Түркістан генерал-губернаторлығы

Кіріспе.
1.1Түркістан генерал.губернаторлығына жалпы сипаттама.
1.2.Түркістан өлкесінің басқару құрылымы.
1.3.Патша өкіметінің отарлау саясаты және Түркістан генерал.губернаторлығының жойылуы.
2.1. Түркістан автономиясының құрылуы.
2.2Қорытынды.

1867-1917 жылдар аралығындағы Ресей империясының әкімшілік-территориялық аймағы. 1867ж Жетісу, Сырдария облыстарынан құралды. Бүкіл қазақ жері үш генерал-губернаторлыққа бөлінді: Түркістан, Орынбор, Батыс Сібір. Азаматтық және әскери билікті қолдарына шоғырландырған генерал-губернаторлықтар жеке облыстарға бөлінді. Орынбор, Торғай облыстары Орынбор генерал-губернаторлығына, Жетісу, Сырдария облыстары Түркістан генереал-губернаторлығына, Ақмола, Семей облыстары Батыс Сібір генерал-губернаторлығына біріктірілді. Түркістан генерал-губернаторлығы солтүстігінде–Торғай, Ақмола, Семей облыстарымен, шығысында-Шығыс Түркістанның Жоңғар, Үрімші аймағымен, оңтүстігінде-Қашқариямен, Памир, Бұқар жерімен, Хиуа хандығымен, батысында-Арал теңізімен шектеседі. 1867-1868 жылдардағы реформа бойынша Түркістан генерал-губернаторлығына Қытай, Иран сияқты елдермен дипломатиялық келіссөз жүргізуге рұқсат берілді. 1868ж Патша өкіметі жаулап алған Зеравшан округі, 1871ж Құлжа аймағы, 1873ж Әмудария аймағы қосылды. 1876 жылы бұрынғы Қоқан хандығының орнына Ферғана облысы құрылды.Түркістан генерал –губернаторлығында 3038119 мың адам тұрды. Халық санының көптігімен Сырдария, Жетісу облыстары, ал халқының тығыздығы жөнінен Зеравшан Ферғана облыстары ерекшеленді. Түркістан генерал-губернаторлығында қазақтар-1532790, өзбектер-1 970420, тәжіктер-137280, орыстар-59280 адамды құрады. Өлкенің әкімшілігі Ташкент қаласында орналасты.

1.Түркістан энциклопедиясы.
2.Қазақстан тарихы 3-томы.
3.Қазақстан тарихы очерктері.