Жұмыссыздықтың негізгі себептері мен оныңдеңгейінің төментеудің әлеуметтік-экономикалық маңызы

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 5 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасының Білім және ғылым министрлгі

М.Әуезов атындағы Оңтүстік Қазақстан Мемлекеттік университеті

Менеджмент кафедрасы

Тақырыбы:
Жұмыссыздықтың негізгі себептері мен оныңдеңгейінің
төментеудің әлеуметтік-экономикалық маңызы.

Қабылдаған: Алиева Ж.Т.
Орындаған: Байтелиева Д.Б.
ЭФ – 04 –
10к1

Шымкент 2006
Іс жүзінде Үкіметтің бағдарламалары мен жоспарларының макроэкономикалық
көрсеткіштерінің базалық тобында жұмыспен қамту көрсеткішінің болмауы —
экономиканың өсу қарқыны мен оның интенсивті негізге көшуінің тежеуші
факторы болады.
Үкімет талай жылдан бері экономикалық өсімнің макроэкономикалық
факторларын бағалау кезіңде жұмыспен қамту мәселесіне енжар қарап келді.
Әлеуметтік – экономикалық дамудың макроэкономикалық бағдарламаларының
әртүрлі нұсқалары, әдетте, жалпы ішкі өнімнің өзгеруіне, инвестицияның
мөлшеріне, электр қуатын жеткізушілер бағасынын өсу серпініне, Халықаралық
валюта қоры кредиттерінің алынуына немесе алынбауына байланысты есептеледі.
Ал адамдар саны сол күйінде қалады.
Ал шын мәнісінде, жұмыспен қамту саласындағы қатынастар әлеуметтік-
экономикалық және қаржылық қатынастардың барлық кешенінің нарықтық
қысымының ықпалымен дамыды. Онын үстіне макроэкономикалық ілгерілеушіліктер
жұмыспен қамтуға әр кезде қолайлы ықпал ете қойған жоқ.
Еңбекке деген сұраныстың азаюы нарықтық экономиканың жаңа салаларында
тиісті жұмыс орындарының ашылуына ұласпады. Сонымен қатар, еңбек өнімділігі
төмен өндірістік емес салаларда жұмыспен қамтудың артқанын атап өту қажет.
Ал ғылымды және ғылыми еңбекті қажет ететін салаларда жұмыспен
қамтылғандардын үлесі төмендегені байқатады.
Жұмыспен қамту саласында қолданылатын саясатқа жасалған талдаудан 2000
жылдан бастап жұмыспен қамтудың мемлекеттік саясаты кедейшілікпен және
жұмыссыздықпен күрес жөніндегі бағдарлама шеңберінде іске асырылуда.
Осы Бағдарлама жұмыссыздарды жұмысқа орналастыруды, оларды кәсіптік
дайындауды және қайта дайындауды, кәсіптік машықты талап ететін қоғамдық
жұмысқа қатыстыруды, жұмыс орындарын, оның ішінде салалар мен қызмет
түрлері жөнінде облыстар бойынша индикативтік көрсеткіштерді қамтиды.
Бағдарламаны іске асыру белгілі бір дәрежеде жұмыссыздықтың деңгейіне,
жұмысқа орналастыруды ұйымдастыруға ықпал етті. Шын мәнінде жұмыспен қамту
саясатының ауқымы еңбек рыногындағы саясаттан анағұрлым кең, ал еңбек
рыногындағы саясат болса жоғарыда аталған бағдарламадағы сапалық
көрсеткіштерден ауқымды.
Жұмыспен қамтудың еңбекке қабілетті адамдарды тиімді пайдалану, жұмыс
күшіне деген сұраныстың артуы, осы ұсынысты оңтайландыру, оның құнын
арттырып, сапасын жақсарту сияқты маңызды өлшемдері мемлекеттік реттеу
шеңберінен тыс қалып келді. Ал еңбек рыногындағы саясатта жұмыс күшін
салалар, кәсіптер мен аумақтар бойынша тиімді етіп қайта бөлу ісі де тыс
қалып отыр.
Адамдар жұмыс болса ғана жұмыспен қамтылатыны белгілі, ал еңбек
жағдайының сапасына, еңбек пен еңбек қатынастарын қорғауға тұрақты бақылау
жасаудың және әріптестердің бірлескен мониторингінің арқасында қол
жеткізіледі.
Нарықтық экономикасы бар елдердің тәжірибесі, егер жұмыссыздықпен және
кедейшілікпен күреске бөленген барық қаржылардың кемінде жартысы жұмсалса,
жұмыспен қамту саясаты тиімді болатынын негіздеп отыр. Бірақ бұл шаралар
пакетінің ішінен жәрдемақыларды төлеудің басым болып отырғанын атап көрсету
қажет. Қаржыландырудың осындай моделі тиімді жұмыспен қамту саясатынан гөрі
жұмыссыздық пен кедейшілікті арттыруды білдіреді. Бұл жағдай заңдардың
кемшілігіне байланысты орын алатыны белгілі.
Бүгінгі таңда, экономикалық өрлеу кезеңінде, мемлекеттің жұмыспен
қамтудағы және еңбек рыногын реттеудегі ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.