Есімшелердің тіл жүйесіндегі жұмсалу парадигмасы

Пән: Тілтану, Филология
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 8 бет
Таңдаулыға:

Есімшелердің тіл жүйесіндегі жұмсалу парадигмасы

Тіл жүйесіндегі парадигмалық және синтагмалық қатынастарды сипаттауды біз
әріден бастағымыз келіп отыр. Өйткені есімшелердің тіл жүйесіндегі жұмсалу
парадигмасы деген мәселе жалпы тіл білімінде алғаш рет сөз болғалы отыр.
Парадигманың лексикалық морфологиялық және синтаксистік түрі жөнінде жалпы
тіл білімінде бұрыннан сөз болып келе жатқандығы мәлім. Ал жеке бір
функционалдық тұлғаның парадигмасы деген мәселеге әлі ешкім көңіл аудара
қойған жоқ. Бұл мәселе алғаш рет 2000 жылы көсемшенің жұмсалу өрісіне
қатысты қолданылған болатын [11, 43 б.]. Біз де осы ізбен есімшенің тіл
жүйесіндегі жұмсалу парадигмасын анықтамақшымыз. Ол үшін жалпы парадигма
ұғымына кеңірек тоқталып өтуді жөн көрдік.
Парадигма грек сөзі (paradigma). Тура аударғанда үлгі деген мағынаны
береді. Тіл білімінде бірнеше мағынада қолданылады: 1) кең мағынада бір-
бірінен ерекшеленіп келетін, сонымен бірге бәріне ортақ белгілері арқылы
біріккен кез келген тілдік бірліктер тобы, 2) осындай топтар мен
жиынтықтардың жасалу моделі (үлгісі) мен схемасы (сызбасы). Тіл бірліктері
тобының жүйесіне қарай парадигма морфологиялық, синтаксистік, лексикалық
және сөзжасамдық болып жіктеледі [7, 245 б.].
Кең мағынада алғанда біз бұған тіл жүйесіндегі фонетикалық парадигманы да
қосар едік. Тілдің ең кіші бірлігі фонема дейтін болсақ. Олар да қатарлық
(тармақтық) қатынаста болатындығы белгілі. Мәселен, қазақ тілінде дауысты
дыбыстардың жуан-жіңішке қатары бар екендігі белгілі. Бұл парадигмалық
қатар осы ұғымға қойылатын талаптарға толық сай келеді. Айталық жуан және
жіңішке қатарлар бір тізбектің бойында қатар келе алмайды. Яғни қазақтың
төл сөздері я жуан, я жіңішке ғана айтылады. Бұл парадигма талаптарының
бастыларының бірі. Мәселен, септік жалғаулары бір синтаксеманың бойында
қатар келе алмайды. Немесе бір сөз бірден жекелік және көптік тұлғада тұра
алмайды және т.б.
Тілдегі парадигмалық қатынастардан парадигматика пайда болған.
Парадигматика тіл жүйесіндегі тіл бірліктерінің вертикаль (тік) қалпындағы
қатынасын зерттейтін тіл білімінің саласы (тарауы) [7, 245 б.].
Парадигма ұғымы тіл білімі салаларының ішінде, әсіресе морфология
саласында кеңінен қолданылады. Морфологиялық парадигманың көлемі мен сипаты
әртүрлі болып келеді. Мысалы, жіктеу есімдігінің парадигмасы:
мен
сен (сіз)
ол
– деп көрсетуге болады. Жіктік жалғауының парадигмасы деп:
келемін
кетесің(сіз)
кетеді
– деген етістіктің жіктелу қатарын көрсетуге болады және т.б. Морфология
саласында парадигма ұғымының кең қолданылатын жері морфологиялық
категориялар. Септік категориясын құрайтын септік формаларының парадигмасы
(парадигмалық қатары) деуге болады. Белгілі бір тілде, мәселен қазақ
тілінде қанша морфологиялық категория бар болса, сонша парадигмалық қатар
бар деуге болады. Өйткені парадигма ұғымы жүйелік қатар дегенді білдіреді.
