Шетелдердің конституциялық заңнамалары, олардың түсінігі (Италия мемлекетінің мысалында)

Пән: Құқық, Криминалистика
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 8 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасы Білім және Ғылым Министрлігі
Ахмет Ясауи атындағы Халықаралық қазақ-түрік университеті

Әлеуметтік ғылымдар факультеті

6М030100-Құқықтану

Магистрдің өзіндік жұмысы
Тақырыбы: Шетелдердің конституциялық заңнамалары, олардың түсінігі (Италия мемлекетінің мысалында)

Орындаған: МЗК-711
магистрант Шәуенова Н.Қ.
Қабылдаған: з.ғ.д., профессор Накипов Б.

Түркістан, 2017
Жоспары

1. Кіріспе

2. Италия Конституциясына жалпы сипаттама

3. Италиядағы Конституциялық заңдар

4. Қорытынды

Пайдаланылған әдебиеттер

Кіріспе

Италияда конституциялық институттардың тарихы бір жарым ғасыр бұрын бастау алған. Осы уақыт ішінде бұл мемлекет конституциялық монархиядан, тоталитарлық фашисттік диктатурадан өткен, содан соң 1946 жылы референдум нәтижесінде басқарудың монархиялық формасы құлатылып, Италияда соғыстан кейінгі Еуропаның ең демократиялық конституцияларының бірі қабылданған.
1848 жылы наурызда Сардиния Корольдігінде алғаш рет Альбертиндік статут деп аталатын алғашқы конституциялық заң қабылданған. Ол Карл Альберт корольдің есемімен аталған. Италия 1870 жылы толықтай біріккен соң, Альбертиндік статут тұтас елдің Конституциясына айналды.
Өзінің сипаты бойынша, Альбертиндік статут - әдеттегі жоғарыдан берілген конституция. Оның барлық 84 баптарында (түпнұсқасы француз тілінде жазылған) халықтық мақұлдау, халық суверенитеті деген сияқты түсініктер қолданылмаған. Италия мұрагерлік монархия ретінде жарияланған: тақты ер адамның әулетіндегі үлкені иеленеді. Католиктік дін мемлекеттің жалғыз діні болып саналды. Король ең кең құзыретке ие болды: ол жоғарғы инстанция ретінде заңдарды мақұлдады, жоғарғы палатаның - Сенаттың барлық құрамын сайлады, кез келген сәтте Палата депутаттарын босатып, жаңа құрамды бекітті. Оның ерекше құзыретіне соғысты жариялау, халықаралық шарттарды ратификациялау, амнистия жүргізу кірді.
1922 жылы Бенито Муссолини бастаған тоталитарлық фашисттік режим орнатылған соң Италияның демократиялық конституциялық дамуы тоқтатылды.
Конституциялық тұрғыдан жаңа режим №2263 Заңның 1925 жылы 24 желтоқсанда қабылдануымен рәсімделді. Бұл заңға сәйкес өзінің құзыретін тікелей корольден алатын үкімет басшысының рөлі айтарлықтай артты. Елде бірпартиялық режим бекітілді. Фашизм тұсында да монархиялық институт сақталды. Сөз жүзінде король мемлекеттік басшысы және жоғарғы бас қолбасшы болып қала берді. Үлкен Фашисттік Кеңес 1943 жылы 25 шілдеде төтенше отырыста италиялық фашизмнің басшысы Бенито Муссолиниге өздерінің сенімсіздіктерін білдіріп, король Виктор Эммануил ІІІ-ке үкімет басшысы ретінде маршал П.Бадальоны тағайындауды ұсынды. Антифашисттік қарсыласу толқынында жаңа билік органдары құрылды. Негізгі саяси партиялар елдегі конституциялық құрылым мен саяси институттарды түбегейлі өзгертуді талап етті. 1946 жылы 2 маусымда өткен референдумда басқарудың монархиялық формасына қарсы 54,3% дауыс берілді. Италия ресми түрде Республика деп жарияланды.
Италияның Жаңа Конституциясы 1947 жылы 22 желтоқсанда Бекітуші жиналыстың салтанатты отырысында қабылданды. 1947 жылдың 27 желтоқсанында Конституция жарияланып, 1948 жылы 1 қаңтарда өз күшіне енді.

Италия Конституциясына жалпы сипаттама

Италия Конституциясы - көпжоспарлы, мұқият жасалған саяси-заңды құжат. Италия Конституциясының ерекшеліктерінің бірі - онда преамбуланың болмауы. Конституция кіріспе бөлімнен басталады, онда Италия Республикасының Конститциясының құрылысы туралы жалпы және негізгі ережелер мазмұндалады. Конституцияның 1- бабында Италия еңбекке негізделген демократиялық Республика деген анықтама бар. Аталған баптың 2-бөлігінде егемендік халыққа тиесілі, ол оны Конституцияда белгіленген нысандар мен шекте жүзеге асырады. Конституцияда ішкі және халықаралық құқық арсындағы барлық қатынастар көрініс тапты. Конституцияның 10-бабының 1-бөлігінде Италия құқықтық тәртіпті жалпы таныған халықаралық құқық нормаларына сәйкес келеді деген ережеге ерекше көңіл бөлуді қажет етеді. Аталғанмен 11-бап та байланысты. Оған сәйкес Италия басқа халықтың бостандығына шек қою мен халықаралық дауларды шешу тәсілі ретінде соғыстан бас тартады, басқа мемлекеттермен тең негіздерде ұлттар арасындағы тыныштық пен әділеттілікті қамтамасыз ету үшін тәртіпті сақтау мақсатында егемендікті шектеуге келіседі - делінген. Осы нормалар елдің Еуропа Одағына кіру үшін құқықтық негіз болды.
Кіріспе бөлімнен кейін бірінші бөлім келеді, ол Азаматтардың құқықтары мен міндеттері деп аталған. Бұл бөлімде 54 бап бар екендігін айту керек. Бірақ осы бөлімді құрайтын төрт бөлімше тек азаматтардың құқықтары мен міндеттеріне арналмаған, сонымен қатар онда азаматтық, этико-әлеуметтік, экономикалық, саяси қатынастар қарастырылған. Екінші бөлім Республика құрылысын реттейді. Оның құрамына Парламент, Президент; Үкімет, Магистратура, облыстар, провинциялар, коммуналар, конституциялық кепілдіктер бөлімшелері кіреді.
Конституция жалпы 139 баптан тұрады.
Конституция өтпелі және қорытынды ережелермен аяқталады. Өздерінің сипаты бойынша кейбір ережелер акттың негізгі бөлімінде орналасуы тиіс. Мысалы, таратылған фашисттік партияны қандай да болсын нысанда қайта құруға тыйым салу туралы XII-бап нормасы. Италия Республикасының Конституциясын өзгерту тәсіліне байланысты қатаңдарына жатқызылады. 138-бапта айқындалған оны өзгерту процедурасы 2 кезеңнен тұрады.
Конституцияны, басқа конституциялық заңдарды қайта қарау туралы заңдар Парламенттің әр палатасында кем дегенде екі тыңдаудан кейін ғана қабылданады. Тыңдаулар арасындағы мерзім 3 айдан кем болмауы тиіс. Екінші сайлау кезінде ондай заңдар әр палатаның құрамының абсолютті көпшілік даусымен мақұлдану тиіс.
Қазіргі Италия Конституциясы 1948 жылы күшіне енді. Мемлекеттің басшысы - президент. Оны парламенттің екі палатаның бірлескен мәжілісінде жасырын дауыс беру жолымен 7 жылға сайлайды. Президентке кең өкілдіктер берілген. Ол заңдарды жариялайды, заңдық күші бар декреттер шығарады, парламентті таратып жібере алады, үкімет төрағасын тағайындайды, қарулы күштердің қолбасшысы да, Жоғарғы қорғаныс Кеңесінің төрағасы да сол. Жоғары заңшығарушы органы да - парламент. Ол екі палатадан-депутаттар палатасы және республика сенатынан құралады. Екі палатаға да депутаттар жалпыға бірдей және төте сайлау жолымен сайланады. Ерекше еңбек сіңірген 5 адамды президент өмірлік сенаттыққа тағайындайды, республиканың бұрынғы президенттері де сенат құрамына өмірлік болып кіргізіледі. Екі палатаның да өкілдік мерзімі 5 жыл. 21 жасқа толған барлық азаматтарға сайлау құқығы беріледі. Атқарушы өкімет билігін үкімет - Мин. Кеңес жүргізеді. Үкімет парламент алдында жауапты. Сот жүйесі Жоғарғы кассациялық сот - жоғарғы инстанциялы сот, азаматтық істер, қылмыстық істер жөніндегі соттар және аппеляциялық соттардан құралады. Судьяларды тағайындау және ауыстыруды президент төрағалық ететін магистратураның жоғарғы Кеңесі жүргізеді. Италия Конституциясында мемлекет пен Католиктік шіркеу арасындағы өзара байланыс ерекше орын алады. Бұл Италияның католиктік дәстүрлерімен ғана емес, Италия территориясында, Римде, Ватиканның - Католиктік шіркеудің діни және әкімшілік орталығының орналасуымен байланысты, ал римдік бірінші діндар - Папа дәстүр бойынша рим епископы болып саналады. Сонымен бірге, Италия Конституциясы өзінің зайырлы сипатын сақтайды, шіркеуді мемлекеттен бөліп қарау принципіне сүйенеді және дін ұстану теңдігін береді.
Италиялық Конституция тұрақты болып саналады - оның қолданыстағы уақыты барысында ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.