Зоогигиенаның даму тарихы туралы қысқаша мәліметтер


Зоогигиена пәні және оның мәселелері. Кез келген ұстау әдісінде жануарлар адам жасаған жағдайларға тәуелді болатыны белгілі (микроклимат, азық сапасы, азықтандыру тәртібі, орналастыру тығыздығы т. б. ) . Осы жағдайлардың жануарлар биологиясына сәйкестігі олардың денсаулығы мен өнімділігіне әсерін білдіреді.
Ауылшаруашылық малдары гигиенасы негізін жан-жақты білу өндірістің жалпы деңгейін жоғарылатуға, өндірілетін өнім сапасын жақсартуға, түсінігін ұлғайтып, өзіндік құнын төмендетуге мүмкіндіктер жасайды. Сонымен, зоогигиена дегеніміз не?
Зоогигиена (ветеринарлық гигиена, ауылшаруашылық малдарының гигиенасы) грекше - zоо - жануар, hygienos - дені сау, деген сөздерінен бастау алатын ұғым. Гректерде - гигия - денсаулық құдайы.
Зоогигиена - жануарлар денсаулығын нығайту, олардың организмінің табиғи резистенттілігін, азықтандыру, ұстау, бағып күтудің тиімді әдістерімен жоғарылату тұрғысындағы ілім.
Қоршаған орта жағдайларының жануарлар организміне әсер етуін зерттеу негізінде мал шаруашылығы қызметкерлеріне күнделікті жұмыс барысында көмекші болатын ұсыныстар құрастырылып шығарылады.
Олардың негізгілері - ұстау нормалары мен ережелері, азықтандыру тәртібі, ферма аумағын таңдау, малшаруашылық құрылыс орындарының сапалығы, аудан нормалары, микроклимат, қызмет түрлерінің механикаландырылуы, орналастыру әдістері.
Зоогигиенаның даму тарихы туралы қысқаша мәліметтер
Зоогигиена ғылым ретінде ерте дәуірде туындала бастаған, алайда, бұл жылдар бойы жинақталған, байқау-бақылауларға негізделген тәжірибелік машықтанулар ғана еді, бұл жайлы Рим, Греция, Қытай, Үнді мал шаруашылығының даму тарихы көрнекі мысал бола алады.
Ерте дәуірдегі және орта ғасырлық өзге елдер ветеринариясы айтарлықтай жоғары деңгейде болған. Ол клиникалық, індеттанымдық, паталогоанатомиялық дерек - мәліметтер негізінде өзіндік ауру жіктемесін жасаған, түрлі аурулардың ағымы мен барысы тұрғысында дұрыс түсінік қалыптастыра алған, сондай-ақ ауруларды балау, алдын-алу, емдеу тәсілдерін де біліп орындаған.
1-кестеде Қазан төңкерісіне дейінгі қазақ халық ветеринариясындағы кейбір жұқпалы мал ауруларының мәні мен атаулары келтірілген. Сол кезде қалыптасқан қазақ ветеринариясы заңдары төмендегіше болмаған:
1. Егер мал емші кінәсінен шетінесе, я болмаса оған қандай да бір зақым келтірілсе, ем жасаушы кінәлі деп танылған.
2. Егер сатылып алынған малда қандай да бір кінәрат, нақты уақыт аралығында жаңа иесімен анықталса, ол сатушыға малды қайтаруға құқылы болған.
3. Жер иеліктеріне бөтен малдар кіруіне жол берілмеген. Соңғы тармақ аса қатаң сақталған әр рудың өз жер иеліктері, көшіп-қону бағдары, жайлау, қыстау, күзеулері болған.
Қандай да бір ру малдары жайлаған аумаққа рұқсатсыз өзге ру малдары енуіне қатаң тыйым салынған. Бұл індеттік аурулар таралуымен күрес ретінде аса маңызды жай болып табылған.
1-Кесте. Қазан төңкерісіне дейінгі қазақ халық ветеринариясындағы кейбір ауру атаулары мен мәні
Мұрыннан бөлінділер ағуы, шырышты қабаты-
ның зақымдалуы.
Қазақстанға тән климаттық және табиғи-экономикалық жағдайлар қазақ малшы-қауымын, жайылымдарды мерзімге қарай пайдалануға мәжбүрленген: қыстау, жазғытұрымғы жайылым, жайлау, күзек. Қатаң тәртіптегі, малдар, көшіп-қонуы едәуір індеттанымдық маңызға ие болғандығын атап өту орынды.
