Феодалдық Үндістандағы жер қатынастары

Пән: Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 4 бет
Таңдаулыға:

Жоспар

Жаңа кезеңнің басындағы Үндістан.
Феодалдық Үндістандағы жер қатынастары.
Бабыр ұрпағының билігі кезіндегі Үндістан.
Европа отаршыларының Үндістанға енуі.

Пайдаланылған әдебиеттер:

Губер А. А., Ким Г. Ф., Хейвец А. Н. Новая история стран Азии и Африки. М., 1982
Антонова К. А., Бонгард-Левин Г. М., Котовский Г. Г. История Индии. М., 1979
Антонова К. А. Из истории англо-французкой борьбы и Индии в XVIII века. Народы Азии и Африки. - 1972. - N4
Розалиев Ю. Н. Новая и новейшая история стран Азии и Африки. М., 1987
Васильев Л. С. История Востока. М., Высшая школа, 2001
Каплин А. Б. Путешествие в историю: французы в Индии. - М., 1979

Үндістан - Оңтүстік Азиядағы мемлекет.

Халқы (1995 ж. ) - 936 545 814 адам.

Территориясы - 3 288 шаршы км.

1. Үндістан территориясының көлемі жағынан Батыс Европадан да үлкен еді, ол жерде көптеген халықтар, тайпалар тұрды. Елдің солтүстік-батысында пуштун тайпалары: кашмирліктер, синдхтар, пенджаптықтар; Батыс Үндістанда - маратхалар және гуджараттықтар; Ганг бассейннің аңғарында - хиндустар, раджастхандар, бихарлар; Шығыс Үндістанда - бенгалдықтар, ассамдықтар, елдің оңтүстігінде - андхралар, тамилдер, каннаралар мекендеді.

Жаңа кезеңнің басында Үндістанның 100 миллионнан аса тұрғыны болды.

XVIII ғасыр ұлы Моғол империясының құлауымен сипатталады. XVI ғасырда Үндістанда европалық державалардың тірек пункттері, қоймалары пайда болған еді; XVII ғасырда қоныстарының негізі қаланды, ал XVIII ғасырда үнді мемлекеттері басып алына бастады.

XІV - XV ғасырларда мұсылман және т. б. көпестер үнді тауарларымен белсенді түрде сауда-саттық жүргізді. Теңіз саудасының дамуы Оңтүстік Индияның дамуына жағдай жасады. Ол жерлерден Европаға экзотикалық тауарлар ене бастады, сол тауарлар Европада өте жоғары бағаланды. Сөйтіп европалықтарда ғажайып, ертегідей өте бай Үндістан туралы көзқарастар қалыптасты. Осы байлыққа көзі түскен европалық көпестер сауда үшін Үндістанды ашуға тырысты. Олар осы мақсатпен бірнеше экспедициялар ұйымдастырған болатын. Осындай экспедициялардың бірінде өзімізге белгілі Америка ашылды.

2. Отарлық табыстың негізгі қайнаркөзі жер салығы еді. Ағылшындар жер салығының ең жоғарғы түрін жинады. Жер иеленуші жартылай аш өмір сүріп, жөнді шаруашылық жүргізуге мүмкіндігі болмады.

Феодалдық Үндістанда салық жинау жүйесі қолайлы жүргізілді, яғни стихиялар апат кезінде немесе баға тым төмендеп кеткен жағдайда салық көлемі түсірілетін, сондай-ақ жерлердің бірінің күйзеліске ұшырауы феодалдардың мүддесіне әрине сай келмейтін. Отарлық үкімет кезінде салық өзгертілмейтін, оны ешбір себенке қарамастан жинайтын. Моғолдық Үндістанда ірі феодалдар қажет жағдайда өздерінің шаруаларына «такави» деп аталатын көмек көрсететін, ол көмек осы ауыл шаруашылық істерін ұтымды жалғастыру үшін көрсетілетін. Отаршыл чиновниктер бұл іспен басын қатырмады, олардың міндеті салық жинау еді. Сондықтан да отарлық Үндістанды жер иеленушінің де, жер өңдеушінің де жағдайы тым ауыр болды.

Ағылшын билеушілерінің жерге салық салу жүйесінде ең көп салық жинаған табу әрекеті үнді шаруаларына өте ауыр соқты. Сондай әрекеттердің бірі ол Корноуллистің «Тұрақты жер құрылымы туралы заңы». Бұл заңды ол 1793 жылы қабылдады. Ол заң бойынша үнді заминдарларын өмірлік мұрагерлік жер иеленушілері етіп жариялады. Заминдарлар қазынаға 1790 жылы жиналған 9/10 төлеу керек еді, бұл мөлшер де өзгермеуге тиіс еді. Егер ол мөлшерге жеткізбесе заминдарлық иеліктер бірден сатылып жіберілетін. Бұл заңды енгізу арқылы Корноуллис қазынаға өте жоғары салық түсіруді қамтамасыз еткісі келді. Бұл жүйе негізінен Бенгалияда енгізілді. Бенгал шаруасы Үндістанның ең кедей шаруасына айналды.

1793 жылы Мадраста ағылшындар басқа жер салық - жүйесін енгізді, ол кейінірек «райятвари» деп аталды. Бұл жүйе бойынша ағылшын отаршылары жер иеленуші етіп заминдарларды емес мирасдарларды және де барлық мемлекетке салық төлейтін шаруалар категорияларын мойындады. Раятвари жүйесі бойынша барлық бос жатқан жерлер бұрын қауымға қараса, енді ол мемлекетке өтіп кетті. Шаруалар тегін малын айдап бағу, отан жинау секілді мүмкіндіктерінен айрылды.

Орталық Үндістанда маузавар жүйесі болды. Ол бойынша жердің иесі - ауыл қауымдастығы еді. Бірақ салық әр қауым мүшесіне жекеше салынатын. Егер де бір қауым мүшесі салықты мерзіміненн кешіктіріп жіберсе, онда ол ауылдың жері сатылатын болды. Жерді көбінесе сот және салық чиновниктері сатып алатын.

Ұлы Моғол бүкіл жердің иесі болып есептеледі. Әскерилендік жүйе ретінде феодалдық ақсүйектерге джагир берілетін, бірақ ол мұрагерлікке қалдырылмайтын. Әр джагирдар падишах үшін әскер жасақтайтын. Жердің жартысы үнді храмдарының иелігінде болды. Мұсылман дінбасылары жерден алынатын табысты пайдаланды, ол табыс менит, діни мектептерді қамтамасыз ету үшін жұмсалды. Барлық мұсылман елдерінде мұндай жерлер вакф деп атады.

3. Бабырдың немересі Акбардың кезінде Үндістанбарынша гүлденді. Ол билік жүргізген кезеңді « Ұлы Моғолдар империясыеың алтын ғасыры» деп атады. Ол империяға Бенгалияны, Кашмирді, Гуджаратты, Гондвананы қосып алды, яғни Солтүстік Үндістан толығымен Акбардың қол астында болды.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.