Ауыл шаруашылық дақылдарының негізгі организмдер тобы – энтомофагтар; гербифагтар

I) Кіріспе
II) Негізгі бөлім
2.1)Ихневмонидтер
2.2) Браконидтер
2.3) Тахин шыбындары
Қорытынды
Пайдаланған әдебиет

Ауыл шаруашылық дақылдарының негізгі организмдер тобы – энтомофагтар; гербифагтар; маңызды зиянкестер патогендері мен антогенистерінің, арамшөптер мен ауру қоздырғыштарының жүйелеуін; биология мен экология негіздерін, ауыл шаруашылығы дақылдарының зиянкестері мен ауру қоздырғыштарының табиғи жауларының тиімділік дәрежелерін, саңырауқұлақтық, вирустық жане бактериялық препараттарды алу және сақтау технологиясын, энтомофагтар, акарифагтар мен гербифагтарды жаппай көбейту, сақтау және қолдану әдістерін, биофабрикалар мен биозертхана машиналарын білу керек.
Ауыл шаруашылығы дақылдарының зиянды организмдерімен күресудің биологиялық әдісі оларға қарсы пайдалы бунақденелер-кенелер, өрмекшілер және микроорганизмдер, құстар,т.с.с.тірі организмдерді қолдануға негізделген. Бұл тәсілдердің аса құнды ерекшелігі айналадағы қоршаған ортаға ешқандай зиянын тигізбейді. Адамдарға пайдалы жануарлар мен бунақденелерге кері әсер етпейді және зиянкестерге қарсы күресудегі басқа тәсілдермен салыстырғанда арзанға түседі. Биологиялық әдіспен күресу үшін пайдаланатын бунақденелер зиянды организмдердің жаппай көбейіп және таралып кетуіне жол бермейді, олардың мөлшерін тежеп, табиғи тепе-теңдікті сақтау заңына да пайдалы әсер тигізеді.
Өсімдікті кешенді қорғауға көшу кәсіптік мамандар дайындауға талапты күшейді. Қазіргі кезде өсімдік қорғау мамандары зиянкестерді жақсы ажырата білумен қатар, оның табиғи жауларын да анықтаумен олардың агробиоценоздағы экологиялық өзгермелі жағдайға тиімділігін бағалап, қай тәсілді пайдалану керек екендігін шеше білу керек. Зиянкес бунақденелермен күресу үшін тиісті талаптарға жауап беретін облигатты және факультативті патогендерді қолдануға болады. Олар адам және жануарлар үшін қауіпсіз болуы тиіс. Олар тиісті бунақденелерге жоғары вируслентті болып, оның популяциясында жеңіл таралып, дарақтар өлімінің жоғарылауына алып келуі тиіс. Патологиялық үрдістің әсері бунақденелердің қоректенуіне немесе қырылуына дейін өсімдіктерге зиянын тигізуіне үлгермеуі тиіс.Энтомопатогендер өндірісі тиімді болуымен қатар, сақтау барысында өмірге қабілеттілігін және вируленттілігін жоймауы тиіс. Бұл талаптар орындалуы үшін белгілі бір түрдің ерекшеліктерін және оның әлсіз болатын кезеңін білгенде ғана іріктелген энтомопатоген күресуде тиімділігі жоғары болады. Энтомопатогенді бактериялар екіге бөліну арқылы көбейетін бір жасушалы прокариотты ағзалар болып келеді.

1. Тілменбаев А.,Жармұқамедова Г. "Энтомология "Алматы,1994;
2. Матпаева Б. "Ауылшаруашылық дақылдарының биологиялық күрес тәсілдері", Алматы,1983;
3. Искендирова Р.А., Тұтқабаева А. Өсімдікті биологиялық қорғау" Алматы 2014.