Індет орын ала қалған жағдайларда, ауруға шалдыққан малдарды сол орында сойып, сауларын өзге қолайлы жерлерге айдап отырған, ал ауруға күдікті дегендері 3-5 шақырым қалдырылып отырған. Егер ауру малдар тым көп болса, оларды сол орында қалдырып (жарты бөлігі сауығады деген үмітпен), бұл жайлы көшіп-қонып жүрген ауылдарға хабар таратқан. Мал тұрақтары мен жайылымдарын жиі ауыстыру ауру жұққан табында ірі қара мал обасы ауруы таралуын 30-35%-ға төмендеткен.
Қазақ малшы-қауымы сібір жарасы болып өткен, яғни осы кесел бойынша қолайсыз аумақтарды ескеріп, тек боранды мезгілде ғана малдарын айдап апарып отырған. Осы тәжірибені олар әсіресе тері аурулары болған уақыттары кезінде қолданған, мал өліктерін өрттеген немесе терең етіп көмген.
Тері аурулары байқалғанда, іші құрғақ қора-жайларды пайдаланған. Жылы қора-жайларды тек арыған малдар мен төлдерге қолданған.
Қазақ халық ветеринариясы түрлі мал аурулары кезінде оңтайлы орын алғанымен, осы ауруларды түбегейлі жою үшін Қазақстан аумағында мемлекеттік ветеринарлық мекемелер ұйымдастыру мен арнайы дайындалған мамандар шығаратын арнайы оқу орындары қажет еді. Осы тұрғыда Қазақстанға жіберілген орыс ветеринар дәрігерлері орны толмас көмек жасады. Ресей ветеринариясына жауапты іс жүктелді - ол көшпелі қазақ мал шаруашылығына ғылыми және тәжірибелік тәлім енгізу мәселесі еді.
Кеңес заманында зоогигиена бөлімдері бар зоотехникалық және ветеринарлық ғылыми-зерттеу мекемелері құрылып, зоогигиена кафедралары бар ветеринарлық және зоотехникалық институт, факультеттер ашылды.
Кеңес өкіметінде ветеринарлық гигиена дамуына үлкен үлес қосқандар қатарына А. К. Скороходько, А. А. Аликаев, Ф. М. Ожогин, А. В. Озеров, А. П. Онеговты қосу қажет. Қазақстанда осы сала дамуына зор ықпал етіп, дамыту ісіне үлес қосушылар: В. Ф. Матусевич, В. И. Гершун, Ж. Б. Мырзабеков, К. А Сағындықов, Б. А. Асылбеков т. б.
Аталмыш оқулықта көрнекті ғалым, ветеринария ғылымдарының докторы, Целиноград ауылшаруашылық институтының зоогигиена және ветеринария кафедрасының іргетасын қалаушы - Матусевич Владимир Фадеевич туралы тоқталып кеткіміз келеді.
Матусевич Владимир Фадеевич - 1907 жылдың 15 наурызында Кировоград облысындағы шаруа отбасында дүниеге келген. В. Ф. Матусевич ветеринария ғылымдарының докторы, профессор, оның есімі Кеңестер Одағындағы ауылшаруашылық малдары гигиенасының даму тарихы мен сонымен қатар ауылшаруашылық малдарының силикоз ауруын болдырмау биологиясы бойынша зерттеулер ұйымдастыру еңбектерімен тығыз ұштасады.
Ол 1929 жылы Харьков ветеринарлық институтын тәмамдап, осы институтта ассистент-аспирант ретінде қалдырылады. Аспирантураны аяқтаған соң үш жыл өткенде оған доцент атағы беріледі де, Одесса жоғарғы коммунистік ауылшаруашылық мектебінде оқытушы болады.
1954 жылы В. Ф. Матусевич ветеринария ғылымдарының докторы ғылыми дәрежесіне іздену бойынша диссертация қорғап, профессор атағына ие болады.
Целиноград ауылшаруашылық институтында В. Ф. Матусевич 1965 жылдан бастап еңбек етеді, алдымен зоогигиена және ветеринария кафедрасының меңгерушісі, кейіннен профессор лауазымын атқарған.
Өзінің ғылыми-педагогикалық қызмет етуі барысында, яғни 52 жыл ішінде В. Ф. Матусевич 100-шақты ғылыми еңбек орындаған. Әсіресе, силикатты микроорганизмдерден жаңа штаммдарының қасиеттерін зерттеу және олардың тәжірибелік жануарлар организміне әсерін зерттеу еңбектері аса құнды қазына.
... жалғасы- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.

Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz