Тілдік қатынас туралы байланыс
1 ТІЛДІК ҚАТЫНАС: АНЫҚТАМАСЫ. ЕРЕКШЕЛІКТЕРІ.
2 ТІЛДІК ҚАТЫНАС ЖӘНЕ ТІЛСІЗ ҚАТЫНАС.
3 ТІЛДІК ҚАТЫНАС МӘСЕЛЕСІНЕ БАЙЛАНЫСТЫ ТЕРМИНДЕР
2 ТІЛДІК ҚАТЫНАС ЖӘНЕ ТІЛСІЗ ҚАТЫНАС.
3 ТІЛДІК ҚАТЫНАС МӘСЕЛЕСІНЕ БАЙЛАНЫСТЫ ТЕРМИНДЕР
Тілдік қатынас - тіл арқылы байланыс, сөйлеу тілі арқылы адамдардың бір-бірімен қарым-қатынас жасауы; қоғамдық, ұлттық тіл арқылы ұғынысу, түсінісу; яғни адамзаттың тіл арқылы сөйлесім әрекетін меңгеруі тілдік қатынас дегенді білдіреді.
Бұл жерде сөйлеу тілі деген тіркесті ерекше бөліп айтуға тура келеді. Өйткені ол ауызекі сөйлеу деген мағынаны емес, жалпы адамзаттың сөйлесу құралы, сөйлеу құралдарының қызметі, адамның тілі, адамның тілдік қатынас құралы деген қоғамдық-әлеуеметтік мәні бар ұғымды жеткізуі тиіс. Сондықтан осындай нақтылы ұғымды білдіру үшін, біз сөйлесім тілі деген тіркесті қолданамыз. Себебі, «сөйлесім», «сөйлеу» түбірі арқылы жасала келіп, сөйлеу процесінің тек адамзатқа тән екенін дәлелдейді. «Сөйлеу» деген сөздің өзі адамның адамның ойын жарыққа шығару қасиетін білдіретіндіктен, көбінесе біржақты әрекет ретінде қабылданады. Ал «сөйлесім», «сөйлеу» түбіріне ортақ етістің «с» жұрнағы қосылу арқылы жасала келіп, бір-бірімен тілдік қарым-қатынас нәтижесінде іске асатын ортақ құбылысты көрсетеді. Тілдік қатынас жүзеге асу үшін, айтылған не жазылған хабардың не қабылданып, оған жауап қайтарылуы, яғни істің ортақ атқарылуы – басты шарт. «Сөйлесім» - осы басты шартты және ортақ тілдік әрекетті ағартатын сөз.
Сөйлесім тілі – тек адамзатқа ғана тән әрекет, тек адамдар ғана тіл арқылы сөйлей алады, ұғыныса алады. Ал басқа жануарлар т.б. бәрінде дененің бір мүшесі ретінде, анатомиялық-физиологиялық жағынан тіл болғанымен, олар сөйлеу мүшелеріне тән қызметпенқамтамасыз етілмеген, яғни олар тірлігі бар құбылыс болғанынымен сөйлей алмайды.
Тілдік қатынас (ТҚ) сөйлеу тілі арқылы ұғынысыу, түсінісу, қарым-қатынас жасау дегенді білдіре келіп, адамның екінші біреуге жеткізейін деген ойын жарыққа шығаруды көздейтін; қоғамның дамуы үшін ең қажетті қоғамдық-әлеуметтік ақпараттар жиынтығы арқылы адамдардың бір-бірімен пікір алмасуы, адамдар қатынасының түп қазығы дегенді білдіреді.
Кейде адамдар белгілі бір шартты келісімдер немесе белгілер арқылы тілсіз-ақ ұғынысады. Бұл да – адамдар арасындағы қарым-қатынастың бір түрі. Осыдан басқа да адамдардың бірін-бірі түсінісудің көптеген жолдары бар.
Мұндай семиотикалық таңба-белгілерден өзгеше адамдардың ыммен түсінісуі және көздің, ауыздың, қабақтың қимыл-қозғалыстары мен жалпы бет-әлпеттің өзгеруі арқылы ұғынысуы сияқты қаншама көп белгілер бар. Тіптен дене мүшелерінің (қолдың, аяқтың, иықтың т.б.) әр түрлі қимыл-әрекетінің өзін неше саққа жүгіртуге болады.
Ауладан естілген қатты айқай немесе есікке берілген қоңырау, соны ести сала екінші адамның оған қарсы әрекет жасауы (далаға жүгіріп шығуы, не есікті ашуға ұмтылуы) бұл да белгілі бір әрекетті, қабылдап-түсінуді қажет ететін құбылыстар.
Жоғарыда айтылған үлгілерінің барлығы өмірден, қоғамнан тыс бола алмайды. Мұндай қарым-қатынастар адам үшін қызмет етеді, адамдардың өзара түсіністігіне жол ашады. Сондықтан олар да адамдардың қарым-қатынасына, байланысына (коммуникацияға) жатады. Өмірдегі мұндай ұғынысу, түсінісу тілсіз қарым-қатынас деп аталады.
Жалпы адамдардың қарым-қатынасына қатысты әрекеттер екі үлкен тармақтан тұрады. Оныі бірі – тілдік қатынас, екіншісі - тілсіз қатынас. Тілдік қатынас пен тілсіз қатынастың ұқсастықтары да, айырмашылықтары да бар. Бұл қатынастардың сәйкес жақтары: олардың екеуі де, біріншіден, адамдардың бір-бірімен байланысын қамтамасыз етеді, яғни адамдар арасындағы қатынасқа қызмет етеді.
