ИСАТАЙ ТАЙМАНҰЛЫ (1791—1838 шілденің 12-сі)

Пән: Қазақстан тарихы
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 4 бет
Таңдаулыға:

ИСАТАЙ ТАЙМАНҰЛЫ

( Исатай Тайманов ) (1791-1838 шілденің 12-сі) - Бөкей ордасындағы патшаның отарлау саясатына қарсы бағытталған көтерілістің 1836-37 басшысы.

Кіші жүз Байұлының Беріш руынан, Жоңғар шапқыншылығы кезінде атағы шыққан Ағатай батырдың ұрпағы.

Исатай Тайманұлы ел ісіне ерте араласқан. Бөкей хан оны1812 ж. Жайықтағы Беріш руынә старшын етіп тағайындаған.

1814 ж. қараша 25 Орынбор шекара комиссиясы осы орынға бекітіп, басқаруындағы руларға Каспий теңізінің жағалуынан (Кокаревск мен Кулпинск кордондарының аралығы) қоныс белгілеп берген.

1817, 1828 ж. Исатай Тайманұлы жала жабылып түрмеде жатып шығады. Ақталып шыққаннан кейін Жәңгір ханның тапсыруы бойынша 1826 ж. қараша 29 Петербордан қайтып келе жатқан Бұхар елшісін Сарайшық бекінісінде қарсы алып, Бөкей Ордасында онымен бірге болды.

Исатай Тайманұлы қанаудан, зорлық-зомбылықтан, жоқшылықтан ашынған халықтың наразылығы мен толқуларын (1818-19, 1827-29) көріп өсті, сөйтіп патшаның отарлау саясатына қарсы күресу керек деген қорытындыға келді.

1833 ж. Жәңгір хан Каспий жағалауындағы руларды екіге бөліп, бір жағын қайын атасы ірі жер иеленуші Қарауылқожаға басқартып қойды, И. Тайманұлы Қарауылқожаның озбыр билігіне тиым салуды хәннан батыл талап етті, өзі хан әкімдеріне бағынудан бас тартты. наурыз 17 Қарауылқожа хан бұйрығы бойынша 500-дей қолмен И. Тайманұлыны ұстауға шықты. И. Тайманұлы оған қарсы 200 қолмен аттанды. Олардың батылдығынан сескенген Қарауылқожа кейін қайтуға мәжбүр болды.

И. Тайманұлы 1836 ж. шілдеде 17 адаммен ел талабын ханға білдіруге бара жатқанда жол жөнекей 100 шақты адам келіп қосылды.

И. Тайманұлы 1836, 1837 ж. шілде 11 Орынбор генерал-губернаторы В. А. Перовскийге, 1837 ж. қараша 2 ханға жазған шағым хаттарында «Қара халыққа» жасалған қиянаттарды атап көрсетті. Оған біраз рулардың адамдары (300, кейде 600) қол қойды. Тексеру жүргізілгенмен кейін И. Тайманұлының талаптары ескерусіз қалды. Сонан соң ол шаруаларды қарулы көтеріліске бағыттады.

1836 ж. аяғында Каспий теңізінің солт. жағалауындағы халық Қарауылқожа мен Балқы биге бағынудан бас тартты. 1837 ж. қазан айына дейін Адай, Беріш, Байбақты, Ысық, Жаппас, т. б. рулардан мыңнан астам үй Исатайдың қол астына көшіп келді.

1837 ж. И. Тайманұлы 3500-дей қол жинап, ашық көтеріліске шықты да, екі жұмаға жуық хан ордасын қамауға алды. Бұл көтерілісті 1837 ж. қараша 15 Геке басқарған 1200-дей патша әскерлері басып тастады. Осы соғыста И. Тайманұлының баласы әйелімен қаза тапты.

Күш тең болмағандықтан И. Тайманұлы, М. Өтемісұлы, т. б. сенімді 40 жолдасымен қарулы тосқауылды бүзып, Оралдан өтіп кетті. И. Тайманұлы Кіші жүзден екі мындай қол жинап, Хиуа ханның көмегін күтіп жүрген Қайыпқалимен уақытша табысты. Ол тек өзінің қолын нығайтып, жауды жеңу үшін осындай келісімге келді.

1838 ж. И. Тайманұлы Баймұхаммед сұлтанның ордасына шабуыл жасамақшы болды. И. Тайманұлы осы шайқаста Ақбұлақ өзенінің бойында ішкі-сыртқы жаудың қоршауында

Исатай-Махамбет көтерілісі

Исатай Тайманұлы мен Махамбет Өтемісұлы бастапан шаруалар көтерілісі (1836-1838) . Еділ өзенінің Каспийге құятын аймағын 1635 жылдан бастап Жоңғар шапқыншылығы кезінде бөлініп қалған қалмақ рулары мекендеді. Оны қазақтар қалмақ қыры депті. 1771 ж. бұл жердегі қалмақтар екіге бөлініп, бір бөлігі қазақ жері арқылы Жоңғарияға кетті. Ал екіншісі батысқа ығысып, Дон даласына көшіп кетті. Осы босапан жеоге 1801 жылдан бастап патша ұрықсатымен Кіші жүздің Бөкей сұлтан басқарған 5000 қазаы қоныс аударды. Мұның өзі ішкі (Бөкей) орданың құрылуына негіз болды. 30-ж. соңында мұнда 20 мыңдай түтін мен 80 мың адам жайлады. Бірақ жер мен жайылымдар бірдей бөлінбеді. Көбісі орыс помещиктері Юсупов пен Безбородконың меншігіне өтті.

