СҰЛЫ
СҰЛЫ
Халық шаруашылығындағы маңызы. Сұлы - тағамдық және малазықтық мақсатта
қолданылады. Оның дәнін жарма, геркулес, талқан, галет (қатырма нан), кофе
суррагатын өндіруге пайдаланады. Бұл өнімдер жақсы сіңімділігінің арқасында
диеталық және балалар тағамы ретінде маңызы зор. Сұлы жармасы - ақуызында
адам ағзасы үшін қажетті амин қыш-қылдары (аргинин, гистадин, лизин және
триптофан) көптігімен ерекшеленеді. Сұлы дәні сонымен қатар В, дәруменіне
(тиамин) жөне темір, калыдий, фосфор қосылыстарына бай.
Сұлы дәні жылқы мен басқа да жануарлар төлі үшін таптырмайтын
концентратты малазық. Ол барлық ққрама жем түрлерінің құрамдас бөлігі. 100
кг сұлы 100 малазықтық бірлікке сәйкес. Сұлының сабаны мен топанының
малазықтық құндылығы, басқа дәнді дақылдардікінен әлдеқайда жоғары.
Өсірілетін аудандары мен жағдайларға байланысты дақылдың көк балаусасында
22-26 % қүрғақ зат; 2,7-3,8 - протеин; 0,7-0,9 - май; 5,5-7,1 - жасунық;
11,6-11,7 - АЭЗ; 1,4-2,3 % күл, 40-45 мгкг каротин болса, сүрлемінде олар
сәйкес - 26,2; 2; 1,8; 7,1; 13,1; 1,9; 12. Дәнінің 100кг құрғақ затында
плазмала азықтық өлшем, 8,9 кг қорытылатын протеин; шөбінде олар сәйкес 73
және 6,9; сүрлемінде - 67 және 3,3-3,7 болады.
Біржылдық бұршақ дақылдаримен (сиыржоңышқа, асбұршақ, ноғатық)
араластырылып егілген сұлыны пішен, көказық және сүрлем ретінде жиі
пайдаланады. Бұршақпен араластырып еккен сұлы егісі екпе сүрі жер орнына
пайдаланылады. Бидайдың тамыр шірігі ауруы болатын аудандарда, сұлы
сауықтырушы дақыл болып есептелінеді.
Сұлы ескі дақылдар қатарынажатады. Ертеректе ол бидай мен арпаның
ластауышы ретінде олардың егісінде кездесетін. Бидай мен арпаның өсірілетін
аумақтары солтүстікке жоне тауға қарай жылжыған сайын, сұлы олардан
төзімдірек болуынан бидай мен арпаны ығыстырып мәдени дақыл болып енді.
Еуропада сұлы б.э.д. 1,5-1,7 мың жыл бүрын белгілі. Ресейдің
территориясында 7 ғасырдан өсіріледі.
Сұлының өнімділігі гектарына: көк балауса 120-200 ц, бұршақтармен қоспасы
-180-250, кейдеЗОО цдейін. Пішен өнімі 40 ц төңірегінде. Дән өнімі орташа
20-25 ц.
Ботаникалық сипаттамасы. Сұлы туысының сыпыртқы гүлі шашыңқы немесе
сығылған. Масақшалары екі-үш немесе көпгүлді. Масақша қабықтары жарғақты,
жалпақ, әдетте гүл қабықшаларынан ұзындау, немесе олармен бірдей. Қылтықты
формалары қылтықтарының көп бөлігі тізелей бүгілген және төменгі тізеде
бүралған, олар жоғарғы жақтан емес, гүл қабығының арқасынан шығып кеткен.
Сұлы дәнегінің сырты жүмсақ түктермен көмкерілген.
Сұлының түрлері көп (70 түрі бар). Олардың көпжылдық және біржылдықтары,
мәдени және жабайылары да бар. Біздің елімізде оның екі түрі өсіріледі:
егістік сұлы
В и з а н т и я л ық сұлының екінші дәнінің білекшесі төменінен, немесе
ортасынан сынады және жоғарысында бір бөлігі, төменгі дәнде бір бөлігі
қалады. Төменгі дәннің бөлінген жері жеңіл кесілген.
Қ ұ м д ы қ сұлының екі алдыңғы түрлерден сыртқы гүл қабықтың ұшында ұзын
қылтнқтәрізді есіндісімен
ажыратылады; масақшада төменгі гүл аяғымен отырады; масақшалар екі қатты
тізедей бүгілген қылтықтарымен. Бұл сұлы жеңіл құмды топырақтарда өсуге
қабілетті, оның құмдық аталуы да сондықтан. Елімізде арам шөп ретінде
кездеседі.
Бұлардан басқа, астықдақылдары мен басқаегістік дақылдары егісін
ластайтын жабайы сұлылар - қарасұлылар да таралған.
Кәдімгі қарасұлы көбіне бұрынғы КСРО-ның солтүстік аймақтарында
кездесетін болғандықтан - солтүстіктік, ал Людовициана қарасұлысы оның
оңтүстігінде ұшырасатындықтан оңтүстіктік деп аталады.
Жабайы сұлылар (қарасұлылар) мәденилерден дәнек түбірінде ерекше бөлік -
тағашықтар болатындығымен ажыратылады. Мәдени сұлыларда ондай тағашықтар
жоқ. Тағашықтар қарасұлы түқымының тіпті көк жағдайда болғанында да тез
шашылуына ықпал етеді. Кәдімгі қарасұлыда тағашық масақшадағы әр дәнде, ал
оңтүстіктік қарасұлыда - тек қана төменгі дәнде ғана болады. Қарасұлының
гүл қабығы қалың түктермен көмкерілген, онда ылғалдылыққа байланысты
бұратылатын және ширатылатын қатты жетілген қылтьтқ болады. Қылтық дәннің
жерге тереңге өнуіне себепкер.
Сұлының түршелері. Кәдімгі егістік сұлы қауызды және жалаңаш дәнді
формаларға бөлінеді. Негізгі егістік жерлерде қабықты сұлылар орналасқан,
ал жалаңаш дәнділер өнімі төмен болғандықтан ... жалғасы
Халық шаруашылығындағы маңызы. Сұлы - тағамдық және малазықтық мақсатта
қолданылады. Оның дәнін жарма, геркулес, талқан, галет (қатырма нан), кофе
суррагатын өндіруге пайдаланады. Бұл өнімдер жақсы сіңімділігінің арқасында
диеталық және балалар тағамы ретінде маңызы зор. Сұлы жармасы - ақуызында
адам ағзасы үшін қажетті амин қыш-қылдары (аргинин, гистадин, лизин және
триптофан) көптігімен ерекшеленеді. Сұлы дәні сонымен қатар В, дәруменіне
(тиамин) жөне темір, калыдий, фосфор қосылыстарына бай.
Сұлы дәні жылқы мен басқа да жануарлар төлі үшін таптырмайтын
концентратты малазық. Ол барлық ққрама жем түрлерінің құрамдас бөлігі. 100
кг сұлы 100 малазықтық бірлікке сәйкес. Сұлының сабаны мен топанының
малазықтық құндылығы, басқа дәнді дақылдардікінен әлдеқайда жоғары.
Өсірілетін аудандары мен жағдайларға байланысты дақылдың көк балаусасында
22-26 % қүрғақ зат; 2,7-3,8 - протеин; 0,7-0,9 - май; 5,5-7,1 - жасунық;
11,6-11,7 - АЭЗ; 1,4-2,3 % күл, 40-45 мгкг каротин болса, сүрлемінде олар
сәйкес - 26,2; 2; 1,8; 7,1; 13,1; 1,9; 12. Дәнінің 100кг құрғақ затында
плазмала азықтық өлшем, 8,9 кг қорытылатын протеин; шөбінде олар сәйкес 73
және 6,9; сүрлемінде - 67 және 3,3-3,7 болады.
Біржылдық бұршақ дақылдаримен (сиыржоңышқа, асбұршақ, ноғатық)
араластырылып егілген сұлыны пішен, көказық және сүрлем ретінде жиі
пайдаланады. Бұршақпен араластырып еккен сұлы егісі екпе сүрі жер орнына
пайдаланылады. Бидайдың тамыр шірігі ауруы болатын аудандарда, сұлы
сауықтырушы дақыл болып есептелінеді.
Сұлы ескі дақылдар қатарынажатады. Ертеректе ол бидай мен арпаның
ластауышы ретінде олардың егісінде кездесетін. Бидай мен арпаның өсірілетін
аумақтары солтүстікке жоне тауға қарай жылжыған сайын, сұлы олардан
төзімдірек болуынан бидай мен арпаны ығыстырып мәдени дақыл болып енді.
Еуропада сұлы б.э.д. 1,5-1,7 мың жыл бүрын белгілі. Ресейдің
территориясында 7 ғасырдан өсіріледі.
Сұлының өнімділігі гектарына: көк балауса 120-200 ц, бұршақтармен қоспасы
-180-250, кейдеЗОО цдейін. Пішен өнімі 40 ц төңірегінде. Дән өнімі орташа
20-25 ц.
Ботаникалық сипаттамасы. Сұлы туысының сыпыртқы гүлі шашыңқы немесе
сығылған. Масақшалары екі-үш немесе көпгүлді. Масақша қабықтары жарғақты,
жалпақ, әдетте гүл қабықшаларынан ұзындау, немесе олармен бірдей. Қылтықты
формалары қылтықтарының көп бөлігі тізелей бүгілген және төменгі тізеде
бүралған, олар жоғарғы жақтан емес, гүл қабығының арқасынан шығып кеткен.
Сұлы дәнегінің сырты жүмсақ түктермен көмкерілген.
Сұлының түрлері көп (70 түрі бар). Олардың көпжылдық және біржылдықтары,
мәдени және жабайылары да бар. Біздің елімізде оның екі түрі өсіріледі:
егістік сұлы
В и з а н т и я л ық сұлының екінші дәнінің білекшесі төменінен, немесе
ортасынан сынады және жоғарысында бір бөлігі, төменгі дәнде бір бөлігі
қалады. Төменгі дәннің бөлінген жері жеңіл кесілген.
Қ ұ м д ы қ сұлының екі алдыңғы түрлерден сыртқы гүл қабықтың ұшында ұзын
қылтнқтәрізді есіндісімен
ажыратылады; масақшада төменгі гүл аяғымен отырады; масақшалар екі қатты
тізедей бүгілген қылтықтарымен. Бұл сұлы жеңіл құмды топырақтарда өсуге
қабілетті, оның құмдық аталуы да сондықтан. Елімізде арам шөп ретінде
кездеседі.
Бұлардан басқа, астықдақылдары мен басқаегістік дақылдары егісін
ластайтын жабайы сұлылар - қарасұлылар да таралған.
Кәдімгі қарасұлы көбіне бұрынғы КСРО-ның солтүстік аймақтарында
кездесетін болғандықтан - солтүстіктік, ал Людовициана қарасұлысы оның
оңтүстігінде ұшырасатындықтан оңтүстіктік деп аталады.
Жабайы сұлылар (қарасұлылар) мәденилерден дәнек түбірінде ерекше бөлік -
тағашықтар болатындығымен ажыратылады. Мәдени сұлыларда ондай тағашықтар
жоқ. Тағашықтар қарасұлы түқымының тіпті көк жағдайда болғанында да тез
шашылуына ықпал етеді. Кәдімгі қарасұлыда тағашық масақшадағы әр дәнде, ал
оңтүстіктік қарасұлыда - тек қана төменгі дәнде ғана болады. Қарасұлының
гүл қабығы қалың түктермен көмкерілген, онда ылғалдылыққа байланысты
бұратылатын және ширатылатын қатты жетілген қылтьтқ болады. Қылтық дәннің
жерге тереңге өнуіне себепкер.
Сұлының түршелері. Кәдімгі егістік сұлы қауызды және жалаңаш дәнді
формаларға бөлінеді. Негізгі егістік жерлерде қабықты сұлылар орналасқан,
ал жалаңаш дәнділер өнімі төмен болғандықтан ... жалғасы
Ұқсас жұмыстар
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.
Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz