Экологиялық құқықтық қатынастар және олардың субъектілері мен объектілері

Кіріспе
1. Экологиялық қатынастардың түрлері мен жалпы сипаты.
2. Экология құқық қатынастардың субъектілері мен объектілері.
Қорытынды
Пайдаланылған әдебиеттер

ҚР-ның экологиялық құқығы - айналадағы табиғи ортаны қорғауға байланысты қоғамдық қатынастарды реттейтін құқықтық ережелердің жиынтығын зерттейтін оқу пәні немесе ғылым саласы.
Экологиялық құқықтың мәні - бұл экологиялық-құқықтық нормалардың қолданылу саласында қалыптасатын тарихи тұрғыда қазіргі және болашақтағы ұрпақтар мүдделері үшін қоршаған ортаны сақтап қалу мақсатында табиғи объектілерді сақтау, жақсарту, қалпына келтіру, тиімді пайдалану тұрғысында міндетті түрде мемлекеттің қатысуы жағдайында азаматтар мен ұйымдар арасындағы өндірістік қатынастармен байланысты болуы.
Экологиялық қатынастар дегеніміз - бұл объектісі табиғат пен оның құрамындағы элементтер болып табылатын қатынастарды айтамыз.
Экологиялық құқықтың объектілері дегеніміз - айналадағы табиғи ортаны құрайтын, адамның тіршілік қажеттіліктеріне жұмсалатын табиғи ресурстар мен адамдардың экологиялық денсаулығы мен өмірін айтамыз.

1. Қазақстан Республикасының Конституциясы. 2007 жылы 21 мамырдағы енгізілген өзгерістер мен толықтырулар.
2. Қазақстан Республикасының Экологиялық кодексі (19.03.2010 ж. берілген өзгерістер мен толықтырулар).
3. Стамқұлұлы Ә. Қазақстан Республикасының экология құқығы. - Алматы: Жеті жарѓы, 1995.
4. Стамқұлов Ә.С. Қазақстан Республикасының экология құқығы: Оқу құралы. І-ІІ бөлім. - Тараз: Тараз университеті, 2003.
5. Еренов А.Е., Сахипов М.С., Мухитдинов Н.Б., и др. Правовая охрана природы в Казахской ССР. - Алма-Ата: Наука. 1977.

Пән: Экология, Қоршаған ортаны қорғау
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 9 бет
Таңдаулыға:

Экологиялық құқықтық қатынастар және олардың субъектілері мен объектілері

Жоспары:

Кіріспе

Экологиялық қатынастардың түрлері мен жалпы сипаты.

Экология құқық қатынастардың субъектілері мен объектілері.

Қорытынды

Пайдаланылған әдебиеттер

Кіріспе

ҚР-ның экологиялық құқығы - айналадағы табиғи ортаны қорғауға байланысты қоғамдық қатынастарды реттейтін құқықтық ережелердің жиынтығын зерттейтін оқу пәні немесе ғылым саласы.
Экологиялық құқықтың мәні - бұл экологиялық-құқықтық нормалардың қолданылу саласында қалыптасатын тарихи тұрғыда қазіргі және болашақтағы ұрпақтар мүдделері үшін қоршаған ортаны сақтап қалу мақсатында табиғи объектілерді сақтау, жақсарту, қалпына келтіру, тиімді пайдалану тұрғысында міндетті түрде мемлекеттің қатысуы жағдайында азаматтар мен ұйымдар арасындағы өндірістік қатынастармен байланысты болуы.
Экологиялық қатынастар дегеніміз - бұл объектісі табиғат пен оның құрамындағы элементтер болып табылатын қатынастарды айтамыз.
Экологиялық құқықтың объектілері дегеніміз - айналадағы табиғи ортаны құрайтын, адамның тіршілік қажеттіліктеріне жұмсалатын табиғи ресурстар мен адамдардың экологиялық денсаулығы мен өмірін айтамыз.
Кейбір нормативтік актілер экологиялық заңдардың құрамына кірмеуі де мүмкін. Мысалы: Қазақстан Республикасының Қылмыстық Кодексі – экологиялық заңдарды бұзғаны үшін жауаптылықтарды реттейтін нормалардан тұрады, сондықтан ол экологиялық құқықтың қайнар көзіне жатады, бірақ экологиялық заңдылықтардың құрамына кірмейді, өйткені қылмыстық заңдардың құрамына кіреді, сол сияқты Азаматтық кодекс, Әкімшілік құқық бұзушылық туралы кодекстері де экология құқығының қайнар көздеріне жатады, бірақ экологиялық заңдардың құрамына кірмейді. Сондықтан Экологиялық құқықтың қайнар көздері деген ұғым Экологиялық заңдар деген ұғымнан кең.

Экологиялық қатынастардың түрлері мен жалпы сипаты.

Экология құқығының пәнін-экологиялық құқықтық қатынастар құрайды. Республикада айналадағы табиғи ортаны қорғау жөніндегі мұндай қатынастар еліміздегі табиғи ортаны жер,жер қойнауы, су, орман, атмосфералық ауаны, жануарлар мен өсімдіктер дүниесін қорғау туралы заңдары мен ол заңдарды қолдану жөніндегі өзге де ҚР құқықтық актілерімен реттеледі. Экологиялық құқықтық қатынастар дегеніміз-қоршаған табиғи орта мен оның ресурстарын қорғауға және пайдалануға байланысты әртүрлі экологиялық қатынастарды реттейтін нормалардың жиынтығы. Бұл анықтамада ескерілетін негізгі екі мәселе бар:
Қоршаған табиғи ортаны және оның ресурстарын қорғауды бірінші орынға қою қажеттілігі. Себебі, экология құқығы саласында қоршаған табиғи ортаны, оның ресурстарын қорғауға басымдылық берілуі қажет. Олай дейтініміз, қазКРгі уақытта жоғарыда аталған зиянды факторларға байланысты қоршаған табиғи орта және оның ресурстары азайып, тіпті нашарлап бара жатыр. Сондықтан апат аумағына айналған аймақтардың табиғатын бастапқы қалпына келтіру жұмыстары пәрменді түрде жүргізілуі тиіс.
Экологиялық қатынастардың әр түрлі екндігін атадық. Экология құқығы нормаларының нысандары, басқару жүйесі, субъектілері, тетіктерітері, жауапкершілік міндеттері мен талаптары және басқалары экологиялық құқық нормаларының мазмұнын құрайтын болғандықтан, олар өз алдына қаралады. Экология құқығының мазмұны күрделі болғанымен, ол жоғарыда атағанымыздай бір табиғи объект. Қоршаған ортаның ресурстары оның құрамдас бөлігі екенінде қарастырдық. Сондықтан осы салада барлық экологиялық қатынастар экология құқығының мазмұнын құрайды. Оның ішінде қылмыс кодексіндегі, әкімшілік құқық бұзушылық, Азаматтық кодекстер және басқа заңдардағы экологиялық жауапкершіліктер туралы қатынастар экологияға қызмет ететін қосымша салалық нормалары қатарына жатады. Бұл заңдар экологиялық жауапкершілік қатынастарды реттеуге қолданылатын санкцияларымен ерекшеленеді. Олардың дисозиялары түгелімен экология талаптарынан туындайды. Мұндай құқық құрылымында бір құқықтың басқа құқықтарға қызмет етуі заңды. Экологиялық құқық саласындағы жер құқығы,су құқығы, орман құқығы, тау-кен құқығы және басқа құқық негіздерін құрайтын-жануарлар дүниесін қорғау, өсімін молайту, пайдалану туралы, атмосфералық ауаны қорғау, ерекше қорғалатын аумақтар туралы заңдар, оның ішкі құрылымына жататын, салалық құқықтар қатрына жатады.
Қоғам мен табиғаттың өзара қатынасы мәселесі бойынша объективті дұрыс әдіснамалық база дерексіз ұғым болып табылмайды, қайта адамның табиғатпен, мемлекеттің қоршаған ортамен қатынасын қалай құру керек? — деген мағынада таза қажетті практикалық іске асыруы болып табылады. Біз мынаны түсінеміз: бұл процесс біржақты процесс емес, онда көптеген факторлар болады, оны нақты жүзеге асыру ең дұрыс ілімдерден, көзқарастар мен әдістемелерден алшақ болуы мүмкін.
Экологиялық Кодексте Қазақстан Республикасы аумағының шегiнде табиғи ресурстарды пайдалану мен қоршаған ортаға әсер етуге байланысты шаруашылық және өзге де қызметтi жүзеге асыру кезiнде қоршаған ортаны қорғау, қалпына келтiру және сақтау, табиғи ресурстарды пайдалану мен молықтыру саласындағы қатынастар реттеледi.
Жеке және заңды тұлғалар, мемлекет, сондай-ақ қоршаған ортаны қорғау саласында мемлекеттiк реттеудi және табиғи ресурстарды пайдалану саласында мемлекеттiк басқаруды жүзеге асыратын мемлекеттiк органдар экологиялық Кодексте реттелетiн қатынастардың қатысушылары болып табылады.
Экологиялық ілімді мемлекет, оның органдары тікелей қызметінде пайдаланады. Бұл қатынастар үшін сипатты болатын билік сипаты болып табылады, ол қоғамдық өмірдің нақты саласында мемлекет жүргізетін саясат арқылы көрінісін табады. "Саясат" термині негізінен мемлекеттік басқару, мемлекеттің мақсаттары және сол мақсатқа жетудің ең жақсы құралдары туралы ғылым ретінде ұғынылады. Саясатты талдау кезінде екі ерекше құбылысты: билік пен мемлекетті негізге алу керек. Саясат қызмет ретінде қоғам дамуының ұзақ мерзімді (стратегиялық) және ағымдағы (тактикалық) анықтамасын көздейді.
Қазақстанның саясаттану ғылымында, біздің ойымызша, "экологиялық саясат" сияқты саяси құбылыстың сипаттамасына немқұрайлықпен аз көңіл бөлінген. Оның құрамындағы элементтер, негізгі артықшылықтары, іске асыру тетігін дамыту стратегиясы. Құқықтану саласындағы мамандарға арналған оқу құралы осы проблеманы толық шешуді өз мойнына ала алмайды Ал бұл мәселеден айналып өте алмаймыз. Қазақстанның экологиялық дамуының негізгі тұжырымдамасын білмей тұрып, біз экологиялық заңнама жүйесін құра алмаймыз, қайсыбір заңды қабылдау артықшылығын анықтай алмаймыз, тіпті экологиялық қатынастарды реттеудің құқықтық әдістері мемлекеттің қоғамдық өмірдің осы саласына ықпал ету тиімділігін қандай тәсілдермен шешу керек деп есептейді, оның түсінігінде экологиялық проблеманы қалай шешу керек дегенге байланысты болады.

2.Экология құқық қатынастардың субьектілері мен обьектілері.

Экологиялық құқықтық қатынастардың субъектілеріне-адамдар жатады. Ал, объектілеріне-экологиялық құқықтың зерттейтін объектілері, яғни табиғат нысандары жатады. Құқықтық реттеу әдісі- мемлекет тарапынан қоғамдық қатынастарға қолданылатын құқықтық әдіс. Немесе құқықтық нормалармен белгіленген қоғамдық қатынастардың қатысушыларына құқықтық әсер ету тәсілі. Экология құқығында бұл әдістеме қоршаған ортаны және табиғи ресурстарды пайдалану және қорғауға байланысты барлық кешенді қатынастарды реттегенде бұл әдістеме экологиялық тақырыпты белгілеуден кем түспейді.
Экологиялық құқықтың негізгі әдістемелеріне қоршаған ортаның табиғилығын немесе оның жүйесінің, табиғи ресурстардың табиғилығы олардың өзара байланыстылығы, біртұтастылығы, бір табиғи объектіні қорғау арқылы басқа табиғи объектілерді қорғау, немесе оларға жағдай жасау жатады. Экологиялық құқық аталған негізгі әдістемелерді экология қатынастарында пайдаланылып, қоршаған ортаның табиғилығын, өсімін молайту, қорғау немсе табиғатқа байланысты қоғамдық қатынастармен ұштастырылып, оларды осы мақсатқа сай экологияландыру тәсілі қолданылады. Мысалы: ормандар мен өсімдіктерді ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.