Балалар жұқпалы ауруларына кіріспе

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 263 бет
Таңдаулыға:

Балалар жұқпалы ауруларына кіріспе.

"Бұл дүние не деген жұқпалы", - деп авторлардың бірі дұрыс айтқан еді.

Балалар патологиясында жұқпалы аурулар ең жоғарғы орында тұр. ТМД елдерінде тіркелген, әйтседе толық берілмеген мәліметтер бойынша аурулардың 70-80% балалардағы жұқпалы аурулар құрайды әлі де басқарылатын, басқарылмайтын жұқпалы аурулар жоғары деңгейде қалып отыр. Олар ЖРВИ жедел ішек жұқпалы ауруы, вирусты гепатиттер, көк жөтел, қызылша, эпидемиялық паротит, менингококкты жұқпалы ауру, өкпе ауруы (туберкулез) .

Өз кезінде вакцинадан көп үміт күтілген еді, өйткені өткен ғасырдың 60-шы жылдарында жаппай вакцинациялау кезінде табиғи оспаны, күл ауруын, қызылшаны, көк жөтелді, сал ауруын, өкпе ауруын, кейіннен эпидемиялық паротитті жоюға жеңіске жақынбыз деп ойладық. Бірақ бұл жұмысқа салғырттықпен қарағандықтан, басқарылатын көптеген жұқпалы аурулардың өзі үдеп кетті. Әйтсе де күл ауруын, көк жөтелді, сал ауруын, өкпе ауруын, эпидемиялық паротитті жеңудің дұрыс жолдары бар. Олардың орнына мынадай жұқпалы аурулар өсуде: иерсиниоз және басқа зоонозды жұқпалы аурулар, хламидиоз, цитомегаловирусты жұқпалы ауру, герпестік жұқпалы ауру, анаэробты жұқпалы аурулар т. б. Ғасырымыздың проблемасы болып табылатын ВИЧ-инфекция. Біздің Орталық Азия аймағы үшін тән жұқпалы аурулар: сүзек, қырым геморрагиялық қызба, тырысқақ, оба, сарып, түйнеме, безгек.

Бұлардан басқа да балалардың әсіресе сәбилер өлімінің негізгі себепкерлерінің бірі - жұқпалы аурулар. Жедел респираторлы ауруларды есептемегенде, олар сәбилер өлімінің 70% жағдайының себепкері болып табылады.

Жоғарыда аталған проблемаларда шығатын қорытынды балалар жұқпалы ауруларымен күресте процесске жету - тек қана ғылыми зерттеулер ғана емес, сонымен бірге күнделікті білімді маман дәрігер - педиаторлардың жұмысы арқылы жетуге болады.

Жұқпалы аурулар - өте кең тараған аурулар, әр түрлі микроорганиздермен шақырылатын, контагиозды сипатты, инкубациялық кезеңнің болуы, клиникалық симптомдардың циклдық өтуі және спецификалық иммунитеттің қалыптасуы.

Тек қана 17-19 ғасырларда ғана көптеген балалар ауруының клиникасын айқын жаза бастаған. Қызылша сияқты, жәншау(скарлатина), желшешек, сал ауруы, қызамық, көк жөтел, т. б.

18 ғасырдың аяғында көптеген жұқпалы аурулардың қоздырғыштары ашылған (Р. Кох, Л. Пастер, Д. И. Ивановский) . Аурулардың себебтерін тапқаннан кейін ғана жұқпалы ауруларды өздігінен жеке бөліп алып қарауға мүмкіндік туды. Балалар жұқпалы ауруы патологиясын зерттеуде үлкен үлес қосқан мынадай ғалымдардың А. А. Колтпинның, М. Г. Даниловичтің, Д. Д. Лебедевтің, М. С. Масловтың, С. Д. Носовтың, Н. И. Нисевичтің мектептері болды.

Қазақстанда әр жылдарда жұқпалы аурулар патологиясын зерттеумен ғалымдар шұғылданған.

Жұк палы ауру процесінің астарында ішкі ортаның әсер ету жағдайындағы микроорганизмдердің макроорганизмдермен қарым қатынасы жатады. Бірақ бұл қарым-қатынастар үнемі ауруға әкеліп соқпайды. Мұндай қарым-қатынастың қорытындысы кезінде макроорганизмнің бұзылуы аурудың морфологиялық субстратының қалыптасуымен және клиникалық симптомдардың пайда болуына байланысты жұқпалы аурулар тарайды. Егерде қарым-қатынастан кейін жұқпалы ауру тумаса және қанда анти денелер титрі өсуі болмаса, онда сау тасымалдаушы деп білеміз.

Жедел жұқпалы ауру процесі өткеннен кейін қалыптасқан реконвалесцентті тасымалдаушыларды ажырата білу керек.

Жұқпалы ауру процесінің бір түрі - инапаранты жұкпалы ауру. клиникалық симптомдары болмайды, бірақ мүшеде жарақаттанған морфологиялық өзгерістері болады, ал қанда спецификалық антиденелер жиналады. Аурудың бұл түрі жұқпалы аурудың барлығында кездеседі және халықты табиғи иммунизациялануына үлкен әсерін көрсетеді. Инаппарантты түрін жұқпалы аурудың ошағында ғана диагноз қоюға болады. Келесі жұқпалы ауру процесінің формасы-ол персистентті жұқпалы ауру. Мұның астарында қауіпсіз ағымды созылмалы жұқпалы ауру жатыр. Персистентті жұқпалы ауру мынадай көптеген аурулар кезінде дамиды вирус гепатитінде, герпетикалық жұқпалы ауруда, цитомегаловирусты жұқпалы ауруда, хладимиозда, сүзекте және т. б. Персистентті жұқпалы аурудың даму себебі депрессивті иммунитеттің жағдайы және микроорганизмдердің өзгерген түрінің дәлелі болуы мүмкін. Тағыда осы инфекцияның түріне жақын бар жәй жүретін инфекциялар. Осындай көп жыл ауру адамды, мүшелерді ауыр түрде зақымдайды, көбінесе өліммен аяқталады. Осы топқа жататын аурулар, мысалы: туа пайда болған қызамық, жеделдеу склероздайтын панэнцефалит, құру, созылмалы гепатит циррозбен аяқталатын. Патогенезі соңына дейін зерттеп бітпеген, дегенмен оның негізінде аутоиммунды пронесс жатуы айқын.

Сапрофитті флора айқындалғанда инфекциялық процесс эндогенді жұкпалы ауру түрінде ( аутоинфекция ) дамуы мүмкін. Берілген жұқпалы аурулардың формасы (түрі) әр түрлі аурулардан кейін әлсіреген, ұзақ уақыт антибиотиктермен емделген балаларда байқалады. Мысалы: аутоинфекция каңдидозды, стафилаккокты, көк іріңді, протейді инфекция түрінде болуы мүмкін.

Жұқпалы аурудың этиологиялық себептері вирустар, бактериялар, рекетсиялар, спирохеттер, микоплазмалар, саңырауқұлақтар болуы мүмкін.

Гельминттер мен қарапайымдар паразиттік ауруларды шақырса да, дегенмен оларда жұқпалы аурулар. Жұқпалы аурулар қоздырғыштардың енуімен басталады, бірақ келешекте инфекциялық процестің қалай дамитынына макроорганизмнің жағдайы, қоздырғыштардың, патогендігімен вируленттігімен, инвазивтіктігімен, токсигеңдігімен байланысты.

Жұқпалы аурудың сақталуы үшін эпидемиялық процесс керек. Эпидемиялык процесті оқыту бір-бірімен байланысты бөлімнен тұрады: эпидемиялық процестің факторларынан (олардың себептері, жағдайы), эпидемиялық процестің даму механизмдері және эпидемиялық процестің көріністерінен. Эпидемиялық процестің үздіксіз ағымы үшін жұқпалы қоздырғыштардың көзі, жұқпалы аурудың берілу механизімі және қабылдауы организм қажет. Жұқпалы аурудың жұғу сипатына қарай барлық жұқпалы аурулар былай бөлінеді: антропонозды, зоонозды және протозоозды.

