Белгілі суреттің белгісіз тарихы

Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 50 бет
Таңдаулыға:

С. Аманжоловатындағы Шығыс Қазақстан мемлекеттік университеті

Тарих, филология және халықаралық қатынастар факультеті

Қазақ, орыс филологиясы және журналистика кафедрасы

«Қорғауғажіберілді»

«__» 2019 ж.

Кафедра меңгерушісі

АТЫ, ТЕГІ:

ДИПЛОМ ЖҰМЫСЫНЫҢ ТАҚЫРЫБЫ:

ДИПЛОМ ЖҰМЫСЫ

« 5В050400-журналистика»

Ғылымижетекші:

ӨСКЕМЕН - 2019 ж.

Мазмұны

Кіріспе 1-2

І. Бөлім: Фотожурналистиканың өткені мен бүгіні 2 - 15

ІІ. Бөлім:

2. 1 Белгілі суреттің белгісіз тарихы 15-35

2. 2 Фотожурналистиканың жанрлары 35-41

ІІІ. Бөлім:

3. 1 Фотожурналистің этикасы 41-53

3. 2 Қазіргі баспасөздегі фотоны түсіру мен ұсынудағы кемшіліктер 53-56

Қорытынды 56-58

Сілтемелер тізімі 59

Пайдаланған әдебиеттер тізімі60

Кіріспе

Фотожурналистика ол - журналистиканың ерекше бір түрі. Мұнда ақпаратты жеткізу немесе тарату құралы ретінде фотосурет қолданылады. Оның өзге жанрлардан басты ерекшелігін атап айтсақ: уақыт, объективтілік және реттілік (баяндау) .

Бастапқыда бұл қызмет түрімен кәсіби мамандар, бұқаралық ақпарат құралдарының штаттағы және штаттан тыс қызметкерлері ғана айналысқан-ды. Уақыт өте келе технологияның ілгері дамуы арқасында қолында камерасы бар кез келген адам фотоға түсіру мүмкіндігіне ие болды. Тек қажетті уақытта, қажетті жерден табылып, қажетті кадрды таспаға түсірсе болғаны. Әрине, қолында камерасы бар адамның бәрін кәсіби фотожурналист деп атауға келмес, дегенмен сәтті түсірген кадры әлеуметтік желі арқылы көпшілікке таралып, қоғам назарын аударып жатса одан фотожурналистика ұтпаса ұтылмайды. Демек қазіргі уақытта аталған саланың ауқымы кеңіп, қызметі арта түскенін жоққа шығара алмаймыз.

Фотожурналистиканың басты мақсаты - оқиғаны, адамдарды немесе басқа да нысанаға алынған көріністерді шынайы және объективті түрде беру. Ондай кадрларды фотографияның өзге жанрларынан ерекшелеп тұратын өзіндік өлшемдері бар. Біріншісі - уақыт. Яғни оқиғаның желісі мен уақыты ескерілген жағдайда ғана түсірілген фотосуреттің құндылығы жоғалмайды. Екіншісі - объективтілік. Ол фототілшіден шынайылық пен нақтылықты талап етеді. Үшіншісі - баяндау қызметі. Кез келген бұқаралық ақпарат құралында жарияланған фотосурет ең әуелі «сөйлеп тұруы» керек. Мәтінді толықтырып, ақпаратты жеткізуге, тақырыпты аша түсуге сәтті жасалған бір кадрдың өзі жеткілікті.

Фотожурналистиканы жаңалықтар, репортаж және деректі деп бөліп қарастырады мамандар. Жаңалықтарда фототілші бұқаралық ақпарат құралына, оның ішінде мерзімді басылымдар мен веб-сайттарға оқиғаның ортасынан жедел түрде фотосуреттер ұсынады. Ал репортажда болып жатқан оқиғаны немесе қандай да бір шараны фотосуреттер арқылы оқырманға жеткізу, мол мағұлмат беру міндеті көзделген. Репортаждың жаңалықтардан тағы бір айырмашылығы - уақыты. Әдетте репортаждарда уақыттық және редакторлық шектеулер болады. Ал деректі фотосуреттерге ондай шектеулер тән емес. Оның міндеті - бүкіл бір елдің немесе жеке бір адамның өмірінен сыр шертетін, белгілі бір кезеңдегі оқиғалар шынайы көрсетілген фотосуреттер дерегін құру. Деректі фотосуреттер субъективті және эмоционалды болуы мүмкін. Онда астарлы идеологиялық және әлеуметтік сын да ұшырасады. Сондықтан мұндай фотосуреттер қоғамның санасына, жеке бір елдің саяси жағдайына әсер етуі мүмкін.

Қазіргі күні коммуникациялық технологиялардың қарқынды дамуымен әуесқой фотожурналистердің де қатары күрт өсе түсті. Нәтижесінде ғаламтор кеңістігінде «ақпараттық жарылыстар» жиі орын алуда. Мәселен, 2009 жылы Иранның астанасы Тегеран қаласында мыңдаған адам президент сайлауының нәтижесіне наразылық білдіріп, көшеге шыққан. Иран билігі бір де бір кәсіби фототілшіге бұл оқиғаны фотоға түсіруге рұқсат етпеді. Ал әлемдік ақпарат агенттіктердің өкілдеріне өздері тұрып жатқан мейманханалардан сыртқа аттап басуға мүмкіндік болмады. Соған қарамастан көп уақыт өтпей ғаламтор желісі аталмыш оқиғадан түсірілген жүздеген фотосурет пен бейнежазбаға толып кетті. Олардың авторы митингіге қатысушы қарапайым халықтың өзі еді. Қолына ұстап жүрген смартфондары мен кішкентай фотоаппараттарына, видеокамераларына көшедегі жағдайды егжей-тегжей түсіріп, ғаламторға жариялап жіберген. Нәтижесінде ақпараттық тосқауылдың талқаны шығып, жергілікті билік жасырып-жапқысы келген Ирандағы жаппай тәртіпсіздік туралы жаңалықтарды бүкіл әлем жұрты білді.

Жоғарыда атап өткендей, қазіргідей коммуникациялық технологияның дәурені жүріп тұрған заманда кез келген адам фотожурналистің қызметін атқара алады. Тіпті әуесқойлар түсірген кадрлардың кейбірі ғаламтор желісінде сенсацияға айналғанын да білеміз. XXI ғасырдың басынан ақпарат пен фотосуреттерді таратуда блогосфера алдыңғы шепке шықты. Бүгінгі таңда мамандандырылған фотожурналистік блогтар әлемнің түрлі тілінде Фейсбук, Инстаграм сияқты әлеуметтік желілер арқылы таратылуда. Нәтижесінде дәстүрлі фотожурналистиканы «Азаматтық журналистика» деп аталған әуесқой тілшілер легі ығыстыра бастады. Бір жағынан әуесқойлар түсірген сапалы әрі бағасы арзан фотосуреттерді пайдалану веб-сайттар мен мерзімді басылымдардың редакциялары үшін тиімді екендігі сөзсіз. Өйткені таңдау бар жерде сапаның жоғары болатыны айтпаса да белгілі.

Бүгінгі фотожурналистиканың тағы бір атап айтар артықшылығы - жеделдігі. Осыдан 10-15 жыл бұрын түрлі-түсті фотоны әзірлеп, редакцияға тапсыру үшін кемінде жарты немесе бір сағат уақыт жұмсалса, қазір ол жұмысты қас-қағым сәтте атқаруға мүмкіндік бар. Сандық фотоаппаратпен, смартфонмен, ноутбукпен қаруланған тілші сапасы жақсы бір емес бірнеше фотосуретті оқиға ортасынан түсіріп алып, айналдырған екі-үш минуттың ішінде әлемнің кез келген нүктесіне жібере алады. Өз кезегінде бүгінгі әлеуметтік желі қолданушылардың басым бөлігі, былайша айтқанда оқырман қауым ұзын-сонар мәтінді оқығаннан гөрі сәтті шыққан бір-екі фотосуретті тамашалағанды артық санайды. Демек визуалды қабылдаудың артықшылығы басымдық алып келеді. Оған қоса уақыт өткен сайын мерзімді баспасөз ақпараттық жеделдік, қолжетімділік, объективтілік, сапа жағынан веб-сайттармен, әлеуметтік желілермен бәсекелесе алмауда. Соған қарағанда әлемдік фотожурналистиканың болашағы электронды ақпарат құралдарының дамуымен тікелей байланысты болмақ. Бұл үрдіс қазақстандық фотожурналистиканы да айналып өтпейтіні түсінікті.

1. Фотожурналистиканың өткені мен бүгіні

Фотожурналистиканың тарихын қаузамас бұрын, ең алдымен алғашқы фотосурет пен фотоаппараттың қалай пайда болғанына көз жүгіртіп өткен жөн.

Әлемдегі ең алғашқы фотосуретті Француз ғалымы Жозеф Ньепс 1826 жылы обскура-камерасының көмегімен жасап, фотосуретіне «Терезеден көрініс» деп атау берген. Алайда, ол оның екінші суреті, ең алғашқы суретті 1822 жылы түсірілгенімен, сақталмай қалғаны белгілі. Ал, дәл сол обскура-камерасының кескін-келбетін Леонардо да Винчи сызған екен. Ол шамамен 1519 жыл. Әрине, әр ұлы ашудың, әр өнертабыстың техникалық ғажайыпқа айналуы үшін оған жақындау да ғасырлар, тіпті сан мыңжылдықтар бұрын орын алары сөзсіз. Сол сияқты фотосуреттің де ғажайыптан ақиқатқа айналуы үшін, адамзат қиялдап оны қарапайым тұрмыс-тіршіліктен байқауы тиіс. Тарихқа үңілсек, бұл жаңалықты ең алғаш біздің дәуірімізге дейінгі IV ғасырда өмір сүрген Аристотель өз еңбектерінде жазған. Өйткені антикалық заманнан бері адамдар жарық сәулесінің тесік арқылы өткенде, заттардың кішірейтілген нұсқасының жазықтыққа түсетінін аңғарған. Сол сияқты XIII ғасырда пайда болған көзілдіріктер де уақыт өте, камераның объективіне айналды. Жозеф Ньепстан кейін фотоөнерге ғылыми жаңалық алып келген Луи Дагер. Луи Дагер француз суретшісі әрі химигі, Ньепстің жасаған түрлі тәжірибелеріне аса қызығушылықпен қарап, 1829 жылдың 4 қаңтарында бірігіп жұмыс жасауды ұсынады. Алайда, Жозеф Ньепс көп ұзамай ақыл-есінен айырылып, араға төрт жыл салып қайтыс болды. Жалғыз қалған Луи Дагер экперименттерді тоқтатпай, жалғастыра берді. Нәтижесінде фотожурналистикаға жаңа екі жаңалық енгізді. Оның бірі: көрінбейтін суретті көрсетуді үйренді, латентті суреттің пайда болуына ықпал жасады, ол үшін мыс пластинасында күміс хлоридімен сынап буымен жабылған латентті суретті тұз ерітіндісі арқылы фиксаторлауды үйретті.

Фотосуреттің дамуында ерекше рөл атқаратын келесі баспалдақ, 1871 жылы Ричард Мэддокспен желантинді эмульсияның өнертабысы болды. Мэддокс өнертабысының маңыздылығы фотоматериалдардың түрлі фабрикаларда өндірілуіне мүмкіндік берді. 1884 жылға дейін желантинді пластиналар төсенішсіз жасалып келді. Кейіннен, Джордж Итсман (1854-1932ж) целлулоидке желантинді эмульсияны суаруды ұсынды. Осыдан кейін, шын мәніндегі фотопленкалар пайда болды. Түрлі-түсті форматтағы сурет ХХ ғасырдың 30-шы жылдарында кең етек жайып, қолданысқа түбегейлі ене бастады. Истман Кодак фирмасымен алғашқы қайтымды (яғни, дагерротиптердегі сияқты оң сурет алынғанғ яғни позитивті сурет) Kodachrome 25 түрлі-түсті пленкасы, тек бірнеше жыл бұрын өндірістен алынған. Ұзақ уақыт бойы ол ең заманауи фотоматериалдармен бәсекелесетін жоғары сапалы сурет арқасында нарықта тұрды. Оның рынокта ұзақ уақытқа дейін сақтауының бірден бір себебі, жоғарғы сапасы еді. «Kodachrome» әлі күнге дейін теңдесі жоқ көшбасшы болып саналады - елу жыл бұрын түсірілген слайдтар кеше ғана түсірілгендей әсер қалдырады. . Сондағы бар мәселе, өңдеу процесінің күрделілігінде. Шын мәнінде, Kodachrome-үш қабатты қара-ақ пленка. Үйде бұл жүзеге асырылмаған, сондықтан түсірілген пленкалар арнайы зертханаларға жіберілді. Қазір бүкіл әлемде Kodachrome өңдеуге қабылдайтын жалғыз зертхана бар. Ол Канзас штатында орналасқан.

ХХ ғасырдың 40-шы жылдарында Кодак түсті таңбаларды алуға мүмкіндік беретін «Kodacolor» алғашқы теріс түсті пленкасын шығарды. Бұған қарамастан, өткен ғасырдың жетпісінші жылдарына дейін слайдтар АҚШ-та түрлі-түсті фотосуреттің ең көп тараған түрі болды, және Kodachrome 1978 жылға дейін үстемдік етті. Біртіндеп, автоматты шағын зертханалар пайда бола бастады, жағымсыз пленкалар слайдтарды ығыстырды. Қайтымды фотоматериалдарды қамтамасыз ететін бейненің жоғары сапасына қарамастан, іздері бар альбом барлық отбасымен қараңғы бөлмеде, слайдтар қорапшасымен, проектормен және экранмен орналасқанға қарағанда, әлдеқайда ыңғайлы болды. ХХ ғасырдың соңына дейін көптеген фотоәуесқойлар мен кәсіби мамандардың бөлігі (портретистер, үйлену фотографтары, газет фотожурналистері) теріс түсті пленкалармен жұмыс істеді, ал түсті полиграфия үшін түсіретін кәсіби фотографтар (жарнама, fashion, техникалық фотосурет және т. б. ) слайдтарды пайдаланды.

Обскура-камерасы қазіргі фотоаппаратттардың ең алғашқы қарапайым нұсқасы. Бұған жалпы, қараңғыланбаған бөлме немесе үлкен жәшік керек, ал оның бір бөлігі жарықтандырылуы қажет. Камералар Еуропада да, Шығыста да (атап айтқанда Қытайда) белсенді қолданылылған. Ол өте өткір суреттерді алуға мүмкіндік берді. Сондай-ақ оны аспан жарықтарын бақылау үшін астрономия саласында да қолданған. Бұрыңғы ауыр және он есе қалың, сонымен қатар сынғыш фотопленкаларды жеңіл фотопленкалар ауыстырып, фотографтардың көтерер жүгі әлдеқайда жеңілдеді. Сондай-ақ фотокамералардың конструкторларына арналған мүлдем жаңа көкжиектер ашты. Рулонға целлулоидты пленканы орап алу мүмкіндігі кино өнертапқыштардың ағайынды Люмьенің назарын аударды. Томас Эдисон Истман идеясын Перфорацияның ойлап табуымен жетілдірді. 1892 жылы Эдисон ұсынған перфорацияланған 35мм кинопленка қазір де қолданыс аясынан шыққан жоқ. Он тоғызыншы ғасырдың фотоэмульсияларының жарық сезгіштігі төмен ғана емес, спектрдің қызыл және жасыл бөліктеріне қатысты оның толық болмағанын да атап өткен жөн. Әрине, мұндай материалдармен суретке түсіре отырып, дұрыс үндестік беру мүмкін болмады. Герман Фогель фотоматериалдарды жасыл түске сенсибилизациялау әдісін кездейсоқ ашты. Рас, қызыл түске де сезімтал панхроматикалық фотоматериалдар тек қана 1906 жылы доктор Кеннет Мису арқасында пайда болды. Бұған дейін, фильм актрисаларының еріндері жап-жасыл болып, көпшілікті шошытатын еді. 1911 жылы Leitz Wetzlar оптикалық-механикалық өндірісіне Оскар Барнак бас инженер болып қабылданды. 1905 жылы оның басына, негатив мөлшерін азайту қажет деген тамаша идея келді, бұл фотоаппараттарды шағын етуге мүмкіндік берді. Алайда, бірінші дүниежүзілік соғыстың басталуынан Барнактың ізденістері біраз уақытқа дейін тоқтап қалды. Бірақ бұл үзіліс көпке созылмады, 1915 жылы Бернак Эрнст Лейцтің назарына жаңа камераның прототипі жасаған фотосуреттерді ұсынып, өз идеясының нәтижелігіне сендірді. Оскар Барнак идеяларының жүзеге асырылуы үшін, тағы да он жыл жұмыс істеп, «Leitz» әлемге фотографиялық технологиялардың көшін бастайтын«Ur-Leica» атты тың жаңалықты ұсынды. Фото материал ретінде стандартты 35мм кинопленканы алып, Барнак оны көлденең орналастырып, ұзындығы бойынша 18×24мм форматтағы кинокадр өлшемін екі есе көтерді. Фотоаппарат арқылы кез-келген жерде фотосуретке журналист дайын болатын жағдайға кетті. Жеңіл, ыңғайлы, әрі жылдам. Фотоаппарат 1913-1914 жылдар аралығында жарыққа шықты. Әлемдегі алғашқы парманентті түрлі-түсті фотосурет 1861 жылы ағылшын физигі әрі математигі Джеймс Максвеллдің бастауымен пайда болды. Ол үшін, Максвелл қызыл, жасыл және көк түсті фильтрлерді қолдану арқылы бір заттың үш түрлі суретін жасады. Осылайша ол, торлы таспаны үш түрлі түсті қолдана отырып суретке түсірген. Содан кейін бейнені экранда сол сүзгілер арқылы үш проекциялық аппараттармен бейнеледі. Бұл Фогель фотоматериалдарды сенсибилизациялауды үйренгенге дейін болды, және бұл ұлы ашу ұзақ уақыт бойы, патшалық Ғылым Академиясының мүшелері үшін түсініксіз болды. Қызыл сүзгі лентадан шағылысқан ультракүлгін сәулелерді өткізіп, ал жасыл сүзгі мінсіз емес және көк спектрдің бір бөлігін өткізіп алды. Көптеген ғалымдар күмәнмен қараса да, Максвелл әдісі аддитивті түрлі-түсті фотосуреттің принципті мүмкіндігін дәлелдеді. Осылайша, сан тәжірибелер мен тынымсыз еңбек пен ізденістің арқасында Максвелл әлемге түрлі-түсті суреттің болуына жол ашты. Түрлі-түсі суреттің негізін қалады.

XIX ғасырдың екінші жартысында фотожурналистиканың негізі қалана бастады. Алайда, 1880 жылға дейін, типографиялық жабдықтар фотосуреттерді анық басып шығара алмады. Уақыт өте, арнайы гравюра ( фр. gravur - бедер сурет) арқылы фотосуреттер баспаға берілді. Ең алғашқы фотосуреттер Қырым соғысы (1953-1956жж) майдан алаңынан алынды. Фотосуреттердің авторлары: американдық қолбасшы, әрі суретші Уильям Симпсон (1888-1980жж) жәнебритандық әскери фотографРоджер Фентон (1819-1869жж) болып тарих бетінде қалды. Одан кейін, АҚШ- тағы Азаматтық соғыс жылдарында (1861-65жж), Мэтью Брэди(1822-1896) американдық фотографтың, соғыс алаңындағы фотосуреттері «Harper's weekly» (1857-1916жж) атты саяси журналында жарық көрді. Фотожурналистика полиграфиямен (мәтіндік және графикалық материалдарды басып шығаруға арналған техникалық құралдар жиынтығы) біте қайнасты. Алғашқы жарты тонналық репродукция (re . . . және лат. produco- өндіремін кескіндерді қайта түсіру және көбейту) . 1880 жылдың 4 наурызында «The Daily Graphic» (1873-89жж) газетінде жарияланды. 1887 жылы «магний жарқылы» көмегімен фотографтар қараңғы бөлмелерде де түрлі фото-суреттер түсіре бастады. Кейін келе, 1925 жылы «Leisa»неміс фотоаппараты фотожурналистикаға үлкен өзгерістер алып келді. Кіші форматтағы суреттер ең алғаш осы фотоаппарат арқылы дүниеге келді. Көлемі жағынан шағын камераны түрлі халықаралық лигаларда, әлемдік конференцияларда бірнеше тілді меңгерген юрист, Эрих Саломон 1920 жылдардың соңына қарай өз керегіне қолданып, ақпарат таратуда таптырмас құрал екенін мойындаған. Содан кейін де, журналистикада әр іс-шараны түсіру әдетке алынған деген пікірлер бар. Алайда, фотосуреттер ақпараттық газет-журналдардың бір бөлшегіне тек 1897 жылы ие болды. Алғашқы «телефото»(объектіні жақындатып түсіру) 1921 жылы пайда болды. «Leisa» 35мм фотоаппаратының жарыққа шығуы, фотожарқылдың пайда болуының нәтижесінде, 1927-1930 жылдар фотожурналистикадағы «Алтын кезеңнің» бастауы болып табылды.

Фотожурналистикадағы «Алтын кезеңде» (1930-1950жж) көптеген журналдар, оның ішінде: «Picture Post» (Лондон), «Paris Match» (Париж), «Life» (США), «Sports Illustrated» (США), «The Daily Mirror» (Лондон), «The Daily Graphic(Нью-Йорк) түрлі фотолар арқылы өзіндік бағытын қалыптастырып, өз аудиториясын жинады. Оған көптеген фотографтар өз үлесін қосты, атап айтқанда, Роберт Капа, Альфред Эйзенштадт, Маргарет Бурк-Уайт, Уильям Юджин Смит. Алғашқыдан-ақ, майдан алаңында қолданылған фотоаппараттардың дамуына екінші дүние жүзілік соғыс өз ықпалын тигізді. Майдандағы суреттерді тарих бетінде қалдыру үшін түрлі шағын әрі жылдам түсіретін камералар дүниеге келді. Соғыс жылдарында, мүмкіндігі шексіз фотоаппараттарды Жапония, Европа, АҚШ мемлекеттері жарыса сауда айналымына шығара бастады.

Газет-журнал беттерінен орын алған түрлі фото-суреттердің талай жылға дейін авторлары белгісіз болды. Авторлардың өз қалаулары ма кім білсін, бірақ бірде-бір фотоның астында фотографтардың есімі көрсетілмеді. 1980 жылға дейін газет қағазы сарғыш түсте болып, ондағы суреттер анық көрінбейтін. Кейін келе, 1980 жылдарда көптеген басылымдар Офсеттік қағазға көшіп, газет бетіндегі суреттердің сапасы біршама жақсара түсті. Алайда, фотосуреттердің басым көпшілігі анық болмағандықтан, оқырмандар мәтінді оқу арқылы, фотода не көрсетілгенін тауып жүрді. Осылайша әр мәтінге фото қою газеттердің өзіндік стильіне айналды.

«Life» (1883-1936) жылдар аралығында жарық көрген күнделікті журнал. 1936 жылдан 1972 жылға дейін журнал фотожурналистикаға арналған журналдардың бірі болып өз қызметін жалғастырды. «Life» журналы алғаш жылтыр қағаз форматында шығып, және түрлі фотоларды жариялаған журнал ретінде журналистика тарихында қалды. Журнал UPI және AP атты танымал фотоагенттіктермен бірлесе жұмыс атқарып, жоғарғы сападағы журналдардың көшін бастады. Фото-суреттер ең алғаш осы журналда анық көрініп, фотографтар үлкен танымалдыққа ие болды. Өйткені әр фото-туындының астында есімдері берілді. Осылайша халық біртіндеп фотографтармен тасныса бастады. Алайда, алғашқы суреттердің сапасы өте төмен болды. Үлкейтіліп, ауқымды түрде берілсе де, фотоның астындағы анықтамалық сөзді, не мәтінді оқымай, оқырман суретте не бейнеленгенін білмеген. 1980 жылдарға дейін газет бетіндегі суреттер майлы бояу арқылы халыққа жол тартты.

1970 жылдың екінші жартысында фотожурналистика мен деректі фотожурналистика көркемөнер фотосуреттерімен қатар тұратын жағдайға көше бастады.

Ресейдегі фотожурналистиканың даму кезеңдерін айтпас бұрын, ең бірінші фотосуреттің елге қалай келгенінен бастаған жөн. Фотосуреттің тарихы Ресей мемлекеті үшін 1839 жылдан бастау алады. Дәл сол жылы Ресей ғылым академиясының мүшесі Иосиф Гамель Великобританияға барып, калотопияны зерттеген болатын. Калотопия - ұлы ағылшын физигі әрі химигі Уильям Генри Фокс Тальботтың әкелген жаңалығы. Тарихта фотосуретті қалыптастырған ғалымдардың бірі. Дәл осы тәсіл арқылы алғашқы фотосурттер шыға бастады. Қазірде, әлемде дәл сол үлгімен жасалған 12 фотосуреттің нұсқасы сақталған. Алайда, орыс химигі - Юлия Фрицшенің де еңбегін естен шығармаған жөн. Юлия Фрицшенің арқасында фотосуреттің дамуы одан әрі алға жылжыды. Химик Тальботтың суретті көрсеті үшін ұсынған натрий гипосульфатын, аммиакқа ауыстыруды ұсынды, соның нәтижесінде суреттің сапасы айтарлықтай жақсарды. Юлия Фрицше Ресей ғана емес, тіпті әлем бойынша фотосурет пен фотоөнерге үлес қосқандардың көшінде тұрды. Ресейдегі фотоөнер тарихын арықарай жалғастырушы, оған үлес қосушы ретінде Мәскеулік өнертапқыш, әрі гравер Алексей Грековты айтамыз. Ол Ресейдегі фотоаппаратты жасап шыққан алғашқы өнертапқыш. Ол өзінің жасаған туындысының арқасында, көптеген сапалы портреттік фотосуреттерді мұра қылып қалдырды. Ол фотоаппараттың ішкі бөлігіне линза орналастырып, оны объектив ретінде қолданды, сонымен қатар фотоаппараттың ішкі қорабында пластина болды, ол жарыққа жауап беретін қызметті атқарды. Бұдан бөлек, Алексей Греков фотоға түсуге арналған арнайы жастықша орналастырылған қалқанды орындық жасады. Өйткені алғашқы фотопортреттер жарық, ашық күнде 23 минутқа созылса, бұлтты күндері 45 минутқа дейін созылған. Фотоға түсуші адам бір қалыпта отырып шаршамасы үшін, осындай пайдалы уындыларды дүниеге алып келген Алексей Грековты Ресейдегі ең алғашқы порттреттік фотосуреттің негеізін салушы ретінде қарастырамыз. Осылайша біртіндеп Ресейге алғаш фотосурет жасау жолы мен фотоаппарат келді және де тиісінше фотожурналистика да кезең-кезең болып мемлекетте алға қадам жасай бастады. Сол кезеңдерге қысқаша тоқталып өтетін болсақ,

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.