HLA антигендері мен аурушылдыққа тұқым қуалау бейімділіктің байланысы

Пән: Медицина
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 11 бет
Таңдаулыға:

Марат Оспанов атындағы Батыс Қазақстан Мемлекеттік Медицина Университеті

Студенттің өзіндік жұмысы

Мамандығы: жалпы медицина

Дисциплина: жалпы иммунология

Кафедрасы: микробиология, вирусология және иммунология

Курс: ІІІ

Тақырыбы: HLA антигендері мен аурушылдыққа тұқым қуалау бейімділіктің

байланысы

Орындау әдісі: мәнжазба

Орындаған: Құдабаева Г. Б.

Тобы: 310 Б

Тексерген: Тажединова А. И.

Ақтөбе 2016ж

Жоспары:

І. Кіріспе

ІІ. Негізгі бөлім

2. 1. Негізгі гистосәйкестік комплекс, HLA жүйесі.

2. 2. HLA антигендерінің жіктелісі.

2. 3. Гистосәйкестіктің басты кешенінің қызметі

2. 4. . Генге тәуелді аурулар

2. 5.

ІІІ. Қорытынды

ІҮ. Пайдаланылған әдебиеттер

Кіріспе

Гистосәйкестіліктің басты комплексі жасуша бетіндегі гендер және оларды кодтайтын антигендер тобы, олар бөтен антигенді анықтауда және иммунды жауапты қалыптастырады. Генетикалық жүйегистосәйкестіктің басты комплексі деп, немесе адам лейкоциттерінің А жүйесі аталады. Бұл атау трансплантациялы антигендердің перифериялы қанның лейкоциттерінде бірінші рет 1952 жылы анықталуымен байланысты. Бүгінгі күні аллотрансплантаттың ажырауы иммунды жауаптың қызметтерінің бірі болып табылатыны белгілі. Ажырау реакциясының иммунологиялық табиғатын дәлелдеу үшін аз емес күш жұмсалды. Бұл бағыттағы бірінші жұмыстар П. Медовармен жасалынған, ол терінің бөтен трансплантаттың ажырауы иммунологиялы қарнайлылығының ережелеріне бағынатынын көрсетті. Дж. Снеллу ажырау реакцияларының генетикалық факторларға бағынатынын көрсетті, бұл тышқандардың конгенді түрлерін, яғни бір локустан басқа бірдей гендердің түрлері, жасау деген ойға әкелді. Тышқандардың бұл түрлерінің көмегі мен бөтен ұлпалардың ажырауына жауапты локус тыанықтауға мүмкіндік беретін әдістер жасалынды.
Адамның гисто сәйкестіктің басты кешені (HLA - Human Leucyties Antigen-sistem) 6 - хромосомада орналасқан, және өз бетінше және олар мен кодталатын өнімдер арқылы маңызды биологиялық қызметті орындайды, бірінші кезек теиммунды жауаптың генетикалық бақылауды және иммунды жауапты жүзеге асыратын әртүрлі жасушалық элементтердің байланысын қамтамасыз ететін гендер кешенінен тұрады.
HLA - жүйесінің гендері трансплантациялық антигендердің түзілуін бақылайды. Олардың көбісі лимфоциттерде, теріде жинақталған, азырақ - өкпеде, бауырда, ішектерде, жүректе, оданда аз-мида орналасқан. Жалпы түрде олар ядросы бар жасушалар мен тромбоциттерде табылады. Берілген индивидтің барлық жасушаларында HLA жүйесі бірдей, барлығына ортақ және индивидуальды түрде қайталанбайды. Донор мен реципиенттің бұдан түигендері бойынша толық сәйкестілігі бір жұмыртқалы егіздерге ғана тән. Басқа барлық жағдайлар даиммунологиялық конфликт-ажырау реакциясы дамиды.

