Италияның дамуы

Пән: Жалпы тарих
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 6 бет
Таңдаулыға:

ИТАЛИЯ

КОНСТИТУЦИЯЛЫҚ МОНАРХИЯНЫҢ ТОҚЬІРАУЫ

Италия XX ғасырды конституциялық монархиялык мемлекет ретінде аттады. Бұл кезде Италияда дамыған банкілік капитал мен өнеркәсіптік өндіріс болған. XX ғасырдың басында «Фиат», «Монтеатини», «Пирелли» сияқты концерндер мен "Банка ди Рома", "Қасиетті рух банкі" сияқты банкілер кұрылды.

Солтүстік Италия өнеркәсіптік сипатты, ал Оңтүстік Италия (Сицилия аралын қосқанда) ауылшаруашылық сипатты иеленді.

Италияның негізгі заңы болып 1848 жылғы Пьемонт (Аль-бертиндік) статут сақталып қалды. Оған сәйкес, заңшығарушы билікті патша мен парламент жүзеге асырды. Патша күшті президенттік билік орын алған мемлекеттегі президенттің функцияларына тең келетін функцияларды жүзеге асырды (заңдарды бекіту, үкіметті құру және т. б. ) .

Парламент Сенат пен 5 жылға сайланатын Депутаттар палатасынан тұрды. Сенат (патша сияқты) ұсынылатын заң жобаларына қатысты вето құқығын иеленді. Депутаттар палатасы мемлекеттің бюджетін құру мен салық жинаумен байланысты өкілеттіктерді иеленді. Үкімет Депутаттар палатасының алдында жауап берді.

Бірінші дүниежүзілік соғыста Италия жеңген мемлекеттердің (Антанта) жағында болды және аграрлық мемлекеттен аграрлық-индустриялық мемлекетке айналды. Мұндай даму барысында қоғамның әлеуметтік белгілер бойынша түрге бөлінуі орын алды.

Жұмысшылар қозғалысы күшейе түсті, 1919 жылғы сайлауда Итальяндық социалистік партия сайлаушылардың үштен бір дауысын иеленді. Ірі кәсіподақтық бірлестік - Жалпыитальяндық еңбек конфедерациясының қызметі ерекше маңызға ие болды. 1921 жылы социалистік партияның сол қанаты Итальяндық коммунистік партияны құрады.

ФАШИСТІК ИТАЛИЯ

XX ғасырдың 20-жылдарында оң және сол күштердің арасындағы саяси күрестін нәтижесінде шовинистік көзқарасты ұстанған офицерлер мен солдаттарды, ұсақ буржуазияны құраған итальяндык фашистік қозғалыс пайда болды. Олардың басында Б. Муссолини тұрды. Фашистік партия қызметінің идеологиялық негізін антисемитизм мен расизм құрады, ал оның ұраны болып «¥лы Италия» табылды.

1922 жылғы қазан айының соңында фашистердің қаруланған тобы патшаның, әскердің және Ватиканның жақтауымен Римге шабуыл жасады, бұл әрекеттің нәтижесінде 1922 жылғы қарашада Б. Муссолини билігінен айырылды да, оны патша премьер-министр етіп тағайындады.

1925 жылы "Үкімет басшысының кұкықтары мен артыкшылыктары туралы" заңға сәйкес мемлекеттегі бүкіл атқарушылык билік премьер-министрдің қолына шоғырланды.

1923 жылғы сайлау заңына сәйкес орнықтырылған сайлау жүйесіне өзгертулер енгізілді. Бүкіл мемлекет біртұтас сайлау округі ретіндс жарияланды. 1928 жылғы сайлау заңына сәйкес жалпыға ортак, тең, пропорционалды дауыс берудің (1919 жылғы заң бойынша) орнына үміткерлерді фашистік кәсіподақтардың ұсынуы енгізілді, және бұл үміткерлерге 1922 жылғы 15 желтоксанда құрылған Жоғарғы Фашистік кеңес міндетті түрде келісім беруі тиіс болатын. Жоғарғы Фашистік кеңес парламенттің заңшығарушылык функцияларын қайталап, тіпті, оның орнына өзі заң қабылдап отырды.

1939 жылы парламенттік жүйе жойылды. Депутаттар палатасының орнына партиялык-мемлекеттік органға айналған фашалар мен корпорациялар палатасы құрылды. Оның кұрамы сайланбалы емес, тағайындаушылық сипатты иеленді, мүшелерді дуче (көсем) Б. Муссолини тағайындайтын. Сенатпен (бұрынғыдай патша тағайындайтын) бірлесе отырып жаңа палата жоғарғы заңшығарушы органды құрады.

Жергілікті әкімшілік фашистік партияның құрамыннан тағайындалатын префекттер мен подесттердің басқаруына берілді. 1926-1927 жылдардағы "Мемлекетті қорғау туралы" заңдармен фашистік партиядан басқа барлық саяси партиялардың және фашистерге қарсы барлық газеттердің қызметіне тыйым салынды, Фашистік кәсіподақтардан басқа барлық кәсіподақтар таратылды.

Қуғын-сүргіндік аппарат белсенді түрде қалыптасты. 1923 жылы Жоғарғы Фашистік кеңестің шешімімен ұлттық қауіпсіздікті қорғаумен айналысатын ерікті милиция құрылды, оның мүшелерінің саны елдің қарулы күштеріндегі әскердің санынан асып кетті. Милиция тек дучеге бағынатын.

1926 жылы мына органдар құрылды: ұлттық қауіпсіздік полициясы; фашистерге қарсы қозғалыстардан қорғау ұйымы, саяси тергеудің ерекше қызметі. Қарулы күштер үкімет басшысына бағынды, және оған ішкі істер министрі ретінде карабинерлер корпусы дабағынды.

Сот жүйесіне төмендегідей өзгерістер енгізілді: арнайы комиссиялар (полициялық соттар) : режимге қарсы қылмыстарды реттеуге арналған ерекше саяси трибунал; мемлекетті қорғау бойынша арнайы фашистік трибунал ерекше өкілеттіктерді иеленді.

Партия бюрократиялық, әскерилендірілген аппаратқа айналды. 1927 жылы Жоғарғы Фашистік кеңес Еңбек хартиясын қабылдады, оған сәйкес, фашистік мемлекеттің негізін кәсіпкерлер мен жұмысшыларды біріктірген корпорациялар құрады, ереуілдер мен қозғалыстарға тыйым салынды.

Фашистік режим Корпорациялардың арнайы министрлігін және Корпорациялардың ұлттық кеңесін қалыптастырды. Елде өнеркәсіптік әртүрлі салаларында 22 корпорация кұрылды, Корпорациялардың ұлттық кеңесі экономиканы басқару органына айналды.

Фашистік режим Ватиканмен одақтасты. 1929 жылы Ватиканды Рим папасы басқаратын мемлекет ретінде тану туралы келісім бекітілді. Католик діні Италияның жалғыз діні ретінде танылды.

Сырткы саясатта, фашистік Германиядағы сияқты , агрессия ерекше сипатты иеленді. 1936 жылы Эфиопия (Абиссиния) жауланып алды, ал 1939 жылы Албания оккупацияланды. 1940 жылы Италия әскерлері Грецияға басып кірді. 1937 жылы Италия "Антикоминтерндік пактқа" Жапония мен Германиямен бірлесе отырып косылды. 1940 жылғы шілдеде Италия Англия мен Францияға соғыс жариялады, содан кейін Италия КСРО-ға қарсы (Қырымда) соғысқа катысты.

ФАШИСТІК РЕЖИМНЩ ҚҰЛАУЫ

ЖӘНЕ РЕСПУБЛИКАНЫҢ ОРНАУЫ

Елдегі жағдай нашарлай түсті. Соғыстағы жеңілістер әскердің ұйымдастырылуын әлсіретті. 1943 жылы итальяндық әскер тарады. 1943 жылғы 24 шілдеде Жоғарғы Фашистік кеңес патшадан қарулы күштерге басшылық жасауды сұрады, бұл дучеге сенімсіздіктің көрінісі еді.

Жаңа премьер-министр П. Бадольо сөзсіз жеңілу шарттарына қол қойып (1943 жылғы 3 және 29 кыркүйек), антигитлерлік коалиция елдерінің жағына өтті. 1943 жылғы қазан айындағы Москвада өткен конференцияда АҚШ-тың, КСРО-ның және Ұлыбританияның сыртқы істер министрлері фашистік партияны , фашалар және корпорациялар палатасын, Жоғарғы Фашистік кеңесті, фашистік трибуналдарды, фашистердің баскару органдары мен қуғын-сүргін аппаратын тарату туралы шешім қабылдады.

1943 жылғы күзде қарсылык білдіру қозғалыстары мен ағылшын-американдык әскер Италияның аумағынан фашистерді қуып жіберді.

1946 жылғы 20 наурызда үкімет Құрылтай жиналысы туралы заңды бекітті, бұл орган демократиялық сайлаудың негізінде құрылуы тиіс болатын. 1947 жылғы 16 наурызда сайлау мен референдум өтті, мұнда итальяндықтар "Сіз республиканың орнағанын қалар ма едініз?" деген сұраққа жауап берді. 11 млн сайлаушы монархия үшін, 13 миллион сайлаушы республика үшін дауыс берді.

Құрылгай жиналысы конституцияны 1947 жылғы 22 желтоксанда қабылдады, ол 1948 жылғы 1 қаңтарда күшіне енді. Конституция тараулар мен бөлімдерге біріктірілген 139 баптан және 18 өтпелі және қорытынды ерсжелерден тұрды. Конституция Италияны демократиялык парламенттік республика ретінде жариялады.

Парламент екі теңқұқылы палаталардан тұрды. Депутаттар палатасы жалпы және тікелей дауыс беру аркылы бес жылға сайланатын болды. Сенат алты жылға сайланатын. Айырмашылықтар депутаттар (21-25 жас) мен сенаторлар (25-40 жас) үшін белсенді және бәсең сайлау құқығынан байқалады. Парламент үкіметті құрап, бақылайды. Үкімет парламенттің алдында жауап береді және парламенттің сенім вотумына тәуелді болып табылады.

Президент мемлекеттің басшысы болып табылады және ұлттың біртұтастығының кепілі болып табылады. Ол парламент палаталарының біріккен отырысы арқылы 7 жылға сайланады. Президентке тән барлық міндеттерден бөлек ол өмір бойғы 5 сенаторды тағайындау құқығына ие. Ол референдум туралы жариялайды, халықаралық шарттарды ратификациялайды, дипломатиялық корпусты кұрайды, соғыс және бейбітшілік жағдайы туралы хабарлайды (бұл жөнінде парламентте шешім қабылданған соң) . Оның функцияларына, сонымен қатар, рақымшылық ету және кешірім жасау жатады.

Үкімет парламенттің алдында жауап береді. Ол жергілікті жерлердегі атқарушы билік жүйесіне басшылық жасайды. Жаңа институт үкіметтік комиссар институты енгізілді, оның функцияларына облыстағы барлық азаматтық әкімшілікке басшылық жасау және оның қызметін облыстық өзін-өзі басқару органдарымен үйлестіру кірді. Сонымен қатар, префектура кеңесінің қызметіне басшылық жасайтын префекттің лауазымы, арнайы қызметтер және жергілікті басқарудағы полициялар сақталып калды.

Қарулы күштерде қарулы күштердің бас инспекторы институты енгізілді, ол бас қолбасшының (республика президентінің) билігіне бағынды. Кеңесуші органдар- Аэронавтика бойынша жоғарғы кеңес және Қорғаныс бойынша жоғарғы кеңес (бұл кеңеске президент төрағалык етті) құрылды.

50-жылдары Италияда полицияның 5 түрі қалыптасты: қоғамдық қауіпсіздік күштері (Франциядағы республикалык қауіпсіздік отрядтарына ұксас), карабинерлер корпусы, қаржы (салық) полициясы, орман қорғау қызметі, провинциялық полиция.

құқыққорғау органдары 1931 жылғы Қылмыстық кодекстің және 1941 жылғы Қылмыстық іс жүргізушілік кодекстің негізінде жұмыс жасады.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.