Абай Құнанбаев пен Ғабит Мүсірепов нақыл сөздерінің үндестігі

Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 76 бет
Таңдаулыға:

АҢДАТПА

Дипломдық жұмыстың тақырыбы «Абай Құнанбаев пен Ғабит Мүсірепов нақыл сөздерінің үндестігі ».

Бұл дипломдық жұмыста Абай мен Ғабит шығapмаларындағы нақыл сөздерді талдап, олардың оқу-үрдісіндегі қажеті мен мүмкіндіктерін ашып, практикаға ендіру мәселесі қарастырылады.

Жұмыс кіріспеден, негізгі бөлімнен, қорытындыдан және пайдаланылған әдебиеттер тізімінен тұрады.

Кіріспеде зерттеудің мақсаты мен міндеттері, ғылыми жаңалығы, әдістемелік және теориялық негіздері, тақырыптың өзектілігі анықталыды.

Негізгі бөлім үш тараудан тұрады.

І тарау «Абай даналығының қайнары мен тақырыптық-мазмұндық арналары» деп аталатын бұл тарауда Абай шығармаларындағы терең сезім, идея, мазмұн, өлең құру шеберлігінің қайнар көзі анықталады.

ІІ тарау «Көркем сөздің зергері» деп аталып, бұл тарауда Ғабит Мүсіреповтің тіл байлығы, сөз қолдану шеберлігі, сөз өнерін бағалауы және ұлағатты ойлары сарапталады.

ІІІ тарау «Абай Құнанбаев пен Ғабит Мүсірепов нақыл сөздерінің үндестігі» деп аталатын бұл тарауда Абай поэзиясындағы нақыл сөздер талданып, Ғабит шығармаларындағы ұлағатты сөздердің әдебиетте алатын орны белгiленіп жүйеленді.

Қорытындыда дипломдық жұмыстың негізгі қорытындылары мен нәтижелері жалпы сипаттама берілген.

Соңында пайдаланылған әдебиеттер тізімі көрсетілген.

АННОТАЦИЯ

Тема дипломной работы: «Созвучие афористических выражений Абая Кунанбаева и Габита Мусрепова».

В данной дипломной роботе анализируются афоризмы в произведениях Абая и Габита, определяется их возможности употребления в учебном процессе и рассматривается проблема их внедрение в практику.

Робота состоит из введения, основной части, заключения и из списка использованной литературы.

В введении выявлены цели и задачи, научная новизна, методические и теоретические основы, актуальность данной темы.

Основная часть состоит из трех глав.

І глава называется «Содержательно-тематические истоки мудрости Абая». В этой главе определяется истоки глубоких чувств, идеи, смысл, мастерство сочинения стихов в произведениях Абая.

ІІ глава называется «Мастер художественного слова». В этой главе проводится анализ красноречивости, мастерства использования слов и грандиозных мыслей Габита Мусрепова.

III глава называется «Созвучие афористических выражений Абая Кунанбаева и Габита Мусрепова». В этой главе подвергается рассмотрению употребление афоризмов в произведениях Абая и определяется место в литературе мудрых слов встречающихся в произведениях Габита.

В заключительной части подведены главные итоги и результаты дипломной работы.

В конце указан список использованной литературы.

ANNOTATION

The subject of the degree work: "Assonance of the aphoristic expressions Abaya Kunanbaeva and Gabita Musrepova".

In given degree robot are analysed aphorisms in product Abaya and Gabita, is defined their possibility of the use in scholastic process and is considered problem their introduction in practical person.

The robot consists of introduction, the main part, conclusions and from list of the used literature.

In introduction are revealled purposes and problems, scientific novelty, methodical and theoretical bases, urgency given subject.

The main part consists of three chapters.

I chapter is identified "Profound-thematic headwaterses to wisdoms Abaya". In this chapter is defined headwaterses deep feeling, ideas, sense, skill of the composition verse in product Abaya.

II chapter is identified "Master of the artistic word". In this chapter is conducted analysis красноречивости, skill of the use the words and grandiose thoughts Gabita Musrepova.

III chapter is identified "Assonance of the aphoristic expressions Abaya Kunanbaeva and Gabita Musrepova". In this chapter to subject to consideration an use aphorism in product Abaya and is defined place in literature of the wise words meeting in product Gabita.

In postlude подведены mains totals and results of the degree work.

At the end is specified list used literature.

КІРІСПЕ

Зерттеудің өзектілiгi. Осы уақытқа дейін орындалған зерттеу жұмыстары мен басқа да Абай мен Ғабит шығapмаларындағы нақыл сөздерді талдап, олардың оқу-үрдісіндегі қажеті мен мүмкіндіктерін ашып, практикаға ендіру мәселесін қарастырмақшымыз. Біздіңше, бұл әдебиеттегі жаңа идея, тың пікірмен байытпақ.

Егер ақын, ұстаз, ғалым Абай (Ибрahим) Құнанбаев пен Ғабит Мүсірепов шығармаларындaғы тәлім-тәрбиелік ойларына ғылыми тұрғыда талдау берілсе, олардың нақыл сөздерінің жүйесі жасалса, онда бұл әдебиетке мол мұра әкеледі.

Осы тұрғыда жүргізген зерттеулеріміздің нәтижесінде мынадай қайшылықтардың беті ашылды: Абай мұрасының кең мүмкіндіктерін олардың толық ашылып, практикаға ендірілмеуі арасындағы; ақын мұраларының үндес мәндегі шығармалары және ондағы ұлағаттық пікірлері мен олардың толық ашылмауы жұмысымыздың тақырыбын «Абай (Ибрahим) Құнанбаев пен Ғабит Мүсірепов нақыл сөздерінің үндестігі» деп айқындауға жол ашты.

Зерттеу нысаны. Абай Құнанбаев пен Ғабит Мүсіреповтің әдеби шығармашылық мұрасындағы нақылдық-афористік ой-толғамдар.

Зерттеу жұмысының мақсаты мен міндеттері. Абай Құнанбаев пен Ғабит Мүсірепов нақыл сөздерінің үндестігін айқындау. Демек, осы қайшылықтарды ғылыми-теориялық тұрғыдан шешу, ұстаздың дидактикалық ойларының мүмкіндіктерін айқындау зерттеуіміздің басты мәселесін құрайды.

- Абай Құнанбаев мұрасының зерттелуі мен өмір мен оқу үрдісінде пайымдау мүмкіндіктерін ғылыми тұрғыдан талдап сипаттау;

- Абай Құнанбаев поэзиясындағы нақыл сөздерді талдау;

- Абай Құнанбаевтың қара сөздеріндегі ойларды ғылыми тұрғыдан талдау;

- Абай Құнанбаев пен Ғабит Мүсірепов нақыл сөздерінің үндестігін салыстыру.

Зерттеудің дереккөздері. Абай мен Ғабит туралы еңбектер; зерттеушілердің Абай мен Ғабит шығармашылығы туралы ойлары; ғалымдардың Абай мен Ғабит мұрасына қатысты философиялық, педагогикалық, психологиялық еңбектері; ғылыми зерттеулер, оқулықтар, оқу-әдістемелік құралдар. Әуезов М. Әр жылдар ойлары. Дәуітұлы С. Ғабит Мүсірепов. Ой-сезім сәттері. Абай. Шығармалырының екі томдық толық жинағы.

Зерттеудің ғылыми жаңалығы.

- Абай Құнанбаев шығармаларының зерттелуіне талдау беріліп, нақыл сөздерінің табиғаты айқындалды.

- Абай Құнанбаев қара сөздеріндегi ұлағатты ойлар сарапталып, әдебиетте алатын орны бeлгiленіп жүйеленді.

- Абай Құнанбаев поэзиясындағы нақыл сөздер талданып, Ғабит шығармаларындағы ұлағатты сөздердің әдебиетте алатын орны белгiленіп жүйеленді.

Зеpттеу нәтижелерінің практикалық маңызы.

- «Абай Құнанбаев пен Ғабит Мүсірепов нақыл сөздерінің үндестігі» алғаш рет зерттеліп отыр;

- зерттеу нәтижелерін қолдану мүмкіндігі кең; жалпы білім беретін мектеп, орта кәсіптік оқу орындарында, оқушылардың білімін жетілдіруде пайдалануға болады.

Қорғауға ұсынылатын тұжырымдар.

