердің бүкілгермандық съезі

Кайзерлік Германия өндіріс орындары мен көптеген индустриалды пролетариаты бар, бірақ феодалды қалдықтар мен жартылай абсоютты монархия сақталған империалисты мемлекет болды. Юнкер-помещиктер әскери аппаратта орын алды. Юнкерлер мен монополистер тығыз қарым-қатынасы герман империализмының ішкі және сыртқы саясатына реакционды және агрессивті сипат берді.
Герман халқы империалистер бастаған соғыс үшін біраз шығындалды. Фронтта екі миллион неміс қаза тапты, ал тұтқындалғандар мен жараланғандардың саны жеті жарым миллионға жетті. Блокада кесірінен азық-түлік пен тауарлардың енгізілуі тоқтатылды. Мемлекет аштықтан жапа шекті, эпидемиялар көбейе бастады.
Соғыс мемлекеттегі әлеуметтік жағдайды тереңдетті. Жұмысшылардың нағыз жалақысы тым төмендеп кетті. Әскерлердің отбасылардың кедейлік жәрдемақы алып отырды. Ал ірі помещиктер, өнеркәсіпшілер, фабриканттар, спекулянттар ірі пайда тауып отырған еді. Халық арасында империалисттік соғысқа және қалыптасқан жағдайға қарсы қозғалыс туды.
Билікке келген социал-демократ Шейдеман мен Бауэр халықтың революциялық массасын басып, монархиялық жүйені сақтап қалуға тырысты. Кейбір реформалар жүргізілді, бірақ халықты алдау мүмкін болмады. Барлық Германия территориясында ереуілдер мен наразылық орын алды. Халық ескі жағдай бойынша өмір сүре, ал билік билік ете алмады.
Алайда Германияда сол кезде революциялық пролетарлық партия болмады. Социал-демократиялық партия империалистік буржуазия қолдаудың оппортунистік саясатын жүргізді. Тек Спартак тобы ғана болашақ революцияның алдына қойған мақсатын анықтай білді. 7 қазанда болған спартактар мен сол бремен радикалдарының конференциясы революциялық жобаны дайындады. Жұмысшыларды күреске шақырып, парламенттерден өздерінің міндетерінің орындалуын күтпей, күресу керектігін айтты. Конференцияда алда қойылған демократиялық шарттар келесіні қамтыды: қоршау жағдайын жою, әскери қарыздардың күшін жою, шахталардың, домендердің, ірі жер меншіктерінің, банктардың национализациясы, жұмыс күнін қысқарту, жеке неміс мемлекеттерін және династияларын жою және т.б.
Қазанның соңында германдық әскери-мұхиттық қолбасшылық ағылшындармен басты шайқас үшін флотқа мұхитқа шығуын бұйырды.соғыс бітіп, бейбітшілік туралы келіссөздер жүргізіліп жатқан кезде берілген бұл бұйрық, 80 мың кемешілердің өліміне әкелуі мүмкін авантюра болған еді. Кеме экипажы кемені портқа қайтаруын талап етті. Олар жіберген делегация басшылыққа жаумен күресуге дайын екенін, бірақ мәнсіз өлімге бармайтынын жеткізді. Басшылық өз бұйрығын жойды, бірақ эскадрлар Киль мен Вильгельмсхафенге келгенде кемешілерге қарсы репрессияға көшті. Оған жауап ретінде Килде матростар таңдаған Сенімді тұлғалар комитеті қарашаға наразылық көрсетуді шешеді. Социал-демократтар демонстрацияны тоқтатуға тырысқанымен, демонстрация болып өтеді. Оған тіпті кильдік гарнизон әскерлері қатысады. Демонстрация кезінде 8 адам қаза табады, 29 адам ауыр жарақаттанады.
Қанды жаза Килдегі әскерлер мен жұмысшылар арасында қатты наразылық тудырады. Қалада көтеріліс туады. 4 қараша матростар мен жұмысшыларға қарсы жіберілген жаяу әскер көтерілісшілердің жағына шығады. Сол күні Кильде Әскери кеңес пен Жұмысшы кеңес құрылады. Олар бірге жұмыс істейді. Кеңестер кемелерде де құрылады. 5 қарашада барлық кемелерде қызыл ту көтеріледі. Қалада ереуіл басталады. Кильдегі барлық билік қарулы матростар мен әскерлерге сүйенген Кеңестердің қолына өтті. Револциялық қозғалысты басу үшін билік Кильге статс-хатшы Гаусманды және рейхстаг депутаты, оңшыл социал-демократ Носкені жібереді. Саяси білімсіз матростар Носкені Кильдегі Әскерлер кеңесінің төрағасы етіп, ал бірнеше күннен кейін Кеңестің шешімі бойынша Кильдің губернаторы болады. Осының барлығын Носке революцияның дамуын тежеу үшін істеген еді.
5 қарашада билік бейбітшілік пен тыныштыққа шақыратын үндеуді жариялайды. Билік жүргізген реформалар Германияны ұлттық мемлекетке айналдырады деп сендірді. Революцияның қала шекарасынан шығармау үшін, Кильде болып жатқан жағдайды баспа бетіне жариялатпады. Бірақ оны тоқтату мүмкін емес еді. Кильдегі матростар мен жұмысшылардың көтерілісі германдық революцияның басы болды.
Әрбір жерде әскери және жұмысшы Кеңестер пайда бола бастады. Кейбір кезде оларды спартактар құрды, бірақ олар көбінесе стихиялы түрде пайда болды. Бұл стадияда Кеңестер револцияның органдары болды. Революция 5 қарашада Любек, Брунсбюттель, Куксхафенде пайда бола бастады. Габсбургта 70 мың адам қатысқа ереуіл болып өтеді. Гамбург жұмысшылары револциялық жоба дайындап, Жұмысшы және Әскери Кеңес таңдайды. 8 қарашада Кеңестер Бременде, Ростокта, Брауншавейде, Шверинде, Дрезденде, Лейпцигте және басқа да қалаларда құрылады.
Революциялық қозғалыс 7 қарашада Бавария королінің және 8 қарашада Брауншвейгскийдің тақтан құлатылуына әкелді.
8 қарашада спартактар және Берлин жұмысшы кеңесінің Атқарушы комитеті жұмысшыларды монархия құлату мен социалистік республика құру үшін ереуілге шығуды шақырды.
9 қарашада таңертең жүз мыңдаған жұмысшылар мен әскерлер Берлин орталығына жылжиды. Сол кезде Социал-демократиялық партия Шейдеман мен Бауэрды билік құрамынан шығарып тастап, социал-демократтардың көшбасшысы Эбертты мемлекет басына тағайындауға және республика жариялауға Макс Баденскиймен келіссөздерді бастайды.
Осы уақытта көтеріске шыққан жұмысшылар мен әскерлер жеңіске жетеді. Халықтың қысымы әсерінен Шейдеман 9 қарашада халық алдында сөз айтып, Германияны демократиялық республика деп жариялайды. Монархия сақтауға әлі де үміт артқан Эбертті бұл қимыл наразылық тудырады. Бірақ қарсы тұру мүмкін емес еді.
Осылай революциялық көтеріліс 1918 жылы 9 қарашада монархияның және кайзерлік биліктің жоюлуына әкелді. Вильгельм ІІ Голландияға қашады.
Спартактықтар революция тек бірінші қадамын жасады, енді оны соңына дейін апару керек деп есептеді. 9 қарашада сағат 4-терде патша сарайының қылтимасынан халық алдында сөз сөйлеген Либкнехт Германия тәуелсіз социалистік республика деп жариялайды.
Оңшыл социал-демократтар монархияның құлатылуын революцияның басын емес, соңын көрді. Тікелей өз наразылықтарын айта алмады. Эберт Тәуелсіз социал-демократиялық партиясы мен Либкнехтке Эберт құрып жатқан жаңа билікке мүше болуға шақырады, бірақ Либкнехт ол билікке Германия социалистік республика болып жарияланса ғана кіретінін айтты. Эберт келіспеді, Либкнехт бас тартты, ал Тәуелсіз социал-демократиялық партия мүше болып кіреді.
Оңшыл социал-демократтар Берлин жұмысшы кеңесінің Атқарушы комитетіне қарама-қарсы Жұмысшы және әскер Кеңесін құрады. Бұл революция барысына өз әсерін тигізеді.
10 қарашада Буш цирк ғимаратында Берлин кеңестерінің жиналысы өтеді. Бұл Кеңестердің өкілдерінің жиналысына қарағанда, ашық митингке ұқсады. Еңбекші халыққа манифестісін қабылдайды. Онда Германия социалистік республика екені жарияланып, билік жұмысшы мен әскердің қолында екені көрсетіледі. Жиналыс Берлин жұмысшы кеңесінің Атқарушы комитеті құрамына 6 оңшыл социал-демократты, 6 тәуелсіз мүшелерді және 12 әскер Кеңес өкілін сайлайды. Осы жиналыста Германияның жаңа билігі - Уәкілетті халық Кеңесі рәсімделеді. Оған Эберт, Шейдеман, Ландсберг, Гаазе, Дитман, Барт мүше болады. Ол өзіне саяси кабинет функциясын алады. Барлық дерлік статс-хатшыларды министр-маман ретінде қалдырады. Эберт-Гаазе билігі өзін социалистік деп атады, бірақ шындығында жаңа билік революцияға нарыз болды. Жаңа билік буржуазды еді.
10 қарашад Эберт Гинденбургпен революцияның дамуына қарсы құпия Одақ құрады. 12 қарашада Уәкілетті халық кеңесі Халыққа жолдауды жариялайды. Герман революциясын бірнеше демократиялық реформалар жүргізумен және монархия құлатуымен шектеп қана қоюды қалады. Қараша революциясы барлық әлемдік буржуазияны Германия Кеңестік Ресеймен одақтасама деп қорықты.
Сондықтан Германиядағы контрреволюциялық күштер империалистік державаларға сүйенді. Америкалық империалистер Германияда капитализм құлаған жағдайда державалар бейбіт келісімсөздерден бас тартып, герман территориясын жаулап алады деп сескендірді.
Державалардың қолдауын алу үшін Германия Кеңестік ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.