Өнеркәсіп және өнеркәсіп саясатының теориялық негіздері (Ақтөбе облысы Өнеркәсіп және кәсіпкерлік басқармасы ММ мысалында)

Кіріспе
Жоспар:

1. Өнеркәсіп және өнеркәсіп саясатының теориялық негіздері
1.1. Өнеркәсіп және оның салалары
1.2. Өнеркәсіптің халық шаруашылығы дамуындағы рөлі
1.3. Өнеркәсіп саясатын қалыптастыру және жүзеге асыру құралдары
2. Ақтөбе облысы бойынша өнеркәсіп саясатын қолдау және жүзеге асыру ерекшелігі
2.1. «Ақтөбе облысының кәсіпкерлік және өнеркәсіп басқармасы» ММ ұйымдық басқарушылық құрылымы
2.2. Ақтөбе облысы бойынша өнеркәсіптің қазіргі жағдайы
2.3. Ақтөбе облысы бойынша кәсіпкерліктің даму ерекшеліктері
3. «Ақтөбе облысының кәсіпкерлік және өнеркәсіп басқармасы» ММ 2011.2015 жылдарға арналған даму стратегиясы

Қорытынды

Өнеркәсіп – халық шаруашылығының шикізат, отын, энергия өндірумен, ағаш дайындаумен, өнеркәсіптік және ауыл шаруашылық шикізатын өндіріс құрал жабдығына, тұтыну заттарына одан әрі өңдеумен (қайта өңдеумен) айналысатын кәсіпорындарды (зауыттарды, фабрикаларды, кеніштерді, шахталарды, электр станцияларын, т.б.) біріктіретін аса маңызды саласы. Үлкен екі топтан тұрады, олар: өндіруші өнеркәсібі – мұнай, газ, көмір, шымтезек, тақтатас, тұз, қара және түсті металдардың рудаларын өндіру, ағаш дайындау, энергетикалық шикізат алу, т.б.; өңдеуші өнеркәсібі – қара және түсті металдар, прокат, машиналар мен жабдықтар, химиялық өнімдер, цемент, басқа да құрылыс материалдарын өндіру, жеңіл және тамақ өнеркәсібі., өнеркәсіптік бұымдарды жөндеу, т.б. Сондай-ақ өндіріс құрал жабдығын өндіретін өнеркәсіп («А» тобы) және тұтыну заттарын өндіретін өнеркәсіп («Б» тобы) салаларына бөлінеді. «А» тобының өнімі еңбек құралдары мен заттарына ажыратылады. Өнеркәсіп – қоғамдық өнім мен ұлттық табыстың басым бөлігі жасалатын материалдық өндіріс.
Өнеркәсіп құрылымы – оның жеке салалары мен өндірістерінің құрамын, сандық қатынасы және жеке салалары мен өндірістерінің өзара байланыс нысандарын көрсететінін білеміз.
Өнеркәсіптің құрылымы мынадай көптеген маңызды факторлардың әсер етуі арқылы қалыптасады. Оларға:
1. инновациялық өнім түрлерін өндіретін жаңа салалардың пайда болуы;
2. жалпы өнеркәсіптің және оның салаларының даму қарқынының алдын-ала жоспарлануы;
3. өндірісті шоғырландыру, мамандандыру, үйлестіру (қаржы-өнеркәсіптік топтар, арнаулы экономикалық аймақтар жасау, тік интегрленген индустриялық кешендер мен ірі корпорациялар құру, кластерлер, технопарктер, технополистер ұйымдастыру және т.б.);
4. өнеркәсіптің дамуын қамтамасыз ететін аймақтық-шарттардың болуы;
5. сарқылмайтын шикізаттық ресурстардың болуы;
6. Қазақстан өенркәсібінің әлемдік нарықта өз орнын таба білуі;
7. өнеркәсіптің жеке сектормен ынтымақтастығы;
8. инновациялық және инвестициялық ресурстарды өнеркәсіпте ұтымды пайдалану;
9. халықаралық еңбек бөлінісіне қатынасу.
Өнеркәсіптің салалық құрылымында елдің индустриялық даму деңгейі мен оның экономикалық дербестілігі, өнеркәсіптің техникамен жарақтану дәрежесі және экономикадағы жетекші рөлі көрініс табады. Өнеркәсіптің едәуір жетілген түрі белгілі бір дәрежеде өнеркәсіптік өндірістің тиімділігін сипаттайды. Өнеркәсіптің салалық құрылымының прогрессивтілігі инновациялық жаңалықтардың көптігі және өндірісті ұйымдастыру әдістері