Ежелгі Үндістан мемлекеті мен құқығының тарихи кезеңдері және қоғамдық-мемлекеттік құрылымы

Пән: Жалпы тарих
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 5 бет
Таңдаулыға:

Жоспар

Кіріспе
Негізгі бөлім

а) Ежелгі Үндістан мемлекеті

ә) Үндістан мемлекетінің құқығы

б) Үндістанның мемлекеттік құрылымы

Қорытынды

Ежелгі Үндістан мемлекеті. Алғанқы мемлекеттек құрылымдар Үндістанда Үндістан түбегінің солтүстік бөлігінде, Үнді және Ганг өзендерінің аймағында пайда болып, ауыл шаруашылығы мен қолөнердің дамының жоғары деңгейімен ерекшеленген. Б. э. д. II мыңжылдықтың ортасында Үндістанның аумағына арийлер көшпенді тайпалары жаулап кірді, олар біртіндеп бүкіл аумақты жаулап алды да, ежелгі үндістандық өркениетті құртты. Жаулап кірген арийлерде рулық құрылым сақталмаған болатын, оның негізгі буыны болып қандық туыстыққа негізделген рулық одық - ғана табылатын, кейін оның руына ауылдық қауымдастық - вишас келді, бұған жергілікті халықта енетін болған.

Жер өндірудің одан әрі дамуы мен қолөнердің оқшаулануы қауымдастықтардағы еңбек бөлінісіне алып келді, ал бұл, өз кезеңінде, жеке меншіктің пайда болуына және қоғамының таптарға бөлінуіне негіз болды. Осылай мемлекет пайда болды.

Ежелгі Үндістанның мемлекеті және құқығы тарихының кезеңдері:

1 кезең - алғашқы қауымдық құрылымның ыдырауы және құлиеленуші мемлекеттердің пайда болуы (б. э. д. II мыңжылдықтың екінші жартысы) ;

2 кезең - Үнді мен Ганг аймақтарында құлиеленуші мемлекеттердің құрылымы ( б. э. д. II мыңжылдық - б. э. д. IV) ;

3 кезең - Маурийлердің орталықтанған мемлекеттің құрылуы және гүлденуі ( б. э. д. IV - II ғ. ғ. ) ;

4 кезең - үнділік құлиеленушілік қоғамның шиеленісі және шаруашылықтың феодалдық жүйесінің бекітілуі (б. э. д. II ғ. ) ;

Қоғамдық құрылымы. Ежелгі Үндістандағы қоғамдық құрылымның өзіндік сипаты варналар (касталар) жүйесінің болуымен анықталады, олар өзінің құқықтық жағдайы бойынша тең емес тұйық әлеуметтік топтар ретінде қалыптасады. Қоғамның таптарға бөлінуінен кейін қауым төрт варнаға бөлінді: брахмандар варнасы (абыздар) ; кшатрилер ( әскери тұлғалар) ; шудралар варнасы (қаналушы батырақтар) .

Мемлекеттік құрылым. Мемлекет басында патша - раджа немесе магараджа тұрды. Маурийлердің дәуірінде маңызды орган ретінде патшаның билігін шектеуші және брахмандар мен құлиеленуші аристрокаттардан құралған паришад табылды.

Мемлекеттік аппаратта шенуліктер екі топқа бөлінді - орталық және жергілікті басқару шенуліктері жоғары шенеуліктердің арасында мыналар ерекше орынды иеленді: пурохита - патшаның басты кеңесшісінің жіәне абызы; сенапати - әскер қолбасшысы; ахармадьякша - сот істер бойынша жоғарғаы шенулік. Басқарудың орталық аппараты үш мекмемге бөлінді: әскери, қаржыдық және көпшілік істер бойынша.

Жергідікті басқару. Маурийлер мемлекетінде мыналар ерекше бөлінеді: патшаның басқаруы мен бақылауындағы облыстар мен белгілі бір автономияға ие жерлер ( провинциялар), провинциялар, өз кезегінде, округтерге, округ аудандарға бөлінген. Ең төменгі аумақтық бірлік қауым - ғана болған.

Әскер . Маурийлер дәуінінде әскерді алты алқаға бөлген 30 мүшеден құралған әскери каңес басқарылған. Олар үнділік әскердің төрт түріне жетекшілік жасаған: жаяу әскерге, атты әскерге, пілдер мен арбалы әскерге, әскери флот пен көліктік әскерге.

Құқықтық негізгі сипаттары. Ежелгі Үндістанның құқығы дінімен, діни моральмен тығыз байланысты болған. Құқөықтың негізгі қайнар көзі ретінде Ведалар - діни кітаптар мен дхармашастралар - діни - құқықтық, ережелердің жиынтығы саналған, алардың ішінде аса маңызды болып Манудың заңдары 12 тарау мен қоссөздер (шлок) түрінде жазылған 2685 - баптан құралған. Құқықтық материал IV, VII, VIII және X тарауларда мейлінше толық көрініс тапқан.

Үндістан мемлекетінің құқығы. Үндістанның мемлекеті мен құқығы тарихының кезеңдері:

1 кезең - Солтүстік Үндістан (V - VI - XII ғ. ғ) мен Оңтүстік Үндістандағы (VI - VII - XIV ғ. ғ. ) ертефеодалдық қатынастар кезеңі. Ірі империялар -Гупта империясы (IV - V ғ. ғ. ) мен Харши империясы (VII ғ. ) бірқатар ұсақ феодалдық князьдықтарға бөлінді;

2 кезең - дамыған феодализм кезеңі (XIII ғ - XVI ғ. Бірінші жартысы), бұл кезеңде Үндістанда ірі феодалдық мемлекеттер қалыптаса бастады: Дели сұлтандығы (XIII ғ. ), содан кейін Ұлы Монғолдар империясы (XVI ғ. басы) ;

3 кезең - кейінгі феодализм кезеңі (XVI - XVIII ғ. ғ. ) .

VI - XVII ғасырда Үндістан көптеген мемлекеттердің - княздықтарын жиынтығы ретінде болған, бұл мемлекеттер өзара экономикалық тұрғыдан байланысты жоқ болатын, тек соғыс кездерінде ірі князьдықтардың ( Харшм империясы мен Гупта империясы) маңында бірігетін. Бұл кезеңдегі үнемі месмлекеттері монархиялық басқару нысанында болған, оларды махараджа - басты князь басқарған. Махараджа кеңесшілері - монтри паришад көмектесетін. Мемлекеттік аппаратта маңызды орынды әскерлер мен салық жинаушылар иеленетін болған.

Гупта және Харши империялары провинцияларға ( деша. Бухти) бөлінген еді, орлады шекаралық облыстардың басшылары (гонтри) мен патшша өкілдері ( упррика) басқарған. Ең төменгі аумақтық бірлік болып селолық қауым табылған, оның басчында атароста - граминк тұрған.

Бұл кезеңде де, кейінгі кезеңдерде де Үндістанда касталық жүйе (варналар) сақталып қалған, олардың ішінде ең жоғарғысы бапхмандар, ал төменгісі құлдар болатын.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.