Гистосәйкестіліктің басты комплексі - жасуша бетіндегі гендер және оларды кодтайтын антигендер тобы, олар бөтен антигенді анықтауда және иммунды жауапты қалыптастырады. Генетикалық жүйе - гистосәйкестіктің басты комплексі деп, немесе адам лейкоциттерінің А- жүйесі аталады. Бұл атау трансплантациялы антигендердің перифериялы қанның лейкоциттерінде бірінші рет 1952 жылы анықталуымен байланысты. Бұл жүйе ғылыми әдебиеттерде ГСБК - major histocompatibility complex деп белгіленеді. ГСБК шеңберінде тек қана басты трансплантациялық антигендерді бақылаушы гендер ғана емес, сонымен қатар иммундық жауаптың нақты бір антигенге қарсы қарқынын анықтайтын Ir (Immune response) атты гендер де орналасқан. МНС антигендері жасушаның бетінде орналасқан гликопротеидтер ретінде ұсынылады, олар алтыншы хромосоманың қысқа иығында орналасқан гендермен кодталынады. Гистосәйкестілік жүйесінің құрамына 5 локус кіреді. Генетикалық локустар бөтен ұлпаларды қабылдамауға жауапты. Олар: A, B, C, D, DR. HLA-жүйесінің латын әріптермен белгілінуі олардың ашылу ретіне байланысты, дегенмен локустардың орналасу реті центромерадан мынандай - D, DR, B, C, A. Әр бір локустың құрамында көптеген аллельдер болады. Сонымен, А локусында шамамен 20 аллель; С локуста - 8; В локуста - 40; D локуста - 16. А және В локустары бүгінгі күні өте жақсы зерттелінген, ал басқаларында әлі де теңдестірілмеген аллельдері бар. Индивидуумда әр локустың көптеген аллельдерінде тек біреуі ғана функциональді (басты) болады, яғни гаплотипте 5 аллель гистосәйкестіліктің 5 антигенін кодтайды.

МНС-І комплекс МНС-ІІ комплекс

Негізгі аймақтардың ішінен үш класты бөледі:
І класс гендерінің құрамында трансплантационды антигендердің синтезін детерминирлейтін, антиденелердің, цитолитикалық лимфоциттердің, Т - супрессорлардың бөлінуін белсендіретін локустар болады. І кластың HLA - антигендері ағзаның ядросы бар жасушалардың барлығында, Т-лимфоциттерде экспрессирленген, “өзіндікін” тануда негізгі рөлді атқарады. І класс антигендері екі бөліктен: гликозирленген полипептидті ауыр a-тізбегінен және b ₂ - макроглобулиннен, тұратын мембраналық гликопротеид болып табылады.
ІІ класқа иммунды жауаптың гендері кіреді (иммунды төзімділік - JR), оның күшін реттейді. ІІ кластың HLA - антигендері (HLA-D регионына кіретін локустардың өнімдері) макрофагтарда, В-лимфоциттерде, дентритті жасушаларда және Лангерганс жасушаларында, Т-В-жасушаларының және макрофагтардың байланысуына қатысатын белсендірілген Т-лимфоциттерде кезедеседі. ІІ кластың HLA - антигендері иммуноциттердің жасушааралық байланысында және антигендердің презентациясында маңызды рөл атқарады. ІІ класс антигендерінің молекулалары екі мембраналық a және b тізбектерден тұратын интегральды мембраналық сиалогликопротеиндер түрінде болады.
І және ІІ кластың HLA - антигендерінің экспрессиясы жасушалардың белсенуі кезінде модификацияға ұшырайды. І және ІІ кластың HLA - антигендерінің транскрипциясының реттеушілері a, b, g - интерферондар, интерлейкиндер, простогландиндер және т. б. болып табылады.
HLA гендерінің ІІІ классы комплементтің С ₂ , С ₄ компоненттерінің синтезін және В-жасушалардағы С ₃ - рецепторының экспрессиясын бақылайды.
І және ІІ кластың классикалық HLA - молекулалардан және олардың ақуызды өнімдерінен басқа, HLA жүйесінде

І кластың классикалық емес HLA гендері табылды:

HLA-Q - эмбриональды жасушаларда экспрессияланған;

HLA-Е - HLA-Q мен F арасында аралық орын алады;

HLA-Ғ - эмбриональды және лимфоидты жасушаларда экспрессияланған.

HLA-Q - гендерімен кодталатын ақуыздар эмбриогенезде қызмет атқарады және ана-ұрық иммунды байланысты реттейді, трофобласттың инвазивті потенциясын қастамасыз етеді деген тұжырым бар.

