Бейсаналық мәселесін қарастырған Фрейд, Юнг теориялары

Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 13 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасының Ғылым және Білім министірлігі Семей қаласының Шәкәрім атындағы мемлекеттік университеті Аграрлық факультет

СӨЖ

Тақырыбы: Философиядағы сана және бейсана мәселесі. Фредрих Ницше философиясындағы «аса күшті адам» идеясы.

Орындаған: Омарова Г. М.

Тобы: ВМ-701

Тексерген: Ахметова Б. С.

Семей 2019

Жоспар:

Кіріспе

Сана туралы жалпы түсінік

Негізгі бөлім

Философиядағы сана және бейсана мәселесі
Бейсаналық мәселесін қарастырған Фрейд, Юнг теориялары
Фредрих Ницше философиясындағы «аса күшті адам» идеясы

Қорытынды Пайдаланылған әдебиеттер

Философиядағы сана мәселесі

Сана - адамның материя дамуының белгілі бір сатысында пайда болған қасиетті. Ол-ең көлемді қалыпқа келген және жоғары деңгейде кемелденіп жетілген мидың қызметі, материялық дүниенің жетілген белгісі. Ф. Энгельстің анықтауынша, адамның жануарлар дүниесінен бөлініп шығуына әсер еткен шешуші факторлар - дыбысты тіл мен еңбек

Дүниеде ең ғажап, керемет құбылыс - адамның рухани дүниесі, сана, ақыл, ой. Адамзат игілігіндегі барлық материалдық және рухани жетістіктер зәулім құрылыстар, түрлі техникалық табыстар, өнер, дін, әдебиет, философия, ғылым - осылардың бәрі сол сананың құдіреті. Объективтік дүниеде сананың балмасы жоқ. Ол тек адамға ғана тән. Сондықтан қашан да сананы болмыстан жоғары қоятын ұғым туып, оны бастапқы деп санаған. Енді біреулер бұл пікірді мойындамаған. Дін иелері сананы материалдан тыс, дербес және мәңгі өмір сүретін, ешөашан өлмейтін құбылыс деп қарастырады. Ертеде сананы жанға, ал жаңды ұшып жүретін шыбынға балаған. Халқымыздың «шыбын - жан” деген сөзі осындай ұғымнан туындаған. Идеалистік философияның қайсысы болсын сана, идея, рух материядан тыс, дербес өмір сүріп қана қоймайтынын, қайта сол материяны билейтін, оның қозғалысын, дамуын қарастыратын күш деп түсінеді. Бірақ сананың пайда болуын материалистік тұрғыдан түсіну де оңайға түскен жоқ. Кейбір материалистер сана барлық материяда бар деп түсінген. Мәселен, орта ғасырда өмір сүрген. Д. Скоттың түсінігінше, тіпті тас та ойлай аладымыс. Мұндай бүкіл табиғатты жанды деп қараған ұғымды философияда гилозоизм деп атайды. Сол органикалық және органикалық емес дүние арасындағы дәнекер - нуклеин қышқылдары бір жағынан органикалық емес, екінші жағынан органикалық дүниеге жатады. Олай болса, тіршілік қайдан пайда болды деген сұрзу өзінен-өзі шешіледі. Енді сол клетканың пайда болуымен жоғары дамыған организм - адам, оның санасы аралығында табиғатта жүз миллиондаған, бәлкім миллиардтаған жылдар жатқан болар. Ендігі мәселе - сана деген не, ол қалай пайда болды, мәні неде деген сияқты сұраулар. Ғылыми мәліметтерге сүйене отырып, ғалымдар сана барлық материяның жемісі емес, тек ерекше ұйымдасқан материя - адам миының функциясы екенін дәлелдеді. Адам миы - аса күрделі әрі өте нәзік миллиардтаған жүйке клеткалардан (нейрондардан) тұратын аппарат. Ол нейрондардың (клеткалардың) жалпы саны 14 - 15 миллиардтай. Адамның миының құрылымы да аса күрделі. Кейбір анализ, синтез, сондай-ақ, сыртқы тіршіліктердің әсерлеріне байланысты түрлі іс-қимылдар жұлын, сопақша, орта және аралық ми арқылы жасалады. Ал күрделі ойлау тәсілдері бас миының үлкен жарты шары арқылы іске асады. Мидың қабыршағы астындағы аппарат шартсыз (инстинкті) қимылдарды басқарады. Жануарларда инстинкті қимылдар әрдайым ешбір шартты байланыссыз, бағынышсыз, емін-еркін сияқты көрінетін болса, адамдарда ол әрекеттер қашанда санаға тікелей бағынышты, оны сана билейді. Адам миы түрлі түйсіктер арқылы келетін мәліметтерді орталық жүйке жүйесі арқылы қабылдап, оны қорытады, белгілі ой тұжырымдарын жасайды. Сана қалай пайда болды деген сұраққа жауап беру: ол түйсік мүшелері арқылы объективті ақиқатты бейнелендіріп, оларды қорыту арқылы пайда болады, ал бұл үшін көп нәрседен хабардар болу қажет дейміз. Халықта: «Көп жасағаннан сұрама, көпті көргеннен сұра” деген нақыл сөз, шамасы, осы жағдайды аңғаратын болса керек. Идеалистер сананың екінші, материяның бейнесі екенін мойындағысы келмейді. Оны неге сүйіп айтады? Олардың ойынша, адам санасында объективті дүниеде кездеспейтін, қате, жалған ойлар, мәселен, түрлі жын-сайтан, диюу, су перісі, т. с. с. ұғымдар болады. Сонда объективті дүниеде кездеспейтін ол жын-шайтандардың бейнесі қайдан пайда болады, ол ненің бейнесі деп күдік айтады. Сонымен қатар сана мисыз өмір сүре алмайды, ал біздің түйсіктерімізгеәсер ететін - сыртқы дүние. Сол әсерлер орталық жүйке жүйелері арқылы адам миына жетеді. Ми оларды қорытады, шешімжасайды. Әрейне адам ми арқылы ойлайды, бірақ оның мәні сыртқы дүниеде, соны бейнелеуінде. Ми - ең алдымен объективті ақиқатты дәл, былайша айтқанда, сыртқы дүниені дұрыс бейнелейтін орган. Бірақ сана мен объективті ақиқат ешқашан да мейлінше дәлме-дәл болмайды. Сана - оның идеалдық бейнесі. Мұны Гегель де мойындаған. Бұл - дәлдік пен айырмашылық диалектикасы. Сананың мәнінде білім жатыр. Ал оны туғызатын танымдық ізденіс. Әр нірсені білуге, ұғынуға талпыныс, ізденіс сайып келгенде сананы құрастырады. Сана - материядан мүлде өзгеше. Бейнелеу - жалпы материяның қасиеті. Бейнелеудің негізінде бір құбылыстын екінші құбылысқа, бір дененің екінші бір денеге жасайтын ықпалы жатыр. Мәселен, жүріп бара жатқан адамнан із қалады, із бейнелеуге жатады. Күннен, желден, ыстық пен суықтан, жаңбыр мен қардан жартас бұзылып, үгетіліп қиыршық құмға айналады. Теңіз жағасындығы тастар қашанда жылтыр, теп-тегіс болып келеді. Оны ысып, жылтырататын су толқыны. Сана да - дәл осындай әсердің нәтижесі. Дүние танымда адамдардың зор . Ол күрделі информацияны қабылдап, оны сұрыптап, талдап белгілі жүйеге түсірпі, нақтылы шешімге келтіретін және ол процестерді баққаратын ғылым. Сана белгілі бір дәрежеге - сана - сезімге айналады. Сана - сезім өзін - өзі сезініп, ұғыну арқылы жететін сананың еі жоғарғы сатысы. Сана - сезім дегеніміз - адамның өзін - өзі ойлай алатын, сезе білетін, әрекентенетін субъект ретінде тұсіне бастауы. Адамның сана сезімі қанша таптық, топтық, қоғамдық сана - сезімдерге тығыз байланысты. Тағы адам өзін табиғаттан бөліп қарай алмайды. Саналы адам бөлініп алады. Сана өзінің шығу жағынан екігші. Бірақ сана енжар емес, белсенді перменді рөлі бар құбылыс. Оның белсенбілігі - бейнелеуді таңдай алады, келешекті болжай біледі. Сана дұниені бейнелеп қана қоймайды, сонымен қатар оны өзгертеді, қолдан жасайды. Құрылыстар мен машиналарды табиғат дайын күінде бізге сыйламайды, адам жасайды. Сол арқылы сана затқа айналады, заттандырылыды. Дін обективті ақиқатты адам ойында түбегейлі өзгертіп, қиалишылдық түрде бейнелейді. Діни қағидаларға қарағанда, дүниеге кез келген құбылыстың тікелей тірегі, қозғаушысы - ол өмірден тыс тұрған және оны жаратушы күш (құдірет) .

Философиядағы бейсана мәселесі

Фрейд тұлға құрылымында 3 негізгі компонентті ажыратады («ол»- «оно»), эго ( «мен») және супер эго( «жоғары мен»- «сверх-я») . Ид бейсаналық санасына ығыстырылған инстинктердің алаңы болып табылады. Эго біржағынан, бейсаналы инстинктерге жалғасса, екінші жағынан, шынайылықтың нормалары мен талаптарына бағынады. Супер-эго дегеніміз қоғамның ғибратты бастауларының жиынтығы, ол «цензор» рөлін атқарады. Сонымен ид пен супер-эго талаптары үйлеспейтіндіктен эго үнемі конфликтіде, ол қорғаныс механизміне (ығыстыру, сублимация) жүгінуіне тура келеді. Ығыстыру санасызтүрде жасалады. Бейсаналық саласына «көшетін» мотивтер, күйзелулер «цензор» үшін жарамды символдар, әрекеттер түрінде қалып, әсер ете береді.

Фрейдтің ойынша түрлі іс- әрекет функциялары мен формаларын жүзеге асыру үшін арнайы механизмдердің (сублимация, проекция, көшіру, ығыстыру, регрессия, т. б. ) бөлек жүйесі бар. Ал ағза энергия сақталу заңымен басқарылатын күрделі энергетикалық жүйе ретінде қарастырылады. Сондықтан, егер либидо өзінің бір көріністерінде тоқтатылса, онда қандай да бір басқа эффектіні тудыруы тиіс. Супер-эго осындай эффектілерді әлеуметтік тұрғыдан жарамды етеді. Егер жарамды ете алмаса, онда ид пен супер-эгоның арасындағы конфликт оршіп, жүйенің қалыпты қызметі бұзылады, тежелген либидо түрлі ауырсыну синдромдары өзін байқатады. Психоанализдің негізін салушы Австрия психиаторы З. Фрейд. Қазіргі күнге дейін тұлға психологиясына әсер ететін, кең таралған теориялардың бірі-фрейдизм. Бұл теория клиникалық кезеңде пайда болған. Теория құрастырушысы - З. Фрейд. Кейін фрейдизмнің іргесінде шартты түрде неофрейдизм теорияларының тобына біріктілген бір қатар теориялар пайда болған. Фрейд бірнеше жыл бойы Сальпетриедегі (Париж) атақты француз неврологы Ж. Шарконың клиникасында және нансидегі Бернгеймнің клиникасында жұмыс жасай жүріп невроздар терапиясымен танысқан болатын. Өткен ғасырдың 90-жылдың басында Й. Брейермен бірге гипноздық катарсис тәсілін пайдаланыды. Кейін гипноздық сендіру практикасын тастап түстерді жору интерпритациясын, еркін туындайтын ассоциацияларды, ескертулерді, естен шығаруды зерттеуге көшкен. Осындай материалды талқылауды Фрейд психоанализ тәсілі деп атап, оны психотерапияның жаңа техникасына баламаламаған. Психоанализ тәсілін пайдаланғанда науқаспен ұзақ уақыт әңгімелесе отырып, оның ақыл-есіне ауырудың шынайы себебі туралы жеткізіледі, науқас бұрын ескермеген нәрселерді түсіне бастайды. Фрейдтің айтуынша катарсис болады. Кейін мұндай концепция дені сау адамның психикасына да таралған.

Мінез-құлық мәселесін қарастыра отырып Фрейд адамның психикалық іс-әрекетін анықтайтын 2 қажеттілікті көрсетеді: либидо және агрессия. Қоршаған орта осы қажеттіліктерді қанағаттандыруға қарсылығын білдіріп, бөлектегеніне қарамастан ол екеуі сананың «цензурасынан» факторлық тұрғыдан бағалау. Типологиялық көзқарас. Тұлға теориясының психодинамикалы бағыты. Тұлға дамуындағы психоаналитикалық бағыт. Тұлға теориясындағы когнитивті, диспозиционалдық бағыт, мінез-құлық теориясы.

Юнг психоаналитикалық бағыттың көрнекті өкілі. Швеция психологы, психиатры. Психоанализдің аналитикалық психология деп аталған бағыттың негізін қалаушы. Бұл пәндермен қатар Юнг философия, теология мәселесімен терең айналысты. Юнг өз кәсібі әрекетінің басынан бастап -ақ психикалықтың бейсаналы жемістері олрдың субъект үшін мәні туралы сұрықтармен айналысты. Бейсаналы сфераға эндопсихологиялық функциалар арқылы жақындаймыз. Санадан тыс процестерді тікелей бақылау мүмкін емес, ұжымдық бейсаналы деңгейдің мазмұны архетиптер құрайды. Архетиптер Юнг бойынша саналы жанның негізгі- эмоциялардың нұсқауларының жүйесі. Архетиптер негізгі мифологиялық мотивтер бар. Адам психологиясындағы ұжымдық бейсаналы сфераға, сондай-ақ тарихи қалдықтар мен естеліктер енеді. Өзінің ер адаммен әйел адамның ретіндегі түсінігі. Әйел адамда маскулеттік мазмұнға ие. Юнг бойынша әрбір ер адамда өзінің терең бейсаналы сферада әйел ретіндегі, ал әйел адамда ер адам ретіндегі образ бар. Бұл образ бейсаналы болған, бұл реалды өмірде өзі таңдаған ер. Адам өз психологиясының ең терең қабатында жеке индивид болып қалмайды. Олардың психологиялық жаны бүкіл адамзат психологиясымен бірігеді. Барлық адамның психологиялық фундаменталды құрылымы бірдей. Алдымен ұжымдық одан кейін барып индивидуалды бейсаналы сфера, одан кейін сана сферасы қалыптасады. Архетиптер қандай-да бір образ болып көрінеді. Архетипке тән «персона» және «анимус».

«Персона» (маска) -ол белгілі бір әлеуметтік рөл және қоғамда өзін көрсететін жолы. Юнг бойынша персона сондай-ақ конформдылық архетип табылады.
«Анимус» ( рух) - индивидуалды бейсаналы бөлімнің құрамы. Индивид үшін жағымсыз, санадан тыс деңгейге ығыстырған адамның адамға проекцияланады.

Фрейд шәкірттерінің бірі- К. Юнг ұстазымен келісімге келе алмай бөлек бағытпен кеткен болатын. Оның себебі: Фрейдтің пансексуализм идеясында. Екеуінің арасындағы күрес материалдық емес, идеалистік позициаларда жүргізілген. Юнг өз жүйесін « аналитикалық психология» деп атаған.

Юнг бойынша адам психикасына 3 деңгей кіреді: сана, жеке бейсаналық және ұжымдық бейсаналық. Адамның тұлға құрылымында анықтаушы роль атқаратын ұжымдық бейсаналық бұрын бүкіл адамзат есте қалдырған іздерден түзіледі. Ұжымдық бейсаналық жалпы сипатта. Ол тұлғаға әсер әтіп; туылғанынан бастап өзін өзі қалай ұстауын белгілейді. Ұжымдық бейсаналық та өз кезегінде түрлі деңгейлерден тұрады, ұлттық, нәсілдік әне жалпы адамзаттық тағылыммен анықталады. Ең терең деңгей адамның жануар болған ата-тегінің тәжірибесінен қаланған. Сонымен, Юнгтың анықтамасы бойынша ұжымдық бейсаналық- біздің көне ата-тегіміздің ақыл- парасаты, олардың өмір мен әлемді, құдай мен адамды тану жолдары. Ұжымдық бейсаналық жеке адмдарда архетиптер түрінде көрініс береді. Ондай архетиптер тек түстерде емес, шынайы шығармашылықтан да табылады. Архетиптер жеке адамдарға тән болғанымен оларда ұжымдық бейсаналық бейнеледі. Архетип болып табылатын ойдағы елестетулердің жалпы формаларына эмоционалдылықтың елеулі элементі, тіпті перцептивті бейнелер де кіреді. Мысалы, ананың архетипі-өз анасына ұқсатылған сезімтал және бейнелі мазмұны бар ана идеясы. Бұл архетипті бала ата-тегінен дайын күйінде алып, оның негізінде өз анасының нақты бейнесін құрайды. Юнг бойынша ұжымдық бейсаналықтан басқа жеке бейсаналықта бар, бірақ ол санадан бөлектенбеген. Бұрын ақыл сарапынан өткен, түсінікті болғанымен кейін ұмытылған немесе естен шығарылған күйзелістер жеке бас ақыл -ессіздігін құрайды. Белгілі жағдайда олар түсінікті болуы мүмкін. Жеке бейсаналық құрылымдық бірліктері- сезімдер, ойлар және естеліктер констелляциясы. Юнг бұларды кешендер деп атаған ( мысалы, үлкен билікті иемденуге ұмтылу- билік кешені болады) . Юнг мұнымен қоса «мен» ұғымын енгізген. Ол адамнаң біртұтастыққа және ауыз бірлікке ұмтылуын білдіреді. Оның арқасында саналы мен бейсаналықтың арасында тепе-теңдік орнайды. «мен» әртүрлі болып көрініс беруі мүмкін. Ол көрініске тәуелді адамдардың белгілі типтерге ажыратуға болады.

Тұлға типтерін жіктеу негізіне Юнг адамның өзіне және объектіге бағытталуын қояды. Осыған орай барлық адамдар экстраверттер және интроверттер болып бөлінеді. Бұлардан басқа қосымша типтер: интуитивті, ойшыл, эмоционалды. Тұлға типін анықтайтын турлі арақатынастағы функциялардың көбісі туа біткен. Сондықтан Юнг бойынша тұлға типтері дегеніміз бұл қоғам өмірінің жағдайларымен байланысты жоқ туа біткен типтер. Өз заманында Фрейдпен келіспей бөлек жолмен кеткен шәкіртінің бірі-А. Адлер, жеке бас психологиясының негізін қалаушы. Ол Фрейдтің биологиялық теориясына қарсы шыққан. Адлер адамның бойындағы табиғи инстинкттерді емес, қоғамдық сезімді бағалап, оны «қоғамдық сезім» деп айтады. Ол сезім туа біткенімен оны әлеуметтік дамыту керек. Фрейдтің адамды туғаннан агрессивті, оның дамуы биологиялық қажеттіліктермен детерминденеді дегенімен Адлер тіпті келіспейді.

Сонымен қатар, Адлер Фрейд айтып кеткен тұлғаны 3 инстанцияға бөлу идеясына да қарсы шығады. Адлердің түсінігі бойынша тұлға құрылымы біртұтас, ал тұлға дамуындағы детерминанттылығ -адамның басымдылыққа ұмтылуы. Алайда адамның бәрі оған ұмтылмайды. Дене мүшелері дамуында ақаулар болуы себебінен немесе кейде кішкентай кезінде қолайсыз әлеуметтік жағдайда сәтсіздігіне адам өзінің кемтарлығын сезіне бастайды. Осы тәрісдес сезімдерді жою мақсатымен сн алуан компенсация түрлеріне жүгінеді.

Фредрих Ницше философиясындағы «аса күшті адам» идеясы

«Аса күті адам» идеясын алғаш кім көтерді? Бұл өткен ғасырда өз тамыры бар сұрақ екенін көрсетеді. Аңызға айналған «Алтын ғасырда» аса күшті адамдардың құдайлар мен адамдарға өздерін әлсіз және лайықсыз деп санайтын адамдар арасындағы қарым-қатынас. Кейінірек, «аса күшті адам» тұжырымдамасы дінмен тығыз байланысты болды және барлық діндерде Мәсіх туралы ұғым бар, оның рөлі адамдарды құтқару және Құдай алдында шапаулар жасау болып табылады. Буддизмде аса күшті адам тіпті Құдайдың идеясын ауыстырады. Сол күндердегі «аса күшті адам» бейнесі қарапайым адамдармен ешқандай байланысы болмады. Адам өзін өзі жұмыс істей отырып, өз күштерін дамыта алатындығын сезе алмады, бірақ уақыт өте келе біз осы қасиеттерді нақты адамдарға беру мысалын көріп отырмыз. Осылайша, ежелгі тарихта Ұлы Александр Ұлы деп танылды, содан кейін Юлий Цезарь. Ренессанс кезінде бұл кескін егемендіктің, абсолютті биліктің иесі Н. Макиавеллидің сипаттағанымен және неміс романтикасымен байланысты болды, «аса күшті адам» қарапайым адамның заңына бағынбайтын гений. 19-шы ғасырда Наполеон көптеген адамдар үшін маңызды көрсеткіш болды. Фридрих Ницшедің аса күшті адамға жақындайды. Сол кезде еуропалық философия ер адамның ішкі әлемін зерттеуге шақыруды жиі көрсетеді, бірақ Ницше бұл бағыттағы шынайы серпіліс жасайды, бұл адамға айналу қабілетінің арқасында танылады: жеңу. Адамды жеңу үшін не істедіңіз? «Қысқасы, Ницшедегі аса күшті адам идеясы адам өзінің тұжырымдамасында көпірі болып табылады және бұл көпірді жануарлар принципін өз бетімен басып, еркіндік атмосферасына қарай жылжыту арқылы жеңуге болады. Ницшедің айтуы бойынша, адам жануарлар мен аса күшті адам арасындағы созылған арқа ретінде қызмет етеді және тек осы жолдың соңында жоғалған мағынасын қалпына келтіре алады. Ницшедегі ілімдер туралы, сондай-ақ өзі туралы ой-пікірлер өте бірдей. Кейбіреулер оны сөзсіз гений деп есетесе, басқалары оны фашизмге негізделген философиялық идеологияны тудырған монстр ретінде көреді. Оның теориясының негізгі қағидаларын талқылауға кіріспес бұрын, осы төтенше адамның өмірімен танысып көрейік, ол, әрине, өз нанымдары мен ойларына деген белгісін қалдырды.

Өмірбаяны

Фредрих Ницше 1844 жылы 18 қазанда пастордың отбасында дүниеге келді, ал оның балалық шағы Лейпциг маңындағы шағын қалада өткізілді. Бала тек бес жаста болғанда, әкесі психикалық аурулардан кейін және бір жылдан кейін кіші інісі қайтыс болды. Ницше әкесінің қайтыс болуына өте қиын болды және өмірінің соңына дейін осы қайғылы естеліктерді алып келді. Балалық шағынан бастап, ол ауыр сезініп, қателіктерге қатты алаңдап, өзін-өзі дамытуға және ішкі тәртіпке ұмтылды. Ішкі тыныштықтың жетіспеушілігін сезініп, ол бауырласқа: «Өзіңді қалай басқаруға болатынын білсең, бүкіл әлемге ие боласың», - деп үйретті. Ницше тыныш, мейірімді және мейірімді адам еді, бірақ ол жас генийдің көрнекті қабілетін тани алмайтын басқа адамдармен өзара түсіністікке тап болған жоқ. фигурасын тез түзетудің ең жақсы бағдарламасы Қарсы көрсеткіштер бар. XIX ғасырда Германияда ең үздік Порфорт мектебін бітірген соң Фридрих теология мен классикалық филологияны зерттеу үшін Бонн университетіне түсті. Алайда бірінші семестрден кейін ол өзінің теологиялық сабақтарына қатысып, діни қарындастарына сенімін жоғалтқанын жазған. Фридрих Вильгельм Рихл басшылығымен филологияны зерделеуге, содан кейін 1965 жылы Лейпциг университетіне барды. 1869 жылы Ницше Швейцариядағы Базель университетінің классикалық филология профессоры лауазымына өтініш беру туралы ұсынысын қабылдады. 1870-1871 жылдары Франко-Пруссия соғысы кезінде. Ницше пруссиялық әскерге дәрілік зат ретінде қосылып, дизентерия мен дифтериямен айналысады. Бұл оның нашар денсаулығына нұқсан келтірді - Ницше балалық шақтағы бас аурулары, асқазан проблемалары және Лейпциг университетінде (кейбір дереккөздер бойынша) оқыған кезде азап шекті. 1879 жылы денсаулығы қиындықтарға тап болды, ол Базель университетінде өз лауазымынан бас тартуға мәжбүр болды. Базель Ницше кейінгі онжылдықта бүкіл әлемге саяхат жасап, оның ауруының белгілерін жеңілдету үшін климат тапты. Сол кезеңдегі табыстың көздері университеттен зейнетақы және достардың көмегі болды. Кейде ол Наембургке анасы мен әпкесі Елизаветке бару үшін келді. Ницше оның нацистік және антисемиттық көзқарастары бар күйеуімен жиі қақтығыстар болды.

Қорытынды

Сана - адамның барша психикалық қызметiне ортақ қасиеттi бейнелеудiң ерекше формасы. Сана - бұл қоғамдық болмыс. Сана құрылымында төрт негiзгi сипат байқалады: (А. В. Петровский) .

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.