Ұлтым деп асқақтаған ұланым

1 Ұлтым деп асқақтаған ұланым.
2 Қазақ тілі . мемлекеттік тілі
3 Ислам діні

Асылы, ата-баба салтынан жаңылыспаған, тәлімді де тәрбиелі ұл-қыз өсіріп отырған, “асылың қайсы?” десе, “мынау” деп көрсетуге тұрарлық ел ағасы болар. Ағамыз жанын жегідей жеп, маза бермей, көптен көңілінде жүрген ойларын лақ еткізе бір төгіп, көпшіліктің назарына ұсынған екен... Қоғам не дейді екен? деп жауап күтіп жүрген жағдай да бар шығар. Әсіресе, “әйел” заты... Менің бір байқа¬ғаным – бұқаралық ақпарат құралда¬рында көтеріліп жатқан қандай мәселе болмасын, көпшілік соған өз ойын ай¬тып, ат салыспайды. Әлде шынымен жа¬ны ашып, ауырмай ма екен? Әлде біздің қоғамда “намыс” сөзінің құнсызданып кетуінен бе екен?
Ал Қ.Тәукенов көтеріп отырған мә¬селе сөз жоқ, қоғамымыздың дертіне ай¬нал¬ған, болашағымызға балта шабатын, жас¬тарымыз бен жасамыстарымыздың қата¬рын меңдеп алған ұятсыз да ұлғайған дерт.
Не десек те ащы да болса шындықтың шырмауы бір ағытылыпты... Қасым ағамыз сияқты ұлтына, еліне, жеріне деген жанашыр ағаларымыздың сирек те болса, бар екеніне шүкіршілік етіп, тәубе дестік... Тепсе – темір үзетін, намысшыл да ер мінезді азаматтарымыз көп болса, мүмкін автор жазғандағыдай “қыздарымыз” қазіргі қоғамда аз болатын ба еді?!.
Не де болса, көш жүріп кетті, өрке¬ниет¬тің көк шыбығы біздің елімізді де шарпып өтіп, ұлтымыздың ұлт болып қа¬луы қазіргі жаһандану заманында тек өзімізге байланысты болмақ. Ата-баба жолымен жетілген, тәрбиелі, былайша айтқанда “дұрыс жүріп, дұрыс тұратын” қыздарымыздың азайып бара жатқаны жасырын емес. Тез арада дабыл қақпасақ, жастарымыздың қазіргі тірлігінің кейінгі ұрпақ үшін қасіреті мол болмақ. “Сиқы” кеткен сұлудан салиқалы ұрпақ өсіп - өнері неғайбыл.
Қазақтың қыздары үйде алған тәр¬биесін түзде көрсете білген. Көпшіліктің алдында көзін көтермейтін, иіліп сәлем беріп, дауысын шығара сөйлемейтін, шаңырағының беделін аспандата білетін, қадірлі де қасиетті, ерке де назды, сыпайы да сүйкімді болушы еді...
Сонда “қыздарымыздан” қасиет кеткенше көріп-білмеген кім кінәлі? Енді “оларды” емдеп, көздерін тырнап ашып, “сен қазақсың, ал қазақ деген мынадай халық!” деп жөн сілтесек тыңдайтын біреу табыла ма?
Автор айтқан шындықтың ішінде “ұлтым менің”, “менің ұрпағым” немесе “өнеге, білгенім – ұрпақ үшін, қазағым деген менің ұлтым үшін” деген қыран неге жоқ?! “Қазағымның асыл мұрасы – қазақ қыздары еді” деп ұлтын ұлықтаған қасиетті ұлдар неге жоқ?! “Сенің қадір-қасиетің мен үшін менің қадір-қасиетім” деген асыл азаматтар неге жоқ?! Бар болса да, мүлдем аз, неге “Қызды” жөндеп алу¬ға болатын болса, соларды дұрыс жолға салатын ер-азаматтарымыз қане, қайсы?! Қысқасы, азаматтарымыз ұсақталып, қыздарымыз қым-қиғаш түрге енгендей ме, қалай? Менің ойымша, бізде адами құнды¬лықтардың барлығы аяқасты етілуде. Қазіргі қоғамымызда етек ала түскен дерттің бірден-бірі – ұлттық санамыздың солғын тартып, ата-бабамыздан қалған асыл мұра – салт-дәстүр үрдісінен жаңылып бара жатқанымызға әр адам өзі кінәлі секілді. Қыздарымыз да, ұлдарымыз да осы өзі өмір сүріп отырған ортада “мен идеалмын, мен қажетпін, кейінгі жас менен үлгі алады” деп сезінбейді. Ойлары жеңіл, жүрісі жеңіл, күлкісі жеңіл, сыйлас¬тық, намыс, борыш сияқты парасатты ұғымдардан ада. Бұл жерде тағы да айтамын, ұл, қыз деп бөлудің қажеті жоқ. Жалпыға ортақ, күнделікті көріп жүрсек те көзіміз әлі шықпаған, естісек те есті¬меген адамның күйін кешкен заман. Адам¬ның Адам болып қалуына, ең алды¬мен, рухани құндылықтардан – әдебиет пен мәдениеттен сусындауы, тұрақты түрде өзін-өзі дамытып, өсіп-өркендеп отыруы керек деп ойлаймын. Көркем әдебиет оқып, “маңайымдағының бәрі си¬қырға толы ғажайып дүние” деп қара¬мау, әрине, қорқынышты нәрсе! Міне, соның артында үлкенді – үлкен, кішіні – кіші деп білмейтін, мәдениеттен жұр¬дай, табиғи байсалдылық, әдемі сезім деген¬деріңіз ол үшін жат жастар жетіле бермек.