Екіншіден, тілдік қатынаста да, тілсіз қатынаста да белгілі бір дерек, ой, мағлұмат хабарланады, бірақ тілсіз қатынаста хабар шартты түрде болуы мүмкін.
Үшіншіден, тілдік, тілсіз қатынас та адамдардың өөзара түсінісуіне жол ашады. Ұғынысу тікелей жолменемес, сырттай болуы да мүмкін, бәрібір адамның белгілі бір хабарды ұғып, соған қатысты іс-әрекет жасауына мүмкіндік туады. Алайда тілдік қатынас адамдардың бір бірімен ұғынысуында, ойын еркін, толық жеткізуінде ерекше қызмет атқарады.
Бұл жерде сөйлеу тілі деген тіркесті ерекше бөліп айтуға тура келеді. Өйткені ол ауызекі сөйлеу деген мағынаны емес, жалпы адамзаттың сөйлесу құралы, сөйлеу құралдарының қызметі, адамның тілі, адамның тілдік қатынас құралы деген қоғамдық-әлеуеметтік мәні бар ұғымды жеткізуі тиіс. Сондықтан осындай нақтылы ұғымды білдіру үшін, біз сөйлесім тілі деген тіркесті қолданамыз. Себебі, «сөйлесім», «сөйлеу» түбірі арқылы жасала келіп, сөйлеу процесінің тек адамзатқа тән екенін дәлелдейді. «Сөйлеу» деген сөздің өзі адамның адамның ойын жарыққа шығару қасиетін білдіретіндіктен, көбінесе біржақты әрекет ретінде қабылданады. Ал «сөйлесім», «сөйлеу» түбіріне ортақ етістің «с» жұрнағы қосылу арқылы жасала келіп, бір-бірімен тілдік қарым-қатынас нәтижесінде іске асатын ортақ құбылысты көрсетеді. Тілдік қатынас жүзеге асу үшін, айтылған не жазылған хабардың не қабылданып, оған жауап қайтарылуы, яғни істің ортақ атқарылуы – басты шарт. «Сөйлесім» - осы басты шартты және ортақ тілдік әрекетті ағартатын сөз.
Сөйлесім тілі – тек адамзатқа ғана тән әрекет, тек адамдар ғана тіл арқылы сөйлей алады, ұғыныса алады. Ал басқа жануарлар т.б. бәрінде дененің бір мүшесі ретінде, анатомиялық-физиологиялық жағынан тіл болғанымен, олар сөйлеу мүшелеріне тән қызметпенқамтамасыз етілмеген, яғни олар тірлігі бар құбылыс болғанынымен сөйлей алмайды.
Тілдік қатынас (ТҚ) сөйлеу тілі арқылы ұғынысыу, түсінісу, қарым-қатынас жасау дегенді білдіре келіп, адамның екінші біреуге жеткізейін деген ойын жарыққа шығаруды көздейтін; қоғамның дамуы үшін ең қажетті қоғамдық-әлеуметтік ақпараттар жиынтығы арқылы адамдардың бір-бірімен пікір алмасуы, адамдар қатынасының түп қазығы дегенді білдіреді.
Кейде адамдар белгілі бір шартты келісімдер немесе белгілер арқылы тілсіз-ақ ұғынысады. Бұл да – адамдар арасындағы қарым-қатынастың бір түрі. Осыдан басқа да адамдардың бірін-бірі түсінісудің көптеген жолдары бар.
Мұндай семиотикалық таңба-белгілерден өзгеше адамдардың ыммен түсінісуі және көздің, ауыздың, қабақтың қимыл-қозғалыстары мен жалпы бет-әлпеттің өзгеруі арқылы ұғынысуы сияқты қаншама көп белгілер бар. Тіптен дене мүшелерінің (қолдың, аяқтың, иықтың т.б.) әр түрлі қимыл-әрекетінің өзін неше саққа жүгіртуге болады.
Ауладан естілген қатты айқай немесе есікке берілген қоңырау, соны ести сала екінші адамның оған қарсы әрекет жасауы (далаға жүгіріп шығуы, не есікті ашуға ұмтылуы) бұл да белгілі бір әрекетті, қабылдап-түсінуді қажет ететін құбылыстар.
Жоғарыда айтылған үлгілерінің барлығы өмірден, қоғамнан тыс бола алмайды. Мұндай қарым-қатынастар адам үшін қызмет етеді, адамдардың өзара түсіністігіне жол ашады. Сондықтан олар да адамдардың қарым-қатынасына, байланысына (коммуникацияға) жатады. Өмірдегі мұндай ұғынысу, түсінісу тілсіз қарым-қатынас деп аталады.
Жалпы адамдардың қарым-қатынасына қатысты әрекеттер екі үлкен тармақтан тұрады. Оныі бірі – тілдік қатынас, екіншісі - тілсіз қатынас. Тілдік қатынас пен тілсіз қатынастың ұқсастықтары да, айырмашылықтары да бар. Бұл қатынастардың сәйкес жақтары: олардың екеуі де, біріншіден, адамдардың бір-бірімен байланысын қамтамасыз етеді, яғни адамдар арасындағы қатынасқа қызмет етеді.
Екіншіден, тілдік қатынаста да, тілсіз қатынаста да белгілі бір дерек, ой, мағлұмат хабарланады, бірақ тілсіз қатынаста хабар шартты түрде болуы мүмкін.
Үшіншіден, тілдік, тілсіз қатынас та адамдардың өөзара түсінісуіне жол ашады. Ұғынысу тікелей жолменемес, сырттай болуы да мүмкін, бәрібір адамның белгілі бір хабарды ұғып, соған қатысты іс-әрекет жасауына мүмкіндік туады. Алайда тілдік қатынас адамдардың бір бірімен ұғынысуында, ойын еркін, толық жеткізуінде ерекше қызмет атқарады.