Антропоноздар - адам организмінде ғана паразиттік қоздырғыштары болатын жұқпалы аурулар. Мысалы: іш сүзегі, бөртпе сүзегі аурулары, шигеллез, тырысқақ, күл ауруы, қызылша, көк жөтел, женшау, менингококкты инфекция және т. б. Жұқпалы аурудың негізгі ошағы ауру адам немесе тасымалдаушы.

Ерекше қауіп туғызатын аурулар атипті формалы аурумен ауырғандар, өйткені Мұндай ауруларға диагноз қойылмайды, жекешеленбейді және жаңа адамдарға жұғу жалғаса береді.

Рекопвалесценция кезеңінде ауру жұқпалы болмайды. Бірақ кейбір адамдар ұзақ уақыт бактерия және вирус тасымалдаушылар болып байқалады. Қоздырғыштардың шығаруының ұзақтығына байланысты жедел (3 айға дейін) және созылмалы (3 айдан жоғары) болуы мүмкін.

Тасымалдаушылар эпидемиологиялық маңызы қоршаған орта үшін өте жоғары және ол санитарлық - гигиеналық жағдайға және олардың санитарлық мәдениетіне байланысты.

Жұқпалы аурудың ошағында қалыптасатын және қысқа мерзімді болатын тағы "сау" тасымалдаушылар бар. Кейде сау тасымалдаушылар инаппарантты формалы аурумен ауырған аурулар. Мұндай жағдайда тереңдетілген иммунологиялық тексеру қажет.

Зооноздар - жұқпалы аурулар инфекция, жануарлар арқылы жұғатын жұқпалы аурудың негізгі көзі болып табылатын үй жануарларымен кеміргіштер өте қауіпті. Сондықтан үй жануарлары ең адамдарға жақын жүретін жануарлар зооноздары - синантроптар және жабайы жануарлардікі ксенантропты деп аталады. Жабайы жануарлардың зооноздары өздерінің табиғи ошақтылығымен айқындалады. Үй жануарларынан жұғу оларды күту кезінде, етті бөлу кезінде және олардың сүтін және басқа тағамдарды пайдаланғанда болады. Жабайы жануарлардан, кененің, масаның шағуы арқылы, ет, су, арқылы жұғады.

Протозооздар - инфекңия көзі қарапайымдар, жануарлар мен құрт-құмырсқалар арқылы берілетін. Мысалы, лейшманиоз, токсоплазмоз, безгек.

Жұқпалы аурудың берілу механизімінің 4 типі анықталған:

1. ауа - тамшы;

2. фекальды - оральды (алиментарлы) ;

3. трансмиссивті;

4. тұрмыстық қарым- қатынас;

5. трансплацентарлы;

Ауа-тамшы жолымен берілетін инфекциялар мыналар: күл ауруы, қызылша, менингококкты инфекция, жаншау, ЖРВИ, тұмау т. б. Мұндай берілу жолымен ауру инфекцияның шыққан жерінің алыс жақындығына және баланың қабылдау қабілетіне байланысты. Кейбір инфекциялар ұшу арқылы ұзақ жерде таралады және тіпті иненің көзінен де өтіп кетеді - олар қызылша мен желшешек. Ауа-тамшы жолмен берілудің тиімділігі қоздырғыштардың қоршаған ортада өмір сүруіне байланысты. Кейбір қоздырғыштар ұзақ уақыт өмір сүреді, кейбіреуі дереу өледі. Мысалы, менингококк. Ішек жұқпалы ауруы фекальды - оральды немесе алиментарлы жолмен беріледі. Мұндай жағдайда берілу факторлары - азық - түлік, қолдың кірі, су, шыбын-шіркей және мүлік заттары арқылы. Тұрмыстық қарым-қатынас арқылы берілу немесе бетпе - бет сөйлескенде (тура қатынас) немесе қоршаған ортадағы (тура емес қатынас) заттар арқылы іске асады. Балаларға жұғу көбінесе қолдан ауызға бару арқылы болады. Анаэробты жаралы инфекцияда топырақтың берілу факторы ретінде мағынасы бар, қоздырғыштар топыраққа түскен кезде споралар құрайды, бұл кезде олар жарақаттың үстіне түседі (газды гангрена, сіреспе), немесе азық- түлікке (ботулизм) .