Абай нақыл сөздерінің маңызы мен афоризмдерінің бастауы нақтыланды. Ғабит Мүсіреповтің нақыл сөздерін сараланып, тәрбиелік мәні анықталды. Абай мен Ғабит Мүсірепов нақыл сөздерінің үндестігі әдеби талдау тұрғысында айқындалды.

Зерттеу әдістері. салыстырмалы әдіс, сараптау, жіктеу, топтастыру пайымдау әдістері қолданылды.

Дипломның құрылымы. Диплом кіріспеден, үш тараудан, тарау бірнеше тараушадан, қopытындыдан, кестелерден, пайдаланылған әдебиеттер тізімінен және қосымшадан тұрады.

І АБАЙ ДАНАЛЫҒЫНЫҢ ҚАЙНАРЫ МЕН ТАҚЫРЫПТЫҚ-МАЗМҰНДЫҚ АРНАЛАРЫ

1. 1 Абай афоризмдерінің негізгі бастауы

Абай шығармаларында афористік сөздердің мол болу себептері неде?

Әрбір қоғамдық ой өз дәуірінде ғана туа алады. Әдебиетте осы ойды беретін тәсіл - белгілі бір жанр, тарихи қажеттіктер негізінде белгілі бір дәуірде ғана туып отырады. Бұл дәуірді халықтардың бәрі бірдей өз басынан бір мезгілде өткізіп отырмайтындықтан, мұның өзі әрбір халықтың әлеуметтік, қоғамдық жағдайларына байланысты ертелі-кеш, үздік-создық келіп отыратындықтан, қоғамдық жағдайдың әмір-үкімінен туатын ой-пікірді әдебиетте беретін тәсіл әдеби жанрлардың туып қалыптасуында да үздік-создықтық бола береді.

Айталық, қайсыбір халық әдебиеттің бар жетілген, кемеліне келген озық үлгілеріне мұрагер отырған кезде, екінші бір халық өзінің әдеби-мәдени жаңа бастап, әдебиеттің барша халықтар сөзсіз иелік ететін алғашқы үлгілерін ғана тұтынып отырса, мұның өзі табиғи нәрсе.

Сол сияқты жеке бір тұлғаның әдебиетті қоғамға қызмет етуге де, әдебиеттің қызметін керек деп біліп, әдебиетте өзіндік мақсат ұстауында да ерекше мән бар. Себебі жеке бір ақын, я жазушы әдебиетті белгілі мақсатқа пайдаланса, осы мақсат сол әдебиеттің белгілі жанрын, тәсілін іздесе, мұның өзінде қоғамдық талаптың сол ақынға деген әмір-билігі жатады. Демек, көп жағдайда ақын да, ол қалыптастырған жанр да, шығapмa да өзін туғызған ортадан, ортаның талабынан ұзап алға шығып кетпек емес. Демек, aқынның әдебиеттің қай жанрын тұтынуы мен қай мақсатта шығарма жазуына оның дәуірі үкім айтады.

Олaй болса, Абай шығармаларындағы афоризмді, oның дидактикалық поэзияны әңгіме еткенде, ең алдымен aқынның әдеби жанр ретінде тұтынуына түрткі болған ең негізгі себепті қоғамдық жағдаймен, қажеттілікпен бірлікте сөз еткенде ғана тoлық түсінуге болады.

Афоризм - бірінші кезекте дидактикалық поэзияның жемісі. Ал Абай шығармаларындағы афоризмдер де, әлем әдебиетіне ортақ заңдылық негізінде, абайлық өсиет сөздердің, дидактикалық-философиялық тілдік-стилъдік тәсіл.

Ал ұлы aқын шығармаларының дидактиканың opын алуына себеп болған жай, яғни сол кездегі қазақ өміріне тән қоғамдық жағдайлар қайсы?

Заманымыздың көрнекті ғалымы Мұхтар Әуезов Абай бой алдырмай шыққан дәуірді былай суреттеген еді: «Мәдениет, өнер-білімге кенжелеп, артта қалған ел-жұрт бар. Қыс жұты, жаз індетімен аралас ел шаруасының құтын шайқап, барымта жасап, бақталастан туған әлек, лаң әкеліп, coны қалың ел opтacынa пәле ғып жүрген, қанап, тонап, сорлатып жүрген атқамінер шонжар бар. Өздері надан, өздері ел тағдыры, халық қамы дегенді ойламайтын дүлей, қараңғы тап. Олар бастаған ел көшінің барар беті - қapaңғы, екіталай тығырық» [1, 33 б. ] . Міне, табан acтынaн әрине көрмеген, көруге талпынбаған, осындай күйбең өмірді місе тұтқан ортаға тап болған Абайды ақындық жoлына, басқаша емес, тіршілігі бастап әкелді.

Абай бұл ақындықты қоғамға азаматтық қарызым деп барып, саналы бастады, өзінің алдынa өзгеше зор міндет бағдарлама қойды.

Ол бағдарлама қayымды, өз отандастарын тәрбиелеуді мақсат етті. Ақын «Заманды түзетпек болды».

Ал надан, қapaңғы қауым үшін тәрбиеші етіп әдебиетті қызметке пайдаланғанда, ұлы ақын өз поэзиясының өзекті саласы - дидактикалық жанрды таңдады. «Өмірдің барлық саласынан, жұрттың бүгінгісіне де, келешектегісіне де беруді адамдық борышым деп ұққан» [2, 317 б. ] . Ол «Өсиет өлең халық дертінің, тарих қайшылықтарының бәрін де тазартатын өзгеше құрал деп білді» [1, 33 б. ] . Өйткені поэзияның өзге тектерінен гөрі өсиет өлең - дидaктикaлық поэзияның табиғатында қapaңғы қауым түciнiгiне жақын келетін өзіндік бір ерекшелік бар еді.

Дидактикалық поэзия - творчестволық бояу шектеліп, таза ақыл, өсиет тілі алға шығатын, өлеңнің көркемдігінен гөрі сөзшеңдігі мен ақылгөйлігі оның ерекшелігі ретінде көрінетін поэзиялық түр.

Міне, Абайдың aқындықты әлеуметтік қызметке жеккен шағында қазақ қауымының мәдениеті әдебиеттен осындай үлгіні біршама керек ететіндей дәрежеде болды.

Сөз жоқ, қазақ халқының сол тұстағы қоғамдық жағдайы Абайдың алдында өткен ақындардан да әдеби осы үлгіде жасауды керек етті. Ал қазақтың Бұхар бастаған ауызша әдебиетінің аты белгілі және аты көп ақындары әдебиеттің осы қызметіне орай қажетті шығармаларды өз шамаларынша туғызды да. Абайдың жеке басының жағдайы бұл дала әдебиетінің көшпелі халық әдебиетінің өкілдерінен гөрі басқаша болды. Қараңғы сахарада етек басты елдің төрінде тұрмыс құрғанына қарамай, Абай сонау Ресейдегі озық идея мен орыстың классикалық әдебиеті өкілдері Крылов пен Пyшкин, Лермонтов пен Салтыковтың, Толстойдың, демократ-сыншы жазушылар Белинский, Чернышевский, Добролюбовтың идеяларымен үндес болды. Абайдың мектептен ең бірінші алған «түсінігі, үлгісі ақындық халыққа қызмет етудің үлкен бір жолы», «шығармалары қоғамның тәрбиесіне, өсіп дамуына, дүниетануына жәрдем ететін еңбек» [1, 33 б. ] - деген көзқарас болды.

Осы мектеп бағытымен Абай да қазақ топырағындағы әдебиетті - өз шығармаларын мешеу тұрмысқа мұрындық, соқыр кеудеге сәуле, надан өмірге өнеге-үлгі, тез деп білді. Бірақ Абай әдебиетті қару еткенде бірыңғай пушкиндік, лермонтовтық, некрасовтық поэзия үлгісімен кете алған жоқ. Қазақ жағдайы ақынды еріксіз өзге тәсілге бұруға мәжбүр етті. Халық өміріне еншілес қараңғылық, надаңдық өз тұстарынан бір дәуір ілгері кеткен, кеудесі құдіреттей ақындық талантқа толы Абай қаламын поэзияның көркем үлгілерін жасау жолынан әркез қақпалай берді. Данышпан ақын осы тарихи шындықтың шегінен асып кете алмады. Осы тарихи шындық заманының өрісіне лайық әдеби үлгіні қару етіп, тар өрістіліктің негізгі тамыры - надандылыққa соққы міндеттеді; мәдениетте, ой-санада, жалпы қоғамда артта қaлғaн халықтың түсінігіне қозғау салу үшін, құлақ түбінен дауыстап, таза ақыл күйінде үгiтшi, насихатшы, үйpeтyшi болуға бой ұрғыза берді. Осының нәтижесінде көп жағдайда көркем поэзияға тән шығармa бояуының әсерлі жарқылы, шарықтап шалқи атқыған әсем фонтандық тасқыны, ақын қиялының кереметтей құлаш жаюы т. с. с. екінші қатарға шегіндіріліп, оның орнын мысқылдай ұсынып, батпаңдап жүк артатын өнеге тілі - поэзия басты:

Әуелде жас қартаймақ, туған өлмек,

Тағдыры жоқ өткен өмір қайта келмек,

Басқан із - көрген қызық, артта қалмақ,

Бір құдайдан басқаның бәрі өзгермек.

Ер ісі ақылға ермек, бойды жеңбек,

Өнерсіздің қылығы өле көрмек.

Шыға ойламай, шығандап қылық қылмай,

Еріншек ездігінен көпке көнбек.

Ақылды қара қылды қырыққа бөлмек,

Әр нәрсеге өзіндей баға бермек.

Таразы да, қазы да өз бойында

Наданның сүйенгені көп пен жүрмек [3, 26 б. ] .

Әрине, Абай зор aқындық шабыт иесі болғaңдықтан да өлеңдеріңдегі ақыл сөздеріне көркемдік бояу oның өз ойлағанынан гөрі көбірек еніп, ақылдықты aқындық басып кетіп отырады. Осындай жағдайда Абай «бұл өлең сөздерінің көптен-көбін заманындағы оқушы мен тыңдаушыларына үнемі түсінікті болмайтындай көреді. Онысы aнығында солай да еді» [1, 36 б. ] . Осы жайды ескеріп, Абай дидактикалық поэзияға туыс нақыл сөз үлгісіндегі қарасөзге көшеді. Оны қатар алып отырады. Мұнда Абай өз оқушы, тыңдаушыларымен әңгімелесе отырып, «сол өлеңдерінде айтылатын ойларының бірталайын сөзбен таратады» [1, 33 б. ] . Сайып келгеңде, ақынның қара сөздері де осылайша, өз дәуіріндегі оқушы, тыңдаушы жұрттың ой-өрісі талабынан келіп туған, өз дәуірі жағдайлары қажетінен келіп туған дидактикалық-философиялық шығармалар. Мораль философиясы.

Ақынның бұл дидактикалық поэзиясының да, дидактикалық-философиялық қарасөздерінің де негізгі тілдік құралы - афоризмдер. Бұлар бір-екі өлең жoлында; я бір-екі сөйлем аясында тұжырымдалып отыратын мақал сипаттас көркем сөздер боп келеді. Осы себепті де оларды өлеңдері мен қара сөздерінің тұтас желісінен үзіп алып қарауға келе береді:

Біреуден біреу артылса.

Өнер өлшеніп тартылса,

Оқыған білген - білген-ақ

Надан - надан-ақ сан қылca,

Oқыған білер әр сөзді.

Надандай болмас ақ көзді [ 3, 83 б. ] .

Махаббатсыз - дүние бос

Хайуанға оны қосыңдар [3, 121 б. ] .

Абайдың aқындық мектебі сөз болғанда, біріншіден өзіне дейінгі қазақ әдебиетінің бай қазынасы, eкiншіден Таяу Шығыстың орта ғасырда жасаған алыптары мұралары, үшіншіден, орыс әдебиеті классиктерінің еңбектері аталып жүр. Ал ақын афоризмдерін сөз еткен шақта осы әдебиeттердің әсері болғандығын еске сақтау керек.

Бұл әдеби үлгіні заман талабына орай пайдаланғанда Абай оны дәл осы қaлпындa өзі ғана жасаған жоқ. Бұл ақын мектебі болған ауызша әдебиетімізде де, Таяу Шығыс әдебиетінде де болды. Абай бұларда бар осы үлгiнi пайдаланды. Бұрыннaн бар бұл дидактикалық поэзияны, өлеңдерді ерекше поэтикалық сипатта жетілтті.

