Саяси ілімдер мен бағыттар

Пән: Саясаттану
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 9 бет
Таңдаулыға:

ЖОСПАР

І Кіріспе

ІІ Негізгі бөлім

Орта ғасыр мен Қайта өрлеу дәуіріндегі саяси ойлар
ХIХ ғасырдағы саяси ілімдер мен бағыттар
ХIХ ғасырдың аяғы мен ХХ ғасырдағы саяси ілімдер

ІІІ Қорытынды

Пайдаланылған әдебиеттер

Кіріспе

Қайта өрлеу дәуірі (Renaissance - фр. ) + Орта ғасырдан Жаңа Заманға өту дәуірі болды. Оның шеңберін біз XIV-XVI ғ. ғ. белгілейміз.

Қайта өрлеу заманы Италия елінде басталды. Оған себеп болған әлеуметтік-экономикалық жағдайларды алатын болсақ, бұл кезде солтүстік Италияда, әсіресе теңіз жағалауларындағы аймақтарда орналаскан қалаларда сауда, қолөнер өндірісі тез дами бастайды, мұның өзі феодалдық қатынастардың сарқылып, көп іскер шаруалардың өз қожайындарынан ақша төлеп бас бостандығын алып қалаларға келуіне, алғашқы капиталистік экономикалық қатынастардың дамуына әкелді.

Жартылай ұйқылы-ояу өмір сүріп жатқан бір үлгідегі феодалдық қоғам оянып, жаңа өмірге аттанады, қалалар тез өсіп, ондағы әлеуметтік өмір өзінің әртүрлілігімен, күнбе-күнгі өзгерістерімен, қызықтығымен көзге түседі.

Жоғарыда көрсетілген өзгерістер біршама қоғамның рухани өміріндегі жаңаруларға әкеледі.

Біріншіден, өндіргіш күштерді дамыту қажеттігі схоластикалық ой-өрістен жаратылыстану ғылымдарына бетбұрыстың пайда болуына әкелді. Ал оның өзі бірте-бірте материалистік бағыттың философияда күш алуына әкеліп соқты.

Табиғаттың заңдылықтарының бірден-бір зерттеу жолы - ол тәжірибелік зерттеу - эмпиризм (emperia, - грек сөзі, тәжірибе) бағытын тудырды. Тәжірибе арқылы алынған деректерді пайымдау, қорыту қажеттігірационализм ағымын дүниеге әкелді. Ал бұлардың өзі ой еңбегінің бағалануына, әсіресе оқыған, көзі ашық интелегенцияның дүниеге келуіне себеп болды. Егер Орта ғасырдағы қоғамда ой еңбегі, негізінен, дін шеңберінен шыға алмаған болса, қазір жағдай күрт өзгере бастады.

Орта ғасыр мен Қайта өрлеу дәуіріндегі саси ойлар

Саяси ілімдер тарихында орта ғасырлар ойшылдарының еңбектері мен
идеяларының маңызы зор. Олар феодалдық қоғамдық-экономикалық құрылыспен тығыз байланысты. Әрі олардың саяси тұжырымдары діни сипатта болды.

Солардың бірі, Аврелий Августин (354-430ж. ж. ) Христиан философиясының негізгі қағидаларын дәріптеп уағыздаған. Ол “Құдай қала” туралы атты еңбегінде саяси ой-пікірлерін білдірді. А. Августин барлық әлеуметтік, мемлекеттік, құқықтық ұйымдармен заңдар адам күнәсінің нәтижесі деп санады. Себебі оның ойынша адамдарға баста екі жолмен өмір сүруге мүмкіндік берілген. Бірі құдай жолымен екіншісі адам жолымен. Біріншіні қалағандар құдаймен мәңгілік патшалық құрып бақытты өмір сүрсе, екіншілер жын-шайтандармен бірігіп азапқа түседі.

Фома Аквинский (1224-1247 ж. ж. ) “Құдайшылдықтың жиынтығы деген еңбегінде саяси биліктің үш элементін; мәнін, формасын және қолдана білуді ажыратып көрсетті. Сонымен бірге, ол өз еңбектері арқылы арнайы заң теориясын жасады. Заңды мәңгілік, діни, табиғи және оң деп бөліп көрсетті. Құдай жауыздық емес, қайырымдылықтың себебі. Сондықтан билікті құрайтынның барлығы мейірімділіктен тұрады. Ф. Аквинский монархияны қолдады, себебі ол заңға сүйенеді деп есептеген.

ХIХ ғасырдағы саяси ілімдер мен бағыттар

ХV-ХVI ғасырлар аралығы Батыс Европада “қайта өрлеу дәуірі” деген атқа ие.

Қайта өрлеу дәуірінің саяси ойының жарқын жұлдызының бірі италиандық Н. Макиавелли /1469-1527ж. ж/ болып табылады. Оның “Патша” /1513ж. /, “Тита Ливлийдің бірінші декадасы туралы ой толғаныстар” /1519ж. /, “Флоренция тарихы” /1532ж. / т. б. Атты құнды еңбектері бар.

Н. Макиавеллидің саяси ілім тарихы дамуына қосқан үлестері;

1. схоластиканы бұзып, рационализм мен реализм негізін салды;

2. саясаттану ғылымының негізін салды;

3. феодалдық бытыраңқылыққа қарсы шығып, Италияда бір орталықтанған, тұтас монархияның абсалюттік формасын қалыптастыру үшін күресті;

“мемлекет” және “республика” ұғымдарын енгізіп, оларға қазіргі заманғы мән берді;

папалық тақ пен шіркеуді әшкереледі;

“мақсат әрбір тәсілді ақтайды” қағидасы бойынша қалайда мақсатқа жетуге шақырады.

Табиғи құқық мектебінің ірі теоретигі нидерланд ғалымы Гуго Гроций /1585-1645 ж. ж/ “Соғыс пен бейбітшілік туралы құқық. Үш кітап” /1625ж. / атты трактатында халықаралық құқықтың өзекті мәселелерін шешу мақсатын қойды.

Соғыс пен бейбітшіліктің теориялық мәселелерін шешу құқық, әділеттілік, олардың көздері, өмір сүру формасы, зерттеу әдістері сияқты жалпы мәселелерді қарастыруды қажет етті. Нәтижесінде Г. Гроций жаңа метадологияға негізделген құқық пен мемлеекттің жалпы мәселелерін тиімді шешуші саяси-құқықтық доктринаны қалыптастырады. Оның ілімінің бастама бөлімі-- адам табиғаты, адамның әлеуметтік сапасы.

Г. Гроций пікірінше “табиғи жағдай” бір кездерде болған, онда мемлекет те, жеке меншік те болмаған. Адамзаттың дамуы, алғашқы қарапайымдылығын жоғалтуы, адамдардың қарым-қатынасқа талпынуы, ақылмен басқаруға деген қабілеті мемлекетті құруда келісімге келуге итермеледі. Бұл мемлекет шығуының қоғамдық келісім теориясы еді.

Г. Гроций “мемлекет дегеніміз құқық дегеніміз құқық пен ортақ игілікті сақтау үшін құрылған, жетілген адамдар одағы” -деп анықтама берді. Оның пікірі бойынша мемлекеттің белгісі жоғарғы билік, атрибуты-заң шығару, сот, лауазымды қызметке тағайындау, салық жинау, соғыс және бейбітшілік мәселерін талдау, халықаралық келісімге келу.

Томас Гоббс /1588-1679 ж. ж. /еңбектері “Левиафан немесе материя, мемлекет формасы мен билігі”, “Азамат жөнінде“, “Дене туралы”, “Адам туралы”.

Мемлекет пен құқық туралы ілімді Т. Гоббс геометрия сияқты тиянақты
ғылымға айналдыруға тырысты. Ол өз ілімін адам табиғаты мен құмарлығы
туралы ойлары писсимистік болды. Адамға бақталастық, даңқ, құмарлық, сенімсіздік тән. Бұл құмарлықтар адамдарды жауластырады, ”барлығының барлығына соғыс жағдайын” тудырады. Бұл адамдарды табиғи жағдайды қысқарту жолын іздестіруге итермелейді, соңында табиғи құқықтан бас тарту адамдарды мемлеектке әкеледі. Т. Гобс мемлеекттің үш формасын монархия, демократия, аристократияны атайды, олардың ішінен шексіз монархияны
қолдайды.

Б. Спиноза /1632-1677 ж. ж/ голландиялық философ-материалис. “Этик, геометриялық тәртіпте дәлелденген”, “Діни -саяси толғау”, “Декарт философиясының қағидалары” атты еңбектердің авторы.

Б. Спиноза табиғи жағдай теориясына қарсы болды. Ол қоғамдық келісім теориясын жақтады, бірақ оны өзінше түсіндірді. Мемлеект пен заңдарға деген қажеттілік табиғи себептерге негізделген- құмарлық пен ақыл -ой қарама-қайшылығында. Адам тек ақылға арқа сүйегенде тәуелсіз әрі күшті, бірақ көпшілік адамдар ақымақ әрекеттерге барады. Міне осылар құқық пен мемлекет қажеттілігін тудырады. “Егер адамдар табиғатынан ақиқат, санасы көрсетіп отырғандардан басқаны қаламаса, онда қоғам ешқандай заңды қажет етпеген болар еді. Бірақ адам табиғаты басқаша құрылған. Әрбір адам өз пайдасына, табысына ұмтылады, әрі көпшілік ақыл-ойға емес, қызығушылығын ұстап тұра алмайды”.

Заңды түзу монархқа, жекелеген адамдарға сеніп тапсырылмайды, онда олар табиғатының әлсіз жағын қанағаттандырумен айналысып кетеді. Заң көпшілік жиынымен қабылдануы тиіс. Ең саналы, әрі күшті, берік мемлеект республика, әсіресе демократиялық. Ол абсалютті монархияны сынады.

Спиноза монархияны өкілдік мекеме басқаруы арқылы шектеу мүмкіндігін айтты. Демократия еррекшелігі билік пен заңдар халыққа қарсы емес, оның бостандығын шектемейді және әркімге берген еркіндікті қамтамасыз етеді деп санаған.

ХIХ ғасырдың аяғы мен ХХ ғасырдағы саяси ілімдер

ХIХ ғасырдағы Батыс Европадағы қоғамдық- саяси өмір бұржуазиялық
тәртіптің әрі қарай бекуімен ерекшеленеді. ХVIII ғасырдың соңында Франциядағы буржуазиялық революция Европада капитализмнің күшті дамуына жол ашты. Бұл капиталистік құрылыс өз идиологиясы либерализмді қалыптастырды. Ол ХIХ ғасырдағы ең ықпалды саяси ағым болды. Оны жақтаушылар әртүрлі қоғамдық топтардан шықты. Бірақ негізгі әлеуметтік базасы кәсіпкерлер, шенеуніктер, университет профессорлары, ерікті мамандық иелері болды.

Либерализм ағымы екі негізгі тезистерден қалыптастырады:

жеке бостандық; әрбір индивид пен жеке меншік бостандығы.
жеке адамның шығармашылық деңгейін дамытушы ғана емес,

сонымен бірге қоғам көркеюін, мемлекет дамуын қамтамасыз етуші құндылықтарды өндіру.

Ағылшын либерализмі. Ағылшын либерализмінің көрнекті өкілі И. Бентам /1748-1832ж. ж. /утилитаризм теориясының негізін салушы. Негізгі элементтері: “Үкімет туралы үзінділер”, “Деонтология немесе мораль туралы ғылым”, “Заң қағидалары”. И. Бентам либерализмінің ең негізгісі- индивид бостандығы туралы ереже.

И. Бентам қоғам мен мемлекет қоғамдық келсім негізінде пайда болады деген идеяны сынады. Мемлекеттік билік ұйымдары туралы мәселеде ол демократиялық бағытта болды. Ол монархия мен мұрагерлік аристократияны жақтамады, мемлеекттік құрылыстың республикалық формасын қолдады. Биліктің үш тармағы-заңшығарушы, атқарушы, сотбилігі болу керек деп есептеді. Бірақ олар бір-біріне тәуелсіз болуы керек дегенмен келіспеді. Демократиялық республикалық құрылысты жақтаған И. Бентам Англияға бір палаталы парламеттік жүйені енгізіп, лордтар палатасын жою керек деп санаған. Демократия тек қана мемлекеттік билікте ғана жүргізілмесе, ол бүкіл саяси жүйені қамтуы керек, ол үшін сайлау құқығын кеңейтуді ұсынды.

Дж. Милль/1806-1873 ж. ж. /либералды-демократиялық идеяны әрі қарай дамытушы. Оның негізгі еңбектері: “Бостандық туралы”, “Өкілдік басқару”, “Саяси экономика негіздері”. Ол И. Бентам утилитаризм идеясының жақтаушысы болды, бірақ кейін одан бас тартты. Өйткені ол барлық нәрсені экономикалық пайдамен өлшеуге болмайды деп есептеді.

Француз либерализмі. Жаңа буржуазиялық қатынастың идеялық негізін салушы дарынды ойшылдар қалыптасты. Оларға Б. Констан мен А. Токвиль жатады.

Б. Констан /1767-1830 ж. ж/ оны зерттеушілер либерализмнің рухани әкесі деп есептейді. Б. Констан саяси ілімінің негізгі көзі - жеке бостандық дегеніміз антикалық дәуірдегі проблемасы. Мұнда бостандық дегеніміз антикалық дәуірдегі бостандықтан ерекше болады. Б. Констан үшін адамның материялдық және рухани автономисы, оны заңның сенімді қорғауы бірінші кезекте тұрады. Оның ілімі бойынша бұл құндылықтарға мемлекет құрылысы мен мақсаты тәуелді болуы керек.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.