Зерттеушілердің еңбектеріндегі А.Македонскийдің соғыс жылдары

І. Кіріспе.
ІІ. Негізгі бөлім.
1) А.Македонскийдің жорықтары кезеңінің тарихнамасы.
2) Б. Нибур, А. Бек, И. Дройзен, еңбектеріндегі зерттеулер.
3) Жаңа қосалқы пән .папирология пәнінің пайда болуы.
ІІІ. Қорытынды.

Тарих деректері жөніндегі білімнен басқа тарихшы өз ілімінің тарихын, яғни тарихнаманы білуге міндетті, оның казіргі замандағы жай-жағдайынан хабардар болуға тиіс. Жоғарыда айтылып кеткеніндей, ежелгі гректер сол кезде-ақ өз тарихын оқып үйрене бастады. Бірақ ежелгі грек тарихшыларының шығармалары әдетте сақталған антйк деректерінін бір түрі ретінде оқып үйретілді. Антик уақыттан кейінгі Европа халықтарының ежелгі Греция тарихына деген құштарлығы орта ғасырда пайда болады. Византиямен байланыс жасаудың арқасында ежелгі Греция туралы Киев Русі кезінде-ақ білуге құштарлық білдірілген. Батыс Европа ертеректегі Қайта Өркендеу дәуірінде ежелгі Грецияның тарихын білуге құштарлана бастады.
Тарих — идеологиямен және қоғамдық дамумен байланысты қоғамдық ғылым. Ежелгі дәуірден бастап тарихшылар тарихи процесті, оның себептерін, ерекшеліктерін, өздері болжаған нәтижелерін нақты сипаттауға және ой елегінен өткізуге тырысты. Қайта Өркендеу дәуірінде алдыңғы қатарлы ойшылдар ежелгі Греция тарихының материалдарын орта ғасырлық схоластикаға және феодалдык идеологияға қарсы күресте пайдаланып отыр-ған. Еқ алдымен Италияда табылған ежелгі грек өнері мен тілі зерттеле бастайды. Соның өзінде ежелгі Греция қоғамы дәріптеліп келген. Бұл қоғамның жетістіктері орта ғасырлық кемшіліктерге қрсы қойылып отырған.

1. Д.Г.Редер, Е.А.Черкасова. Ежелгі дүние тарихы. «Алматы.»Мектеп. 1976ж.
2. Ежелгі дүние тарихы. Алматы. «Ғылым» 1971ж.
3. www.ya.ru
4. www.google.kz
5. www.kazref.kz

Пән: Жалпы тарих
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 13 бет
Таңдаулыға:

Зерттеушілердің еңбектеріндегі А.Македонскийдің соғыс жылдары

Тарих деректері жөніндегі білімнен басқа тарихшы өз ілімінің тарихын,
яғни тарихнаманы білуге міндетті, оның казіргі замандағы жай-жағдайынан
хабардар болуға тиіс. Жоғарыда айтылып кеткеніндей, ежелгі гректер сол
кезде-ақ өз тарихын оқып үйрене бастады. Бірақ ежелгі грек тарихшыларының
шығармалары әдетте сақталған антйк деректерінін бір түрі ретінде оқып
үйретілді. Антик уақыттан кейінгі Европа халықтарының ежелгі Греция
тарихына деген құштарлығы орта ғасырда пайда болады. Византиямен байланыс
жасаудың арқасында ежелгі Греция туралы Киев Русі кезінде-ақ білуге
құштарлық білдірілген. Батыс Европа ертеректегі Қайта Өркендеу дәуірінде
ежелгі Грецияның тарихын білуге құштарлана бастады.
Тарих — идеологиямен және қоғамдық дамумен байланысты қоғамдық ғылым.
Ежелгі дәуірден бастап тарихшылар тарихи процесті, оның себептерін,
ерекшеліктерін, өздері болжаған нәтижелерін нақты сипаттауға және ой
елегінен өткізуге тырысты. Қайта Өркендеу дәуірінде алдыңғы қатарлы
ойшылдар ежелгі Греция тарихының материалдарын орта ғасырлық схоластикаға
және феодалдык идеологияға қарсы күресте пайдаланып отыр-ған. Еқ алдымен
Италияда табылған ежелгі грек өнері мен тілі зерттеле бастайды. Соның
өзінде ежелгі Греция қоғамы дәріптеліп келген. Бұл қоғамның жетістіктері
орта ғасырлық кемшіліктерге қрсы қойылып отырған.
XVII ғасырдың басында біздің Отанымыздын территориясында, Киевте, Киев-
Могилян коллегиясы негізделді. Онда латын тілінен басқа ежелгі грек тілі,
ежелгі Грецияның әдебиеті, тарихы және философиясы оқытылды.
XVII ғасырдың аяғында Москвада Славян-грек-латын академиясы құрылды.
XVIII ғасырдың — ағарту ғасырының —басынан бастап ежелгі Греция
тарихын оқып үйрену ісіндегі жаңа кезеңді байқауға болады. Өткен уақыт
жайлы едәуір тарихи материал жинақталып жүйеге келтірілді. Мұның өзі тұңғыш
ғылыми жинақтаулар жасап, ежелгі грек хронологиясын анықтауға мүмкіндік
берді.
XVIII ғасырдың басында Италия ғалымы Джанбаттисто Вико ежелгі Греция
мен Рим тарихын келер заман халықтарының тарихымен салыстырды. Ол Гомер
дүниеде болған жоқ Илиада мен Одисейя эпикалық поэмалары халық
творчествосы нәтижесінде жасалды деген болжам айтты.
XVIII ғасырдың орта шенінде аса көрнекті француз ағартушыларының бірі
Ш. Монтескье ежелгі Грецияның мекемелерін сол кездегі Францияның
абсолютизміне қарама-қарсы қойды.
Антик заман тарихын зерттеу ісіндегі маңызды кезең — XVIII ғасырдың
екінші жартысында Германияда И. Винкельманның Көне заман өнерінің тарихы
атты кітабының шығарылуы болды, онда автор өнердің қоғамдык дамумен тығыз
байланысын көрсетіп берді. Кітаптың едәуір бөлігі ежелгі Грецияға, ежелгі
грек мүсіндеу өнеріне арналды.
XVIII ғасырдың аяғында Ф. А. Вольф кең таралған Гомерге кіріспе деген
зерттеуін бастырып шығарды, онда ол, Дж. Викоға қарағанда, неғұрлым елеулі
материал негізінде, гомер эпосы халықтан шыққап деген қорытындығ.а келді,
оның үстіпе Гомерді Илиада мен Одиссияны жасаған өз тыңдаушыларына
ерекше кең танылған, кезіп жүрген көп жыраулардың бірі деп санады. Гомерді
Илиада мен Одиссияның авторы деп санаған, поэмалардың тұтастығын
жақтағандар бұл пікірге қарсы шықты. Поэмалардың шығуы жөніндегі айтыс күні
бүгінге дейін аяқталган жоқ. Ғылыми әдебиетте ол — Гомер мәселесі деген
атпен мәлім. Гомердің авторлығы жөніндегі мәселені түбегейлі шешпегенмен,
айтыс тым ежелгі Грецияны зерттеу жөнІндегІ ғылымға пайда келтірді, өйткенІ
мүның езі ғалымдардың назарын осы дәуірге ерекше аударды.
Ежелгі Греция тарихын білуге құштарлық орта ғасырларда да, жаңа заманда
да байқалса да, ежелгі Грецияға назар аудару көрнекті жекелеген еңбектерден
басқа ежелгі грек тарихын елеулі түрде зерттеу іс жүзінде жүргізілген жоқ.
Түп деректерді зерттеуде дәйектілікпен талдау жасалған әдіс жетіспеді, ол
әдісті XIX ғасырдың басында тұңғыш рет (жинақталған тәжірибе негізінде)
Данния ғалымы Б. Нибур (1776—1831) ұсынған болатын. Өзінің Рим тарихы
жөніндегі курсында, ал кейінірек ежелгі Греция тарихы жөніндегі бірқатар
лекцияларында сол кезде белгілі әдеби, археологиялық және этнографиялық
деректердің бүкіл жиынтығын сын көзімен салыстыра тал-дау әдісін
пайдаланды, мұнда ол өткен окнғаларды жэне бүтіндей тарихи процесті
неғұрлым дәлелді түрде анықтау мақсатын көздеді. Тарихи зерттеудің Б. Нибур
ұсынған сын көзімен салыстыру әдісінін тәсілдер кеңінен таралдьі да, антик
заман жөніндегі тарихи ғылымның онан әрі даму негізіне алынды.
XVIII ғасырдың аяғында Ұлы француз буржуазиялық революциясынан кейін
Батыс Европада феодализмнің біржолата күйреуі тарих ғылымының
прогресіне, атап айтқанда, ежелгі Греция мен Рим тарихының республикалық
кезеңіне деген құштарлыктың жандануына себепкер болды. XIX ғасырдың басы
мен бірінші жартысындағы ежелгі Греция тарихы жөніндегі ма-териалдар
—деректердің аса маңызды жаңа түрі — антик жазбаларымен толықтырыла түсті,
мұны Элладаның тас архиві деп те атайды.
XIX ғасырдың бІрінші ширегінде неміс тарихшысы А. Бек жазба материалы
негізінде Афинылықтардың мемлекеттік шаруашылығы деп аталатын қызықты
зерттеу кітабын басып шығарды. Ол басқа елдерден, соның ішінде Россиядан
да, ғалымдарды тарту арқылы ежелгі грек жазбаларын жинауды ұйымдастырып,
басып шығарды. Бұл жазбалар түсіндірмесімен сол уакытқа дейін Европадан
шыққан жинақтар мен журналдарда басылған болатын. Грек жазбалар корпусы
деген төрт томдық үлкен коллективтік енбекті А. Бек қайтыс болғаннан кейін
оның шәкірттері аяқтаған болатын.
Егер Б. Нибур, А. Бек және басқа да антик тарихшылар XIX ғасырдың басы
мен бірінші жартысында ежелгі Греция тарихын зерттеумен Гомерден бастап
Алсксандр Македонскнйге дейін ғана шектелген болса, ал олардың өздерінен
жасы кіші із басары — орыстың ерте қайтыс болған тарихшысы В. Ф. Цых пен
неміс тарихшысы И. Дройзен — эллинизм дәуірінің тарихын зерттей бастады.
Эллинизм, яғни гректерге еліктеу деген терминнің өзін И. Дройзен
ұсынған болатын. XIX ғасырдын 30— 40-жылдары И. Дройзен Александр
Македонскийдің, диадохтар мен эпигондар тарихына арналған үш том шығарды.
Автор үшінші томды б. э. дейінгі 221 жылға дейін жеткізді.
Германияны қарудың күшімен біріктіруге тырысқан неміс буржуазиясының
өкілі —И. Дройзен, Александр Македонскийдің агрессиясын күні еткен Шығыс
халықтарының жарылқаушысы ретінде, И. Дройзенге заманадас буржуазиялық
неміс саясатшылары үшін үлгі ретінде дәріптеді. Ол тарихи процесс әлем
рухының бір халықта, енді бірде басқа халықтарда өз-өзінен дамуы болып
табылады деп пайымдап, Г. Гегель дәлел-деген реакцияшыл пікірдің жақтаушысы
болды. Тарихты әлем рухын іске асырушы халықтар жасайды. Алғашында әлем
рухы ежелгі Шығыста содан соң ол Грецияда жүзеге асты, сондықтан грек-
македон жаугершілігі әлем рухы қызметінің белгісі ретінде ақталып отырды.
Кейінірек И.Дройзен өз зерттеуін қайта өңдеп, барлық үш томды Эллинизм
тарихы деген жалпы атпен шығарды. Эллинизм дәуірін И. Дройзеннің түсінуі
ғылыми емес, бірақ бұл терминге үйреніп кеткендіктен, басқа мазмұнмен
байыта отырып, оны осы уақытка дейін пайдаланады.
Ежелгі Греция тарихы жөніндегі егжей-тегжейлі еңбек Англияда XIX
ғасырдың орта шенінде басылып шықкан Дж. Гроттың (1794—1871) 12 томдық
Ежелгі Грецняның тарихы болды.
Оның авторы банкир және вигалар (либералдар) партиясыньщ солшыл тобының
саяси кайраткерІ еді.
Дж. Гроттың Тарихы архей және классикалық кезеңдерді қамтиды. Автор
афины демократиясын дәріптеді, бірақ Александр Македонскийдің жаугершілік
соғыстарын дәріптеуден аулақ болды. Бұдан ағылшын парламентариясының солшыл
либерал адамының көзқарасы айқын көрінді. Бірақ Греция тарихының басты
ерекшелігі ежелгі гректердің өмірін терең ұғынуға, оған терең бойлауға
ұмтылу болды. Осы мақсатпен Дж. Грот өз заманы тұсындағы, XIX ғасырдын
ортасындағы, қатынастардан бас тартты, сөйтіп, ежелгі грек қоғамын лажсыз
модернизациялады. Бұл ежелгі грек тарихын модернизациялауды тұңғыш бейнелеу
болды, ғасырдың аяғына қарай тоқтаусыз ұлғайды.
Дж. Гроттың өзінен жасы кіші із басары бірнеше жыл бойы Грецияда қызмет
еткен неміс тарихшысы Э. Курциус болды. Ол үш томдық Грек тарихын басып
шығарды, онда ежелгі гректердің өмір салтын өте дәріптей отырып, олардың
мәдени және саяси тарихын баяндады.
Ежелгі дүние тарихын модернизациялауды ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.