Бетховеннің симфониялық шығармашылығы

Б. шығармашылығының ас көрнекті аумағын симфониялар алып жатыр. Симфонияны фәлсафа мен әдебиеттің ой деңгейіне дейін алғаш көтерген Л. В. Бетх. Оның симфониялары Гайдн мен Моцарттың шығармашылығының жетістіктерін қорытындылайды.
Б. симфонияларының әрқайсысы көпжылдық жемісі. Б. 30 жасқа дейін симфония жанрында жұмыс істемейді . Себебі оның бұл жанрға деген үміті зор болды. Бірінші симфонияда C-dur жаңа Б.-дік стиль қасиеттері әлі аз көрінеді. D-dur екінші симфонияда –ерлік, динамиканың ілгері ұмтылысы, жігерлілік сезіледі. Бірақ нағыз шығармашылық қарқын үшінші симфонияда көрінеді. Үшінші симфониядан бастап қаһармандық тақырыбы бесінші симфонияның тууына ықпал етеді. Данышпан өмірінің соңына бұл тақырып жетіліп мінсіз шеберлікпен тоғызыншы симфонияда дамыған. B-dur 4-нші симфонияның поэтикалық образдар кешені, табиғат тақырыбына арналған 6-шы «Пасторальды» симфония – жастық шақ пен көктем поэзиясын, тоқтамас әрекетті өмірге қуанышты суреттейтін туындылар. Жетінші симфонияда өмірлік құбылыстар жалпылама- билік бейнелерде көрінеді.
Б. тоғыз симфониясында композитордың ғұмыр бойындағы өмірлік ұмтылыстары көрінеді, әр туынды өзіндік қасиеттер иесі болғанмен, бірге қосылып үлкен цикл құрап тұрғандай.
Бірінші симфония C-dur (op. 21,1800) , жаңа жүзжылдық құрдасы, он сегізінші ғасырдағы вендік аспаптық музыкасының дамуын аяқтады. Жанрлық- тұрмыстық бейнелер , би элементтері, камералық мөлдір оркестр, циклдың әдеттегі «сюиталық » құрылысы – мұның барлығы 1 симфонияны вендік мектептің ерте кезеңімен туыстастырады. Бірақ, мында бетховендік ерлік біртіндеп айқындала бастайды.Мысалы бұл симфонияның менуеті онсегізінші ғасыр менуетімен стиль, жалпы рухани жағымен мүлдем ұқсамайды.
Екінші симфония D-dur (op. 36, 1802) Б-нің «Ескі әлемнің» өнерін тастағанын білдіреді. Үлкен масштаптар оған ұлылық қасиет береді, мыстылардың қатысуымен массалы, жарқыраған аспаптау- осылар әрине