HLA жүйесінің полиморфизмі адам популяциясының антигенді гомеостазының иммунологиялық бақылауын қамтамасыз ететіндігін және ол арқылы қарқынды эволюцияланатын микроорганизмдердің ортасында оның тірі қалуын қамтамасыз ететіндігін көрсету керек.
Тышқандардың гистосәйкестіліктің басты кешені.
Н-2 кешені. Н-2 кешенінің құрылысы жөніндегі көзқарастар әр уақытта эволюцияланады. Бірінші болып серологиялық жолмен анықталатын, яғни аллогенді ұлпаларды - ісіктер, тері және т. б. кейін тышқан қанында жиналатын антиденелер көмегімен көмегімен анықталынған, трансплантациялық АГ кодтайтын екі байланысқан, Н-2К және Н-2D, локустары анықталынды. Н-2К және Н-2D локустарымен кодталатын АГ серологиялық анықталынған - SD деп аталынды. Бұл локустарының арасында екі сарысулық ақуыздардың синтезін кодтайтын Ss-Slp гендері анықталынды. Барлық кешен К-соңы мен D-соңына бөлінді. Ss гені кешен ішінде ашылатын гендерді картирлеу үшін маркен қызметін атқара бастады. Лимфоциттердің аралас культурасында табылған антигендер ұлпалардың сәйкессіздігінде маңызды рөл атқарытандар деген атқа ие болды.
Тышқандарда гистосәйкестіктің Н-2 кешенін үш класқа бөледі:
Класс І (К- және D-аймақтар) құрамында Н-2К и Н-2D маркерлі локустар болады. Олар барлық дерлік ұлпалардың жасушалар мембранасында болатын трансплантациялық антигендердің синтезін детерминирлейді. Бұл антигендер серологиялық әдіспен анықталынады. Олар антиденел мен цитолитикалық Т-эффекторлардың өндірілуін белсендіреді. К- және D-гендерінің өнімдері ісікке тән трансплантациялық антигендері бар ісіктік жасушаларға қарсы және вируспен инфицирленген жасушаларға қарсы Т-жасушалық иммунитетті қосу үшін маңызды. І класс гендерімен кодталатын антигендер әрбір особьтың трансплантациялық антигендердің жиынтығының уникальдылығын қамтамасыз ететін үлкен полиморфизммен сипатталынады.
ІІ класс гендері Н-2 кешенінің 1-аймағын алып жатады. Иммунды жауаптың гендері І-А, І-В, І-С субаймақтарда орналасқан. Сонымен қоса бұл аймақта бұрын анықталынбаған аллоантигендерді кодтайтын гендер орналасады. Аллоантигендер В-лимфоциттер мен макрофагтарда экспрессияланады. І-С субаймақпен кодталатын антигендер Т-субпопуляцияларда экспрессияланады. ІІ класс регионы бұрында LD деп аталған және микс-культураларда лимфоциттермен анықталанатын антигендерді кодтайды. Олар бласттрансформация рекциясын белсендіреді, яғни Т-лимфоциттерді белсендіреді, сонымен қоса трансплантат иесіне қарсы реакциясының дамуын қамтамасыз етеді.
ІІІ класс гендері комплементтің С ₄ компонентінің синтезін бақылайды, және, мүмкін, В-лимфоциттердегі С-3 рецепторының экспрессия уақытын бақылайды.
G аймағының құрамында Н-2G лдокусы бар, ол биологиялық қызметі анықталынбаған кейбір аллоантигендерді кодтайды.
Гистосәйкестіктің басты кешенінің қызметі.

МНС ұлпалық сәйкестіліктің антигендерін детерминирлейді, “өзіндікін” және “бөтенді” жасушалық танудың үрдістерін индкцирлейді, киллинг - эффект жасушалық байланысының эффекторлы звеносын анықтайды; HLA-АГ молекулалары жасушалық байланыстарының әртүрлі звенолары үшін нысана болып табылады (олар ИКК-ның беткей құрылымдары болып табылады) ;
HLA антигендері ауруға деген бейімділікті анықтайды;
МНС киллинг - жауаптың интенсивтілігін және бласттүзілу, антидене генезінің деңгейін анықтай отырып, ағзаның иммунды статусының сипатын және инфекционды және инфекционды емес антигендерге иммунды реакцияның интенсивтілігін анықтайтын иммунды жауаптың “сақтаушы” гендері (JR-ген) болып табылады;
HLA гендерінің өнімдері екілік танудың механизмін қамтамасыз етеді;
МНС гендері комплементтің кейбір компоненттерінің (С2, С4) синтезін бақылайды.