ТІЛДІК ҚАТЫНАС: АНЫҚТАМАСЫ. ЕРЕКШЕЛІКТЕРІ. ТІЛДІК ҚАТЫНАС ЖӘНЕ ТІЛСІЗ
ҚАТЫНАС. ТІЛДІК ҚАТЫНАС МӘСЕЛЕСІНЕ БАЙЛАНЫСТЫ ТЕРМИНДЕР
Тілдік қатынас - тіл арқылы байланыс, сөйлеу тілі арқылы адамдардың бір-
бірімен қарым-қатынас жасауы; қоғамдық, ұлттық тіл арқылы ұғынысу,
түсінісу; яғни адамзаттың тіл арқылы сөйлесім әрекетін меңгеруі тілдік
қатынас дегенді білдіреді.
Бұл жерде сөйлеу тілі деген тіркесті ерекше бөліп айтуға тура келеді.
Өйткені ол ауызекі сөйлеу деген мағынаны емес, жалпы адамзаттың сөйлесу
құралы, сөйлеу құралдарының қызметі, адамның тілі, адамның тілдік қатынас
құралы деген қоғамдық-әлеуеметтік мәні бар ұғымды жеткізуі тиіс. Сондықтан
осындай нақтылы ұғымды білдіру үшін, біз сөйлесім тілі деген тіркесті
қолданамыз. Себебі, сөйлесім, сөйлеу түбірі арқылы жасала келіп, сөйлеу
процесінің тек адамзатқа тән екенін дәлелдейді. Сөйлеу деген сөздің өзі
адамның адамның ойын жарыққа шығару қасиетін білдіретіндіктен, көбінесе
біржақты әрекет ретінде қабылданады. Ал сөйлесім, сөйлеу түбіріне ортақ
етістің с жұрнағы қосылу арқылы жасала келіп, бір-бірімен тілдік қарым-
қатынас нәтижесінде іске асатын ортақ құбылысты көрсетеді. Тілдік қатынас
жүзеге асу үшін, айтылған не жазылған хабардың не қабылданып, оған жауап
қайтарылуы, яғни істің ортақ атқарылуы – басты шарт. Сөйлесім - осы басты
шартты және ортақ тілдік әрекетті ағартатын сөз.
Сөйлесім тілі – тек адамзатқа ғана тән әрекет, тек адамдар ғана тіл арқылы
сөйлей алады, ұғыныса алады. Ал басқа жануарлар т.б. бәрінде дененің бір
мүшесі ретінде, анатомиялық-физиологиялық жағынан тіл болғанымен, олар
сөйлеу мүшелеріне тән қызметпенқамтамасыз етілмеген, яғни олар тірлігі бар
құбылыс болғанынымен сөйлей алмайды.
Тілдік қатынас (ТҚ) сөйлеу тілі арқылы ұғынысыу, түсінісу, қарым-қатынас
жасау дегенді білдіре келіп, адамның екінші біреуге жеткізейін деген ойын
жарыққа шығаруды көздейтін; қоғамның дамуы үшін ең қажетті қоғамдық-
әлеуметтік ақпараттар жиынтығы арқылы адамдардың бір-бірімен пікір алмасуы,
адамдар қатынасының түп қазығы дегенді білдіреді.
Кейде адамдар белгілі бір шартты келісімдер немесе белгілер арқылы тілсіз-
ақ ұғынысады. Бұл да – адамдар арасындағы қарым-қатынастың бір түрі. Осыдан
басқа да адамдардың бірін-бірі түсінісудің көптеген жолдары бар.
Мұндай семиотикалық таңба-белгілерден өзгеше адамдардың ыммен түсінісуі
және көздің, ауыздың, қабақтың қимыл-қозғалыстары мен жалпы бет-әлпеттің
өзгеруі арқылы ұғынысуы сияқты қаншама көп белгілер бар. Тіптен дене
мүшелерінің (қолдың, аяқтың, иықтың т.б.) әр түрлі қимыл-әрекетінің өзін
неше саққа жүгіртуге болады.
Ауладан естілген қатты айқай немесе есікке берілген қоңырау, соны ести сала
екінші адамның оған қарсы әрекет жасауы (далаға жүгіріп шығуы, не есікті
ашуға ұмтылуы) бұл да белгілі бір әрекетті, қабылдап-түсінуді қажет ететін
құбылыстар.
Жоғарыда айтылған үлгілерінің барлығы өмірден, қоғамнан тыс бола алмайды.
Мұндай қарым-қатынастар адам үшін қызмет етеді, адамдардың өзара
түсіністігіне жол ашады. Сондықтан олар да адамдардың қарым-қатынасына,
байланысына (коммуникацияға) жатады. Өмірдегі мұндай ұғынысу, түсінісу
тілсіз қарым-қатынас деп аталады.
Жалпы адамдардың қарым-қатынасына қатысты әрекеттер екі үлкен тармақтан
тұрады. Оныі бірі – тілдік қатынас, екіншісі - тілсіз қатынас. Тілдік
қатынас пен тілсіз қатынастың ұқсастықтары да, айырмашылықтары да бар. Бұл
қатынастардың сәйкес жақтары: олардың екеуі де, біріншіден, адамдардың бір-
бірімен байланысын қамтамасыз етеді, яғни адамдар арасындағы қатынасқа
қызмет етеді.
Екіншіден, тілдік қатынаста да, тілсіз қатынаста да белгілі бір дерек, ой,
мағлұмат хабарланады, бірақ тілсіз қатынаста хабар шартты түрде болуы
мүмкін.