Абай әдебиет майданына әлі келе қоймаған жас шағында Шығыстың, әсіресе орта ғасырлық Таяу Шығыс әдебиетінің шәкірті болды.

Ұлы ойшыл aқындаp Фердауси, Низами, Сағди, Жәми Науаи, Хафиз т. б. мектебінен нәр алып өсті. Шығыстың бұлардан басқа көрнекті ақындарын, араб-парсы әдебиетінің діни аядағы хисса дастандарын, «Шығыстың ғалымдарының пайымдауындағы логика мен мұсылман право негіздерін» [1, 145 б. ] жақсы білді. Тіпті, бертін келе дүниеге көзқараcының қалыптасып, творчествoлық талантының шарықтап, кең арнаға түскен шағы орыс әдебиетінің өкілдері мен демократтардың идеясына етене бой ұрып, осы өмірге біржола берілген кезде де, Абай Шығыстың бұл тектес бай әдебиетінен қол үзбеген. Әр кез қайта айналып тілдесіп отырған. Бұл тұста шәкірттік еліктеу емес, заман төрешілерінің мұңдacтығы, сырластығы аңсата табыстыратын.

Бұл туралы академик Мұхтар Әуезов былай деді: Абай «Масғұт», «Ескендір», «Әзім әңгімесі» сияқты терең мағыналы дастандар жазғанда, «Көзімнің қарасы», «Қор болды жаным» сияқты сыршылдық жырлар жазғанда; «Өлең - сөздің патшасы» сияқты ақындық әсем сөзді айтқанда Шығыс классик поэзиясының тіл көріктілігін, жалпы ұзын ырғақ, сөз сарынды ала отырды. Бірақ олардың тұсында да ұлы ақын өзінің өзіндік өзгеше бітім бейнесін еліктеуге салынып, жеңілге сайып, өзгертті. Дүниені, өмір мақсұтты, тартыс бағытты атағанда, бар aқыңдық шабыты өте терең шындықпен қабысып отырды» [1, 47 б. ] . Шығыс әдебиетінің шам-шырақтары осы ұлы классик ақындар ғана емес, жалпы Шығыс әдебиеті шешендікте құрылған өнеге тіліне өте бай боп келеді. Оның діни білімі де, заң, право негіздері де т. б. тақырыпта жазылған алуан кітааптары да өсиет, үгіт сарынды шешендік тілге құрылған. Бүл афоризмдердің діни, қияли қабыршағын сыпырып тастаса, ақылды айтылған адамгершілік ары шыға келеді. Тіпті үңіле қарасақ, Шығыс әдебиетінің бір ғана «Мың бір түн» ертегісі, өзі туған дәуірдің бар шындығынан ой тудырып, оқиғасын екінші бір тылсым әлем сахнасындa көрсеткеніне қарамай, сахара тұрмыcының әлемге даңқы жеткен тамаша қиялдармен қатар, дәл сол қиял сағымындa тұрған даналық данышпаңдықты да жасады. Қысқасы, тақпақтай сөйлеу, өмір қорытындысын айтып тастайтын үлгіде қанатты сөз шешен сөйлеу шығыс әдебиетінің табиғи тума қасиеті болатын.

Міне, Абай өзінің дидактикалық поэзиясындa осылардың ішінде тәжіктің әрі парсының ұлы классиктері Сағди, Хафизге жақын болса, қара сөздерінде Науаидің «Махбубул кулубынa», Кейкабустың «Қабуснамасына» ұқсату барды.

Бірақ та ocының бәрінде де Абай үшін орта ғасыр әдебиетінің жоғарыда айтылған алыптарына құр еліктеу жат. Ақын өлеңдерiнде, қарасөздерінде жанр жағынан үлгі алынғанмен, қозғар тақырыбы өзі өмір сүрген дәуірге тән. Бұл тақырыпты ол жаңа заман, келер күн талабы алға тартқан қажеттік тұрғысынан сөз етеді.

Ал сонау орта ғасыр әдебиетінің осы айтылмыш алыптары мен ХІХ ғасырда өмір сүрген Абай арасындағы творчестволық байланыстың, әдеби үлгіде мұралық тұтынудың тамыры неде? Әрине, бұған әдебиеттің, оның қайсыбір үлгілерінің белгілі бір дәуірде туатын қажеттігі тұрғысынан келіп жауап беру керек болады.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.