HLA-жүйесіндегі рекомбинацияның жиілгі төтенше тапшы, сондықтан аллельдің функциялаушы тобы бір тұтас болып тұқым қуалайды. HLA-жүйесінің антигендердің келесі ұрпаққа таралуы кодоминантты түр бойынша жүзеге асады, яғни ұрпақта антигендердің синтезі екі ата-анасының барлық локустарының функциялаушы аллельдердің кодталуымен болады. Солайша, ядросы бар жасушалардың бетіндегі антигендердің максималды саны 10 әр локустың 2 антигені бойынша. Гомозиготты жағдай болғанда әр бір аллельден 9 антиген түзілсе, екі аллельден 8 антиген болады. Әр локустың аллельдері санмен белгіленеді, бұндай белгілену гапло- және фенотиптің анықталуына мүмкіндік береді. Фенотипті белгілеу үшін біріншіден гистосәйкестілік жүйесінің аты - HLА, кейін сәйкес локус және функциялаушы аллельдің реті нөмірі жазылады. Мысалы, HLA- А1, 19; В5, 8; С1, 2; D3, 4; DR3, 5. Егер де әрбір локустың аллельдер саны көп болып, тұқым қуалауы кодоминантты тип бойынша болса, онда гистосәйкестілік антигендерінде өте жоғары полиморфизм байқалады. Гаплотипті ұсынатын комбинациялардың мүмкін болатын саны әр локустан пайда болатын алльельге байланысты, дегенмен комбинациялар саны әлде қайда аз, себебі әртүрлі локустардың теңсіз гендердіңі ілінісуі мүмкіндігі орын алады. 4 SD-антигендер (серологические определяемые) деп - гистосәйкестілік антигендерінің A, B, C, DR локустарының өнімдерін айтамыз, ал LD-антигенді (лимфоциттармен анықталынатын) D локустың өнімдері. Яғни SD-антигенді моноспецификалық іріткілердің (моноклональді антиденелер) жиынтығы арқылы типтеуге болса, LD-антигендерді культурасы аралас лимфоциттердің реакцияларындағы стандартты лимфоциттердің көмегімен типтеуге болады

Бір инбредті сызық шекарасындағы барлық трансплантаттар жаңа орынға үйренеді, бір инбредті сызығынан басқасына ауыстырылған трансплантаттар ажыратылады.
Инбредті атан-анасының сызығының трансплантаттары бірінші ұрпақтың гибридтеріне үйренеді, бірақ бірінші ұрпағының гибридтерінің трансплантаттары ата-анасының сызығынан ажыратылады.
Екінші ұрпақтың гибридтерінің тарнсплантаттары бірінші ұрпақтың гибридтеріне үйренеді.
HLA антигендерінің синтезін бақылайтын барлық гендер өздерінің іс-әрекеттерін көрсетеді, яғни фенотип генотипті қайталайды.

Соңғы заңға сүйене отырып, адамның гистосәйкестілік кешенінің антигендерінің максимальды мөлшері, 10-ға тең, оның жасушаларының жасушалық мембранасынада экспрессирленгені туралы қорытынды жасауға болады.
Гистосәйкестілік гендерін түрдің шекарасында полиморфты болғанымен, ажырау реакциясының индукциясы үшін иммуногенділігі жеткілікті, жасушалық беткейінің құрылымдарын кодтайтын гендер ретінде анықтауға болады. Егер реципиентте донорда бар гистосәйкестілік гені болмаса, трансплантататтың ажырауы жүреді.
Трансплантаттың біріншілік ажырауы орта есеппен жеті-тоғыз күннен кейін жүретіндігі анықталынды. Екіншілік трансплантаттар, яғни сол донордың мүшелері мен ұлпалары, біраз тез, төрт-алты күн ішінде күрт анық реакциямен ажырайды. Трансплантатты бұзуына реципиенттің Т-лимфоциттері мен макрофагтары қаьысады, ал екіншілік ажырауда - сонымен қоса гуморальды антиденелер. Біріншілік ажырау процесінде тимус-тәуелді, ұзақ өмір сүретін кіші лимфоциттер - пісіп жетілген цитотоксикалық Т-эффекторлардың алдыңғы жасушалары шешуші мәнге ие болады. Аллотарнсплантация кезіндегі цитотоксикалық Т-лимфоциттің түзілуі келесі жолмен жүреді: трансплантаттың гистосәйкестілік гендері жаңа орналасқан жерде Т-хелперлерді оларды ИЛ-2 (Т-жасушаларының өсу факторы) өңдеп шығаруға бейім Т-хелперлер-амплиффайерлерге ауыстырып, белсендіреді. Трансплантациялық антигендердің және ИЛ-2-нің біріккен әсері цитотоксикалық алдыңғы жасушалардың пісіп жетілген цитотоксикалық Т-эффекторларға пролиферациялануын және дифференцияациясын шақырады. Бүндай трансформация цитотоксикалылығының жоғалуына әкеледі, бірақ гистосәйкестіктің арнайы гендерімен қайта қатынасында лимфалық тамырлар арқылы қанайналымға енетін, және тарнсплантаттың жаңа орнына түскенде оынң жасушаларын зақымдайтын айта түзілген арнайы токсинділігі бар лимфоциттер түзіледі. Берілген донордың трансплантациялық антигендеріне деген иммунологиялық ес көптеген жылдар, ал кейбір кезде өмір бойы сақталады.
Тіндік қабылдамау реакцияның дамуын ескеру қажет:
MHC, AB0, Rh тіндері бойынша типирлеу;

Комплемент тәуелді лимфоцитолиз реакциясында SD- антигендерін идентифицирлейді. Әдістің принципі типті қан сарысуында комплементтің қатысуында лимфоциттерде орналасқан HLA антигендеріне арнайы антиденелер болғанда жасушалардың мембранасы бұзылып, жасушалардың өлуіне негізделген. Ортаға алдын ала енгізілген бояғыш зат бұзылған жасушаның цитоплазмасына енеді де, өлген жасушалар боялынады, бұл микроскопиямен анықталынады. Лимфоцитолиз реакциясы - ұлпалар мен мүшелерді ауыстырған кезде донор - реципиент жұбын таңдау үшін HLA антигендерін типтеудің негізгі әдісі. Сәтті трансплантация үшін олар HLA - А, В, С, локустарының антигендері бойынша бірдей болуы керек немесе донордың жасушаларының өқұрамында реципиентте жоқ антигендер болмауы керек. Әдіс оның алдыңғы антиденелерді де анықтайды. Лимфоцитолиз реакциясы трансплантациядан кейінгі асқыныстарының диагностикасында,

LD-детерминанттарын идентификациялау. Лимоциттердің аралас культурасында жаслынады. Әдістің принципі генетикалық әртүрлі лимфоциттердің екі популяциясын бірге культуралау кезінде бластүзілу мүмкіндігіне ие болуына негізделген; бұл мүмкінділікті белсендірілген лимфоциттердің ядроларына радиоактивті белгілерді қосу кезінде анықтайды.

Т-хелпер мен Т-киллердің МНС кешенімен байланысы

Соңғы кездерде көпшілік ревматоидтық аурулардың этиологиясы менпатогенезіне иммунологиялық көзқарасқа ғалымдар зор назар аударуда. Көпшілік иммунологиялық маркерлардың және олардың нақтылы аурулармен, белгілі клиникалық синдромдар мен симптомдармен байланысын асырып айтпағанныңөзінде информациялық дұмпу деуге болады, үақытында диагноз қою, негізді емдеу және әcipece аурудың алдын алу, қауіп-қатер тобын қалыптастыруға негізделген әртүрлі антигендерді иеленген гисто келісушілігін 6ipiктipy сияқты негізгі проблемаларды шешуді иммунологиялық жете зерттеумен байланыстырады.

HLA-антигені сәйкес генмен кодталған клетканың үстіңгі кұрылыс компоненті болып келеді. Антигендерді үш классқ абөледі. HLA-AB және С 6ipiншi классқа жатады олар барлық ядросы бар клеткалармен тромбоциттардың үстіңгі қабаттарында болатын антигендерді (гликопротеидтерді) кодтайды. II-топқа В лимфоциттердің (макрофагтер, моноциттер), тұзілетін Т-лимфоциттердің және басқа клеткалардыңүстінде орналасатын HLA-Д антигендері (DR, DQ және DP) жатады. III-классқа С-антигендері жатады.

Әртурлі ауруларға икемділігінің нақтылы механизмі толық аталмаған тек кейбір нақтылы мәліметтер бойынша әртүрлі болжау айтуға мұмкіндік береді. Әртурлі ревматикалық аурулардың ішінде жиі кездесетін ревматоидтық артрит (РА) және жүйелік склеродермия (ССД) . Жүйелік склеродермияның ревматоидқаұқсас варианттарын ерте диагноз қоюда иммунологиялық маркерларды табуының жиілігіүлкен көрсетеді.

-DR4 (TaraguenaD. etal., 1979) . Әртүрлі авторлардың мәліметтері бойынша РА серопозитивтікезінде HLA-DR4 жиілігі 35-70% аралығында, орташа шамамен 50-55% болады.

Кейінгі он жылдықта ССД кезіндегі HLA антигендердің таралуын зерттейтін жұмыстар пайда бола бастады. Бipaқ нәтижесі 6ip мағналы емес, оның ce6e6i үлттық топшалардың, таңдама топшалардың айырмашылықтарына байланысты. Көптеген авторлар популяциямен салыстырғанда бірталай ассоциациялық (аралас) түрлері болатындығын көрсетеді. Бұл ревматикалық аурулар кезіндегі антигендер жиілігініңөcyi А9 В35, DR1, DR3, DR5 баска ауруларда да кездеседі. Аурулар тізбесіндеССДүшін DR5антиген мен ассоциация неғұрлым күшт іекендігі айырықша көрінеді. Кейінгі зерттеулер Англияда ССД ауруларындағы DR5 және А1, В8, DR3 кездесу жиілігін растайды. Орыс ұлтының ССД ауруларындағы HLA антигендерінің таралуын зерттеген кезде А10, В35 және CW4 антигендермен ассоциациясы аурулардың жалпы тобында және В8 антигенмен ассоциациясы аурудың бастапқы кезінде (30 жасқа дейін) байқалды. Клиникалық генетикалық пapaллeльдiк мүмкіндігін қарастырғанда А10ассоциациясы өкпенің пневмофиброз түрінде зақымдалуы байқалды. CW4 антигені табылу жиілігі қан тамыры зақымдалуымен, склеродермияның хроникалық ағымымен тығыз баиланысын байқатады. Аурудың өршіген үдемелі ағымында (қатты, қаттырақ) В35 антиген көбірек кездесті, ал бүйрек зақымдалуында В18 жиі кездесті. Бip ғана сакроилеит ауруында В27 антигені кездесті. Д-пенициллинімен емделу кезіндегі асқыну В8 антигенімен байланысты болды. Мұндай жағдайдың РА ауруында да байқалуы В8 антигенмен ССД ауруларының Д-пенициллинге аллергиялық реакция дамуына генетикалық икемділіктің бар екендігін болжауға итермелейді (Певницкий Л. А. және басқ. 1989 ж. ) . Мұның 6әpi антигендердің HLA жүйесінің РА, ССД дамуына икемділік қалыптасуына және аурудың клиникалық ерекшеліктеріне белгілі 6ip әcepi бар екендігін растайды.

Жүйелік склеродермиямен HLA антигендерді зерттеу біртектес емес және кайшылықты нәтижелерге кездестік. Мысалы әдебиеттерде кездесеттін DR5 максималды жиілігі біздің жұмыста ССД ауруларының тек 57, 1% жағдайында кездесті, ал еңүлкен таралым антиген DR3 жағдайына тиісті болды - 71, 43 %. Дегенмен DR5 байкалуының максималды жиілігі ССД созылмалы ағымымен байланысты болды. Аурудыңөршімелі қатты ағымында А3 антигені көбірек кездесті (100% жағдайда) . Сонымен 6ipгe А2 антигенімен ССД клиникасының байқалуы жиірек қатар кездесетіндігі белгілі болды (62, 5 %) .

Қорытынды

Cонымен, гистосәйкестілік жүйесі туралы түсінік ұлпалар сәйкестілігінің гистологиялық заңдылықтары құрылғаннан кейін және ұлпаларды ауыстыру кезіндегі сәйкессіздікті және бөтен трансплантаттың ажырауының айқын реакцияларын негіздейтін тығыз байланысқан гендер тобының бар екенін негіздегеннен кейін 40-шы жылдары пайда болды. Соңында гистосәйкестілік жүйесінің шекарасында басты трансплантациялық антигендерді бақылайтын гендер ғана емес, сонымен қоса белгілі бір нақты антигенге иммунды жауаптың деңгейін анықтайтын гендер де анықталған. Гистосәйкестіктің басты кешенінің қызметі.