Сахаромицет емес ашытқы саңырауқұлақтар негізінен жалған ашытқы саңырауқұлақтар

Жұмыс түрі: Курстық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 27 бет
Таңдаулыға:

Аннотация

Түйінді сөздер: культивирлеу, ашу процесі, ашытқы, культура, флавоноид,
клейковина,
макроэлемент, микроэлемент, штамм, витаминдер, фермент, көк шай
экстракты (КШЭ).
Курстық жұмыстың мақсаты: Нан ашытқыларын алуда биоқоспалар мен
флавоноидтарды пайдалану тәсілін зерттеп, нан өнімдерінің өндірістік
сапасын жақсарту.
Жұмыстың қайталануы: қайталанбаған.
Курстық жұмыстың бөлімдері: үш бөлімнен тұрады. Бірінші бөлімде нан
ашытқылары және олардың қасиеттері жайлы толық қамтылған. Екінші бөлімінде
нан ашытқыларының құрамындағы флаионоидтардың қамыр құрамына әсер етуі
мақсатында жасалынатын тәжірибелер жазылған. Курстық жұмыстың үшінші
бөлімінде, курстық жұмыс еңбекті қорғау мен қорытындымен қамтылған.

Мазмұны
Аннотация
Нормативтік сілтеме
Қысқартылған белгілер
Анықтамалар
Кіріспе
1 Аналитикалық шолу
1.1 Ашытқылардың жалпы сипаты мен өндірістік маңызы
1.2 Ашытқылардың метоболизм мен генетикаға байланысты
классификациялануы
1.3 Ашытқылардың өсу және көбею заңдылықтары
1.4 Ашытқылардың қоректенуі мен биохимиялық процестері
1.5 Нан ашытқыларының құрамына кіретін компоненттер
1.6 Ашытқы биомассасын синтездеуде сыртқы орта факторларының
жағдайы
1.7 Негізгі шикі зат – мелассаның құрамы
2 Тәжірибелік бөлім
2.1 Тәжірибе мақсаты
2.2 Нан ашытқыларының құрамындағы флавоноидтардың қамыр
құрамына әсер етуі
2.3 Тәжірибе нәтижесі
3 Тіршілік қауіпсіздігі
Қорытынды
Қолданылған әдебиеттер тізімі

Қысқартылған белгілер

г – грамм
мг – милиграмм
мкм – микрометр
КШЭ- көк шай экстракты

Анықтамалар

Культивирлеу – қоректік ортада микроорганизмдерді өсіру
Витаминдер – организмде аз ғана мөлшерде болып, маңызды қызмет
атқаратын биологиялық заттар
Көбею – ашытқылар клетка санының артуы. Ашытқылар негізінен спора,
жынысты, жыныссыз, бүршіктену арқылы көбееді
Бүршіктену – аналық клеткадан жаңа клетканың ісініп бөлінуі арқылы
жүреді.Аналық клеткада бір,екі немесе одан да көп бүршіктер пайда болуы
мүмкін. Бүршіктеніп көбею шар тәріздес ашытқыларға тән
В1 витамині– нан ашытқы құрамының 1г 20мкг-дай болады. В1 витамині
адам организмінде нерв системасын қадағалап, белок пен май алмасуына
қатысады, бұл витамин жоқ тағамды пайдаланғанда туатын полиневрит және т.б.
ауруларды емдейді
Биотин – Ашытқылардың тіршілігінде бұл витаминннің маңызы зор.
Сахаромицеттер биотинді өздері синтездей алмайтындықтан, ол қоректік
ортаның құрамына енгізілуі қажет. Витаминнің 0,5-1,8мкг 1г ашытқыда болады.

Меласса – қант қызылшаның қалдық өнімі. Бағалы өнім болып есептеледі,
сондықтан халықшаруашылығында кеңінен қолданылады. Нан ашытқы өндірісінде
мелассаның 14%
Флавоноид- өсімдік тектес тамақ өнімдерінде жиі кездесетін табиғи
компонент.Флаионоидтардың негізгі көздері- көк өністер, жемістер, сусындар
және емдік шөптер.Флавоноидтар аллергияға қарсы, суықтағанға қарсы,
вирустарға қарсы әрекет етеді.

Кіріспе
Қазіргі кезде нан өнімдерінің сапасын жақсарту мақсатында негізгі және
қосымша шикізатты дұрыс таңдай білу керек, осы мақсатта қазіргі таңда
ашытқы өндірісінде флавоноидтарды қолдану негізінде ашытқы өндіру өзінің
тиімділігімен ерекшеленіп отыр.Ашыту өндірісінде престелген және
құрғатылған ашытқы өндіріледі. Негізінен олар нан пісіру үшін қамыр
ашытуда, кондитер және консерві өндірісінде қолданылады. Одан басқа оларды
шикізат ретінде витамин өндірісінде D және B2 витаминдерін алуда,
медицинада-бір қатар емдік припораттарды, нуклеин қышқылдарын және түрлі
ферменттерді алуда,микробиологияда-қоректік орталарды дайындау үшін, және
де ауылшаруашылығында ірі қара мал алуда, құс және балық шаруашылығында
қолданылады.
Ашытқы заводтары жеке кәсіпорын ретінде өткен ғасырдың ортасында пайда
болған. Ашытқы өндірісінде негізгі шикізат ретінде ашытқы клеткаларының
өсуі мен көбеюі үшін қоректік заттарға байытылған дән қолданылған.
XX ғасырдың басында нан пісіру өндірісінде қымбат дән шикізаты орнына
қызылша қанты өндірісіндегі қалдық-меласса қолданылды. Ашытқылармен қоса
спиртті де өндірген. XX ғасырдың ортасында ашытқы технологиясы өзгерді.
Бұған өз септігін биология және биохимия облыстарындағы жетістіктер
тигізді. Бұл нан ашытқыларын меласса орталарында өсіру технологияларын
және жабдықтарды жаңаландыруды қамтамасыз етті. Сол кездерде ашытқы
өндірісінде Р.В. Гивартовский, Е.А.Плевако, И.А.Мельцер және т.б. сияқты
ғалымдардың жұмыстары техникалық прогреске әкелді. Соңғы жылдарда ашытқы
өндірісінде өндіріс күштері жаңа құрылыстар мен прогресивті технологияны
ендірумен жаңартылды. Мысалыға, ашытқыны өсірудің үздіксіз жүйесін
ендірумен байланысты өндірісті 15-20% өсірді. Қазіргі уақытта 8-12
араластыру қысқалығында перспективті режимдер құрастырылып, өндіріске
енгізіле бастады. Концентрирленген орталарды қолдануда ашыту аппаратынан
биомассаны бөліп алу 5кг(м3 *сағ) орнына 10-17кг(м3*сағ) дейін жоғарлады.
Сонымен бірге дайын өнімнің сапасы да өсті. Престелген және өнімдердің
сапасын, ашытқылардың бөлінуін суды үнемдеуді және т.б. жоғарлататын жаңа
әдістер құрастырылып өндіріске енгізілді. Көп көңіл ашытқы өндірісіндегі
өсу аппараттарына, ауа жүйелеріне, қорғатқыш агригаттарға, автоматизация
және механизация процестеріне аударылды. Сонымен бірге активті ферменттері
бар ашытқы сапалы құрғақ ашытқыны алуға арналған заттар сұрыпталуда.
Ашытқы өндірісіндегі технико-экономикалық көрсеткіштердің жоғарлауы
үшін жұмысшылар жаңа жабдықтарды, престелген және құрғақ өнімдерді алудың
технологиялық режимдерін, өндірісте қолданылатын шикізаттарды есептеуді,
нормадан ауытқыған технологиялық процестерді дұрыс коррекциялауды білуі
шарт.

1 Аналитикалық шолу
1.1 Ашытқыларға жалпы сипаты мен өндірістік маңызы
Ашытқы саңырауқұлақтары – бір клеткалы қозғалмайтын және бактериялардан
шамамен алғанда он еседей ірі микроорганизмдер. Табиғатта бұлар кең
тараған. Клетка пішіні әр түрлі: дөңгелек, сопақша және таяқша тәрізді
болады. Ашытқы саңырауқұлақтары клеткасының мөлшері 8-10 микронға тең.
Оларда қозғалу органеллалары болмайды. Клетка сыртында қабығы бар.
Цитоплазмада ядро, вакуоля және басқа да (май, гликоген, валютин) заттар
кездеседі. Ашытқы саңырауқұлақтарын адам баласы қолдан өсіріп, өз
шаруашылығында пайдаланады. Ал, табиғатта жабайы ашытқы саңырауқұлақтар да
болады. Олар ауыл шаруашылық өнімдерін зақымдап едәуір зиянын тигізеді.
Ашытқы саңырауқұлақтарының адам баласына пайда келтіретін түрлерін біз
мәдени ашытқы саңырауқұлақтар деп атаймыз. Ашытқы саңырауқұлақтар
өнеркәсіпте кең қолданылады. Олар қантты ашытып, көмір қышқыл газы мен
спирт түзеді. Олардың бұл қасиеті нан өндірісінде және спирт өндіруде,
түрлі шараптарды, сыраларды, сүт тағамдарын даярлауда қолданылады.
Ашытқы саңырауқұлақтарында белок және витаминдер (В, Д, Е) көп болады,
сондықтан оларды қазір тамақ және мал азықтық мақсатқа кеңінен қолданады.
Ашытқы саңырауқұлақтары көбінесе бүршіктену арқылы көбейеді. Бұлар
спора түзу және жай бөліну арқылы сирек көбейеді. Олардың кейбір түрі
жыныстық жолмен көбейеді.
Бүршіктеніп көбейгенде, алдымен аналық клеткадан төмпешік пайда болады
да, кейіннен ол үлкейіп бүршікке айналады. Бұдан кейін жас клетка аналық
организмнен мүлдем бөлініп кетеді. Қолайлы жағдайда бүршіктену екі сағатқа
созылады. Углевод пен азотты қоректік затқа бай ортада ашытқы саңырау
құлағының бүршіктенуін жай биологиялық микроскоптармен де көруге болады.

Спорамен көбею оларда жынысты және жыныссыз жолдармен жүреді.
Ашытқы саңырауқұлақтары клеткасындағы споралардың саны екіден он екіге
дейін барады. Жыныссыз жолмен спора пайда болғанда вегетативтік клеткалар
ұсақ бөлшектерге бөлінеді де олардың әрқайсысының сыртында қабық пайда
болады. Ал жыныстық жолмен спора пайда болғанда екі клетка қосылады да
сыртында қабық пайда болады. Споралардың пішіні дөңгелек немесе сопақша
болып келеді.
Ашытқы саңырауқұлақтардың систематикасы көбею тәсілдері мен
физиологиялық қасиеттеріне негізделген. Олар екі тұқымдасқа бөлінеді:
сахаромицеттер және сахаромицет еместер.
Сахаромицеттер. Бұларға мәдени ашытқы саңырауқұлақтар жатады. Олар
бүршіктену және споралар түзу арқылы көбейеді. Сондықтан бұларды нағыз
ашытқы саңырауқұлақтар деп атайды. Мәдени ашытқы саңырауқұлақтарға нан,
шарап, сыра ашытқы саңырауқұлақтары жатады,
Өндірісте, әсіресе олардың сахаромицес церевидзе және сахаромицес
эллипсойдеус деген түрлерінің маңызы зор.
Сахаромицес церевидзе клеткасы шар немесе жұмырқа тәрізді. Олар шарап
спиртін алу үшін, сыра қайнатуда және нан ашытуда қолданылады. Бұлардың
белгілі бір температурада және жағдайларды тіршілік ететін жеке топтары –
расалары бар.
Ал сахаромицес эллипсойдеустің клеткасы эллипс тәрізді, шарап
өнеркәсібінде қолданылады, олардың кейьір рассалары шараптағы хош иісті
түзуге тікелей қатысады.
Сахаромицет емес ашытқы саңырауқұлақтар негізінен жалған ашытқы
саңырауқұлақтар. Олай аталатын себебі: ашытқы саңырауқұлақтарының спора
түзуге қабілеті болмайды бүршіктену арқылы ғана көбейе алады. Бұлардың
көпшілігі әртүрлі өндірістердегі өнімдерді зақымдайды. Дегенмен олардың
ішінде шаруашылық үшін маңызды туыстары бар. Олар: торула және микодерма.
Торула туысына жататын ашытқы саңырауқұлақтар шар тәрізді келеді және
ашыту процесі барысында азғана мөлшерде спирт түзеді. Торула кефир деп
аталатын өкілі қымыз және кефир сияқты сүт тағамдарын даярлауда
пайдаланылады, ал торула утилис – тағамдық және мал азықтық ашытқы
саңырауқұлақтарды өндіруде үлкен маңызы бар. Микодерма туысына жататын
ашытқы саңырауқұлақтардың клеткасы ұзынша. Олар спирт түзе алмайды. Бірақ
ортадағы бар спиртті және органикалық қышқылдарды су мен көмір қышқыл
газына дейін тотықтыра алады.
Құрамында спирті бар ішімдіктердің бетіне қонса, микодерма қатпарланған
пленка түзеді де оның иісі мен дәмін бұза бастайды. Сонымен қатар микодерма
сүт тағамдардың тұздалған овощтарды бүлдіріп, сірке және нан ашытқы
саңырауқұлақтарын жасайтын өндірістерге өте зиянын тигізеді.

1.2 Ашытқылардың метоболизм мен генетикаға байланысты
классификациялануы

Метобализміне және генетикалық қассиеттеріне негізделе олардың бірнеше
классификацисы бар.Классификация кезніде клеткалардың углеводқа қатынасын
немесе витаминдерге қажеттілігін, өсу факторын және спораларын ескеру
қажет. Ашытқылар Ascomycetes класына,Endomycetales қатарына
Saccharomyctacea отбасына, Saccharomeces тегінежатады.Ол 41 ашытқы түрін
біріктіреді.
XIX ғасырда Ханзен алғашқы рет ашытқыларды жүйелеуді
ұсынып,беттік ашытқыларды Saccharomeces cerevisae деген ат қойған.Бұл
ашытқылар алғашында Великобритания мен Германияда қолданылған. Кейіннен
Ханзен тағы төменгі ашытқыларға S.carlsbergensis ат қойған.Сосын 1952 жылы
бұл ашытқылар біріктіріліп S.cerevisiae деп аталды. Төменгі таблицада
ашытқылар атауының өзгеруінің тарихы көрсетілген.Ашытқылардың Крегер ван
Рия классфификациясын осындай әдіспен өзгертіп қарастырған.

1952 ж. Лоддер мен Крегар ван 1970 ж. Лоддердің классификациясы
Рияның классификациясы
Saccharomyces bayanus
S. oviformis S. bayanus
S. pastorianus
S. cerevisiae
S. cerevisiae var.ellipsoideus S. cerevisiae
S. willianus
S. carlsbergensis
S. logos S. uvarum
S. uvarum
S. chevalieri S. chevalieri
S. italicus S. italicus
S. aceti
S. diastaticus

