Италияда фашизмнің пайда болуы

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 12 бет
Таңдаулыға:

Кіріспе. 1 бет

І-бөлім. Италия бірінші дүниежүзілік соғыс жылдарында. 2-5 бет
1.1. ХІХ ғ аяғы мен ХХ ғ басындағы Италияның әлеуметтік – экономикалық
дамуы.
1.2. Бірінші дүниежүзілік соғыстан кейінгі Италия мемлекеті.

ІІ-бөлім. Италияда фашизмнің пайда болуы. 6-16 бет
2.1. Фашизмнің шығуы.
2.2. Италияда фашистік ұйымдардың құрылуы, фашистердің өкімет басына келуі.
2.3. Италиян фашизмнің көсемі – Бенито Муссолини.
2.4. Италиядағы фашистік диктатураның ішкі және сыртқы саясаты.
ІІІ-бөлім. Италия екінші дүниежүзілік соғыс жылдарында.
17-18 бет

Қорытынды. 19 - бет

Пайдаланған әдебиеттер тізімі . 20- бет

Кіріспе.
Фашизм өзіндік ерекше идеологиясы бар саяси қозғалыс және мемлекеттік
саяси жүйе ретінде ХХ ғ бірінші ширегінде қалыптасты. Фашизм деген түсінік
Италияда қалыптасты. Мұндағы алғашқы ұйымдар жауынгер одақтар деп атала
бастады. (Итальянша фаши ди кобаттименто).
1919ж наурызда Миланда алғашқы фашистік ұйым құрылды. Және олардың
бүгінгі талабы : монархияны құлату, ірі капиталға салық салу, міндетті
әскери борышты ауыстыру, сегіз сағаттық жұмыс күні жер өңдеушіге
берілсін! деген қағидалар мен аграрлық реформаларды жүзеге асыру болды.
Осы тақырыптың өзектілігіне келер болсам : Италяндық фашистер
өздерінің жарнамалық істерімен қоғамның назарын өздеріне аударғысы келді
және осы арқылы ұлтаралық қақтығысты өршітуді көздеді, екінші мақсаттары
жұмысшы қозғалысын және оның партиясын жою, үшіншіден монополиямен
әскердегі жоғарғы топтардан қолдау табуды көздеді.
Тақырыптың зертелу деңгейіне келер болсам : М.В. Пономарев пен
А.М.Родригестің Новейшая история стран Европы и Америки ХХ век
Москва-2001г, М.В.Пономарев, С.Ю. Смирновтың Новая и новейшая история
стран Европы и Америки Москва-2000г деген еңбектерінде Италиядағы
фашистік диктатураның орнауы туралы айтылған.
Курстық жұмысымның негізгі мақсаты – Италиядағы фашистік
диктатураның орнау саясатының негізін зерттеу.
Осы мақсатқа сай курстық жұмысым төмендегідей міндеттерді алға
қояды :
- италиядағы фашистік ұйымдардың құрылуы, фашистердің өкімет басына
келуінің себептеріне талдау жасау ;
- италиядағы фашистік диктатураның ішкі және сыртқы саясатының мәнін
түсіндіру ;
Курстық жұмысымның құрылымы : Кіріспе, үш тарау , қортынды мен
пайдаланылған әдебиеттер тізімінен тұрады.

2. Италия бірінші дүниежүзілік соғысы қарсаңында Үштік Одақ
құрамында болған еді. Соғыс басталған соң Антанта елдері оған Австро-
Венгрия мен Түркия иеліктерінен бәрталай жер береміз деп уәде беріп , оны
Антанта жағында соғысқа кіруге шақырды.
1915 ж Италия Антанта жағында соғысқа кірді. Алайда, соғыс
аяқталған соң Италия уәделі жерлерін ала алады.
Италия буржуазиясы одақтардың уәдесін орындамағанына қатты наразы
болып, өзін жеңімпаздар ішіндегі жеңілген ел деп сезінді. Ұлттық
жәбірленушілік сезімін фашистер пайдаланып кетті.
Италияда фашистік ұйымдар 1919ж көктемде құрыла бастады. Олар
жауынгер одақтар деп аталды. Фашистердің жетекшісі Бенито Муссолини
болды.
1921 ж фашистік ұйымдар бірігіп, ұлттық фашистік партия құрды.
Жетекшісі Муссолини болып, ол елді дуче (көсем) атанды. Алғашқы кезде
олардың бағдарламасы болмады. Фашистер Антанта елдерін Италияны жеңімпаз
елдерге берілетін үлестен айырды деп, ал, өз үкіметін ұлттық мүддені қорғай
алмады деп айыптады. Еңбекші халықты өздерінің жағына тарту үшін олар
Құрылтай жиналысын шақыруды, жалпыға бірдей сайлау жүйесін енгізуді, соғыс
өнеркәсібін национализациялауды талап етті. Шаруалардың назарын аудару үшін
жер оны өңдеушілерге берілсін деген ұран көтерді. Алайда бұл талаптар
бос сөз ғана еді. Іс жүзінде фашистер социалистерге де , жұмысшыларға да
қарсы болатын.
Фашистік ұйымға соғысқа қатысқан офицерлер, ұлтшыл ұсақ буржуазия
өкілдері кірді. 1920-1921 жж Италияда жұмысшы қозғалысы өрлеп тұрған кезде
фашистік ұйымға ірі капитал иелері де назар аудара бастады. Фашистік ұйым
коммунистік және социалистік партиялардың кәсіподақтардың, демократияшыл
баспасөздің мекемелеріне шабуыл жасап, талқандап кетіп отырды. Полиция оған
ешқандай шаралар қолданбады.

Фашистердің жұмысшы ұйымдарына қарсы әрекеттері және ұлтшылдық сезімдерді
өршітуі билеуші топтарға ұнап қалды.
Италия әскерлерінің бас штабы фашистік отрядтарға офицерлердің кіруіне,
бұл отрядтардың қарулануына және казармаларды пайдалануына мүмкіншілік
берді. Саяси жағынан артта қалған Италияда фашизмге батыл қарсылық
көрсеткен буржуазиялық партиялар немесе саяси ағымдар болған жоқ.
Соғястан кейінгі алғашқы жылдардағы экономикалық қиыншылықтар,
жұмысшы қозғалысының өрлеуі король мен парламент арасында алауыздық
туғызды. Осыны пайдаланып, фашистер өкімет билігін қолға алуға тырысты.
Олар парламентті таратуды, елде диктатура орнатуды , сол арқылы Италияның
ұлттық мүдделерін қорғап қалуды талап етті. Фашистердің бұл әрекетін
барлық фашизмге қарсы күштердің бірлесуімен ғана тоқтатуға болатын еді.
Алайда, елдегі негізгі саяси күштер – Халықтық партия, Социалистік партия
және Коммунистік партия күш біріктіру туралы ойлаған да жоқ. Коммунистер
парламенттік мемлекетті де фашистік диктатураны да буржуазияның үстемдігі
деп есептеп, фашистерге қарсы батыл күрестің қажеттілігіне мүлде мән
бермеді.
Социалистер фашизмге ұсақ буржуазиялық ағым, уақытша құбылыс
ретінде қарап, фашистер еш уақытта жеңіске жете алмайды деп ойлады. 1922ж
күзде Социалистік партия қтарында алауыздық пайда болып, ол екіге бөлініп
кетті. Осылайша фашизмге қарсы тұра алатын біртұтас саяси қозғалыс немесе
ұйым болған жоқ.
1922 ж қазан айында фашистік отрядтар Римге жорық жасауға
дайындалды. Үкімет Римді қоршау жағдайында деп жариялау туралы декретті
корольге бекітуді ұсынды. Король қол қоюдан бас тартты. Себебі , жұмысшы
қозғалысының революцияға ұласып кетуінен қорыққан ол фашистермен тіл
табысып, монархияны сақтап қалуды ойлады.
Король 1922ж 30 қазанда Муссолиниді Римге шақырып, үкіметті
таратып, оған жаңа үкімет құруды тапсырды.

Сол күні фашистердің қарулы топтары Римге келіп кірді. Өкімет билігін
алған кезде фашистердің күші соншалықты көп емес еді.
Қырық мың адамнан құралған қарулы топтардың әскери даярлығы жеткілікті
қолбасшылары да болған жоқ. Тікелей корольге бағынатын мемлекеттік әскердің
оларды талқандауға күші жететін еді, бірақ король мұндай бұйрық берген
жоқ. Сөйтіп, 1922ж 30 қазанда Италияда фашистер үкімет басына келді.
Алайда бұл әлі фашистік диктатураның орнауы емес болатын.

2.3. Итальян фашизмнің көсемі, жаңа типтегі жетекші – Бенито Муссолини
болды. Муссолини 1983 ж ұстаның семьясында дүниеге келген. Әкесі
социалистік қозғалыстың мүшесі болған. Атеистік көзқарас ұстанған. Бенито
мектепте жақсы оқиды. Бірақ төбелеске қатысып, мектептен шығарылады. Орта
білім туралы дипломды экстернмен алады. Біршама уақыт мектепте мұғалім
болып жұмыс істеп жүріп, Италия социалистік партиясына кірген. Партияның
солшыл қанатының белсенді өкілі ретінде ол жетекшілердің қатарына қосылып,
социалистердің орталық газетіне редактор болды. Алайда, ол шын мәніндегі
социалист – революционер болған жоқ. Белсенді әрекет жасауы оның
мансапқорлық мақсаттарынан туған еді. Муссолинидің өмірін зерттеушілер оны
айлакер, мансапқор, екі жүзді адам деп сипаттайды. 1.
Бірінші дүниежүзілік соғысқа Италияның қатысуын жақтағаны үшін ол
партиядан шығарылды.
Кейін Швейцарияға кетіп, онда митингілер мен баспасөзге сұхбат беріп
көзге түседі. Европа философтарының еңбектерімен, Маркс ілімімен үстірт
қана танысып, ола социалистік партияға кіреді. Италияға қайтып оралып,
журналистикамен айналысып тап күресі газетін шығарады.
1912ж Аванти атты социалистік газеттің бас редакторы болады. 1919ж
құрылған фашистік одақтардың жетекшісіне айналады.
Бенито Муссолини бірнеше шет ел тілін білген, скрипкада ойнаған,
замандастарының айтуы бойынша артистік қабілетке ие болған, өте
жігерлілігімен ерекшеленген. Топты басқаруда ұйымдастыру қабілеті
жетістіктерге алып келді. Ылғи қара түсті киім киіп, халық алдында
сөйлегенде артистік шешендік қабілеті арқасында тыңдаушылардың назарын
өзіне аудара білді.
Қысқа мерзім ішінде Муссолини Италиядағы қиын жағдайды пайдаланып,
фашизмді бұқаралық қозғалысқа айналдырды.

Ол буржуазиялық монополистерден , банкирлермен ауыл шаруашылық
топтарынан, армия жетекшілерінен, король сарайынан, Ватиканнан қолдау
тапты. 1920 ж күзде кәсіпорындарды басып алу ниеті жұмысшылардың толық
жеңілісімен аяқталған соң, фашистік одақтарының мүшелері күрт өсе бастады.
Бір жылдан соң одақтың мүшелері он есеге өсті.
1921 ж қарашада фашистік одақтардың съезді Римге шақырылып ұлттық
фашистік партия құрылды. Фашистердің бағдарламасынан банкир,помещиктерге
қарсы талаптар алынғандықтан, бұл топтар фашистерді қолдады. Билікті алуға
дайындық жүре бастады. Бірақ социалистік және коммунистік партиялар үлкен
кедергі болды. Фашистер жұмысшы ұйымдарының басшыларын соққыға жығып, жоюға
тырысты. Социалистер Муссолини мен келісім пактісіне қол қойып саяси
күресте зорлықшыл әдістерден бас тартуға шақырды.
Ірі өнеркәсіп иелерінің қолдауымен Ватикан мен корольдің
рұқсатымен Муссолини 1922 ж 27 қазанда Римге жорық жасады. Жиырма бес мың
қара киімділер Римді 4 жағынан қоршады, 30 қазанда еш қарсылықсыз қалаға
басып кірді. Король Муссолиниді үкімет резиденциясына шақырып, үкімет
басшысы етіп тағайындады. Сөйтіп, Италия фашистер билікке келген алғашқы
мемлекет болды.

2.4. Муссолинидің бірден ашық фашистік диктатура құруға батылы бармады.
Өйткені, ол бір жағынан революциялық қозғалыстың өрлеуінен сескенсе,
екінші жағынан, ірі капитал иелерінің қолдауынан айрылып қалудан қауіптенді
. Сондықтан үкімет құрамына фашистермен қатар либералдар мен халықтық
партия өкілдері кірді. Фашистік диктатура орнату бірте-бірте жүргізілді.
1922ж аяғында үлкен фашистік Кеңес құрылды, оған фашист министрлер,
фашистік партияның жетекшілері кірді. Кеңестің төрағасы Муссолини болды,
Кеңес бірте-бірте бүкіл өкімет билігін өз қолына жинай бастады. 1926ж
төтенше фашистік заңдар шығарылды. Осы заңдар бойынша өкіметке заң
шығару құқығы берілді, ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.