Үлкен және Кіші өзен бойындағы Қамыс-Самар көлі төңірегіндегі жер казак-орыстарға кетті. Үкімет ішкі Орда мен Кіші жүзді басқаруды өздеріне бейімдеп жатты. Үкімет дистанциялар (аралық бақылау жүйесі) құрып, оның бастығы қызметін енгізді. Жайық бойындағы жерді Орал казак-орыстары иемденді. Қазақтарға Жайық өзенінен өтуге және казак-орыстардың өзен жағалауындағы белдевлеріне көшіп келуіне тиым салынды.

Қазақ шаруалары орыс помещиктері мен қазақ сұлтандарынан аренда үшін уақытылы ақша төлеуге тиіс болды. Түрлі штраф, алым-салық көбейді.

Батыс қазақстан жерінде Бөкейдің баласы Жәңгір 1824 ж. Хан тағына отырған соң, патша үкіметі қолдауымен ел басқаруды өзгертуге кірісті. Ол отырықшылықты, елді мекендер салуды, қырда пішен шабуды, мектеп, училище ашуды, мешіт ашуды, малды асылдандыруды, сауданы енгізуді бастады.

1827 ж. Жәңгір хан нарын құмындағы Жасқұс мекенінде тұрақты хан ордасын орнатты. Елді орталықтан басқаратын болды. Сол жылы хан кеңесі құрылды. Оған 12 ата байұлы руларынан бір-бірден би кірді. Ханға оның тапсырмаларын орындайтын 12 старшын, сондай-ақ бірнеше сұлтан қызмет етті. Оның татар бөлімі және жалпы бөлімнен тұратын өз кеңсесі болды. Кеңсе жанында арнаулы тергевші штат та тұрды.

Жәңгір хан 1845 жылы өлді. Бұған дейін Қаз-ң барлық бөліктерінде хандық билік жойылған еді. Өкіметтік топтар ішкі Ордада хандықты жоюды ұйғарды, хан билігі орыс шеневнігі басқарған Уақытша Кеңестің қолына көшті. Патша үкіметінің жергілікті феодалдарға сүйеніп, халықты қанауы наразылық туғызды. Наразылық жер дауынан басталды. Ішкі Ордада қазақ байлары мен орыс помещиктері ең құнарлы жерді өздеріне алды. Кедейлерге ең құнарсызы тиді. Бір ғана Жәңгір хан 400 мың десятина жерді өз иелігіне қаратты. Жәңгірдің інісі Меңдігерей Бөкейханов, би Балқы Құдайбергенов, ханның қайын атасы Қарауылқожа Бабажанов халықты қанады.

1831 ж. Ресеймен шекаралас жерлерде сұлтандар мен Орынбор Шекара комиссиясына бағынатын әкімшіліктер құрылды. Ондағы әкімдер мен старшындар жергілікті басқаруды өз қолдарына алды. Ал Жайық бойын иемденген Орал казак-орыстары қазақтарға Жайық өзенінен өтуге, оның жағасына көшіп-қонуға тиым салды.

Жәңгірге наразы болған бір топ сұлтандар шаруаларды Жайықтың арғы жағына қайтадан өтуге шақырды. 1827 жылдың қысы жұт болды. Аман қалған аз малды сақтау үшін қазақтар Саратов губерниясына, ондағы Юсупов пен Безбородконың жер иеліктеріне көшпекші болды. Көктем шығысымен Байбақты руы бірінші болып Жайыққа бет алды. Оны Жантөре Қарабатыров, Нұршабай Байтурин, Өтен және Әбен Көтібаровтар, Нәдір Қашқынов, Ырсалы Көсепулин басқарды. Ресми өкімет орындары бұл көшуге қарсы болды. Мұның өзі Кіші жүз қазақтарының үкіметке наразылығын күшейтті. Көтеріліс басталды. Оны беріш руынан шыққан Исатай мен Махамбет басқарды.

1812 жылы Бөкей хан Исатайды Жайық бойындағы руларға старшын етіп тағайындады. 1814 ж. соңында оны Орынбор Шекара комиссиясы бекітіп, уақытша жарлықпен оған мөр тапсырды.

1836 ж. ақпанда халықтың Жәңгір ханға қарсы күресі басталды. Бұған Исатайдың хан ордасына шақыртылуы себеп болды. Ол одан бас тартты. 1836 ж. 4 сәуірде Манаш қыстауына ханның Қарауылқожа бастапан жасағы келді. Көтерілісшілер қосынына Исатай бастапан 200-ге жуық жІгіттер келді. Нәтижесі екі жақтың тарап кетуімен аяқталды. Исатайдың даңқы арта түсті. Оған шаруалар қаптап келе бастады. Исатай, Махамбеттер 1937 жылы қыркүйек, қазан айларында Қарауылқожаның, Балқы бидің, Шоқы сұлтанның ауылдарын шабады. Сол жылдың қараша айының соңында Исатайлар хан ордасын шабуға аттанады. Бұл тұста хан ордасында 41 үй бар еді. Ханға Орынбордан подполковник Гекке бастапан әскер күші көмекке келді. 700 казак-орыс, екі зеңберек, ханның 400 сарбазы Исатайдың 2000-нан астам сарбазына қатты қарсылық көрсетті. 1837 ж. 15 қарашада Тастөбе деген жерде шайқас болды. Күші басым жазалаушылар екпініне шыдай алмаған көтерілісшілер топ-топқа бөлініп кетті. Исатай да шегінді. Жәңгір Исатайдың басына 500 күміс ақша тікті. Исатайдың тобы қуғынна қашып, Жайықтан өтті. Сағызға қарай кетті. 1838 ж. қаңтарында Исатай жасағымен Үлкен Борсық құмындағы шекті руының қонысына келді.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.