Үшіншіден, тілдік, тілсіз қатынас та адамдардың өөзара түсінісуіне жол
ашады. Ұғынысу тікелей жолменемес, сырттай болуы да мүмкін, бәрібір адамның
белгілі бір хабарды ұғып, соған қатысты іс-әрекет жасауына мүмкіндік туады.
Алайда тілдік қатынас адамдардың бір бірімен ұғынысуында, ойын еркін, толық
жеткізуінде ерекше қызмет атқарады.
Тілдік қатынас – тілсіз қатынастан әлдеқайда күрделі және бөлек. Сондықтан
да тіл білімі – адамдардың қарым-қатынас құралы тіл туралы және сол қарым-
қатынасқа негіз болатын тілдік қатынас туралы ғылым.
Лингвистикадағы тілдік қатынас мәселесін жан-жақты қарастырып, белгілі бір
тұжырымға келген автордың бірі – Э.П.Щубин.
Э.П.Щубин шет тілдерін оқытудың қағидалары мен әдістемелерін сөз ете
отырып, жалпы тілдік қатынастың құрамын, олардың атқаратын қызметін,
оқытудың мақсаты мен мазмұнын, тілдік құралдарды анықтауға тырысады. Оның
бұл проблемаға қатысты өзіндік пікірлері бар. Ол көзқарастардың ұтымды
жақтары да, субъективтік жақтары да кездеседі.
Ең алдымен, ерекше орын алатын тілдік қатынастың негізгімазмұны, мәні,
мағынасы болып табылатын – хабарды іс жүзіне асырушылар, хабарға тікелей
қатысушылар. Олар мынандай құрамда тұрады:
1. Белгілі бір ақпаратты, деректі хабарлайтын – Баяншы.
2. Ақпаратты жеткізетін – Тұлғалар.
3. Ақпаратты немесе дерекеті – Қабылдаушы.
Баяншы – сыртқы объективтік әсерді, өмірді сезінуден, пайымдаудан туған
санадағы ойды түрлі тілдік амал-құралдардың, тұлғалардың көмегімен екінші
біреуге баяндауды, хабарлауды жүзеге асыру үшін тілдік байланысқа қатысушы,
тілдік қарым-қатынасқа түсуші.
Тұлғалар – хабарлаушыдан шыққан дерек туралы басқа адамның санасында ұғым
тудыратын, оған ақпараттың түсінікті болуын қамтамасыз ететін, адамдар
арасындағы қарым-қатынасқа байланысшы ретінде қызмет атқаратын қатысымдық
бірліктер.
Қабылдаушы – белгілі бір хабарды қабылдап алып, оның мәнін тілдік тұлғалар
арқылы түсініп, ой мен пайымдау арқылы өз санасына өткізіп ұғынудың
нәтижесінде тілдік қатынасты ары қарай іке асырушы.
Баяншыға да, қабылдаушыға да – бәріне ортақ әрекет – байланыс, қатынас. Ал
байланыс, тілдік қатынас тіл арқылы жүзеге асады. Адамдар арасындағы өзара
байланыс болмаса, сөйлесім әрекеті де жүзеге аспайды. Байланыс – тілдік
қатынастың негізін жасайтын, оны іске асырушы өзек, адамдар арасындағы
тілдік қарым-қатынастың қажетті шарты.
Баяндау мен қабылдау үрдістері тілдік қатынастың барлығына тән. Бірақ
лингвист-ғалымдар оларды қарапайым күнделікті сөздермен атаудан гөрі,
лингвистикалық терминдермен атауды жөн көреді. Дегенмен, бұл терминдердің
өзі тіл ғылымында біркелкі емес. Зерттеуші ғалымдар тілдік қарым-
қатынастағы хабарлауды, яғни хабар беруді – трансмиссия, ал қабылдауды –
рецепция деп атайды. Осыған орай хабар берушіні – трансмиссор, хабар
қабылдаушыны – рецептив дейді.
Қазақ тіл білімінде тілдік қатынасқа қатысты терминдер қалыптаспағанын
ескеріп, бұл ұғымдарды беру үшін төмендегі терминдерді қолданған дұрыс деп
таптық. Олар: баяншы, хабар, тұлға, қабылдаушы. Сонда тілдік қатынас жүзеге
асу үшін Баяншыдан (Б) шыққан Хабар (Х) Тұлғалар (Т) арқылы Қабылдаушыға
(Қ) келіп, одан ары қайтадан байланысқа түсіп, тілдік айналымда адамдардың
бір-бірімен түсіністігін іс жүзіне асырады.
Тілдік қатынастың өтуі бірнеше кезеңнен тұрады. Олар мыналар:
1. Хабардың пайда болуы.
2. Хабардың сыртқа шығуы.
3. Хабардың жеткізілуі.
4. Хабардың қабылдануы.
5. Хабардың жауабы.
Тілдік қатынастың дыбыс арқылы айтылуы және әріп арқылы таңбалануы
лингвистикада ауызша және жазбаша тілдік қатынастар деп те айтылады.
Тілдік қатынастың басты ерекшелігі: ол үздіксіз қозғалыста болатын қатынас
құралы тілдің санамен бірлігі арқасында жүзеге асады және тек адамзатқа
ғана тән болып табылады.
Екіншіден, тілдік қатынас адамдардың қарым-қатынас құралы тіл арқылы жүзеге
аса келіп, бір адамға ғана емес,, жалпы адамзатқа, қоғамға қызмет етеді.
Яғни, ол – қоғамның өзі туғызған, оның әлеуметтік қажеттігін өтейтін
күрделі құбылыс.
Үшіншіден, тілдік қатынас адамның қоғамдағы орнын бекітеді. Ол қоғамдық
қарым-қатынастың негізін сала келіп, адамның әлеуметтік рөлін кеңейтеді
және қоғамдық-әлеуметтік пікірлесудің дамуына жол ашады. Сөйтіп, адамдар
арасындағы қоғамдық қарым-қатынастың қалыптасуына әсер етеді. Адам мен адам
тілдік қарым-қатынасқа түсу арқылы қоғамдық ортаны игереді.
Төртіншіден, тілдік қарым-қатынас – адамзатпен қатар пайда болған табиға
процесс. Себебі, адам тілді тікелей өзі өзгерте алмайды, өзі қолдан жасай
алмайды, адам тек тілдік заңдылықтарды зерттей алады.
Бесіншіден, тіл – бүкіл қоғамдық-әлеуметтік құбылыстардың ең күрделісі, ол
– кішіден бастап үлкенге дейінгі, ұсақтан бастап іріге дейінгі әрекеттердің
жүзеге асуын қамтамасыз ететін құралы. Осы қоғамдық қатынастарды тіл жүзеге
асырып қана қоймайды, оған бағыт сілтейді, жол ашады. Сондықтан да ол
барлық қоғамдық үрдістердің іске асу көзі болып табылады.
Алтыншыдан, тілдік қатынас әлеуметтік идеялардың жүзеге асуына әсер ете
келіп, бүтіндей қоғамның қалыптасуына қызмет етіді. Ол барлық саяси
топтардың байланыстырушы құралы бола отырып, өзі де қоғамдық-әлеуметтік
құбылысқа жатады.
Тілдік қатынас (ТҚ) – ойлау мен сөйлеудің қатысы арқылы тілдік тұлғалардың
таңбалық жүйесі мен дыбысталу қасиеті нәтижесінде жүзеге асатын, қатысымдық
тұлғалардың семантикалық бірлігі мен байланысу заңдылықтары арқылы
берілетін, адамдардың өзара түсінісуін қамтамасыз ететін, тек адамзатқа
ғана тән күрделі тілдік қоғамдық-әлеуметтік процесс.
Коммуникация термині бірнеше мағынаны білдіреді.
Адамдар арасындағы тілдік қарым-қатынас деген ұғымды білдіру арқылы бұл
сөздің мағынасы әлдеқайда кеңейеді. Сонымен қатар коммуникация,
коммуникативтік термині соңғы жылдары лингвистикада ғана емес, одан басқа
ғылым салаларында кеңінен қолданылып келеді.
Коммуникабелді – тез тіл табысатын, түсінісуге, сөйлесуге, бейім деген
мағынаны беретін ұғым.
Коммуникабелдік – түсінушішілік деген ұғым.
Сөйлеу тілі – ауыз екі сөйлеу деген мағынаны емес, жалпы адамзаттың сөйлесу
құралы, сөйлеу құралдарының қызметі, адамның тілі, адамның тілдік қатынас
құралы деген қоғамдық-әлеуметтік мәні бар ұғым.
Тілдік қатынас ТҚ – сөйлеу тілі арқылы ұғынысу, түсіну дегенді нақтылау
келіп, жай ғана қарым-қатынас дегеннен гөрі тамыры тереңге кеткен, өмңірде
өзіндік орны бар, қоғамның дамуы үшін ең қажеттіқоғамдық-әлеуметтік
ақпараттардың жиынтығы арқылы адамдардың бір-бірімен пікір алмасуы, адамдар
қатынасының түп қазығы дегенді білдіреді.
Тілсіз қарым-қатынас – түсінудің бәрі тілдік тұлғалардың сөз, сөйлем,
т.б.қатынассыз жүретіндігін білдіретін ұғым.
Баяншы – сыртқы объективтік әсерді, өмірді сезінуден, пайымдаудан туған
санадағы ойды түрлі тілдік амал-құралдардың, тұлғалардың көмегімен екінші
біреуге баяндауды, хабарлауды жүзеге асыру үшін тілдік байланысқа қатысушы,
тілдік-қарым қатынасқа түсуші.
Тұлғалар – хабарлаушыдан шыққан дерек туралы басқа адамның санасында ұғым
тудыратын, оған ақпараттың түсінікті болуын қамтамасыз ететін, адамдар
арасындағы қарым-қатынасқа байланысшы ретінде қызмет атқаратын қатысымдық
бірліктер
Қабылдаушы – белгілі бір хабарлы қабылдап алып, оның мәнін тілдік тұлғалар
арқылы түсініп, ой мен пайымдау арқылы өз санасынан өткізіп ұғынудың
нәтижесінде тілдік қатынасты ары қарай іске асырушы.
Хабардың пайда болуы – тілдік қатынасты жүзеге асыратын сөйлеу әрекетіне
қажетті ең бірінші фактор – сыртқы дүниенің адам санасына әсер етуі, сол
әсердің нәтижесінде мида ойдың
қорытылуы, хабардың пайда болуы.
Хабардың сыртқа шығуы – Санада тұжырымдалған пайымдаудың, ойдың, яғни
ұғымның, хабардың тіл арқылы, тілдік тұлғалар арқылы айтылуы, яғни сыртқа
шығу.
Хабардың жеткізілуі – айтылуға тиісті хабардың сөйлем, диалог, монолог
дыбысталуымен шектеліп қана қоймай, келесі адамға, субъектіге жеткізілуі.
Хабардық қабылдануы – жеткізілген хабардың қабылдануы.
Ауызша және жазбаша тілдік қатынас – тілдік қатынастың дыбыс арқылу айтылуы
және әріп арқылы таңбалануы.
Ауызша қатынас – ойдың тіл арқылы сыртқа шығу, ол тілдік тұлғалардың сөзге,
сөйлемге айналып, дыбысталуы арқасында жүзеге асатын ұғым.
Жазбаша қатынас – тілдік тұлғалардың таңбалық қасиетімен байланысты бола
келіп, адамдардың бір-бірімен ... жалғасы
ҚАТЫНАС. ТІЛДІК ҚАТЫНАС МӘСЕЛЕСІНЕ БАЙЛАНЫСТЫ ТЕРМИНДЕР
Тілдік қатынас - тіл арқылы байланыс, сөйлеу тілі арқылы адамдардың бір-
бірімен қарым-қатынас жасауы; қоғамдық, ұлттық тіл арқылы ұғынысу,
түсінісу; яғни адамзаттың тіл арқылы сөйлесім әрекетін меңгеруі тілдік
қатынас дегенді білдіреді.
Бұл жерде сөйлеу тілі деген тіркесті ерекше бөліп айтуға тура келеді.
Өйткені ол ауызекі сөйлеу деген мағынаны емес, жалпы адамзаттың сөйлесу
құралы, сөйлеу құралдарының қызметі, адамның тілі, адамның тілдік қатынас
құралы деген қоғамдық-әлеуеметтік мәні бар ұғымды жеткізуі тиіс. Сондықтан
осындай нақтылы ұғымды білдіру үшін, біз сөйлесім тілі деген тіркесті
қолданамыз. Себебі, сөйлесім, сөйлеу түбірі арқылы жасала келіп, сөйлеу
процесінің тек адамзатқа тән екенін дәлелдейді. Сөйлеу деген сөздің өзі
адамның адамның ойын жарыққа шығару қасиетін білдіретіндіктен, көбінесе
біржақты әрекет ретінде қабылданады. Ал сөйлесім, сөйлеу түбіріне ортақ
етістің с жұрнағы қосылу арқылы жасала келіп, бір-бірімен тілдік қарым-
қатынас нәтижесінде іске асатын ортақ құбылысты көрсетеді. Тілдік қатынас
жүзеге асу үшін, айтылған не жазылған хабардың не қабылданып, оған жауап
қайтарылуы, яғни істің ортақ атқарылуы – басты шарт. Сөйлесім - осы басты
шартты және ортақ тілдік әрекетті ағартатын сөз.
Сөйлесім тілі – тек адамзатқа ғана тән әрекет, тек адамдар ғана тіл арқылы
сөйлей алады, ұғыныса алады. Ал басқа жануарлар т.б. бәрінде дененің бір
мүшесі ретінде, анатомиялық-физиологиялық жағынан тіл болғанымен, олар
сөйлеу мүшелеріне тән қызметпенқамтамасыз етілмеген, яғни олар тірлігі бар
құбылыс болғанынымен сөйлей алмайды.
Тілдік қатынас (ТҚ) сөйлеу тілі арқылы ұғынысыу, түсінісу, қарым-қатынас
жасау дегенді білдіре келіп, адамның екінші біреуге жеткізейін деген ойын
жарыққа шығаруды көздейтін; қоғамның дамуы үшін ең қажетті қоғамдық-
әлеуметтік ақпараттар жиынтығы арқылы адамдардың бір-бірімен пікір алмасуы,
адамдар қатынасының түп қазығы дегенді білдіреді.
Кейде адамдар белгілі бір шартты келісімдер немесе белгілер арқылы тілсіз-
ақ ұғынысады. Бұл да – адамдар арасындағы қарым-қатынастың бір түрі. Осыдан
басқа да адамдардың бірін-бірі түсінісудің көптеген жолдары бар.
Мұндай семиотикалық таңба-белгілерден өзгеше адамдардың ыммен түсінісуі
және көздің, ауыздың, қабақтың қимыл-қозғалыстары мен жалпы бет-әлпеттің
өзгеруі арқылы ұғынысуы сияқты қаншама көп белгілер бар. Тіптен дене
мүшелерінің (қолдың, аяқтың, иықтың т.б.) әр түрлі қимыл-әрекетінің өзін
неше саққа жүгіртуге болады.
Ауладан естілген қатты айқай немесе есікке берілген қоңырау, соны ести сала
екінші адамның оған қарсы әрекет жасауы (далаға жүгіріп шығуы, не есікті
ашуға ұмтылуы) бұл да белгілі бір әрекетті, қабылдап-түсінуді қажет ететін
құбылыстар.
Жоғарыда айтылған үлгілерінің барлығы өмірден, қоғамнан тыс бола алмайды.
Мұндай қарым-қатынастар адам үшін қызмет етеді, адамдардың өзара
түсіністігіне жол ашады. Сондықтан олар да адамдардың қарым-қатынасына,
байланысына (коммуникацияға) жатады. Өмірдегі мұндай ұғынысу, түсінісу
тілсіз қарым-қатынас деп аталады.
Жалпы адамдардың қарым-қатынасына қатысты әрекеттер екі үлкен тармақтан
тұрады. Оныі бірі – тілдік қатынас, екіншісі - тілсіз қатынас. Тілдік
қатынас пен тілсіз қатынастың ұқсастықтары да, айырмашылықтары да бар. Бұл
қатынастардың сәйкес жақтары: олардың екеуі де, біріншіден, адамдардың бір-
бірімен байланысын қамтамасыз етеді, яғни адамдар арасындағы қатынасқа
қызмет етеді.
Екіншіден, тілдік қатынаста да, тілсіз қатынаста да белгілі бір дерек, ой,
мағлұмат хабарланады, бірақ тілсіз қатынаста хабар шартты түрде болуы
мүмкін.
Үшіншіден, тілдік, тілсіз қатынас та адамдардың өөзара түсінісуіне жол
ашады. Ұғынысу тікелей жолменемес, сырттай болуы да мүмкін, бәрібір адамның
белгілі бір хабарды ұғып, соған қатысты іс-әрекет жасауына мүмкіндік туады.
Алайда тілдік қатынас адамдардың бір бірімен ұғынысуында, ойын еркін, толық
жеткізуінде ерекше қызмет атқарады.
Тілдік қатынас – тілсіз қатынастан әлдеқайда күрделі және бөлек. Сондықтан
да тіл білімі – адамдардың қарым-қатынас құралы тіл туралы және сол қарым-
қатынасқа негіз болатын тілдік қатынас туралы ғылым.
Лингвистикадағы тілдік қатынас мәселесін жан-жақты қарастырып, белгілі бір
тұжырымға келген автордың бірі – Э.П.Щубин.
Э.П.Щубин шет тілдерін оқытудың қағидалары мен әдістемелерін сөз ете
отырып, жалпы тілдік қатынастың құрамын, олардың атқаратын қызметін,
оқытудың мақсаты мен мазмұнын, тілдік құралдарды анықтауға тырысады. Оның
бұл проблемаға қатысты өзіндік пікірлері бар. Ол көзқарастардың ұтымды
жақтары да, субъективтік жақтары да кездеседі.
Ең алдымен, ерекше орын алатын тілдік қатынастың негізгімазмұны, мәні,
мағынасы болып табылатын – хабарды іс жүзіне асырушылар, хабарға тікелей
қатысушылар. Олар мынандай құрамда тұрады:
1. Белгілі бір ақпаратты, деректі хабарлайтын – Баяншы.
2. Ақпаратты жеткізетін – Тұлғалар.
3. Ақпаратты немесе дерекеті – Қабылдаушы.
Баяншы – сыртқы объективтік әсерді, өмірді сезінуден, пайымдаудан туған
санадағы ойды түрлі тілдік амал-құралдардың, тұлғалардың көмегімен екінші
біреуге баяндауды, хабарлауды жүзеге асыру үшін тілдік байланысқа қатысушы,
тілдік қарым-қатынасқа түсуші.
Тұлғалар – хабарлаушыдан шыққан дерек туралы басқа адамның санасында ұғым
тудыратын, оған ақпараттың түсінікті болуын қамтамасыз ететін, адамдар
арасындағы қарым-қатынасқа байланысшы ретінде қызмет атқаратын қатысымдық
бірліктер.
Қабылдаушы – белгілі бір хабарды қабылдап алып, оның мәнін тілдік тұлғалар
арқылы түсініп, ой мен пайымдау арқылы өз санасына өткізіп ұғынудың
нәтижесінде тілдік қатынасты ары қарай іке асырушы.
Баяншыға да, қабылдаушыға да – бәріне ортақ әрекет – байланыс, қатынас. Ал
байланыс, тілдік қатынас тіл арқылы жүзеге асады. Адамдар арасындағы өзара
байланыс болмаса, сөйлесім әрекеті де жүзеге аспайды. Байланыс – тілдік
қатынастың негізін жасайтын, оны іске асырушы өзек, адамдар арасындағы
тілдік қарым-қатынастың қажетті шарты.
Баяндау мен қабылдау үрдістері тілдік қатынастың барлығына тән. Бірақ
лингвист-ғалымдар оларды қарапайым күнделікті сөздермен атаудан гөрі,
лингвистикалық терминдермен атауды жөн көреді. Дегенмен, бұл терминдердің
өзі тіл ғылымында біркелкі емес. Зерттеуші ғалымдар тілдік қарым-
қатынастағы хабарлауды, яғни хабар беруді – трансмиссия, ал қабылдауды –
рецепция деп атайды. Осыған орай хабар берушіні – трансмиссор, хабар
қабылдаушыны – рецептив дейді.
Қазақ тіл білімінде тілдік қатынасқа қатысты терминдер қалыптаспағанын
ескеріп, бұл ұғымдарды беру үшін төмендегі терминдерді қолданған дұрыс деп
таптық. Олар: баяншы, хабар, тұлға, қабылдаушы. Сонда тілдік қатынас жүзеге
асу үшін Баяншыдан (Б) шыққан Хабар (Х) Тұлғалар (Т) арқылы Қабылдаушыға
(Қ) келіп, одан ары қайтадан байланысқа түсіп, тілдік айналымда адамдардың
бір-бірімен түсіністігін іс жүзіне асырады.
Тілдік қатынастың өтуі бірнеше кезеңнен тұрады. Олар мыналар:
1. Хабардың пайда болуы.
2. Хабардың сыртқа шығуы.
3. Хабардың жеткізілуі.
4. Хабардың қабылдануы.
5. Хабардың жауабы.
Тілдік қатынастың дыбыс арқылы айтылуы және әріп арқылы таңбалануы
лингвистикада ауызша және жазбаша тілдік қатынастар деп те айтылады.
Тілдік қатынастың басты ерекшелігі: ол үздіксіз қозғалыста болатын қатынас
құралы тілдің санамен бірлігі арқасында жүзеге асады және тек адамзатқа
ғана тән болып табылады.
Екіншіден, тілдік қатынас адамдардың қарым-қатынас құралы тіл арқылы жүзеге
аса келіп, бір адамға ғана емес,, жалпы адамзатқа, қоғамға қызмет етеді.
Яғни, ол – қоғамның өзі туғызған, оның әлеуметтік қажеттігін өтейтін
күрделі құбылыс.
Үшіншіден, тілдік қатынас адамның қоғамдағы орнын бекітеді. Ол қоғамдық
қарым-қатынастың негізін сала келіп, адамның әлеуметтік рөлін кеңейтеді
және қоғамдық-әлеуметтік пікірлесудің дамуына жол ашады. Сөйтіп, адамдар
арасындағы қоғамдық қарым-қатынастың қалыптасуына әсер етеді. Адам мен адам
тілдік қарым-қатынасқа түсу арқылы қоғамдық ортаны игереді.
