Органикалық заттарды физикалық әдістермен зерттеу

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 20 бет
Таңдаулыға:

Оңтүстүк Қазақстан Медицина Академиясы

Химиялық пәндер кафедрасы

Реферат
Тақырыбы:Органикалық қосылыстардың құрылысын анықтайтын қазіргі заманғы физика-химиялық әдістер ( УК-ИҚ-ЯМР Спектроскопиялары)

Орындаған:Искакова.Қ
Тобы: 202 В-ФҚА 02-17
Қабылдаған: Бухарбаева А.

Жоспар:
І. Кіріспе
ІІ. Негізгі бөлім
1. Қазіргі заманғы физика-химиялық жалпы эдістері
2. Әдістердің жалпы классификациясы және сипаттамасы
3. Инфрақызыл спектроскопия
4. Молекулалардың электрондық спектрлерінің теориялық негіздері
5. Масс спектроскопия
ІІІ. Қорытынды
Пайдаланылған әдебиеттер.

Кіріспе
Органикалық қосылыстардың құрылымын зерттеу үшін ең алдымен химиялық реакциялық қоспадан немесе табиғи көзден таза күйіндегі жек затты бөліп алу және оның тазалығын бағалауы қажет. Соңғы жылдары органикалық қосылыстардың құрылысын зерттеу үшін химиялық әдістермен қатар физикалық әдістерде кеңінен пайдаланылады. Кейбір жағдайларда заттың құрылымын дәлелденген кезде аспаптық әдістер шешуі рөл атқарады. Көбінесе физикалық әдістер көмегімен алынған құрылым жайлы кейбір ақпараттарды химиялық әдістер бере бермейді. Мысалы, тек физикалық әдістердің көмегімен ғана молекуладағы атомдардың арасындағы ара қашықтығы мен бұрышын, олардың кеңістіктегі өзара орналасуын, молекула ішіндегі және молекулааралық әрекеттесуді анықтауға болады.
Органикалық қосылыстардың құрылымын зерттейтін маңызды физикалық әдістерге спектральдық жатады- Инфрақызыл спектроскопия (ИКС) , комбинациялы шашырату спектроскопия (КРС) , ультракүлгінді (УФ) спектроскопия және көрінетін аймақтағы спектр , ядролы магниттік резонанс (ЯМР) спкетроскопия , және т б әдістер. Қазіргі таңда спектроскопия әдісі қатты және сұйық заттардың наноқұрылымын зерттеудің негізгі әдістерінің бірі болып саналады. Аталған әдісті мұнай өндіруші кен орындарында пайда болатын қатты мұнай қалдықтарының химиялық құрамын зерттеуге пайдалану, қоршаған ортаны қорғаумен қатар, асфальт-шайыр-парафин шөгінділерін (АШПШ) іс-тәжірибеде қолдануда маңыздылығы жоғары. ИҚ-спектроскопия әдісі зерттелетін затты сапалық және сандық талдауын анықтауда кеңінен қолданылады.
Органикалық заттың тазалығы туралы мағлұмат алу үшін, оның сапалық (элементті) және сандық құрамын тағайындап, физикалық константаларын (балқу температурасын, қайнау температурасын, тығыздығын, сыну көрсеткішін) анықтайды. Жаңа оргаикалық заттың құрылысын анықтау үшін химиялық, физико-химиялық немесе физикалық әдістерді қолданады.