Қазіргі кезге дейін сыра ашытушылар ашытқылардың екі түрін.
қарастырған:Saccharomyces cerevisiae және Saccaharomyces
carlsbergensis Бұларға төменгі температурада “жұмыс істейтін” (6 ... 15
температурада) ашытқыларды жатқызды.Олар қоректік ортаны 18 ... 22
температурада ашытып,соңында ашыған сұйықтың беткі қабатына жинайды.
80-ші жылдардың басында таксонамистер сыра ашытуда
қолданылатын ашытқыларды олардың ДНК қасиеттеріне негіздей оларды
S.cerevisiae қатарына жатқызды.
Ашытқылар бір клеткалы ашытқыларға жататындықтан саңырауқұлақтар
классификациясына біріктірілген.Алайда олар жеке систематикалық бірлікке
біріктірілмеген бірақ үш классқа бөлінген:
1. Аскомицеттер
2. Базидиомицеттер
3. Бластомицеттер
Бұл классификациялар әдетте вегетативті өсуі мен споралар
табиғатына қарай жіктелген.Олардың өндірістегі маңызы өте зор,сондықтан
олардың көбею процестері соңғы кезде терең зерттелуде.

1.3 Ашытқылардың өсу және көбею заңдылығы

Нан ашытқыларының өндірісі микробиологиялық болып келеді: бұл
ашытқылардың көбею процесі. Нан ашытқылары бірнеше өндірісте қолданылады,
бірақ негізгі қолданылатын жері нан ашыту өндірісі.Онда жұмысшылардың
негізгі мақсаты- жақсы, сапалы өнім алу.Бұл ашытқының өсу және көбею
заңдылығымен байланысты.
Ашытқы клеткасына барлық клеткалар секілді төрт өсу фазасы тән:
лагфаза,логарифмдік өсу фазасы, стационар фазасы,өлу фазасы.Алайда
ашытқыларға тек үш көбею фазасы тән.Соңғы фаза ашытқы өндірісінде болмағаны
жөн. Лагфаза – ашытқы клеткасы қоректік ортаға енгеннен кейін сонда
бейімделетін период.Олардың ферментті жүйелері биомасса синтезіне құралады.
Аминқышқылдардың,полифосфаттардың,р ибонуклеин қышқылдар дың (РНК),
активті синтезі жүреді.Клеткалар бүршіктенуге дайындалып,клетка пішінінің
өзгеруіне байланысты массалары өзгереді.Ашытқылар бұл уақытта
көбеймейді.Бұл периодтың ұзақтығы клетканың ферментті жүйесіне, егіс
материалының санына, қоректік субстраттың саны мен құрамына,
температураға,рН,культуральды орта аэрациясына және т.б. байланысты.Бұл
периодта клеткалар сыртқы ортаға сезімтал келеді.
Логарифмдік өсу фазасы клеткалардың жоғарғы көбеюімен
сипатталады.Оларды қоректік және өсу заттарымен қамтамасыз еткенде,сонымен
қоса лимиттердің болмауы культуралды ортада бүршіктенетін клеткалардың көп
болуына әкеледі,ол 70-80%-дай. Ашытқы биомассалары жас клеткалар пайда
болғанша үлкейіп, аналық клеткаға өсіп, жаңа генерация түзе бүршіктенеді.
А.Куктың анықтамасы бойынша бір ашытқы клеткасы орта есеппен
25 жаңа клетканы, кейде 40 клетканы түзеді.
Бұл фазада ашытқы клеткасының максималды өсуі байқалады.
Периодтың мерзімі ортадағы қоректік заттың санына, клетка метоболизмдерінің
түзетін өнім санына байланысты. Периодты қайталау процесте қорек көздерінің
азаюымен,ингибирлуші өнімдерінің пайда болуымен немесе ортаның физикалық
қасиеттерінің өзгеруінен өсу жылдамдығы төмендей береді.Ортаға қоректік
заттарды үнемі толтырып тұрумен,зиянды заттарды шығарумен логарифмді өсу
фазасы шексіз. Қолайсыз жағдайларға төзу бұл периодта жоғарылайды.
Стационарлы фазада жаңа клеткаларының түзілуі тоқталады, себебі өсу
аппаратына қоректік заттар жіберілмейді.Клеткалар өмір сүруін қамтамасыз
ету үшін қалған қоректік заттарды қолданады.Клеткалар пішіні жағынан өседі,
массасы да үлкейеді.Бұл фазада биомассаның өсуі ашытқы массасынан 5-10%-ті
құрайды.
Клеткалардың ферментті жүйелері өмір сүруге қажетті алмасу процестеріне
ауысады. Қоршаған ортада клеткалар төзімділігі жоғарлайды. Бұл фаза ашытқы
өндірісінде ашытқы клеткаларының пісіп-жетілуіне сәйкес келеді.
Өлу фазасы микроорганизмдердің өсуі мен көбеюінің
тоқталуымен сипатталады. Клетка массалары кішірейеді, себебі барлық
қоректік заттар алдыңғы фазада қолданылған. Клеткалар өмір сүруі үшін
өздерінің қор заттарын пайдаланады. Клетка автолизі байқалады. Ашытқылар
сапасы дереу нашарлайды.
Нан ашыту өндірісінде бұл фаза қарастырылмайды, себебі ашытқыларды
культуралды ортадан бөліп алады. Ол тек авария жағдайда болуы мүмкін,
мысалы сепаратор бұзылуы кезінде, сол кезде жетілген ашытқылар ұзақ уақыт
қоректік заттар және т.б. аппаратта тұрып қалады.
Ашыту аппаратынан биомассаны бөліп алуды жоғарлату үшін
технологиялық процесті лакфазаны минимумға түсіріп, логарифмдік фазаны
ұзартып жүргізу қажет. Стационарлы фаза да бұл екі көрсеткіштің өсуіне әсер
тигізеді. Алайда бұл фазаның процесті енгізу негізіне дайын өнім сапасына
байланысты.
Ашытқылар вегвтативті және жынысты, жыныссыз жолмен пайда
болған споралармен көбейеді.
Вегетативті жолмен көбею бүршіктену және бөліну арқылы
жүреді. Өте көп таралған түрі – бүршіктену. Ол аналық клеткадан жаңа
клетканың ісініп бөлінуі арқылы журеді.Аналық клеткада бір,екі немесе одан
да көп бүршіктер пайда болуы мүмкін.(1-сурет,а). Бүршіктеніп көбею шар
тәріздес ашытқыларға тән.
Кейде ашытқыларының бүршіктенуінде бір-бірінен бөлінбейтін
және псевдомицелий түзетін клеткалары да болады.
Бөліну жолымен көбею өте сирек және тек цилиндрлі
саңырауқұлақтарда болады (сурет-1,б)
Споралар қолайсыз жағдайлардан шығу мен көбею үшін қажет. Спорамен
көбеюде репродуктивті структуралар құрылады.Олардың пайда болу алдында
клеткалар қосылып, ядролардың қосылуы жүріп, диплоидты клеткалар пайда
болады .
Эндоспоралар ескі ашытқы клетка культураларында пайда
болады.Ашытқылардың мұндай мицелийлері жеке клеткаларға-артроспораларға
бөлінеді.(2-сурет,а).
Ақырында клеткалар қосылысынан аскалар( сөмкелер ) пайда болып, оларда
2-ден 8 аскоспоралар пайда болады. Аскоспоралар дөңгелек, ине және де басқа
тәріздес болады. Saccharomyces ашытқыларында тетраэдрлік асколар болады ( 3-
сурет ).

Негізінен көбею дегеніміз ашытқылар клетка санының артуы. Нан ашытуда
ашытқының көбеюі үшін барлық жағдай жасалған. Сондықтан ондағы ашытқылар
тек бүршіктену арқылы көбейеді, яғни спора түзбей. Ашытқыларды енгізгенде
онда көптеген сандық және сапалық өзгерістер жүреді. Ашытқылар саны барынша
көбейеді, алайда олардың диспергирлі күйі басында үлкейіп,кейіннен
төмендейді.
Таза культура ашытқыларын сусло-агарлы пробиркада төменгі температурада
сақтайды.
Өндірісте ашытқылар қайталанылып қолданыла береді. Бірақ қайталап
қолдану микробиологиялық зақымдауға әкелуі мүмкін. Сол себептен әр 8-10
(немесе одан аз) генерациядан соң заводтар жаңа ашытқыға ауыстырумен
соқтығысады.Таза ашытқы культурасын өндіру тұрақты ашу процесін қамтамасыз
етеді. Таза культураны өсіруде ашытқы зақымданбас үшін өндірісті жоғары
сапалы жабдықпен жабдықтау қажет. Ашытқылар өте жақсы жағдайдағы бөлек
бөлмелерде сақталғаны дұрыс. Ол бөлмелерге жұмысшылардың кіруі қатаң
шектелгені жөн.
1.4 Ашытқылардың қоректенуі мен биохимиялық процестері
Ашытқылар ашыту қанттары бар, энергия қоры бар, көміртегі скелетінің
құрылымы бар,сонымен қатар биосинтез үшін азотты қосылыстардың жеткілікті
мөлшері, синтезге қажетті белок, минералды тұздар, бір немесе бірнеше өсу
факторлары болған жағдайда дұрыс көбейе алады.
Белоктардың синтезі үшін аммоний ионын қолдануға да бодады, алайда
аминқышқылдары қажеттірек. Аминқышқылдары арнайы ретпен пермезалармен(
фермент- тасымалдағыштар, трансферазалар) тасымалданады,олар клетка
мембраналарында орналасады.
Одан басқа ашытқыларға спецификалық заттар-өсуді стимурлейтін өсу
факторлары қажет, өсуге қажет болмаса да биотин, пантотен қышқылы, мезо-
инозит, никотин қышқылы, тиамин, p-аминбензоин қышқылы және пиридоксин. Бұл
заттардың көбісі ашытқы метоболизмінде ферментативті кофактор болып
саналады.
Бұдан басқа ашытқыларға ауа саны қажет, себебі олар қатаң емес,ал
факультативті анаэроб болып табылады,яғни ауа және ауасыз да тіршілік ете
береді.
Бәрінен бұрын ашытқылар көміртегіні қажет етеді,оны олар энергияны
түзе отырып ыдыратады.Соңында кішірек молекулярлы массасы бар молекулалар
түзіледі,ол азотпен бірге клетка компонентін түзуге қатысады.
Зат алмасуда энергия көзі болып монмсахаридтер табылады,D-глюкоза, D-
манноза,D-фруктоза,D-галактоза, пентозаD-ксилулоза(кетопентоза),бір ақ басқа
пентозалар емес.
Ашытудың негізгі биохимиялық процесі-ашитын қанттардың этил спиртіне
және диоксид көміртегіне айналуы

C6 O12 O6=CH3 CH2 OH +CO2+234,5кДж (г*моль ) (56 ккал).
180,1 г глюкозадан 92,1 г этил спиртін және 88 г көміртегі диоксидін
алуға болады. Мұнымен қатар қант бөлігі зиянды заттар және екіншілік
өнімдер алуға жұмсалынады. Соңында қанттан 92,1 г емес, ал 87 г-дай этил
спирті түзіледі. Этил спирті мен көміртегі диоксиді спиртті ашуда негізгі
өнім болып табылады. Егер қанттар аз болып, ауа жеткілікті болса қанттар
дем алу процесіне қатысады:
C6H12O6+6O2=6CO2+6H2O+2822 кДж(г*моль)(674
ккал)
Қазіргі кезде ашытқылардың қоректенуінің екі фазасы белгілі.
1. Заттардың клетка қабығы мен цитоплазмалық мембранадан заттардың өтуі.2
Қиын биохимиялык заттардың реакциялары
Ашытқылардың химиялық құрамынан көрінетіндей олардың қорегі үшін
азот,фосфор, калий, магний, көміртегі формалары, микроэлементтер және т.б.
заттар.
Ашытқылардың қоректенуінде макроэлементтер (калий, натрий, фосфор,
магний, кальций) және микроэлементтер (темір, мыс, марганец, кобальт, цинк,
молибдин)

1.5 Нан ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.