Толымды және толымсыз сөйлемдер

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 9 бет
Таңдаулыға:

Толымды және толымсыз сөйлемдер
Айқын ойлы кісінің әрбір сөйлемі дұрыс құралып, ой-пікірі жетер жеріне
жеткізіле айтылады. Ол үшін тілде бар әр алуан сөйлем түрлерін дүрыс ойдың
формасы ретінде пайдаланады. Мысалы, жазушының кітабына көз жіберсек, не
баяндамашының сөзіне құлақ қойсақ, олардың, сөзінде сөйлемнің әр түрлі
болатынын аңғарамыз. Соларға синтаксистік талдау жасау арқылы дәл
айқындауға болады. Ал жазушы мен баяндамашы ойын хабарлауда мына жерде
сөйлемнің мына түрін пайдаланайыншы, мына түрін қоя тұрайыншы деп жатпайды.
Тілді жақсы білген кісі оның байлығына қанық болады да, тілдік жалпы
дәстүр, үйреншікті дағды, тілдік сезім бойынша ойын дәл беретін сөздерді,
сөз тіркестерін, сөйлем түрлерін пайдалана береді. Ол білгенін саналы
сезім, стильдік тұрғы талаптарымен ұштастыра білсе, құпа-құп. Тіл байлығына
қанық болудың екі жолы бар: біріншісі — ата-ана (семья), халық “мектебі”
қазанында қайнап пісу, екіншісі — халық тілін, әдеби тілдің заңдылықтарын
дербес пән ретінде бастауыш, орта, жоғары дәрежелі оқу орнында оқып үйрену.
Бұл екі жолды ұштастырса тілдік тәлім-тәрбиеге, ғылыми тірекке арқа сүйеген
кісінің сөйлеген сөзінде, жазған жазуында стильдік кате көп болмайды.
Стилистика ғылымының талаптары бойынша — ойын анық, дәл айтылсын,
бірде-бір шашау шыққан басы артық не жетіспей жатқан сөз, дұрыс құралмаған
сөйлем болмасын дейміз. Сол талаптар негізінде біршама аяқталған ойды т о л
ы м д ы сөйлеммен де, т ол ы м с ы з сөйлеммен де беруге болады, бірақ
соның екеуі де белгілі стильдік талапқа сәйкес құралуы тиіс. Әдетте ойды
толық, дәл, барынша түсінікті етіп айту үшін құрастырған сөйлемдер толымды
болсын деп үйретеміз. Әсіресе, мектеп оқушыларына, студенттерге тілден
сабақ бергенде, сұрақтарға жауап қайырғанда, олардың құрастырған сөйлемдері
толық, ойы семіз болса екен дейміз. Екінші жағынан, аз сөзбен көп мағына
білдіруді көздейміз. Осы екі талап тұрғысынан сөйлемдерді толымды етіп те,
толымсыз етіп те кұрай беруге болады.
Т о л ы м д ы сөйлемнің сипаттамасы — белгілі ойға керекті сөздердің
сөйлем ішінде түп-түгел айтылатындығы. Ол үшін сөздің санының көп болуы
шарт емес. Мысалы, Раушан үнсіз отыр деген толымды сөйлем үш сөзден
құралған. Раушан біреуден жәрдем сұраудың жайын қарастырып отыр еді (Б.
Майлин) деген де толымды, сегіз сөзден кұралған. Бұл екі сөйлемнің екеуінде
де айтылған ойды көмескі етіп тұрған не әлі де дәлелдеңкірей түсер сөз
мынау дей алмаймыз. Ал Жасымда ғылым бар деп ескермедім (Абай) деген
сөйлем — толымсыз. Мұнда Мен деген бастауыш айтылмаған. Оны ерекше
айтудың да керегі жоқ. Өйткені ескермедім деген сөзге жалғанған жіктік
жалғауынан (-дім) бастауыштың мен екені түсінікті. Мен көрдім ұзын қайың
құлағанын (Абай) деген сөйлем толымды, оның бастауышы (мен) баяндауышқа
жалғанған жіктік жалғаудан да белгілі болып тұрғанмен, оны түсіріп,
сөйлемді толымсыз етіп айтуға болмайды. Өйткені Абай өлеңінің сол
сөйлемінде мен деген бастауышқа ой екпіні түсіп, сол сөз сөйлемде басқа
сөзден басым мағынада айтылған.
Сөйтіп, ойды кейде толымды сөйлем арқылы айту жөн болса, кейде
толымсыз сөйлем арқылы айтқан жөн. Бұл сөйлем түрлернің кайсысын қолданған
дұрыс екенін белгілі контексте ғана стилистика талаптарына сүйеніп
топшылауға болады. Сөйлемнің толымсыз болуы — шұбалаң қылықты ықшамдылық
арқылы жеңудің тәсілі, бірақ толымдының бөрі шұбалаңқылықтың белгісі емес,—
ой дәлдігін сақтаудың амалы. Сондықтан, мысалы, Кеменің алдыңғы тұмсығында
... мен тұрмын дегендегідей екпін түскен бастауыштарды түсіріп айту елеулі
стильдік қате болар еді.
Толымды сөйлемдер ғылыми әдебиет стилінде жиі қолданылады да, толымсыз
сөйлемдер ауызекі сөйлеу тілінде, көркем әдебиетте жиі қолданылады.
Сөйлеу тілінің бір ерекшелігі — онда әдетте екі не одан көп адам өз
ара беттесіп сөйлеседі. Олай сөйлескен кісілердің пікірлесу тілдік қарым-
қатынасы тығыз болатындықтан, олардың сөйлемдері қысқа-қысқа, тұжырымды,
бірімен-бірі ұласқан, ортақ сөзді болып та келеді. Ондайды көркем әдебиетте
жазушы көбінесе диалог түрінде береді. Мына сөйлемдерге назар аударайық:
— Осы жиналысты басқаратын адамдар керек, соған араларыңыздан бір-екі
әйелді сайлауларыңыз керек,— деп әлгі әйел бір түсіндіріп өтті.
Ермек әденеге күлімсірей түсті де:
— Мына келін жарайды ғой, осы кісіні сайлау керек,— деп Раушанды
ұсынды...
— Атыңыз кім?
— Раушан.
— Жиылысты басқарушылардың біріне Раушанды сайлауға қарсылықтарыңыз
жоқ па?
— Жоқ.
Осы сөйлемдер өз ара іштей логикалық байланыста болғандықтан, толымды
мен толымсыз кезектесіп, бірімен-бірі сабақтасып айтылған.— Мына келін
жарайды ғой. Осы. кісіні сайлау керек дегенде, мына келін неге жарайды,
неге сайлау керегі айтылмаған. Сонда да сөйлем түсінікті. Олар алдыңғы
сөйлемде айтылған. Сондай-ақ Раушан, Жоқ деген жеке сөздер көп мүшелі
жайылма сөйлемдердің орнына жұмсалған. Оларды толымды етіп айтқанда:
— Менің атым — Раушан.
— Жиналысты басқарушылардың біріне Раушанды сайлауға қарсылығымыз
жоқ,— деу керек болады.
Жоғарғы орында бұл сөйлемдерді олай шұбалаңқы құраудың керегі жоқ. Ол
арада сол бір-бір сөз бірнеше сөздің орнына жүріп тұр.
Әлгідей толымсыз сөйлемдер пьесалардың тілінде де көп кездеседі:
Т ә к е ж а н. Абай, тоқташы, сен қайда барасың осы?
— А б а й. Немене, жиынға барам.
— Тәкежан. Барма, тілімді алсаң, барма бұл жиынға.
Абай. Оны қайдан шығардың? Барамын. (М. Әуезов).
Осы мысалдардағы толымсыздықтыд негізі — қатар айтылған сөйлемдер
байланысы. Ондай ара қатынас авторлар баяндауында да болады. Автор
сөзіндегі бір не бірнеше сөйлем мүшесі алда айтылған сөйлемнен де түсінікті
болатындықтан, кейінгі сөйлемдер толымсыз бола береді.
Шұлығынан аяғы шығып, алба-жұлба болып, бүрсеңдеп бір эйел келеді. Оң
жақ көзі көгеріп, ісіп кеткен. Пешке арқасын сүйеп отырып ауыр күрсінді (Б.
Майлин). Осы үш сөйлемнің алдыңғысы — толымды да, соңғы екеуі — толымсыз.
Толымсыз сөйлемдерде әңгіме бір әйел туралы екені алдыңғы толымды
сөйлемнен түсінікті. Сондықтан эйелдің оң жақ көзі көгеріп, ісіп кеткен.
Әйел пешке арқасын сүйеп отырып, ауыр күрсінді десек, қатар айтылған үш
сөйлемде бір сөзді орынсыз қайталаған болар едік. Олай ету — стильдік қате.
Жазушы Б. Майлин соны сезіп, жоғарыда келтірілген мысалдағы екінші, үшінші
сөйлемдерді толымсыз етіп жазған.
Сөйтіп, сөйлемнің толымсыз болуы оның жұмсалу жағдайымен, маңындағы
басқа сөйлемдерге қатысымен байланысты екен. Мұн-дағы принцип — қатар
айтылған бірнеше сөйлемнің бір сөзге ор-тақтасуы. Жайық бетінде... өз
жүрегінің соғуымен өзі дірілдеп, Қазақстан. деген кеме тұр. Келіп міндім
де, еқ жоғарғы үшінші қабатына көтерілдім — дегендегі ортақ сөз — кеме
(кемеге, кеменің).
Сөздерді, кейде грамматикалық тұлғаларды, ортақтастыру — сөйлемдерді
тұжырымды, ықшамды етіп құрудың тәсілі. Бұл тәсілді дұрыс түсініп,
керегінде өз жазуында пайдалана білу үшін оның мынадай орындарға ортақ бола
алатынын білу керек:
1. Екі іргелес сөйлемді бір баяндауышқа ортактастырып айтуға болады:
Рабиға біресе есікке қарайды, біресе маған қарайды. Осы сөйлемді Б. Майлин:
Рабиға ... біресе есікке, біресе маған қарайды деп жазған. Мұндайды
синтаксисте сыйыса құрмаласу дейміз. Қайсысы дұрыс? Екеуі де өз орнында —
дұрыс: егер жазушы қарайды сөзіне ерекше мән беріп, сөйлемді ерекше
экспрессивті етіп айтқысы келсе, қарайды сөзін іргелес ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.