Органикалық затардың физикалық константаларын анықтау.
Заттардың физикалық константалары оның химиялық құрамына және тазалығына тәуелді болады. Таза және қоспа заттардың балқу температуралары бірдей болмайды. Қоспа заттар әр уақытта таза заттардан бірнеше градус төмен температурада балқиды.
Сұйықтардың қайнау температурасын айдау жолымен анықтайды.
Сұйықтықтың меншікті салмағын анықтау.
Меншікті салмақты анықтау үшін пикнометр қолданылады. Пикнометр деп аузына дәл және тура келетін капилляры бар тығынмен жабдықталған немесе сұйықтың деңгейі келетін жері сызықшамен белгіленген мойны жіңішке колба.
Органикалық заттарды физикалық әдістермен зерттеу.
Соңғы уақытта органикалық қосылыстардың құрылысын зерттеу үшін әртүрлі физикалық әдістер қолданылады. Атап айтқанда: хроматография, спектроскопия, колориметрия және тағы басқалары.
Органикалық қосылыстарды тазалау және бөлу.
Органикалық реакциалар бір бағытта сирек жүреді, сөйтіп негізгі өніммен қоса қосымша өнімдер түзіледі. Сондықтан органикалық заттардың қасиетін зерттеместен бұрын, оларды әр түрлі қоспалардан тазарту қажет. Органикалық қосылыстарды тазалау олардың агрегаттық күйіне байланысты әр түрлі әдістермен жүргізіледі.
Қатты органикалық қосылыстарды қайта кристалдандыру және возгонкалау, ал сұйық заттарды айдау, экстракциялау арқылы тазалайды.
Органикалық қосылыстардың сапалық анализі
Органикалық заттардың сапалық құрамы оның молекуласындағы қандай заттар бар сонымен сипатталады. Органикалық қосылыстарда көміртегіден басқа сутегі, оттегі, азот, күкірт, галогендер, фосфор болады. Органикалық қосылыстардың құрамына енетін заттар бейорганикалық және аналитикалық химия әдістерімен анықталады.
Егер зерттелетін затта альдегид тобы болмаса, кетон тобын натрий гидросульфитімен анықтайды. Сонда кристалды тұнба - кетонның гидросульфитті туындысы түзіледі.
Қазіргі заманғы физика-химиялық жалпы эдістері
Физико - химиялық талдау әдістері - заттың қандай да болмасын химиялық әрекеттесу кезіндегі физикалық қасиетін өлшеуге негізделген.
Физико - химиялық талдау әдісіне: кристалдау, қайнату (суалту), дистилдеу, экстракциялау, сорбция, хромотография, спектроскопия, электрохимия жатады.
Спектроскопия. Спектроскопия - физиканың электрмагниттік сәуле шығару спектрлерін зерттейтін саласы. Спектроскопия әдістері бойынша атом, молекула энергия деңгейлерін және олардан құралған макроскопиялық жүйелерді, энергия деңгейлерінің арасындағы кванттық ауысуларды анықтайды. Спектроскопияның негізгі қолданылатын маңызды салалары - спектрлік талдау және астрофизика. Спектроскопияның негізгі даму кезеңдері - 19 ғасырдың басында Күн спектріндегі жұтылу сызықтарын ашу мен зерттеу, шығару және жұтылу спектрлеріндегі байланыс орнату (Г.Р. Кирхгоф, 1859) мен оның негізінде спектрлік талдаудың пайда болуымен басталды. Электрмагниттік толқындардың ұзындық (немесе жиілік) диапазоны бойынша спектроскопия:
* радиоспектроскопия,
* субмиллиметрлік,
* қысқа толқынды,
* оптикалық,
* ультракүлгін,
* рентгендік болып бөлінеді.

Эмиссиялық спектроскопия
Атомды-эмиссиялық спектроскопия. Энергия деңгейлерінің жалпы сипаттамалары. Ауысулардың ықтималдықтары және спектрлердегі интенсивтіктер. Таңдап алу ережелері. Эмиссиялық анализде қолданылатын аспаптардың блок-сызбасы. Аспаптардың негізгі элементтерінің сипаттамалары.
Комбинациялық шашыратудың айналмалы спектрлері
Комбинациялық шашыратудың айналмалы спектрінің жиіліктері үшін теңдеулер.Тәжірибенің сызбасы. Лазерді пайдалану. Спектрді алу шарттары. Таңдап алу ережелері. Сызықтық молекулалар жағдайы. Полюссіз молекулалардың геометриялық параметрлерін анықтау. Әдістің шектері.
Тербелмелі спектроскопия әдістері
ИҚ және КШ-спектроскопия әдістерінің мүмкіндіктері, оларды химияда қолдану. Көп атомды молекулалардың тербелу спектрлерін квантты-механикалық бейнелеу әдісі.
Энергия деңгейлері, олардың жіктелуі. Фундаменталдық, обертондық және құрама жиіліктер, ыстық жолақтар. Тербелу спектрлері жолақтарының интенсивтігі. Таңдап алу ережелері және ИҚ-жұту мен КШ-спектрлерінің интенсивтіктері.
Молекулалардың симметриясын есепке алу. Молекуланың нормальды тербелістерін тәжірибелік мәліметтер бойынша анализдеу. ИҚ және КШ-спектрлерді салыстыру және молекуланың симметриясы жөнінде қорытынды жасау. ИҚ және КШ-спектроскопияның техникасы мен әдістемесі.
ИҚ-спектроскопияның аппаратурасы мен техникасы.
Қосымша құралдар, үлгілерді дайындау. НПВО әдісі. Алыс ИҚ-облысы техникасының ерекшеліктері. КШ-спектроскопияның аппаратурасы, лазерлік қоздырғыштардың артықшылықтары. ИҚ және КШ-спектроскопия әдістерін салыстыру, олардың құндылықтары мен кемшіліктері.
Электронды спектроскопия әдістері
Энергия деңгейлері, олардың жіктелуі. Тербелу спектрлері жолақтарының интенсивтігі. Таңдап алу ережелері және ИҚ-жұту мен КШ-спектрлерінің интенсивтіктері. Көрінетін және УК-облыстарда қолданылатын абсорбциялық спектроскопияның техникасы мен әдістемесі. Электрондық спектроскопия әдісін қамтитын жиілік облысының бөліктері және оның аппаратурасы. Зерттелетін үлгілер. Әдістің сезімталдығы, оның құндылықтары мен кемшіліктері.

Магниттірезонансты әдістер. ЭПР әдісі
Электрондық парамагниттік (спиндік) резонанс және ядролық магниттік резонанс құбылыстарының физикалық негіздері. Ядролар мен электрондардың спиндері мен магниттік моменттері. g-фактор және оның мәні. g-фактордың анизотропиясы.Спин-орбиталь байланысы. Спиндік күйлерді тұрақты магниттік өрісте азғындықтан босату. ЭПР шарты. Энергия деңгейлерінің электрондармен толықтырылуы, қанығуы, релаксациялық процестер және сигналдың ені.

ЯМР әдісі
ЯМР шарты. Релаксация процестері. ЯМР спектрлердегі химиялық ығысу және спин-спиндық бөліну. Ядроны экрандау тұрақтысы. Салыстырмалы химиялық ығысу, оны анықтау және химияда пайдалану. Ядролардың спин-спиндық әрекеттесуі, оның табиғаты, мультитплет компоненттерінің саны, интенсивтіктерінің таралуы, қосындылар ережесі. Құрылымдық анализ. Комплекс түзілу процестерін зерттеу. ЯМР әдісін басқа әдістермен салыстыру, оның құндылықтары мен кемшіліктері.
Әдістердің жалпы классификациясы және сипаттамасы
Спектроскопиялық, дифракциялық, резонанстық және оптикалық әдістер. Әртүрлі әдістердің энергетикалық мінездемелері. Әдістің сезгіштігі және қабілеті. Әдістің сипаттамалық уақыты. Әдістердің интеграциясы.Өрістің өзара әсерлесу теориясына негізделген заттардың құрылысы мен молекулалардың физикалық қасиеттерін зерттеу, зерттеліп жатқан затпен бөлшектер ағыны немесе сәулеленулер, оның молекулалары мен заттың бойында әр түрлі басқа қасиеттері байқалатын, ғылымның ерекше бөлімін ұсынады.

Спектроскопиядағы толқын ұзындықтары мен жиіліктер диапазондарының мәндері
Спектрлар
Жиіліктер,
Гц
Толқын ұзындықтары
Өлшем
Бірліктері
ЯГР