Ал морфологияда категория болу үшін грамматикалық мағынаны білдіретін
бірыңғай кемінде екі грамматикалық форманың болуы шарт. Екі қатардан ғана
тұратын категорияға қазақ тілінде көптік категориясын жатқызуға болады.
Дәстүрлі тіл бірліктерін жүйелеу барысында туындаған заңдылық және соған
қойылған атау бір деңгейден екінші деңгейге өтіп отыратындығы белгілі. Оған
мысал көп, мәселен деривация термині ең алғаш лексика саласына қатысты
қолданыла бастаған болатын кейін оның (деривацияның) тіл білімінде
лексикалық, семантикалық және синтаксистік түрлері пайда болып, орныға
бастады.
Инвариант, парадигма терминдері жөнінде де осыны айтуға болады. Инвариант
термині алғаш рет фонетика саласына қатысты қолданылса, парадигма термині
алғаш рет лексика саласына қатысты қолданылған. Бұл құбылысты өткен
ғасырдың басында швейцар ғалымы Ф. Де Соссюр тілдегі мағыналық
қатынастардың парадигмалық және синтагмалық қатары ретінде ұсынған еді [10,
127 б.].
Парадигматика парадигмалық қатынастарды, оларды топтастыруды, олардың
таралу саласын қарастыратын тіл білімінің саласы ретінде ұғынылатын болса,
онда оның тілдің деңгейлеріне де қатысы бар деп түсінген жөн. Мәселен,
лексикалық парадигматика лексемалардың арасындағы түрлі қатынастарды
қарастырады. Ондай қатынастар антонимдік немесе синонимдік болуы мүмкін.
Кей лексемалар бір-біріне мағыналық жағынан жақын болса, кей лексемалар бір-
біріне қарсы мағынада келеді. Міне осындай тармақтық қатынасты парадигмалық
қатынас дейміз. Бұл парадигма ұғымының тілдің лексика саласындағы
қолданылуының шегі емес. Оны кең мағынада кез келген топтауға сүйенілген
лексемалардың қатары деп те қарауға болады (тақырыптық топтар, көп мағыналы
сөздердің қатары, семантикалық топтар және т.б.). Бұл мәселенің сөйлеу
тегриясына да қатысы бар. Сөйлеуші парадигмалық қатынаста тұрған
лексемалардың бірін өз сөйлеу мақсатына қарай таңдап қолданады.
Парадигматикалық қатынастар тілдік қолданыста, мәтін ыңғайында әрдайым
бірдей бола бермейді. Олар айтушының санасы мен жадында сақталған ұғым мен
тілдік элементтердің арақатынасының көрінісі болып табылады. Олар бұл
элементтердің сәйкестігін не грамматикалық тұлғаларға қарап, не мазмұнға
қарап, тіпті осыларды тұлға мен мазмұнның екеуіне қарап байланыстыруы
мүмкін.
Лексикалық парадигма туралы мына бір сызбаны назарларыңызға ұсынамыз:
Синтагмалық бағыт
ақылды
үлкен
әдемі т.б.
Парадигмалық бағыт
ақылды
кез келген заттың алғашқы бөлігі
жанды денені басқарушы және т.б.
Бұл лексикалық парадигманың бір түрі ғана. Түрлі лексикалық қатынастарға
қарай лексикалық парадигма сан түрлі болуы мүмкін.
Морфологиялық парадигманы танудың басты белгілері: 1) сөздің (лексеманың)
өзгеріссіз түрі; 2) қатар құрайтын сөзформалардың мағыналық және тұлғалық
жағынан оппозициялық қатынаста болуы; 3) оппозициялық қатынастың рекурренті
теңдестікте болуы
Грамматикалық категория, ең алдымен, грамматикалық мағынамен және
грамматикалық формамен тікелей байланысты. Грамматикалық мағына,
грамматикалық форма болмаған жерде грамматикалық категорияның болуы мүмкін
емес. Екіншіден, грамматикалық категорияның болуы грамматикалық мағына мен
грамматикалық форманың өзара бірлігімен, тұтастығымен, сәйкестікпен, ондағы
жүйелілікпен байланысты. Яғни кез келген грамматикалық мағына немесе
қайсыбір грамматикалық форма грамматикалық категория құрай бермейді.
Белгілі бір грамматикалық мағыналар бірлігі белгілі бір грамматикалық топ
құрайтын сөздерге тән болып, солардың грамматикалық түрлену жүйесі болу
арқылы грамматикалық категория құрайды. Үшіншіден, грамматикалық категория
сипатына жету үшін грамматикалық мағыналар жиынтығы, бір жағынан, өзара бір
тектес, бірыңғай сипаттағы, екінші жағынан, бір-біріне қарама-қайшы мәндегі
мағыналар болу керек. Яғни грамматикалық категория – өз ішінде бір-біріне
қарама-қайшы қасиетте бола алатын бірнеше (кем дегенде екі түрлі) тектес,
мәндес грамматикалық мағынаның жиынтығы, бірлігі. Сол бірлік пен өз
ішіндегі қарама-қайшылық арқылы және соның әрқайсысын білдіретін әр түрлі
тәсілдер арқылы немесе соған тән арнайы грамматикалық формалар жүйесі я
түрлену парадигмасы арқылы грамматикалық категорияның мәні, сипаты, шегі
байқалып, айқындалады .
Берілген грамматикалық мағына мен сол сөздің сан түрлі қосымшалар жалғану
арқылы түрленуінен (септік, көптік, тәуелдік, жіктік жалғаулары, тағы
семантикалық өзгеріс тудырмайтын жұрнақтардың жалғануы және т.б.)
морфологиялық парадигманың көлемді және шағын, сонымен қатар толымды және
толымсыз түрлері болатындығын байқауға болады. Көлемді морфологиялық
парадигма кіші немесе шағын, толымды парадигмаларды қамтиды, ал толымсыз
парадигма болса сол жалғаулардың кейбіреуін ғана қамтуы мүмкін.
Морфологиялық парадигма синтаксистік парадигманың жасалуына негіз болады.
Демек, қосымша морфемалардың өзгеріп отыруы синтаксистік конструкциялардың
да өзгеруіне әкеледі. Бірақ синтаксистік парадигманың ауқымы өте кең.
Мысалы: суды іш – судан ішті; ауырып қалғандықтан жұмысқа бара алмайды –
ауырып қалды да жұмысқа бара алмады т.б.
Сөйтіп парадигма ұғымы тек лексика мен морфология саласында ғана
қолданылмайды. Синтаксис саласында да қолданылады екен. Бұнда парадигма
бірліктері ретінде сөйлемдер танылады және бұндағы парадигмалық құбылыстар
сөйлемдердің динамикасынан туындайды. Яғни синтаксистік парадигма
динамикалық құбылыстарға негізделетін деривациялық және трансформациялық
заңдылықтарға қатысты болып келеді. Динамка – қозғалыс. Бұның өзі тіл
бірліктерінің функциясымен тығыз байланысты. Сонда тіл бірліктерінің
жұмсалу парадигмасы мен синтаксистік парадигма арасында ұқсастық бар.
Екеуі де динамикадан тұрады.
Трансформацияланған сөйлемдер бірдей тепе-тең құрылымдар емес. Оған
айтылу мақсаты әртүрлі, бірақ семантикалық құрылымы бірдей сөйлемдерді
салыстыру арқылы көз жеткізуге болады:
Сен барасың (Хабарлы)
Сен барасың ба? (Сұраулы)
Сен бар! (Лепті, бұйрықты)
Бұл сөйлемдер парадигма құрап тұр. Негізінде синтаксистік парадигма
деп осыны айтамыз. Бірақ жоғарыда айтып өткендей, парадигма құраудың
мақсаты әртүрлі болуы мүмкін (сөйлемдердің болымды, болымсыз және басқа да
құрылымдық түрлері немесе модальділік типіне байланысты т.б.). Қысқасы,
белгілі бір мағынаны жеткізудің түрлі құрылымдық тәсілдерінің жиынтығы
синтаксистік парадигма болады ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.