Трансмиссивті берілу жолы тірі тасушылар арқылы жүзеге асады. Олар қоздырғыштардың биологиялық қожасы немесе механикалық тасымалдаушылар болуы мүмкін. Мысалы, биологиялық қожалар немесе спецификалық тасымалдаушылар - кене, бит, бүрге, маса. Олар қатал түрде белгілі бір инфекцияны ғана береді олардың организмдерінде қоздырғыштар көбейеді немесе дамудың жыныстық циклынан өтеді.

Механикалық немесе спецификалы емес тасымалдаушылар қоздырғыштарды қандай түрде қабылдаса, сол түрде береді. Мысалы, шыбындар, сүзектің, шигеллездің, вирус А гепатитінің қоздырғыштарын осылай береді.

Трансплацентарлы (құрсақ ішілік) берілу жолы-плацента арқылы анадан балаға беріледі. Анасындағы инфекция анық түрінде де, жасырын түрінде де өтеді. Берілудің бұл түрі, әсіресе вирус инфекциясы үшін маңызды (герпетикалық инфекция, цитомегаловирус, қызамық, вирусты гепатит, энтеровирустар) .

Мұндай жұғудың аяқталуы жүктіліктің мерзіміне байланысты. Жүктіліктің бірінші 3 айында жұқса, онда немесе түсік, немесе бала ақауларымен туады - эмбриопатия. Жүктілік 3 айдан аса болса онда да бала құрсақ ішінде өлуі мүмкін, немесе туа пайда болған жұқпалы аурудың клиникасымен туады.

Сонымен эпидемиологилық мақсаттың 3 звеносы болған кезде ғана эпидемиялық процесс болуы мүмкін. Инфекция көзі. онын берілу механизмі және адамдардың осы ауруды қабылдағыштығы.

Ауырғандардың саны қарым-қатынас жасағандардың бұл аурумен ауырмағандардың қатынасымен анықталады, сондықтан да адамдардың белгілі бір инфекцияны қабылдағыштығы контагиозды индексте айқын көрінеді.

Контагиозды индекс оның бөлшөкпен немесе пайзбен анықталады. Желшешек, қызылша үшін 1, 0 немесе 100%, күл ауруына үшін 0, 2 немесе 20% т. б.

Организмнің инфекцияны қабылдағыштығы иммунитетке байланысты. Р. В. Петровтың анықтамасы бойынша "иммунитет-өзінде генетикалық бөтен көрініс алып келетін тірі жандарға және заттарға қарсы организмнің қорғау қабілетінің тәсілі". Иммунитет мынандай болады: табиғи немесе туа пайда болған, жүре пайда болған (активті) және пассивті.

Табиғи иммунитет-организмнің генетикалық бекітілген белгілері. Тұқым арқылы берілетін табиғи иммунитет организмнің физиологиялық ерекшеліктеріне байланысты: жасына, тамақтануына, ішкі ортадағы факторларға т. б.

Мысалы, қолайсыз факторларда (толық тамақтанбағанда, мұздағанда т. б. ) табиғи иммунитеттің деңгейі төмендеуі мүмкін.

Жүре пайда болған иммунитет әрқашанда спецификалық және аурудан кейінгі нәтиже болуы мүмкін (постинфекционды) немесе вакцинальды препараттармен иммунизация кезінде пайда болады (поствакцинальды) . Иммунитеттің бұл түрі - активті.

Постинфекционды иммунитет өмірлікті (қызылша, желшешек, сал ауруы), не болмаса қысқа мерзімді болады (ЖРВИ, жедел ішек инфекциясы) .

Активті поствакцинальды иммунитет бірнеше айдан бірнеше жылға дейін сақталады.