ммс
Рентген

Эв
Фотоэлектрондық

эВ
Электрондық

Нм
Тербелмелі

см-1
Айналмалы

МГц
ЭПР

МГц
ЯМР

МГц
ЯКР

МГц

Физикалық әдістің тура мақсаты - физикалық қасиеттер жиынтығына ие, өрістің немесе бөлшектер ағынының затпен әсерлесуінен кейінгі сәулелену өзгерісін анықтау.
Физикалық әдістің кері мақсаты - физикалық әдіспен алынған, яғни тәжірибе мәндерінің берілген өзгерістерінің негізінде заттың немесе молекула параметрлерінің физикалық қасиеттерін анықтау.
Спектроскопиялық әдістер толқын ұзындығы немесе жиіліктен сәулеленудің шығарылуы немесе жұтылуы интенсивтілігінің тәуелділігін зерттейді. Өлшелінетін энергиялардың аралықтары бар әдістер үшін көп ретте айырады .
Дифракциялық әдістерсәулелену шашырауына немесе бөлшектер ағыны энергиясының өзгеруінсіз қалуына, яғни серпімді шашырауға негізделген. Шашыраудың дифракциондық суреті, бөлшектер және сәулеленудің толқындық қасиеттерімен ескерілген. Дифракцияның негізгі шарты, де Бройль толқын ұзындығы шашырайтын заттың атомаралық ара қашықтықтарынан аз немесе көп жақын болуында түзеледі. Дифракциондық әдістің: рентгено-графиялық, электронографиялық және нейтронографиялық ең көп қолданылатын үш әдісі бар. Рентгенографияда нм, электронографияда кернеуі жоғары 40-60 кВ өрістерінде үдетілген жылдам электрондар үшін нм және нейтронографияда жылулық нейтрондар үшін нм. Электрондардың шоқтары мен рентген сәулеленудің көздері көбінесе қол жетімді болып келеді. Дифракцияға арналған нейтрондық шоқтарды ядролық реактордан шығарылатын жылдам нейтрондарды баяулату арқылы алады. Құрылымдық зерттеулерде шашырау бұрышының интенсивтілігін оның шашырау бұрышына тәуелділігінен өлшейді. Рентген сәулелері молекулалар мен атомдар электрондарымен, электрондар шоқтары - электрондар мен ядролардан жасалынушы электр өрісімен, ал нейтрондардың шоқтары - ядролық күштерімен шашырайды. Рентгенография, электронография және нейтронографиядағы атомдардың шашырау қабілеттіріне арналған келесі қатынастар орын алады: . Электрондар шоқтары үшін максимал шашырау, оның электронографияда жұқа қабықша қалыңдығы см болатын және газ фазасындағы молекулалар құрылымын, сонымен қатар салыстырмалы кіші экспозицияларды анықтауда кең қолданыста болатындығын түсіндіреді.Рентген сәулелері және нейтрондардың шоқтарын нейтронографияда қалыңдығы бірнеше миллиметр және рентгенографиядағы үлес жуықтығымен миллиметр болатын макроскопиялық объектілер заттарының конденсацияланған фазаларын зерттеуге арналған.Шашыраушы атомның Z атомдық элемент нөмірінен, заттың бөлшек шоқтары мен шашыраудың өзара әрекеттесу сипаттамасына орайлас әртүрлі тәуелділікте шашырайтыны байқалады.
Электронографияда орташа . Нейрондардың шашырау амплитудалары шашырау бұрышынан тәуелді болмайды (симметриялы сфералық шашырау), өйткені ядроның мөлшері кіші және Z - тен айқын түрде тәуелді емес. Бірқатар ядролар үшін 0. Берілген шашырау амплитудаларының қасиеттері, рентгенографияда ауыр атомдар болғанда жеңіл атомдардың координаттарын анықтау қиынға түсетіндігін көрсетеді, себебі ауыр атомдардан шашырау максимал. Электронографияда бұл әлдеқайда жақсы жағдайда.Нейтронография әдісімен сутегі атом координаталарын үлкен дәлдікпен тауып алуға болады.
Шашыраудың өзара әрекеттестік актісі немесе затпен бөлшектердің ағыны арасындағы сәулелену белгілі уақыт аралығында өтеді. Физикалық әдістің сипаттамалық уақыт ұғымының қалыптастырылуы Гейзенбергтің анықталмаушылық принципінен шығады. Әдістің сипаттамалық уақытын, кванттық жүйелер өтпелерінде (Гц) жиіліккекері пропорционал өлшем бірлік ретінде, осы физикалық әдіспен зерттеліне анынатын шама деп анықтауға болады.
Бөлшектердің ағыны үшін өзара әрекеттестік уақыты молекулалық жүйемен өткендегі уақытқа сәйкес келеді. Әдістің сипаттамалық уақыты 1-кестеде және берілген теңдеулер арқылы анықталынады:

және

Спектрлік сызықтардың пішіні мен ені молекулалық түрлердің өмір сүру уақыты туралы және айырбасталына алатын, релаксациялынатын процестерде молекулалардың күйі туралы және т.с.с маңызды хабарларды сақтайды. Айналу жылдамдық тұрақтысы молекула күйінің орташа өмір сүру уақыты арқылы анықталады, мономолекулярлық реакция үшін сияқты . Энергия күйі, орташа өмір сүру уақыты τ болатын, мәнінің аралығымен сипаттауға болады. Егер кванттық өтпелер сызықтары екі өзара айнала алатын 1 және 2 молекулалар пішіндері және жиіліктерімен сипатталатын, сызықтың орташа енінің айырмасы Δv-ден кіші болса, онда сызықтар біреуге бірігіп қосылады. Осыдан сызықтың біреуге бірігіп қосылу шартын жазайық:

немесе

Қазіргі заман техникасының дамуы, тәжірибелік және теориялық физиканың сезгіштігінің жоғарылауына тұрақты түрде рұқсатушы және басқа сипаттамалық қабілеттерін, не басқа физикалық әдістің жаңа мүмкіншіліктерін көрсетуіне, жаңа құбылыстардың және олардың негізінде жасалынған принципті жаңа әдістердің ашылуына апарады. Өте маңызды проблемалардың бірі әрдайым үйлесімді мүмкіншілігі жоғары ғана емес, қолайлы әдіс пен әдістер тобының таңдалуымен қатар, оның қол жетерлігі мен үнемділігі де есепке алыну керектігі болып қалады.

С
С

Н
Н

Ассиметриялық Симетриялық

Органикалық заттарды талдаудағы ИҚ-спектроскопияның маңызы.
Органикалық қосылыстарды талдау үшін әр түрлі оптикалық (УК-, көрінетін- ИҚ-, Қ-) және резонанстық (ЯМР) спектроскопияның аспаптық әдістері, газ-сұйықтық хромотографиясы, массспектрометрия және олардың түрліше құрастырылған түрлері пайдаланылады. Аналитикалық химияда қолданылатын физикалық-химиялық әдістердің ішінде ИҚ-спектроскопия әдісі органикалық заттарды талдауда аса маңызды орын алады. Мұны мынадай себептермен түсіндіруге болады. Тербелмелі инфрақызыл спектроскопияны іс жүзінде қолдану үшін молекуладағы жиіліктері басқа топтың болуына шамалы ғана тәуелді сипаттауыш тербелістердің рөлі ерекше. Бұл проблема ең әуелі құрамында СН3, СН2, С - ОН және басқа да атомдары бар (яғни парафиндер мен олардың туындыларындағы) валенттік тербелістері және олармен тығыз байланыста болатын сипаттауыш жиіліктері бар органикалық қосылыстар үшін шешілген. Қазіргі кезде жекелеген органикалық қосылыстардың ИҚ спектрлері бойынша, сондай-ақ тегі органикалық әр түрлі заттан тұратын атомдардың көптеген топтарының сипаттауыш тербелістерінің аналитикалық маңызды жиіліктері бойынша мол материал жинақталған. Қажетті жеке қосылыстың ИҚ-спектрін осы сияқты спектрлер жинағынан табу үшін мәліметтік (информациялық) не іздеу жүйелерін пайдаланады. Ал, мұндай іздеу жүйелерінде бірнеше жүз мыңдаған жекелеген қосылыстардың ИҚ-, УК-, ЯМР- және масс-спектрлері болады.
Органикалық қосылыстардың сапалық ИҚ-талдауын өткізгенде, мысалы, белгісіз затты теңестіргенде, ИҚ-спектрінде нақтылы сипаттауыш тербеліс жиілігінің толық жиынтығын әйтеуір бір себептермен алу мүмкіндігінің жоқтығына байланысты қиыншылық тууы мүмкін. Талдау нәтижесінде шамалап негізгі функционалды топтарды анықтайды. Мұндай жағдайда толық теңестіру тиімсіз. Жалпы ұқсас заттарды теңестірудің қалыптасқан әдістемесі жоқ. Әйтсе де, мұндай мәселені шешуге бағытталған жалпы тәсілдердің варианттарын келтіруге болады. Сонымен, қосылыстың алынған ИҚ-спектрін талдап беру үшін, өнімнің тазалығы, құрамы, мүмкін болатындай жиынтық формуласы жайлы мәліметтер болуы қажет.
Талдау нәтижелерін басқа да физикалық-химиялық әдістермен, атап айтканда, К-, УК-, ЯМР- және масс-спектрлермен алу орынды. Үлгінің жеткілікті дәрежеде тазалығын (95 %-тен кем емес) немесе оның құрамында екі не одан да көп негізгі құрылымның (бөлікгің) бар екендігін білген жөн. Белгісіз зат басты реакцияның өнімсіз немесе әуелгі заттағы қоспа болуы мүмкін. Мұндай жағдайда сол әуелгі өнімдер мен шамаланған қоспалардың ИҚ-спектрлерін алу қажет. Осыдан кейін алынған спектрлерді көбіне 4000 - 400 см-1 аймағындағы талдауға кіріседі. Ондағы СН тобының сіңіру жолақтарының қалпы мен интенсивтігіне байланысты молекула алифатты ма, ароматты ма, жоқ екеуі де емес пе, соны анықтайды, сондай-ақ әрбір ерекше түрдің құрылым шамасын бағалайды. Мұндай бағалауға кестеде көрсетілген ИҚ-сіңірудің сипаттауыш жолақтары мүмкіндік береді. Осындай тұжырымдамалар өзге байланыстарға да тән. Егер талданатын белгісіз органикалық қосылыс кестеден, құрылыстары әр түрлі физикалық-химиялық әдістер спектрлерімен дәлелденген жеке Үлгі ретіндегі косылыстардың спектр жиынтығынан табылмаса, онда мүмкіндігінше ЭВМ қорындағы мәліметті іздеу жүйесін қолданып, ИҚ-спектрлерді қарастырып шығу керек.
Молекулалардың электрондық спектрлерінің теориялық негіздері

