Мұстафа Шоқайдың Шығыс Түркістан ислам Республикасы туралы көзқарасы

Пән: Қазақстан тарихы
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 5 бет
Таңдаулыға:

МҰСТАФА ШОҚАЙДЫҢ ШЫҒЫС ТҮРКІСТАН ИСЛАМ РЕСПУБЛИКАСЫ ТУРАЛЫ КӨЗҚАРАСЫ

Орта Азия Мұсылман Ұлттық Бұқарасы Қоғамдары Федерациясының ІІІ конгресі 1922 жылы 18-22 қыркүйек күндері Ташкентте он алты мүшенің қатысуымен өткен жиналыста қазақ зиялылары басым болған. Түркістанда өткізілген осы соңғы конгресте ұйымның келешегіне қатысты маңызды шешімдер қабылданды. Түркістанда біртұтас тәуелсіз ұлттық мемлекет орнатқанға дейін күрес жүргізуге бір ауыздан шешім қабылдады. Осы жиналыста ұйымның аты «Түркістан Ұлттық Одағы» (ТҰО) деп өзгертілді. М. Тынышбаев, Досмұхаммедов, Мүневвер Кари және Талип Жан секілді көрнекті зиялылар қатысқан жиналыста Түркістанды бір тұтас көруге, ру-тайпалық ерекшеліктеріне қарай жіктемеуге көңіл бөлуге келісілді. Сөйтіп Ұлы Түркістан ұғымы дүниеге келді. Ұлы Түркістан экономикалық және географиялық ерекшеліктеріне қарай үш аймаққа бөлінді. Әмударияның оңтүстігін алып жатқан аймақ Оңтүстік Түркістан, аталмыш өзен Хорезмнің солтүстігін және Қазақстанның Ұлытауының шығыс бөлігін алып жатқан аймақ Орталық Түркістан және осы таудың батыс бөлігі Батыс Түркістан деп аталды. Сондай-ақ бұл конгресте Түкістан мәселесін Ресейдің ішкі мәселесі болудан шығарып, халықаралық даулы мәселеге айналдыру туралы шешім қабылданды. Бұл шешімді ТҰО мүшелерінің Ресейдегі большевик үстемдігін мойындаудың бір көрінісі ретінде бағалауға болады. Себебі өз күшінің нашар екендігін көз жеткізген ұйым мүшелері мәселені халықаралық платформаға көтеруді ұйғарған еді. Шоқай ТҰО басшысы Уәлидимен хат жазысып хабар біліп тұрған. Осылайша Түркістандағы соңғы конгресте Шоқайды сыртынан Түркістан Ұлттық Одағына мүшелікке қабылдайды. 1925 жылдан бастап Еуропа елдеріндегі Түркістандық зиялылар мен жастардың саяси және мәдени іс-әрекеттерінен үйлестірген бұл ұйымның құрылуы Түркістандағы антисоветтік күрестің бір бөлігі ретінде іске асты. Бұның құрылуына Түркияның ұлт-азаттық күресінің жетекшісі М. Кемал Паша жанама түрде үлес қосқан бұл ұйымның дүниеге келуіне негіз болған алғашқы саяси қадам 1920 жылдың маусым айында Бұхарада басталды. Бұхара большевиктері мен Бұхара әміріне қарсы одақ құру үшін ұйымдастырылған жиналысқа Башқұртстан, Қазақстан және Құлжадан зиялылар, Ферғана басмашылары қатысып құрылған еді. 1939 жылы басталған және күн өткен сайын ушыға түскен ІІ дүниежүзілік соғыстың аласапыран жағдайында одақтың жұмыс атқаруы да мүмкін емес еді. 1929 жылдан бері үздіксіз шығып тұрған «Яш Түркістан» журналы да соғысқа байланысты сол жылдың қыркүйек айынан бастап тоқтап қалды. Ал екі жылдан соң, 1941 жылы Шоқайдың Берлинде қайтыс болуымен жетекшісінен айрылған ТҰО - ның іс-қимылы біржолата тоқтады. ХХ ғасырдағы қазақ қоғамында алатын орны ерекше М. Шоқайдың қазақ халқының азаттық жолындағы күресу жолын қарастыра отыра, «Түркістан Ұлттар Одағын», «Прометей Одағын», «Түркістан регионын» құру және қарсылық жұмыстарын жүргізудің басты мақсаты Түркі тектес халықтардың өзіндік негізін сақтау болатын.

М. Шоқай өз төңірегінде болып жатқан оқиғаларға ғана зер салып қоймастан елінің, жерінің тағдырына қатысты халықаралық жағдайға да ерекше назар аударып, түркі тектес халықтардың тағдырына қатысты оқиғаларға да бүйрегі бұрылып отырған. Соның ішінде империялардың илеуіне түскен түркі халықтарының ұлт азаттық күресіне алаңдаушылықпен қарап келген. Әрі оған деген өзінің баға-көзғарастарын білдіріп, болашақ тағдырына тілектестікпен қарап отырған. Бұған Мұстафа Шоқайдың шетелде саяси қудалауда жүріп, аттың жалы, түйенің қомында шығарған «Жас Түркістан » (1929-1939жж) журналының беттерінде жарияланған мақалалары айғақ бола алады. Айталық, Шығыс Түркістандағы мұсылман халықтардың ХХ-ғасырдың 30-40 жылдарындағы Мон-Чжур-қытайлық отаршылдыққа қарсы көтеріліп, ұлттық тәуелсіздіктерін жеңіп алу жолындағы күресі жайлы мәліметтерді осы журналда жариялап, оған өзінің саяси көзқарасын білдіріп, тиісті бағасын беріп отырған.

Шығыс Түркістанда 30-жылдардың басында жергілікті мұсылман халықтардың қытайлық бодандықтан азат болу жолындағы көтерілісі басталып, ол Қытай империясының онсыз да нашарлай бастаған халықаралық жағдайын шиеленістіре түседі. Кеңес Одағының тікелей араласуымен болып жатқан Шығыс Түркістандағы бұл оқиғалар туралы М. Шоқай «Шығыс Түркістан көтерілісшілдері бұдан бұрынғы көтерілісшілер сияқты атамекенін қытайлардан біржолата азат етуді көздеп отыр. Бұл мақсаттарына олар ішінара болса да қол жеткізгендей сыңайы бар» деп жазып, 1933 жылы Шығыс Түркістан Ислам Республикасының құрылуы туралы хабарды журнал бетінде мәлімдеді.

Мұстафа Шоқай Шығыс Түркістандағы оқиғаларға сараптама жасап, оған қатысты сан-алуан саяси пікірлерге өз көзқарасын білдіре отырып, Шығыс Түркістан Республикасына Англияның ұстанымы қандай болды деген сұраққа былай деп жауап береді: «ағылшындар да Шығыс Түркістан ұлт-азаттық қозғалысына көмек қолын соза қоятындай сыңай танытып отырған жоқ. Ағылшындар Шығыс Түркістан қозғалысының исламдық сипаты бар деп сескенеді…» «Панисламизм» десе ағылшындардың да басының «сақинасы» ұстайды. Сол себепті ағылшындар Шығыс Түркістан ұлт-азаттық қозғалысына аса сақтықпен қарайды» деп, Англияның ШТР Үкіметіне қолдау көрсетуінің негізсіздігін айтады. Ал, бұл пікір шынында Кеңес өкіметінің өзімен бәсекелес ағылшындардан қауіптеніп, «солай болуы мүмкін-ау» деген ойынан шығу да ғажап емес. Мұстафа Шоқай осыны дәлелдейтіндей мынадай тағы бір мысал келтіреді: «Чинни Түркістан ауазы» ағылшындар Шығыс Түркістан ұлттық қозғалысына іш тартып болысып отыр деп жазады. Ал, шын мәнінде олай болып отырған жоқ. Біз осы газеттен ағылшындардың Үрімжідегі Қытай әкіміне қару-жарақ беріп көмектесіп отырған үкіметке қарсы бағытталған ұлт-азаттық қозғалысын ағылшындардың қолдауы мүмкін бола қояр ма екен? Өкінішке қарай, ағылшындар Шығыс Түркістан ұлт-азаттық күресіне көмек көрсетуі былай тұрсын, оған сырттай жанашырлық та көрсетпейді» - дейді.

Шығыс Түркістанға Англия көмектесіп отыр дегендік Кеңес одағының «өсек-аяңы» болса керек. Кейінгі анықталған ақиқат М. Шоқайдың көзғарасындай болып отыр.

Шыңжанның билеушілеріне Кеңестік ықпалдың қаншалықты болғандығын Мұстафа Шоқай 1933 жылы «Яш Түркістанның» 46-нөмірінде былай деп жазды: «Тұрғындарының көпшілігі тарапынан, яғни түріктер тарапынан (бұл жерде ол жалпы түркі тектес халықтарды айтып отыр) ешқандай құрметке ие бола алмаған және ішкі Қытайдан тым шалғай, оқшау тұрған Шығыс Түркістанның билеушілері Кеңес өкіметінің жартылай ашық, жартылай астыртын көмегінің арқасында ғана өмір сүріп тұра алды. Шығыс Түркістандағы осы үкімет тұсында бұл өлкенің есігін емін-еркін ашып, қазыналарын қалауынша тонауға, экономикасын өз ықпалына біржола енгізуге мүмкіндік тапқан Мәскеу мұндай үкіметтің бұдан соң да өмір сүре беруіне шын мүдделі болатын. Большевиктер Шығыс Түркістанда тек экономикалық пайданы ғана емес, сонымен қатар саяси мақсаттарды көздейді. »

Ол 1933 жылы «Яш Түркістан» журналында Кеңес өкіметінің Шығыс Түркістан оқиғаларына қатысты саясаты туралы: «Шығыс Түркістан түріктері өздерінің ұлттық құқықтарын қорғау жолында орталық Қытай үкіметі, Дұңған күштері жен Кеңес өкіметі тәрізді дұшпандардың бірлескен одағымен бетпе-бет келіп, олар өздерінің ұлттық күресін еш бір сырт күштің көмегінсіз, тек өз күштеріне сүйеніп жүргізуде» деп жазды.

Кеңес өкіметінің Шыңжандағы мұсылман халықтардың ұлт-азаттық көтерілісіне ешқандай да іш тарта алмайтын себептерін Мұстафа Шоқай былай деп көрсетеді: «олар мұндай көтерілістер тек өздеріне зиян келтіретінін мемлекеттер де болып жатса ғана ондай мемлекеттердегі ұлттық көтерілістерді ұйымдастыруға және жәрдем етуге қатысып отырады. Шығыс Түркістандағы жағдай басқаша. Бұл жердегі ұлттық күрестің жеңісі Кеңес өкіметі мүдделеріне, оның жаңа отаршылдық саясатына қауіп тудыратын болды. Жапонияның Манжурия арқылы Моңғолстанға жақындасуы, бір жағынан, Англияның Тибетке саяси-экономикалық билік жүргізуі, екінші жағынан, большевиктерді Шығыс Түркістан мәселесінде барынша абай болуға мәжбүр ететін факторлар. Оқиғалар мен жалпы саяси жағдай Шығыс Түркістанда ғы Қытайға қарсы ұлт-азаттық күрестер тек большевиктердің еркімен ғана болып жатыр деген пікірді теріске шығарады».

Мұстафа Шоқай бұл пікірі арқылы Шығыс Түркістан Республикасының өмір сүруіне кеңестік саясаттың мүдделі емес екендігін көрсеткісі келді. Кеңес одағы Шығыс Түркістан Үкіметін Шэн Шиқай үкіметіне бағынып, тізе бүгуіне мәжбүр етті. Шығыс Түркістан Республикасы Мұстафа Шоқай айтқандай, оның жаулары-«Орталық Қытай Үкіметі, дұңған күштері және Кеңес өкіметі тәрізді дұшпандардың» қарсылығы нәтижесінде жеңіліске ұшырады. «Шығыс Түркістанның тәуелсіздігін Кеңес одағы ешқашан көргісі келген жоқ және көргісі де келмейді».

Шығыс Түркістан Республикасының төрағасы қызметін атқарған Қожанияз қажыға Кеңес өкіметі ақыл беріп, оның Қытай Үкіметіне берілуін талап етуін, тағы да Мұстафа Шоқайдың «Яш Түркістан» журналында 1935 жылы жарияланған мына мәліметінен көреміз: «Кейбіреулер «Шығыс Түркістан түріктерінің досы» деп жүрген Кеңестік Ресей Қожанияз ажымға ол Шығыс Түркістан Республикасының төрағасы болып тұрғанда көмектеспей, Республика туын түсіріп, Қытай Үкіметіне берілгеннен соң ғана және дәл осыны шарт ете отырып көмектесетінін білдірді және солай етті де».

Мұстафа Шоқай Шыңжандағы мұсылман халықтардың азаттық күресін жаныштауға күш салған Кеңес Одағының саясатын батыл айыптап, ол туралы: «Шығыс Түркістанда Қытай отаршыл үстемдігін аударып тастап, тәуелсіз түрік мемлектінің шаңырақ көтеруі қызыл орыс империализмінің Азиядағы мүдделеріне бүткілдей қайшы келетін. Сол себепті Кеңестік Ресей әу бастан-ақ Шығыс Түркістандағы ұлттық қозғалысқа қарсы бағыт ұстады» деген болатын.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.