Пассивті иммунитет дайын антиденелерді қабьшдағыш организмге енгізілгенде пайда болады. Мысалы, спицификалық иммуноглобулиндерді енгізгеннен кейін (тұмауға қарсы, қызылшаға қарсы, т. б. ) немесе плазма сары суын және аурып болғандардың қаның. Пассивті иммунитет өмірлік емес.

Пассивті иммунитеттің бір түрі болып табылатын трансплацентарлы иммунитет. Бұл плацента арқылы балаға С тобының антиденелері берілген кезінде.

Мұндай иммунитеттің ұзақтығы 3-6 айға дейін. Социалдық немесе коллективтік иммунитет бүкіл халықтың қабылдағыштығын анықтайды. Қоғамның инфекцияны қабылдамағыштығы социальды фактор ретінде спецификалық алдын алудың көмегімен және қорғану шараларының комплексімен, туындайды.

Социалды фактормен бірге эпидемиялық процесске табиғи жағдайлар (жыл мезгілі, ауа райы), берілу факторлары және организмнің қабылдағыштығы әсер етеді. Көптеген жұқпалы аурулары жыл мезгіліне байланысты. Көптеген жұқпалы ауруларға тән қасиет - мерзімділік. Аурудың эпидемиялық жоғарлауының үнемі мезгілдік (қызылша-қайталайды 2-4 жылда, жәншау (скарлатина) 4-5 жылда, көк жөтел-2-3 жылда т. с) .

Эпидемиялық жоғарлаудың қайталануын коллективтік (ұйым) иммунитеттік деңгейінің толқуымен қоздырғыштарды өзгергіштігімен түсіндіруге болады.

Аурудың көбеюі эпидемияға дейін жетуі мүмкін (аурудың өсуі 3-10 рет) немесе пандемияға дейін (көптеген аймақты қамтитын ұлғайған аурулар) .

Инфекциялық аурулардың басқалардан ерекшелігі кезекпен келетін циклдық ағымы: инкубация, продромдар немесе қабаршылар, аурудың дамуы, құлдырауы және өшуі, реконвалесценциясы немесе сауығу.

Инкубация кезен-қоздырғыштарды енгізуден және аурудың алғашқы белгілерінің пайда болуына дейін. Оның ұзақтығы бірнеше сағаттан бірнеше айға дейін, ол макроорганизмнің жағдайымен қоздырғыштардың қасиетіне және санына байланысты.

Продром немесе хабаршы кезеңі алғашқы, көп ауруларға тән _; жалпы белгісіз симптомдармен сипатталады. Продромның ұзақтығы мен айқындығы көптеген факторларға байланысты. Аурулардың қызған кезеңі көпшілігінде жалпы симптомдардың белгілердің пайда болуымен, белгілі бір ретпен дамытып ауруға тән симптомдармен сипатталады (көк жөтел кезіндегі реприз _; шигеллез кезіндегі тәнезм, менингококемияда, жұлдызша бөртпелер және т. б. ) .

Аурудың қызған кезінде өсу, қызу және өшу фазаларын жиі ажыратуға болады.

Реконвалесценция кезеңінде - ақырындап барлық клиникалық симптомдар жоғалады, дененің зақымданған құрлысымен қызметі қайта орнына келеді, біраз уақытқа дейін ізі қалуы мүмкін. Аурудан соң ұзақтығы әр түрлі спецификалық иммунитет қалыптасады.

Жіктелудің принциптері

Адамдардың барлық жұқпалы және паразиттарлық аурулары халықаралық жіктелу бойынша бірінші классқа жатады. Олар мыналар:

1. Ішек имфекциясы (ішек жұқпалы ауруы) ;

2. Өкпе ауруы (туберкулез) ;

3. Бактериальды зооноздар;

4. Басқа бактериальды жұқпалы аурулар;

5. Сал ауруы және ОНЖ-нің энтеровирусты аурулары.

6. Бөртпемен бірге жүретін вирусты инфекциялары;

7. Буын бөлшек аяқтылармен берілетін вирусты аурулар;

8. Басқа вирусты аурулар;

9. Бөлшек аяқтарымен берілетін риккетсиоздар және басқа аурулар;

10. Мерез (сифилис) және басқа венерологиялық аурулар;

11. Спирохеталармен шақырылған басқа аурулар;

12. Микоздар;

13. Гельминтоздар;

14. Басқа жұқпалы және паразитарлық аурулар. Қоздырғыштардың берілу механизміне байланысты жұқпалы ауруларды 4 топқа бөледі: Громашевский Л. В. бойынша.

1. Ішек жұқпалы аурулары (шигеллездер, эшерихиоздар, сальмонеллез, сүзек, тырысқақ, сал ауру, ботулизм, сарып және т. б. ) ;

2. Тыныс жолдарының жұқпалы ауруы (ЖРВИ, тұмау, күл, қызылша, жәншау, қызамық, менингококкты инфекция, өкпе ауруы т. б. ) ;

3. Қандық (трансмиссивті) жұқпалы аурулар, бөртпе сүзегі, риккетсиоздар, туляремия, арбовирусты энцефалиттер, геморрагиялық қызбалар және т. б. Мұндай жұқпалы ауруларда қоздырғыштар негізінен қанмен лимфа да орналасады.

4. Сыртқы қабаттағы инфекциялық (жұқпалы аурулар) (трахома, тілме, жындану, листериоз, түйнеме) . Ауруларды бұлай бөлу шарты және кейбір инфекциялар қоздырғыштардың берілу механизмдерін қамтымайды . . .

Клиникалық мақсатта балалар тәжірибесінде жұқпалы ауруларды А. А. Колтыпин ұсынған принцип бойынша түріне, ауырлығы мен ағымы бойынша бөледі.

Аурулар түріне қарай типті немесе атипті болып өтуі мүмкін. Типті ауруларға бастаушы клиникалық симптомы мен синдромы бар, осы ауруға тән. Мысалы, көк жөтел кезіндегі реприз, тәнзмідер және колитикалық синдром шигеллез кезінде т. б.

Атипті түріне бастаушы симптомы жоқ аурудың клиникалық түрі жатады. Атипті түрі көмескі және инапарантты (субклиникалық) түрі болып бөлінеді. Көмескі түрінде клиникалық симптомдары баяу пайда болады да тез жоғалып кетеді. Мысалы, ВГ-та сарғыштық баяу екпінді және тұрақтылығы 1-2 күн ғана.

Атипті түріне тағыда агравирленген симптомдары бар аурулардың ауыр жағдайы жатады (гипертоксикалық және геморрагиялық түрлері) .

Аурудың жеке формасы - тасымалдаушы. Аурудың типті түрі ауырлығына қарай жеңіл, орташа ауыр, ауыр болып бөлінеді.

Аурудың барлық симптомдары анықталған кезде ауырлық бағаланады.

Жұқпалы аурудың ағымын оның мінездемесімен және ұзақтығына қарай ажыратылады. Ағымы мінезіне қарай тегіс, асқынбаған, қозу және рецидивсіз немесе тегіс емес, қозу рецидивтермен және асқынумен.

Ауру ағымының ұзақтығына қарай жедел (1-3 айдан артық емес), жеделдеу (4-6 айға дейін) және созылмалы (6 айдан жоғары) болуы мүмкін.

Қозу - патологиялық процестің баяулаған кезеңіндегі осы ауруға тән, клиникалық симптомдардың күшеюі.

Рецидив-негізгі симптом комплекстік жоғалып кеткеннен кейінгі қайта оралу. Рецидивтер аурудан бірінші манифестациясына қарағанда жеңіл өтеді.

Қозу (асқыну) және рецидивтер иммундық жауабының жетіспеушілігімен қоздырғыштар формасының риверсиясымен байланысты және т. б. Асқынулар спецификалық және спецификалық емес болуы мүмкін. Спецификалық дегеніміз инфекциялық процесс кезінде этиологиялық және патогенетикалық байланысты патологиялық жағдайдың пайда болуы. Мысалы, сүзек кезіндегі қан кету және ішек тесілуі, күл кезіндегі миокардит т. б.