Молекуланың ішінде көршілес электрондық деңгейлердің арасында ауысулар болу үшін сәйкес келетін кванттардың жиілігі сәулеленудің көрінетін және ультракүлгін (УК) диапазонына сәйкес келетіндей болуы қажет, ал олардың энергиясы химиялық байланыстың диссоциация энергиясінікі сияқты реттілікте болуы керек, яғни УК-фотон молекуланы бұза алатындай болады. Бірақ, көп жағдайда, осындай фотонды жұтқан молекула негізгі күйге әр түрлі фотофизикалық процестердің әсерінен ауысады, ал конденсацияланған фазаларда қозған молекуланың артық энергиясы бүкіл бөлшектер ұжымына тез таралып шашырайды. Электрон спектрлерінің түріне тербелмелі және айналмалы еркіндік дәрежелері күшті әсер етеді, себебі олар электрон ауысуларымен бір мезгілде қозады. Сондықтан белгілі электрондық ауысуға сәйкес келетін бір сызықтың орнына, тербелмелі ауысу сызықтарының үлкен сериясы пайда болады, ал осылардың әр қайсысы молекулалардың айналуымен түсіндірілетін күрделі жіңішке құрылымнан тұрады. Бір электрондық ауысуға сәйкес келетін әр түрлі тербелмелі және айналмалы сызықтардың толық жиынтығы бір спектрлі жолақты береді. Мұндай жолақтарды газ спектрлерінде бақылауға болады.
Молекулалардың өзара және еріткішпен әсерлесуі нәтижесінде ерітіндінің жұтылу спектрінде жіңішке құрылым байқалмайды, бірақ кейде жеке тербелістерге сәйкес келетін максимумдар көрінеді. Электрондық ауысу сызықтарының тербелмелі құрылымының мысалы ретінде алкандарда ерітілген ароматтық көмірсутектердің спектрлерін қарастыруға болады.
Электрондық жұтылу спектрлерінің дәл кванттық-механикалық түсіндірмесі тек қарапайым молекулалар үшін ғана мүмкін бола алады. Ал негізінде спектроскопияның осы түрі электрондық деңгейлердің энергиясы бір немесе бірнеше атом ядроларын қоршаған ортаның түріне тәуелділігімен байланысты болатын таза эмпирикалық сипатқа ие болады. Теориялық модельдер бір электрондық жақындастырумен ғана шектеледі, себебі модельдің күрделенуі негізгі сапалы шешімдерді өзгертпейді.
Молекулалардың спектрлі қасиеті олардың құрамындағы валенттік электрондардың түріне қарай жүйелендіріледі. Қарапайым байланыс түзетін электрондар -электрондар деп аталады; қос байланыс түзсе - -электрондар деп аталады. Сонымен қатар, егер молекуланың құрамында азот, оттегі және т.б. бөлінбеген жұбы бар элементтердің атомдары бар болса, онда n-электрондар деп аталады.

Валенттік электрондардың осы үш түрін формальдегид мысалында көрсетуге болады:

Молекуланың электрондық толқындық функциясын қарастырған ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.