Петр Ильич Чайковскийдің шығармашылығы

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 5 бет
Таңдаулыға:

Жоспар

1. Петр Ильич Чайковскийдің шығармашылығы
2. Қолданылған әдебиеттер

Чайковский Петр Ильич — Ресей композиторы, дирижер, педагог,
дүниежүзілік классикалық музыканың аса ірі өкілі. 1852 жылы Чайковскийдің
отбасы Санкт-Петербург қаласына қоныс аударды.
Алғашында Құқықтану училищесінде (1850-1859) оқып, оны бітіргеннен
кейін Заң министрлігінде (1859-1863) лауазымды қызмет атқарды. Бірақ
музыкаға деген шексіз ынтызарлық оны орыс музыка қоғамының музыка класына
(1861-1862), одан кейін Санкт-Петербург консерваториясына (1862-1865) алып
келді. Консерваторияны үздік бітірген Чайковский аталмыш оқу орнында комп.
А.Г. Рубинштейннен тәлім алды. 1866 жылы Мәскеу қаласына қоныс аударған ол
ұстаздық етіп, консерваторияның проф. (1866-1878) ретінде көп еңбектенді.
Осы кезде 1-симфониясын (“Қысқы ойлар”, 1866) және “Воевода” операсын
(1968) жазды әрі музыка сыншысы ретінде (1868 жылдан) танылды. Ол — Ресейде
гармония туралы тұңғыш оқулық жазды. Орыс мәдениетінің көрнекті
қайраткерлері А.Н. Островский, П.М. Садовский, Н.Г. Рубинштейн, тағы
басқалармен жақын, пікірлес болу Чайковскийдің эстетикалық-көркемдік
көзқарасының қалыптасуына игі ықпал жасады. 1868 жылдан Чайковский
“Құдіретті топ” композиторларымен шығармаларымен қарым-қатынаста болып,
композитор М.А. Балакиревтің кеңесімен У.Шекспирдің “Ромео мен Джульетта”
трагедиясының сюжетіне увертюра-фантазиясын жазды. Жеке отбасылық
өміріндегі сәтсіздіктен арылу мақсатымен бірнеше жылға шет елге кетуге
мәжбүр болды. Осы кезде шығарған музыкалық шығармаларынан Чайковскийдің көп
уақытқа дейін музыкадағы өзіне тән стилін таба алмағандығы байқалады. Н.Ф.
фон Мекк деген әйел композиторға моральдық және материалдық көмек көрсетуі
арқасында Чайковский қыруар, жемісті жұмыс істеді. “Опричник” (1872), “Ұста
Вакула” (1874) опералары, “Аққу көлі” (1876) балеті, 2-3-симфониялары
сияқты музыкалық туындыларынан Чайковский шығармаларының жан-жақты толысып,
өскендігі айқын байқалды. Ол өз шығармаларында, әсіресе, бағдарламалық
симфониялық музыкаға зор көңіл бөлді. Композиторлық қызметімен қатар
Мәскеудің музыкалық-қоғамдық өміріне де белсене қатысты. Чайковский
шығармаларының шоқтығы биік туындыларының бірі — 4-симфониясы (1877) мен
“Евгений Онегин” (1878) операсы болды.

Бұдан кейін “Орлеан қызы” (1879), “Мазепа” (1883) опералары мен
“Москва” (1883) кантатасы, бірнеше сюита, концерттері өмірге келді.
Композитор таланты Бүкілресейлік ресми орындары тарапынан танылып, ол 1884
жылы Әулие Владимир орденімен марапатталды. Көп ұзамай Чайковский Орыс
музыка қоғамы бөлімінің директоры (1885, Мәскеу қаласы) болып тағайындалды.
Бұл кезде оның есімі Ресейден тыс, шет елдерге де кеңінен танылды. Өмірінің
соңғы жылдары Чайковский дирижерлік өнерге көп көңіл бөлді. 1887 жылы 13
қаңтарда Мәскеу қаласындағы Үлкен театрда өзінің алғаш қойылған “Зер кебіс”
операсына дирижерлік етті. 1887-1893 жылы дирижер ретінде Ресейдің (Мәскеу,
Санкт-Петербург) және Украинаның (Киев, Одесса, Харьков) көптеген
қалаларында, сонымен қатар Батыс Еуропада (Германия, Чехия, Франция,
Англия) гастрольдік сапарда болды. Осы тұста комп. И.Брамс және Э.Григпен
танысты. 1891 жылы АҚШ-қа барып, бірнеше симфониялық концерттерге
дирижерлік етті. 1892 жылы Француз институтының құрамындағы Әсемдік өнер
академиясының коррекция мүшесі, 1893 жылы Кембридж университетінің құрметті
докторы болып сайланды. 18801893 жылы аралығында “Сиқырлы сұлу” (1887),
“Қарғаның мәткесі” ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.