«Дезинфекция: анықтамасы, түрлері, әдістері. әртүрлі топтардағы инфекциялар кезіндегі дезинфекцияның ерешеліктері.»

1. Дезинфекцияға анықтама. Эпидемияға қарсы шаралар жүйесіндегі дезинфекцияның алатын орны.
2. Дезинфекцияның түрлері. Дезинфекцияның әдістері.
3. Дезинфекциялық заттарға қойылатын талаптар.
4. Инфекцияның әр түрлі топтарында дезинфекцияның алатын орны.

Дезинфекция – (француз тілінде des- теріс жалғауы және латын тілінде Infec – инфекция) – бұл адамды қоршаған ортадағы патогенді бактерияны, вирусты, риккетсилерді, қарапайымдыларды, саңырауқұлақтарды және олардың токсиндерін жою. Дезинфекцияның мақсаты зақымдалған объектілердегі (аурулардың бөліністері, бөліністерге арналған ыдыстар және тағамдар, киімдері, бөлме, тұрмыс заттары және т.б.). Инфекция қоздырғыштарын жою болып табылады.
Дезинфекция немесе залалсыздандыру – негізінен (барлығын емес) тек патогенді микроорганизмдерді жоюды көздейді. Осынысымен стерилизациядан ажыратылады, ал стерилизация кезінде микроорганизмдердің барлық түрі және де олардың споралық формалары жойылады.
Қоздырғыштың берілу механизмі инфекциялық аурудың түріне байланысты болады. Мысалы, тыныс жолы инфекцияларының қоздырғыштары (грипп, күл, скарлатина, туберкулез және тағы басқалары) ауа тамшы жолымен беріледі. Олар сөйлескенде, жөтелгенде, түшкіргенде бөлінеді де сау адамға оның дем алу жолдары арқылы организміне енеді.
Ал ішек инфекциялары кезінде негізгі берілу механизмі фекальді-оралді болып табылады. Ішек инфекцияларының қоздырғыштары жиі нәжіспен, сирек зәрмен бөлінеді де сау адамға ауыз арқылы зақымдалған қол көмегімен, тағаммен, сумен және сол сияқты енеді.
Ал трансмиссивті инфекциялар кезінде, яғни тасымалдаушылар – буынаяқтылар арқылы берілетін ауруларда, инфекция қоздырғышы қан айналымында болады да қоршаған ортаға бөлінбейді; ол ауру адамнан сау адамға буынаяқтылар көмегімен (бит, безгек масасы және т.б.) енеді.
Дезинфекциялық шаралар белгілі бір жұқпалы аурудың қоздырғыштарын жоюға арнайы бағыталған. Бұл кезде берілген инфекцияның қоздырғышының берілу механизмі, қоршаған ортаның зақымдалу мүмкіндігінің дәрежесі және басқа да эпидемиологиялық ерекшеліктері ескеріледі.

1. Вилькович В.А. Дезинфекционное дело. М.: Медицина. – 1987. 431с.
2. Покровский В.И., Пак С.Г., Брико Н.И. и др. Инфекционные болезни и эпидемиология. Учебник для медицинских вузов. 2-е издание. – М.- ГЭОТАР – МЕД, 2003. – 816с.
3. Черкасский Б.Л. Руководство по общей эпидемиологии. – М.: Медицина. – 2001. - 435с.
4. Лярский П.П., Дремова В.П., Брикман Л.И. Медицинская дезинсекция. М., Медицина. 1985, с. 224
5. Метод указания по применению инсектицидов: димилин, бактолаврицид и др. (Республика Казахстан, 1999)
6.СанПиН № 9.01.001.976 «Стерилизация и дезинсекция изделий медицинского назначения. Методы, средства, режимы».