Жердің ішкі құрылысы

Жоспар
Кіріспе

1 Жер қабатының құрылымы
2 Жер қыртысының типтері

Жер планетасы бұдан 4,7 млрд жыл бұрын қалыптасып, оның эволюциясының алғашқы кезеңі атмосфера, гидросфера, литосфераның абиогенді физико-химиялық қалыптасуы мен олардың арасындағы қатынастардың қарқындауы арқылы болды. Вулкандар әсерінен жүретін геологиялық және геохимиялық үрідстер нәтижесінде азот пен көміртегі оксидтері бөлініп шығып, сутегі, метан, аммиак және су буларынан тұратын атмосфераны қалыптастырды.
Жер қабатының құрылымы — диаметрі 6357-6378 км-ге тең эллипстік (дөңгелекке жуық) шаршы нысандас Күн жүйесіндегі Күннен әрі қарай санағанда үшінші ғаламшар.
Жер негізгі 3 геосферадан тұрады:
 жер қыртысы,
 мантия,
 ядро.

Пән: Астрономия
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 4 бет
Таңдаулыға:

Жердің ішкі құрылысы
Жер планетасы бұдан 4,7 млрд жыл бұрын қалыптасып, оның эволюциясының алғашқы кезеңі атмосфера, гидросфера, литосфераның абиогенді физико-химиялық қалыптасуы мен олардың арасындағы қатынастардың қарқындауы арқылы болды. Вулкандар әсерінен жүретін геологиялық және геохимиялық үрідстер нәтижесінде азот пен көміртегі оксидтері бөлініп шығып, сутегі, метан, аммиак және су буларынан тұратын атмосфераны қалыптастырды.
Жер қабатының құрылымы -- диаметрі 6357-6378 км-ге тең эллипстік (дөңгелекке жуық) шаршы нысандас Күн жүйесіндегі Күннен әрі қарай санағанда үшінші ғаламшар.
Жер негізгі 3 геосферадан тұрады:
oo жер қыртысы,
oo мантия,
oo ядро.

Жердің физикалық қасиеттері мен температурасы тереңдеген сайын өзгереді.
Жердің ішкі өзегін ядро деп атайды. Жердің ядросын радиусы 3486 км-дей құрайды. Ол сыртқы және ішкі ядроға (субядроға) бөлінеді. Бұл екеуінің арасында сыртқы ядро құрамына кіретін аралық белдем бар. Ядро шекарасында бойлық сейсмикалық толқындардың таралу жылдамдығы 13,6 кмс-тан 8,1 кмс-қа дейін кемиді, субядро шегіне тау 11,2 кмс-қа дейін артады
Жердің келесі қабаты -- мантия (гр. mantion -- жамылғы). Мантия жоғарғы (900 км-ге дейін) және төменгі (900 -- 2900 км) мантияға бөлінеді. Мантия жер көлемінің 83%-ын, жалпы салмағының 67%-ын құрайды. Жоғарғы мантияның 250 -- 300 км тереңдігінде қаттылығы мен беріктігі төмендеу, тұтқыр қабат орналасқан, оны астеносфера деп атайды.

Мохоровичич шегі - жер қыртысы мен мантиясы аралығындағы шекара; планета қабықтарын бөлетін бет. 1909 ж. сейсмикалық толқындардың таралу ерекшеліктері бойынша бөлген югославиялық сейсмолог ``А.Мохоровичичтің'' (1857 - 1936) құрметіне аталған. Мохоровичич беті арқылы өту кезінде бойлық сейсмикалық толқындардың таралу жылдамдығы 6,9 - 7,4 кмс-тен 8,0 - 8,2 кмс-ке дейін, ал зат тығыздығы 2,8 - 2,9 гсм3-ден 3,2 - 3,3 гсм3-ге дейін секірмелі түрде артады. Кейбір аудандарда Мохоровичич беті анық білінбей, физикалық параметрі тік бағытта бірнеше километр аралығында біртіндеп өзгереді. Геофизикалық деректер Мохоровичич беті астында құрамы ``ультранегізді'' (перидотиттер типі) немесе ``негізді'' (эклогиттер) тығыз тау жыныстары орналасқанын көрсетеді. Саха (Якутия) Республикасы мен Оңтүстік Африка Республикасында атқылама тау жыныстарынан табылған ксенолиттер, мантияның құрамы перидотит пен эклогиттен тұруы мүмкін екенін көрсетеді. Сонымен Мохоровичич беті химиялық құрамы әр түрлі ортаны немесе біртекті ортаның әр түрлі фазаларын бөлетін шек болып саналады. Мұхиттарда 10 - 12 км тереңдікте негізді және ультранегізді тау жыныстарын бөледі, ал белсенді тау жаралу алқаптарында 55 - 65 км тереңдікте орналасып, габброныңэклогитке өтуіне сәйкес келеді. Мохоровичич беті ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.