Спецификалық емес асқынулар - езінің шартты - патогенді флораның активациясы нәтижесінде немесе негізгі ауруға туыстығы жоқ, экзогенді бактериальды флора қосылғанда патологиялық жағдайының пайда болуы. Мұндай балалардағы асқынуларға мына аурулар жатады: пневмония, отит, остеомиелит, лимфаде-нит, стоматит, және т. б.

Осы сияқты асқынулар стационарда эпидемияға қарсы тәртіпті бұзған кезде жиі пайда болады.

Асқынулар, рецидивтер мен қозулар аурудың ағымын ұзартып созылмалы ауруға әкеліп соғуы мүмкін. Жұқпалы ауруларда диагноз клиникалық, эпидемиологиялық және лабораториялық мәліметтердің жиынтығының негізінде қойылады. Көптеген жұқпалы аурулар диагностикасындағы негізгі әдісі клиникалық әдіс. Бұған жататындар анамнездік мәліметтер, баланы қарау. Клиникалық симптомдардың ішінен бастаушыларды, тірек және жетекшілерді бөліп алу керек.

Бастаушы симптомдардың диагностика үшін шешуші маңызы бар, өйткені олар біріңғай ауруларда ғана кездеседі.

Мысалы, Бельский - Филатов - Копликдағы қызылша кезінде, реприз көк жөтел кезінде. Егер мұндай симптомдары болмаса, онда бұл ауру жоқ деген сөз емес.

Тірек симптомдары осы ауруға тән болса да басқа ауруларда кездеседі.

Мысалы, колитикалық синдром шигеллез кезінде, сальмонеллезде, ұсақ нүктелі бөртпе скарлатина кезінде және иерсениозда да кездеседі. Сондықтан тірек симптомдарын басқа симптомдармен бірлескен түрде, олардың бір-бірімен байланысы және кезектігімен пайда болуын ескере отырып қарау керек. Жетекші симптомдардың негізгі емес диагностикалық маңызы бар. Өйткені олар көптеген басқа ауруларда да кездеседі. Мысалы, улану симптомдары, ката-ральды симптомдары, диарея синдромы.

Диагностиқаның лабораториялық әдісі диагноз қоюда көмекші болуы мүмкін. Мысалы, (қызылша үшін, күл ауруына, эпидемиялық паротит үшін), және диагнозды анықталуда шешуші маңызы бар. Мысалы, вирус гепатитінің этиологиясын анықтауда, жедел ішек инфекциясында. Қазіргі уақытта мынандай лабораториялық әдістер қолданылады: бактериологиялық, бактериоскопиялық, вирусологиялық, спецификалық, антигендерді анықтау әдісі (серологиялық, иммуноферменттік, радиоиммундық), вирус геномын немесе оның бөлігі (полимераздық тізбекті реакция) . Соңғы әдіс биологиялық материалдың кез-келген ДНК немесе РНК бір молекуласын табуға болады. Бұл әдіс ете сезімтал, 3 сағаттан соң диагноз қойып, аурудың ағымымен келешегін анықтайды. Иммундық жауаптың дәрежесін анықтау үшін иммунитет звеносы-ның гуморальды және клеткалы жағдайын анықтау. Сонымен бірге жұқпалы аурулардың диагностикасында морфологиялықжәне зерттеудің құралдық тәсілдерін пайдалану қорыта келе, мынаны айтуға болады, әдістердің көптігіне қарамастан диагноз қоюда клинико-эпидемиологиялық мәліметтердің шешуші маңызы зор.

1. Ауа-тамшылы инфекциялар

Күл ауруы (Дифтерия)

Күл (Вірһіһегіа) - жалпы интоксикация белгілерімен және фибриндік (қабыршақ тәрізді) жабындылармен көрінетін ауыз-жұтқыншақта жергілікті қабыну процессімен сипатгалатын жедел инфекциялық ауру.

60-шы жылдары біздің елімізде күлге қарсы жаппай егулер жасалынған, ал 70-ші жылдары аурушылдық 85, 5 есе азайды.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.