Төртіншіден, тілдік қарым-қатынас – адамзатпен қатар пайда болған табиға
процесс. Себебі, адам тілді тікелей өзі өзгерте алмайды, өзі қолдан жасай
алмайды, адам тек тілдік заңдылықтарды зерттей алады.
Бесіншіден, тіл – бүкіл қоғамдық-әлеуметтік құбылыстардың ең күрделісі, ол
– кішіден бастап үлкенге дейінгі, ұсақтан бастап іріге дейінгі әрекеттердің
жүзеге асуын қамтамасыз ететін құралы. Осы қоғамдық қатынастарды тіл жүзеге
асырып қана қоймайды, оған бағыт сілтейді, жол ашады. Сондықтан да ол
барлық қоғамдық үрдістердің іске асу көзі болып табылады.
Алтыншыдан, тілдік қатынас әлеуметтік идеялардың жүзеге асуына әсер ете
келіп, бүтіндей қоғамның қалыптасуына қызмет етіді. Ол барлық саяси
топтардың байланыстырушы құралы бола отырып, өзі де қоғамдық-әлеуметтік
құбылысқа жатады.
Тілдік қатынас (ТҚ) – ойлау мен сөйлеудің қатысы арқылы тілдік тұлғалардың
таңбалық жүйесі мен дыбысталу қасиеті нәтижесінде жүзеге асатын, қатысымдық
тұлғалардың семантикалық бірлігі мен байланысу заңдылықтары арқылы
берілетін, адамдардың өзара түсінісуін қамтамасыз ететін, тек адамзатқа
ғана тән күрделі тілдік қоғамдық-әлеуметтік процесс.
Коммуникация термині бірнеше мағынаны білдіреді.
Адамдар арасындағы тілдік қарым-қатынас деген ұғымды білдіру арқылы бұл
сөздің мағынасы әлдеқайда кеңейеді. Сонымен қатар коммуникация,
коммуникативтік термині соңғы жылдары лингвистикада ғана емес, одан басқа
ғылым салаларында кеңінен қолданылып келеді.
Коммуникабелді – тез тіл табысатын, түсінісуге, сөйлесуге, бейім деген
мағынаны беретін ұғым.
Коммуникабелдік – түсінушішілік деген ұғым.
Сөйлеу тілі – ауыз екі сөйлеу деген мағынаны емес, жалпы адамзаттың сөйлесу
құралы, сөйлеу құралдарының қызметі, адамның тілі, адамның тілдік қатынас
құралы деген қоғамдық-әлеуметтік мәні бар ұғым.
Тілдік қатынас ТҚ – сөйлеу тілі арқылы ұғынысу, түсіну дегенді нақтылау
келіп, жай ғана қарым-қатынас дегеннен гөрі тамыры тереңге кеткен, өмңірде
өзіндік орны бар, қоғамның дамуы үшін ең қажеттіқоғамдық-әлеуметтік
ақпараттардың жиынтығы арқылы адамдардың бір-бірімен пікір алмасуы, адамдар
қатынасының түп қазығы дегенді білдіреді.
Тілсіз қарым-қатынас – түсінудің бәрі тілдік тұлғалардың сөз, сөйлем,
т.б.қатынассыз жүретіндігін білдіретін ұғым.
Баяншы – сыртқы объективтік әсерді, өмірді сезінуден, пайымдаудан туған
санадағы ойды түрлі тілдік амал-құралдардың, тұлғалардың көмегімен екінші
біреуге баяндауды, хабарлауды жүзеге асыру үшін тілдік байланысқа қатысушы,
тілдік-қарым қатынасқа түсуші.
Тұлғалар – хабарлаушыдан шыққан дерек туралы басқа адамның санасында ұғым
тудыратын, оған ақпараттың түсінікті болуын қамтамасыз ететін, адамдар
арасындағы қарым-қатынасқа байланысшы ретінде қызмет атқаратын қатысымдық
бірліктер
Қабылдаушы – белгілі бір хабарлы қабылдап алып, оның мәнін тілдік тұлғалар
арқылы түсініп, ой мен пайымдау арқылы өз санасынан өткізіп ұғынудың
нәтижесінде тілдік қатынасты ары қарай іске асырушы.
Хабардың пайда болуы – тілдік қатынасты жүзеге асыратын сөйлеу әрекетіне
қажетті ең бірінші фактор – сыртқы дүниенің адам санасына әсер етуі, сол
әсердің нәтижесінде мида ойдың
қорытылуы, хабардың пайда болуы.
Хабардың сыртқа шығуы – Санада тұжырымдалған пайымдаудың, ойдың, яғни
ұғымның, хабардың тіл арқылы, тілдік тұлғалар арқылы айтылуы, яғни сыртқа
шығу.
Хабардың жеткізілуі – айтылуға тиісті хабардың сөйлем, диалог, монолог
дыбысталуымен шектеліп қана қоймай, келесі адамға, субъектіге жеткізілуі.
Хабардық қабылдануы – жеткізілген хабардың қабылдануы.
Ауызша және жазбаша тілдік қатынас – тілдік қатынастың дыбыс арқылу айтылуы
және әріп арқылы таңбалануы.
Ауызша қатынас – ойдың тіл арқылы сыртқа шығу, ол тілдік тұлғалардың сөзге,
сөйлемге айналып, дыбысталуы арқасында жүзеге асатын ұғым.
Жазбаша қатынас – тілдік тұлғалардың таңбалық қасиетімен байланысты бола
келіп, адамдардың бір-бірімен ... жалғасы
Ұқсас жұмыстар
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.
Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz